تاثیر روش زور زدن در مرحله دوم زایمان برصدمات پرینه

نوع مقاله : اصیل پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد مامایی/ عضو هیئت علمی دانشکده پرستاری مامائی، دانشگاهعلوم پزشکی خراسان شمالی

2 کارشناس ارشد مامائی/ عضو هیئت علمی دانشکده پرستاری مامائی، دانشگاهعلوم پزشکی مشهد

3 کارشناس ارشد مامائی، عضو هیئت علمی دانشکده پرستاری مامائی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد

4 -استادیار گروه آمار زیستی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد

چکیده

مقدمه: علیرغم عوارضی که زورزدن فعال در مرحله دوم زایمان برای مادر و جنین در بردارد
ولی این روش همچنان مورد استفاده قرار می گیرد. طی مطالعات اخیر به نظر می رسد زورزدن
خودبخودی صدمات پرینه را کاهش می دهد. ولی هنوز اطلاعات کافی در ارتباط با تاثیر روش زورزدن
محدود باقی مانده است. بنابراین مطالعه ای با هدف تعیین تاثیر روش زورزدن در مرحله دوم زایمان بر
صدمات پرینه در زنان نخست زا انجام شد.
روش کار: پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی بوده که روی 108 زن نخست زای واجد شرایط که به
روش تخصیص تصادفی و بر اساس جدول فلایس در دو گروه زورزدن خودبخودی و فعال قرار گرفتند
انجام شد. در گروه زورزدن خودبخودی زائو در طی مرحله دوم زایمان با احساس فشار برای زورزدن
زور می زند و در گروه زورزدن فعال زائو بلافاصله بعد از اتساع کامل دهانه رحم با شروع انقباض نفس
عمیق کشیده و با نگهداشتن تنفس تا 10 شماره زور می زد. بعد از زایمان وضعیت پرینه شرکت کنندگان
از نظر سالم بودن، وجود اپی زیوتومی و پارگی بررسی شد.
نتایج: میزان اپی زیوتومی در گروه زورزدن خودبخودی کمتر از گروه زورزدن فعال بود (P=0/021 ).
طول و عمق اپی زیوتومی در گروه زورزدن خودبخودی در مقایسه با گروه زورزدن فعال کمتربود (طول
P= 0/01 و عمق P=0/001). ولی از نظر میزان وقوع پارگی پرینه، محل و درجه پارگی در دو گروه تفاوت
آماری معنی داری وجود نداشت.
نتیجه گیری: زورزدن خودبخودی صدمات پرینه را کاهش می دهد. بنابراین پیشنهاد می شود به عنوان
روش ایمن و کم هزینه برای بهبود عاقبت مادری مورد استفاده قرار گیرد. 

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Effect of Different Pushing Methods in the Second Stage of Labor on Perineal Injury

نویسندگان [English]

  • Raheleh Assali 1
  • Mahin Taffazoli 2
  • Zahra Abedian 3
  • Habiballah Esmaieli 4
1 M.Sc. of Midwifery, Faculty of Nursing & Midwifery, North Kkhorasan University of Medical Sciences, Bojnord, Iran
2 M.Sc. of Midwifery, Faculty of Nursing & Midwifery, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran
3 M.Sc. in Midwifery, Faculty of Nursing & Midwifery, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran
4 Associate Professor of Public Health & Epidemiology, Faculty of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran
چکیده [English]

Introduction: Despite the questions about the effectiveness of active pushing method in the second phase of delivery, this method is still being used in many centers. Researchers have shown that spontaneous pushing method decreases the perineal injuries. However such studies have not yet been done on Iranian women. We studied the effect of pushing method in the second stage of labor on perineal injury in a group of Iranian primiparous women.
 
Methods and Material: Randomized clinical trial of 108 primiparous women with uncomplicated labor a base fliess table randomly assigned to spontaneous and active groups. In spontaneous group used her own urge to push and active groups encouraged to take a deep breath, hold it and push for ten numbers. After delivery evaluation of perineal condition
 
Results: Episiotomy incidence lower in the spontaneous group (p< 0/021). Length and deep of pisiotomy lower in the spontaneous pushing versus active pushing (length p < 0/01 & deep p< 0/001). Perineal lacerations were no significant between groups.
 
Conclusion: Spontaneous pushing leads to lower rate of episiotomy. It is also an effective method that is accompanied by lower maternal complications after delivery.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Spontaneous Pushing
  • Active Pushing
  • Second Stage Labor
  • Perineal Injury

مراجع

1. Willson RJ. Obstetrics and gynecology.8 th ed. Philadelphia:Mosby; 2004: 214.
2. Huestan WJ. Factores associated with the use of Episitomy during vaginal delivery. J
Obstet Gynecol 1996;87(6):1001-5.
3. Flynn P, Franick J, Janssen P, Hannah EY, Klein MC.How can second stage management
prevent perineal traum a critical review. Can Fam Physician 1997;43:73-84.
4. Robert JE. The push for Evidance: management of the second stage. J Midwifery
Women's Health 2002;47(1):2-15.
5. Hansen SL, Clark SL, Foster JC. Active pushging versus passive fetal descent in the
second stage of labeor,randomized controlled trial. Obstet Gynecol 2002;99(1):29-34.
6. Varney H. Varnay's Mid wifery. 3rd
ed. Boston,Jones and Bartlett 2004:446-54.
7. Mahler DA, Frocelicher VF, Houston- miller N, Yourk TD. ACSM's guid lines for
exercise testing and prescription. 5th ed. Philadelphia: Williams& Wilkins;1995.
8. Vujnovich AL, Dawson NJ. The effect of therapeutic muscle stretch on neural
processing. J Orthop Sport PhysTther 1994;20:145-53.
9. Sampselle CM, Hiness. Spontaneous pushing during birth relationship to perineal
outcome. J Nurs Midwifery 1999;4(1):36-9
10. Handa VL, Hariss TA. Protecting the pelvic floor obstetvic management to prevent
incotinence and pelvic organ prolapse. Obstet Gynecol 1996;88:470-8 
 
11. Beynon C. The normal second stage of labor: aplea for reform in it's conduc. J Obstet
Gyeacol Br Commonhealth 1957:64:815-20
12. Fraser WD, Marcoux S, Krauss I, Douglas J, Goulet C,Boulvain M. Multicenter,
randomized, controlled trial of delayed pushing for nulliparous women in the second
stage of labor with continous epidural analgesia. The PEOPLE (Pushing Early or
Pushing Late with Epidural) Study Group. Am J Obstet Gynecol 2000
May;182(5):1165-72.
13. Vause S, Congdon HM, Thornton JG. Immediate and delayed pushing in the second
stage of labour for nulliparous women with epidural analgesia: a randomized controlled
trail. Br J Obstet Gynecol 1998 Feb;105(2):186-8.
14. Parnell C, Langhoff-Roos J, Iversen R, Damgaard P. Pushing method in the expulsive
phase of labor. A randomized trial. Acta Obstet Gynecol Scand 1993 jan;72(1):31-5. 
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
دوره 12، شماره 1 - شماره پیاپی 1
بهار 1388
فروردین 1388
صفحه 43-48

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار