ارتباط بین دیسمنوره اولیه با خطر زایمان زودرس خودبخودی در زنان نخست زای شهر رفسنجان

نوع مقاله : اصیل پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد آموزش پرستاری بهداشت جامعه، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان، ایران.

2 دانشیار اپیدمیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان، ایران

3 کارشناس پرستاری، زایشگاه نیک نفس، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان، ایران

4 کارشناس ارشد روان پرستاری، دانشکده پرستاری مامایی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان،‌ رفسنجان، ایران.

چکیده

مقدمه: زایمان زودرس خطری بزرگ بر سر راه سلامتی زنان و عاملی مهم در بروز مرگ و میر نوزادان در سراسر دنیا به شمار می رود که با وجود معرفی فاکتورهای خطر متعدد، در50% موارد، علت آن ناشناخته است. از آنجا که روندهای بیوشیمیایی زایمان زودرس با دیسمنوره اولیه مکانیسم مشترکی دارند و به نظر می رسد داشتن سابقه دیسمنوره اولیه در زنان بتواند وقوع زایمان زودرس را پیشگویی کند. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین زایمان زودرس خودبخودی و سابقه دیسمنوره اولیه در زنان نخست زای شهر رفسنجان انجام شد.
 
روش‌کار: این مطالعه موردی-شاهدی، در سال 1389 بر روی 412 نفر از زنان نخست زایی که به زایشگاه نیک نفس رفسنجان مراجعه کرده بودند، انجام شد. 207 نفر از زنانی که دارای زایمان نارس خودبخودی بودند به عنوان گروه مورد و 205 نفر که زایمان نوزاد رسیده داشتند به عنوان گروه شاهد و با در نظر گرفتن شرایط ورود و خروج وارد مطالعه شدند. همسان سازی نمونه های مورد و شاهد از نظر سن، مصرف سیگار، وضعیت اقتصادی اجتماعی و شاخص توده بدنی انجام گرفت. اطلاعات مربوط به مشخصات بارداری، زایمان، سابقه دیسمنوره اولیه و شدت آن از طریق پرسشنامه و مصاحبه رو در رو جمع آوری و تجزیه و تحلیل آماری با آزمون های آماری کای دو، تی دانشجویی، نسبت شانس تطبیق یافته و رگرسیون لوجستیک انجام شد.
 
یافته‌ها: بر اساس نتایج آزمون رگرسیون لوجستیک بین ترم یا پره ترم بودن زایمان و داشتن سابقه دیسمنوره اولیه ارتباط معنی داری وجود نداشت (55/0=p). در بررسی خطر وقوع زایمان زودرس بر اساس ابتلا به دیسمنوره اولیه نسبت 12/1= OR بدست آمد. که این خطر برای کسانی که دارای دیسمنوره متوسط و شدید بودند 26/1 بود که این اختلاف بر اساس آزمون رگرسیون لوجستیک معنی دار نبود (45/0=p).
 
نتیجه‌گیری: فرآیندهای دقیق بیوشیمیایی که هدایت گر وقوع دیسمنوره اولیه و زایمان زودرس خودبخودی می باشد هنوز ناشناخته هستند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Relation between Primary Dysmenorrhea and Spontaneous Preterm Labor in Primiparous Women in Rafsanjan

نویسندگان [English]

  • Tayebeh Negahban Bonabi 1
  • Mohsen Rezaian 2
  • Mozhgan Jamali 3
  • Ali Ansari Jaberi 4
1 M.Sc. of Community Health Nursing Education, Faculty of Nursing and Midwifery, Rafsanjan University of Medical Sciences, Rafsanjan, Iran.
2 Associate Professor of Epidemiology, Faculty of Medicine, Rafsanjan University of Medical Sciences, Rafsanjan, Iran.
3 B.Sc. of Nursing, Nick Nafs hospital, Rafsanjan University of Medical Sciences, Rafsanjan, Iran.
4 M.Sc. of Psychiatric Nursing, Faculty of Nursing and Midwifery, Rafsanjan University of Medical Sciences, Rafsanjan, Iran.
چکیده [English]

Introduction: Preterm labor is a major risk of public health and important neonatal morbidity and mortality factor in world. Despite introducing its several risk factors, in 50% of cases, its etiology is unknown. From biological point of view, preterm labor and primary dysmenorrhea share common triggering mechanisms so primary dysmenorrhea can be considered as a preterm labor's predictive factor. In this study the relation between primary dysmenorrhea and spontaneous preterm labor is looked through in primiparous women in Rafsanjan.
Methods: This case control study was conducted on 412 primiparous women was referred to Rafsanjan’s Nick Nafs hospital in 2010. In this Case-Control study, 205 women in control group (term delivery) and 207 in case group (spontaneous preterm labor) was enrolled in Rafsanjan’s Nick Nafs hospital. Two groups were matched in age, socio-economical status, smoking and BMI. Data were collected with questionnaire and analyzed in SPSS software, student's t-test, X2 test, adjusted odds ratio and Logistic Regression.
Results: Logistic Regression test did not show statistically increased risk of preterm delivery in women with history of primary dysmenorrhea (odds ratio=1.12). The risk of preterm labor in women with history of mild or moderate and severe dysmenorrhea was slightly strengthened (1.26) but statistically non significant (P value=0.45).
Conclusion: The exact biochemical mechanisms that cause primary dysmenorrhea and spontaneous preterm labor are unknown.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Dysmenorrhea
  • Spontaneous Preterm Labor
  • Primiparous

مراجع

1. Cunningham FG, Leveno KJ, Bloom SL, Hauth JC, Rouse DJ, Spong CY. Williams's obstetrics. 23rd ed.
New York: McGraw-Hill;2010:706-890.
2. Challis JR. Understanding pre-term birth. Clin Invest Med 2001 Feb;24(1):60-7.
3. Byrne B, Morrison J. Preterm birth. Clin Evid 2002 Jun;(7):1310-24.
4. Haram K, Mortensen JH, Wollen AL. Preterm delivery: an overview. Acta Obstet Gynecol Scand 2003
Aug;82(8):687-704.
5. Guvenal T, Kantas E, Erselcan T, Culhaoglu Y, Cetin A. Beta-human chorionic gonadotropin and prolactin
assays in cervicovaginal secretion as a predictor of preterm delivery. Int J Gynecol Obstet 2001
Dec;75(3):229-234.
6. Chandraharan E, Arulkumaran S. Recent advances in management of preterm labor. J Obstet Gynecol India
2005;55(2):118-24.
7. Brant I, Sticker E, Hocky M, Lentze MJ. Transient abnormal neurologic signs (TANS) in a longitudinal
study of very low birth weight preterm infants. Early Hum Dev 2000 Aug;59(2):107-26.
 
8. Jogen V, Roosmalen Y. Complication of cervical cerclage in rural areas. Int J Gynecol Obstet.
1997:57(1):23-26.
9. Kliegman RM, Jenson HB, Behrman RE, Stanton BF. Nelson textbook of pediatrics. 18th ed. Philadelphia:
Saunders;2007.
10. Hapkin AJ, Howe CN. Pelvic pain and dysmenorrheal. In: Berek JS. Berek & Novak's gynecology. 14th ed.
Philadelphia:Lippincott Williams and Wilkins;2007:505-04.
11. Taylor AE, Dunaif AE. Polycystic ovary syndrome and hyperandrogenism. In: Rayan KJ, Berkowitz RS,
Barbieri RL, Dunaif A. Kistner's gynecology and women's health. 7th ed. St Louis:Mosby;1999;373-95.
12. Akerlund M. Vasopressin and oxytocin in normal reproduction and in the patophysiology of preterm labour
and primary dysmenorrhoea. Development of receptor antagonists for therapeutic use in this conditions.
Rocz Akad Med Bialymst 2004;49:18-21.
13. Brouard R, Bossmar T, Fournie-Lloret D, Chassard D, Akerlund M. Effect of SR49059, an orally active
V1a vasopressin receptor antagonist, in the prevention of dysmenorrhoea. BJOG 2000 May;107(5):614-9.
14. Juang CM, Chou P, Yen MS, Twu NF, Horng HC, Hsu WL. Primary dysmenorrhea and risk of preterm
delivery. Am J Perinatol 2007 Jan;24(1):11-6.
15. Ylikorkala, O, Kujansuu E. Increased rate of primary dysmenorrhea in women with spontaneous premature
labor. Prostaglandins Med 1981 Feb;6(2):213-6.
16. Jalili Z, Safeezadeh H, Shamspoor N. [Prevalence of primary dysmenorrhea in studentin sirjan]. Payesh
2005;4(1):61-7. [In Persian].
17. Unsal A, Ayranci V, Tozun M, Arslan G, Calik E. Prevalence of dysmenorrheal and its effect on quality of
life among a group of female university student.Ups J Med Sci 2010 May;115(2):138-45.
18. Ortiz MI. Primary dysmenorrhea among Mexican university students: prevalence, impact and treatment.
Eur j Obstet Gynecol Reprod Biol 2010 Sep;152(1):73-7.
19. Lee JC, Yu BK, Byeon JH, Lee KH, Min HJ, Park SH. A study on the menstruation of Korean adolsent
girls in Seol. Korean J Pediatr 2011 May;54(5):201-6.
20. Hsua CS, Yang JK, Yang LL. Effect of "Dang-Qui-Shao-Yao-San" a Chinese medicinal prescription for
dysmenorrheal on uterus contractility in vitro. Phytomedicine 2006 Jan;13(1-2):94-100.
21. Weissman AM, Hartz AJ, Hansen MD, Johnson SR. The natural history of primary dysmenorrhoea: a
longitudinal study. BJOG 2004 Apr;111(4):345-52.
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
دوره 14، شماره 7 - شماره پیاپی 7
بهمن ماه 1390
بهمن 1390
صفحه 37-43

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار