نوع مقاله : اصیل پژوهشی
نویسندگان
1
استاد گروه زنان و مامایی، فلوشیپ لاپاراسکوپی زنان، هسته تحقیقات سلامت خانواده و جوانی جمعیت، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
2
دانشیار گروه زنان و مامایی، فلوشیپ لاپاراسکوپی زنان، هسته تحقیقات سلامت خانواده و جوانی جمعیت، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
3
متخصص زنان و مامایی، فلوشیپ لاپاراسکوپی زنان، هسته تحقیقات سلامت خانواده و جوانی جمعیت، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
چکیده
مقدمه: چسبندگی داخل رحمی وضعیتی است که میتواند منجر به نازایی، آمنوره و سقط مکرر در بیمار شده و درمان این بیماران معمولاً با چالشهای زیادی همراه است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر دو دوز مختلف استروژن در پیشگیری از عود چسبندگی بعد از لیز هیستروسکوپیک در سندرم آشرمن انجام شد.
روشکار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده همراه با گروه کنترل، بین سالهای 1396 تا 1400 بر روی 30 بیمار مبتلا به سندرم آشرمن متوسط و شدید در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد انجام شد. بیماران تحت عمل هیستروسکوپی برای حذف چسبندگی قرار گرفتند. برای تمام بیماران پس از عمل، بالون داخل رحمی گذاشته شد و سپس تحت درمان با استروژن بهمدت 30 روز و مدروکسی پروژسترون 10 میلیگرم روزانه در 10 روز آخر قرار گرفتند. بیماران بهصورت تصادفی در دو گروه استروژن 5/2 میلیگرم و 5 میلیگرم روزانه قرار گرفتند. پس از اتمام دوره درمان، با هیستروسکوپی مجدد، وضعیت کاویته رحم بررسی و وضعیت پاسخ به درمان از نظر بازگشت چسبندگی و شدت آن در دو گروه با هم مقایسه شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 26) و آزمونهای شاپیرو ویلک و یو من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد.
یافته ها: شایعترین علت آشرمن در گروه 5/2 میلیگرم، کورتاژ (60%) و در گروه 5 میلیگرم، اعمال جراحی دیگر (60%) بود. دو گروه از نظر متغیرهای مخدوشگر شامل سن، علت بروز آشرمن و شدت چسبندگی اختلاف آماری معناداری نداشتند (714/0=p). در بررسی پاسخ به درمان، از نظر شدت چسبندگی در هیستروسکوپی مجدد (858/0=p) و پاسخ به درمان (714/0=p) بین دو گروه اختلاف آماری معناداری وجود نداشت.
نتیجه گیری: برای پیشگیری از عود چسبندگی داخل رحمی (سندرم آشرمن) بعد از لیز هیستروسکوپیک چسبندگی، دوز 5/2 میلیگرم استروژن گونژوکه به اندازه دوز 5 میلیگرم استروژن کارآمد بود.
کلیدواژهها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
The effect of different doses of estrogen to prevent adhesion recurrence after hysteroscopic lysis in Asherman's syndrome: A randomized clinical trial study
نویسندگان [English]
-
Leili Hafizi
1
-
Seyedeh Azam Pourhoseini
2
-
Golrokh Sherafati
3
-
Mona Jafari
3
1
Professor, Department of obstetrics & Gynecology, Fellowship of Gynecology Laparascopy, Supporting of the Family and the Youth of Population Research Core, Faculty of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.
2
Associate Professor, Department of obstetrics & Gynecology, Fellowship of Gynecology Laparascopy, Supporting of the Family and the Youth of Population Research Core, Faculty of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.
3
Gynecologist, Department of obstetrics & Gynecology, Fellowship of Gynecology Laparascopy, Supporting of the Family and the Youth of Population Research Core, Faculty of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.
چکیده [English]
Introduction: Intrauterine adhesion is a condition that can lead to infertility, amenorrhea, repeated abortion in the patient, and the treatment of these patients is usually associated with many challenges. The present study was performed with aim to compare the effect of two different doses of estrogen to prevent the recurrence of adhesions after hysteroscopic lysis in Asherman's syndrome.
Methods: This randomized controlled clinical trial study was performed on 30 patients with moderate and severe Asherman's syndrome in Imam Reza Hospital of Mashhad, 2017-2021. Patients underwent hysteroscopy to remove adhesions. For all patients, an intrauterine balloon was placed after the operation and then they were treated with estrogen for 30 days and medroxyprogesterone 10 mg daily for the last 10 days. Patients were randomly assigned to two groups of estrogen 2.5 mg and 5 mg daily. After the end of the treatment period, with hysteroscopy again, the state of the uterine cavity was checked and the response to the treatment was compared in terms of the return of adhesions and its intensity in the two groups. Data were analyzed using SPSS software (version 26) and Shapiro-Wilk and Mann-Whitney U statistical tests. P<0.05 was considered statistically significant.
Results: The most common cause of Asherman in the 2.5 mg group was curettage (60%) and in the 5 mg group, other surgeries (60%). The two groups had no statistically significant difference in terms of confounding variables including age, cause of Asherman's disease and severity of adhesions (p=0.714). In examining the response to treatment, there was no statistically significant difference between the two groups in terms of adhesion severity in repeated hysteroscopy (p=0.858) and response to treatment (p=0.714).
Conclusion: For the prevention of recurrence of intrauterine adhesions (Asherman's syndrome) after hysteroscopic lysis of adhesions, the dose of 2.5 mg of Conjugated estrogen was as effective as the dose of 5 mg of estrogen.
کلیدواژهها [English]
-
Asherman syndrome
-
Hystroscopy adhisolysis
-
Uterine adhesion