مقایسه روش القای انتخابی زایمان با روش انتظار و مراقبت از حاملگی طولانی

نوع مقاله : اصیل پژوهشی

نویسندگان

عضو هیئت علمی دانشکده پزشکی سبزوار، متخصص زنان و زایمان

چکیده

مقدمه: هرگاه حاملگی بیشتر از 42 هفته به طول انجامد حاملگی طولانی اطلاق می شود که این مشکل در
10 درصد حاملگی ها اتفاق می افتد. این مسئله باعث افزایش مشکلات مادری و مرگ و میر و عوارض
جنینی نوزادی می شود. برای جلوگیری از این عوارض و اداره حاملگی دور از ترم از راههای مختلفی
استفاده می شود. دو روش شایع عبارت از القای انتخابی زایمان در 41 هفتگی و روش انتظار و مراقبت
می باشد. که با هدف پژوهش حاضر به منظور مقایسه تاثیر روش القای زایمان با روش انتظار و
مراقبت بر نتایج مادری و جنینی در حاملگی طولانی انجام شده است.
روش کار: این مطالعه مورد- شاهدی بر 160 خانم باردار مراجعه کننده به بیمارستان شهید مبینی
سبزوار در طی سال 1384 با سن حاملگی بیشتر از 41 هفته انجام شد. پس از تعیین دقیق سن حاملگی
نمونه های واجد شرایط در دو گروه القای انتخابی زایمان و درمان انتظار و مراقبت قرار گرفتند. نمونه
های گروه القای انتخابی زایمان جهت اینداکشن در بیمارستان بستری و در گروه دوم مراقبت های
ویژه انجام شد.
نتایج: نتایج نشان داد که در دو گروه از نظر مشکلات مادری و جنینی - نوزادی مانند دفع مکونیوم،
دیسترس جنینی و همچنین آپگار هنگام تولد، جنس و وزن هنگام تولد نوزادان تفاوت معنی داری وجود
نداشت. در گروه القای انتخابی زایمان شیوع سزارین57/5 درصد و در گروه بررسی جنینی شیوع
سزارین 22/5 درصد بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار است (p<0/01). همچنین نتایج نشان
می دهد که میانگین مدت بستری شدن در بیمارستان نیز در دو گروه تفاوت معنی دار دارد (2/17 در
 .(p < 0/05)( روز 1/17 مقابل
نتیجه گیری: با توجه به عدم اثبات خطرات مادری یا نوزادی در درمان انتظار و مراقبت می توان این
راه درمانی را برای اداره حاملگی طولانی به عنوان روش جایگزین مداخله در 41 هفتگی پیشنهاد نمود. 

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Effectiveness of Induction of Labor Instead of Fetal Observation on Outcome of Post Term Pregnancy

نویسندگان [English]

  • Sedigheh Yousef zadeh
  • Rouya Akbarzadeh
  • Mitra Eftekhar Yazdi
چکیده [English]

Introduction: If pregnancy prolongs more than 42 weeks it is called prolonged pregnancy. It occurs in 10 percent of pregnancies. This problem increases the maternal morbidity and fetal morbidity and mortality. In order to avoid these complications and to manage prolonged pregnancies, different methods are used. The two current ways are the induction of labor at 41 weeks and the expecting management of pregnancy. The goal of this study was to compare the effectiveness of expecting management and induction in prolonged pregnancies.
 
Material and Methods: In this study 160 pregnant women with pregnancy age more than 41 weeks referring the Mobini Hospital in Sabzevar in the year 2005 were studied. After accurate determination of pregnancy age the patients were classified into two groups of elective induction and expecting management of pregnancy. The former group was admitted in hospital and the last were cared. Data was gathered through the questionnaire and analyzed by descriptive statistics.
 
Results: Results of this study showed that there was no difference in maternal and fetal complications such as meconium staining, fetal distress, and birth-time Apgar, weight and sex of neonates between the two groups. Incidence of cesarean section in elective induction was 57/5 % and in the expecting management of pregnancy was 22/5 % (p< 0/01). Also according to the results the mean time of hospitalization, differed in the two groups (2/17versus 1/17day, p < 0.05).
 
Conclusion: According to the lack of maternal and fetal complications in expecting management of pregnancy, this method can be used for management of prolonged pregnancy instead of the elective induction in 41 weeks.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Prolonged pregnancy
  • Prolonged Pregnancy Management
  • Induction
  • Expecting Management of Pregnancy
1. گیبز اسکات،هانی کارلان. بیماریهای زنان و مامایی دنفورث،ترجمه خسروسبحانیان،عبدالحسین ستوده نیا،مهرناز تدین
وهمکاران،زیر نظر مرضیه وحید دستجردیو همکاران،انتشاراتنسل فردا ،تهران 1385ص589-584.
2. کانینگها گری،لونتواستیون کنت.مامایی ویلیامز،ترجمه نسرین بزازبنایی،نادر قطبی،نرگس خطیبی،انتشارات
تیمورزاده،تهران1385،ص586 -577.
3. اسکویی، سیده فاطمه و همکاران: عوامل مستعد کننده حاملگی طولانی مدت، فصل نامه پرستاری ایران سال
 .50 -57 (1383 تابستان ) 38 شماره ،هفدهم
4. Basso O. Risk of recurrence of prolonged pregnancy . BMj 2003 Mar 1 ; 326 (7378) : 476.
5. رمضانی، خاطره و همکاران: نتایج حاصل از حاملگی طولانی مدت، فصل نامه پرستاری ایران، سال شانزدهم، شماره 34
 .26-32 (1382 تابستان)
6. دچرنی الن،پرنول مارتین.مامایی وزنان کارنت،تشخیص ودرمان.ترجمه علی علیزاده،وحید حسینی جناب،امیر
هوشنگ پوستین دوز، انتشارات تیمورزاده، تهران1380، ص298.
7. Treger M, Hallak M. Post term Pregnancy: Should induction of labor be considered befor 42
weeks? J matern Fetal Neonatal Med 2002 Jan; 11(1) : 50-3.
8. Maly z. Effect of birth weigth on neonatal and maternal morbidity in expectant management
of post – term pregnancy. Ceska Gynecol 2002 Apr; 67 (l): 20 –2.
9. نصوحی جعفر. مقایسه تاثیر القای زایمان و انتظار و مراقبت بر سرانجام حاملگی طولانی مدت. مجله علمی پژوهشی دانشگاه
علوم پزشکی مازندران، سال هفتم و هشتم، شماره 17 و 18 ( زمستان 1376 و بهار 44-40 (1377.
10. James C. Management of prolonged pregnancy :a randomaized trail of induction of
labor and antepartum fetal monitoring. Natl Med J India 2001 Sep–Oct; 14(5): 270-3.