نوع مقاله : اصیل پژوهشی
نویسندگان
1
دانشیار گروه تغذیه، مرکز تحقیقات تغذیه، دانشکده بهداشت و تغذیه، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
2
کارشناس ارشد تغذیه، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده بهداشت و تغذیه، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
3
استاد گروه تغذیه، مرکز تحقیقات تغذیه، دانشکده بهداشت و تغذیه، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
4
دانشیار گروه زنان و زایمان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
5
کارشناس ارشد آمار حیاتی و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت و تغذیه، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
6
کارشناس تغذیه، دانشکده بهداشت و تغذیه، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
چکیده
مقدمه: سندرم تخمدان پلی کیستیک یکی از شایع ترین بیماری های زنان و مقاومت انسولینی از یافته های شایع این سندرم است. لپتین و گرلین تأثیرات مهمی بر وضعیت این سندرم دارد. از آنجا که مطالعات انجام شده در این زمینه محدود و دارای نتایج متناقض است، مطالعه حاضر با هدف بررسی سطح سرمی لپتین و گرلین و ارتباط آنها با مقاومت انسولینی و شاخص های تن سنجی در زنان PCOSانجام شد.
روش کار: این مطالعه مورد- شاهدی در سال 1388 در بیمارستان الزهراء شهر تبریز بر روی 30 زن مبتلا به این سندرم و 30 زن سالم انجام شد. نمونه گیری به صورت آسان بود. قد، وزن، دور کمر، دور باسن، قند خون، لپتین و گرلین با روش های استاندارد اندازه گیری و شاخص توده بدنی، نسبت دور کمر به باسن و مقاومت انسولینی محاسبه شد. میانگین لپتین، گرلین و ارتباط آنها با شاخص مقاومت انسولینی، شاخص توده بدنی و دور کمر به باسن با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 5/11) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: میانگین سطح سرمی لپتین و مقاومت انسولین در بیماران به ترتیب 52/4±68/21 نانوگرم در میلی لیتر و 54/0±47/3 واحد و در گروه شاهد به ترتیب 00/3±96/17 نانوگرم در میلی لیتر و 31/0±81/1 واحد بود (001/0=p). میانگین سطح سرمی گرلین در گروه مورد و شاهد به ترتیب 98/10±33/210 و 76/14±00/216 پیکومول در لیتر بود (08/0 =p). بین سطح سرمی لپتین با شاخص توده بدنی، نسبت دور کمر به باسن و مقاومت انسولینی در افراد بیمار (به ترتیب r برابر با: 84/0، 55/0 و 67/0؛ 05/0>p) ارتباط معناداری مشاهده شد. در افراد سالم این ارتباط برای لپتین با شاخص توده بدنی و مقاومت انسولینی معنی دار بود (به ترتیب r برابر با: 93/0 و 77/0؛ 05/0>p). بین سطح سرمی گرلین با مقاومت انسولینی و شاخص های تن سنجی در زنان بیمار و سالم ارتباط معناداری مشاهده نشد.
نتیجه گیری: سطح سرمی لپتین در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک بیشتر از زنان سالم است، در حالی که سطح سرمی گرلین در بین دو گروه تفاوت معنی داری ندارد. در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک سطح سرمی لپتین عامل تأثیرگذار بر مقاومت انسولینی است، در حالی که گرلین اثری بر مقاومت انسولینی ندارد. در این بیماران شاخص های تن سنجی بر سطح سرمی لپتین تأثیرگذار است ولی بر سطح سرمی گرلین تأثیری ندارد.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
Relationship of Serum Leptin and Ghrelin between Insulin Resistance and Anthropometric Indices in Women with Polycystic Ovary Syndrome
نویسندگان [English]
-
Bahram Pourghassem Gargari
1
-
Shiva Houjeghani
2
-
Soltanali Mahboob
3
-
Laya Farzadi
4
-
Abdolrasoul Safaeian
5
-
Mahdiyeh Hamed Behzad
6
1
Associate Professor of Nutrition, Nutrition Research Center, Faculty of Health & Nutrition, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran.
2
M.Sc. of Nutrition, Student Research Committee, Faculty of Health & Nutrition, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran.
3
Professor of Nutrition, Nutrition Research Center, Faculty of Health & Nutrition, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran.
4
Associate Professor of Obstetrics & Gynecology, Faculty of Medicine, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran.
5
M.Sc. of Epidemiology, Faculty of Health & Nutrition, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran.
6
B.Sc. of Nutrition, Faculty of Health & Nutrition, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran.
چکیده [English]
Introduction: Polycystic ovary syndrome (PCOS) is one of the prevalent diseases in women. Insulin resistance is a predominant clinical feature in this syndrome. Leptin and ghrelin have significant effects on PCOS. Studies in this field are limited with conflicting results, so this study was designed to evaluate serum leptin and ghrelin and their relationship with insulin resistance and anthropometric indices in women with PCOS.
Methods: This case-control study conducted with simple method sampling on 30 PCOS women and 30 healthy controls in Alzahra hospital of Tabriz in 2010. Weight, height, waist and hip circumferences, level of blood glucose, serum leptin and ghrelin were measured by standard methods. Body mass index (BMI), waist to hip ratio (WHR) and insulin resistance were calculated. Mean of leptin, ghrelin and their relationship between insulin resistance, BMI and WHR were determined by SPSS software version 11.5.
Results: Mean of serum leptin level and insulin resistance in PCOS patients were respectively 21.68±4.52 (ng/ml) and 3.47±0.54 IU and in control group were respectively 17.96±3.00 (ng/ml) and 1.81±0.31 IU (P=0.001). Ghrelin level in PCOS patients and control groups were respectively 210.33±10.98 (ng/ml) and 216.00±14.76 picomole/liter (P=0.08). There was a positive correlation between serum leptin level and BMI, WHR and insulin resistance in PCOS patients (r=0.84, r=0.55, r=0.67, respectively, P<0.05). In controls, serum leptin level was correlated with BMI and insulin resistance (r=0.93, r=0.77, respectively, P<0.05). No significant relationship was found between serum ghrelin and insulin resistance and anthropometric indices in patients and controls.
Conclusion: Serum leptin level is higher in PCOS patients but the difference of serum ghrelin level in two groups was not significant. In women with PCOS serum leptin is an effective factor in insulin resistance, while ghrelin is not. In these patients, serum leptin is influenced by anthropometric indices, while serum ghrelin is not.
کلیدواژهها [English]
-
anthropometric indices
-
ghrelin
-
insulin resistance
-
Leptin
-
Polycystic ovary syndrome