عوارض مادری و نوزادی در بیماران هیسترکتومی شده مبتلا به انواع چسبندگی غیر‌طبیعی جفت

نوع مقاله : اصیل پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه زنان و مامایی، فلوشیپ لاپاراسکوپی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.

2 استادیار گروه زنان و مامایی، فلوشیپ پریناتولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.

3 دانشیار گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.

4 پزشک عمومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

چکیده

مقدمه: چسبندگی غیر‌طبیعی جفت اغلب با خونریزی‌های شدید تهدید‌کننده حیات همراه است که نیاز به هیسترکتومی اورژانس حوالی زایمان پیدا می‌کند و می‌تواند خطر عوارضی مانند (انعقاد داخل عروقی منتشر) (DIC)، دیسترس تنفسی و نارسایی کلیوی را در مادر افزایش دهد. مطالعه حاضر با هدف بررسی عوارض مادری و نوزادی در بیماران مبتلا به چسبندگی غیر‌طبیعی جفت انجام شد.
روش‌کار: این مطالعه مقطعی در سال 97-1396 بر روی 70 زن باردار مبتلا به چسبندگی غیرطبیعی جفت در بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام گرفت. بیماران مبتلا به چسبندگی غیرطبیعی جفت که با داپلر یا MRI تشخیص داده شده و هنگام جراحی سزارین تشخیص کلینیکی داده شده و سپس در جواب پاتولوژی چسبندگی غیر‌طبیعی جفت اثبات شده بود، وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده‌ها چک‌لیست محقق ساخته بود. بر اساس نمونه پاتولوژی، بیماران در 3 گروه چسبندگی غیرطبیعی جفت قرار گرفتند و میزان عوارض مادری و نوزادی برای هر گروه از چسبندگی بر اساس میزان و درجه چسبندگی بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون‌های آنالیز واریانس یک‌‌طرفه، کروسکال والیس و کای دو انجام شد. میزان p‌ کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد.
یافته­ها: شایع‌ترین عارضه مشاهده شده در هر سه گروه، چسبندگی خونریزی پیش از زایمان بود که بین سه گروه تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (571/0=p). همچنین از نظر آسیب به دستگاه ادراری (294/0=p) و نیاز به ترانسفوزیون (29/0=p) در سه گروه انواع چسبندگی تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. عوارض نوزادی شامل بستری در NICU و مرگ‌و‌میر نوزادی هم بین سه گروه تفاوت معنی‌داری نداشت (44/0=p).
نتیجه­گیری: چسبندگی غیرطبیعی جفت یک اورژانس مامایی بوده و می‌تواند منجر به هیسترکتومی حوالی زایمان شود. بین سه گروه چسبندگی از نظر میزان موربیدیتی اختلاف معنی‌داری وجود نداشت.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Maternal and neonatal complications in hystrectomy patients with types of abnormal placental adhesion

نویسندگان [English]

  • Seyedeh Azam Pourhoseini 1
  • Sara Mirzaeian 2
  • Lida Jarahi 3
  • Mahdiyeh Arefi 4
1 Assistant professor, Department of Obstetrics and Gynecology, Fellowship of Laparoscopy, Faculty of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.
2 Assistant professor, Department of Obstetrics and Gynecology, Fellowship of Perinatology, Faculty of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.
3 Associate professor, Department of Social Medicine, Faculty of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.
4 General Physician, Faculty of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.
چکیده [English]

Introduction: Abnormal placental adhesion is often associated with severe life-threatening bleeding that requires peri-delivery emergency hysterectomy and can increase the risk of complications such as Disseminated intravascular coagulation, respiratory distress and renal failure for mother. This study was performed with aim to investigate the maternal and neonatal complications in patients with abnormal placental adhesion.
Methods: This cross-sectional study was performed on 70 pregnant women with abnormal placental adhesion in the educational hospitals of Mashhad University of Medical Sciences in 2017-2018. Patients with abnormal placental adhesions who were diagnosed through Doppler or MRI and given a clinical diagnosis during cesarean section and then confirmed in pathology results entered the study. Data collection tool was a researcher-made checklist. Based on the pathology sample, the patients were divided into 3 groups of abnormal placental adhesions. Maternal and neonatal complications were evaluated for each group based on the amount and degree of adhesion. Qualitative data were reported as frequency and percentage. Chi-square test was used to compare their frequency distribution. One-way analysis of variance and Kruskal-Wallis tests were used to compare the means of quantitative variables. P<0.05 was considered statistically significant.
Results: The most common complication in all three groups was prepartum hemorrhage that the difference between three groups was not significant (p=0.571). There was no significant difference between three forms of adhesion groups in urinary system complications(p=0.294) ,transfusion(p=0.29), neonatal NICU admission and death(p= 0.44).

کلیدواژه‌ها [English]

  • Abnormal placental adhesion
  • Maternal complications
  • Neonatal complications

مراجع

  1. Noguera SM, Krivitzky SK, Rabadán MC, Sánchez PA. Placenta accreta, a growing problem. Prenatal diagnosis as successful treatment. Ginecologia y obstetricia de Mexico 2013; 81(2):99-104.
  2. Sadler TW. Langman's Medical Embryology. 12nd ed. Lippincott Williams & Wilkins; 2011.
  3. Cunningham FG, Leveno KJ, Bloom SL, Dashe JS, Hoffman BL, Casey BM, et al. Williams obstetrics. 24nd ed. New York: McGraw-Hill; 2014.
  4. Tantbirojn P, Crum CP, Parast MM. Pathophysiology of placenta creta: the role of decidua and extravillous trophoblast. Placenta 2008; 29(7):639-45.
  5. Jauniaux E, Jurkovic D. Placenta accreta: pathogenesis of a 20th century iatrogenic uterine disease. Placenta 2012; 33(4):244-51.
  6. Patabendige M, Sanjeewa JM, Amarasekara AM, Herath RP. Conservative Management of Placenta Percreta: Three Cases and a Review of the Literature regarding Conservative Management of Placenta Accreta Spectrum (PAS) Disorders. Case reports in obstetrics and gynecology 2020; 2020.
  7. Esh‐Broder E, Ariel I, Abas‐Bashir N, Bdolah Y, Celnikier DH. Placenta accreta is associated with IVF pregnancies: a retrospective chart review. BJOG: An International Journal of Obstetrics & Gynaecology 2011; 118(9):1084-9.
  8. Warshak CR, Eskander R, Hull AD, Scioscia AL, Mattrey RF, Benirschke K, et al. Accuracy of ultrasonography and magnetic resonance imaging in the diagnosis of placenta accreta. Obstetrics & Gynecology 2006; 108(3):573-81.
  9. Nageotte MP. Always be vigilant for placenta accreta. Obstetric Anesthesia Digest 2015; 35(3):146-7.
  10. Bowman ZS, Eller AG, Kennedy AM, Richards DS, Winter III TC, Woodward PJ, et al. Accuracy of ultrasound for the prediction of placenta accreta. American journal of obstetrics and gynecology 2014; 211(2):177-e1.
  11. Eller AG, Porter TF, Soisson P, Silver RM. Optimal management strategies for placenta accreta. BJOG: An International Journal of Obstetrics & Gynaecology 2009; 116(5):648-54.
  12. Shamshirsaz AA, Fox KA, Salmanian B, Diaz-Arrastia CR, Lee W, Baker BW, et al. Maternal morbidity in patients with morbidly adherent placenta treated with and without a standardized multidisciplinary approach. American journal of obstetrics and gynecology 2015; 212(2):218-e1.
  13. Meng X, Xie L, Song W. Comparing the diagnostic value of ultrasound and magnetic resonance imaging for placenta accreta: a systematic review and meta-analysis. Ultrasound in medicine & biology 2013; 39(11):1958-65.
  14. Wu S, Kocherginsky M, Hibbard JU. Abnormal placentation: twenty-year analysis. American journal of obstetrics and gynecology 2005; 192(5):1458-61.
  15. Miller DA, Chollet JA, Goodwin TM. Clinical risk factors for placenta previa–placenta accreta. American journal of obstetrics and gynecology 1997; 177(1):210-4.
  16. Maher MA, Abdelaziz A, Bazeed MF. Diagnostic accuracy of ultrasound and MRI in the prenatal diagnosis of placenta accreta. Acta obstetricia et gynecologica Scandinavica 2013; 92(9):1017-22.
  17. Erfani H, Fox KA, Clark SL, Rac M, Hui SK, Rezaei A, et al. Maternal outcomes in unexpected placenta accreta spectrum disorders: single-center experience with a multidisciplinary team. American journal of obstetrics and gynecology 2019; 221(4):337-e1.
  18. Silver RM, Landon MB, Rouse DJ, Leveno KJ, Spong CY, Thom EA, et al. Maternal morbidity associated with multiple repeat cesarean deliveries. Obstetrics & Gynecology 2006; 107(6):1226-32.
  19. Wright JD, Pri-Paz S, Herzog TJ, Shah M, Bonanno C, Lewin SN, et al. Predictors of massive blood loss in women with placenta accreta. American journal of obstetrics and gynecology 2011; 205(1):38-e1.
  20. Usta IM, Hobeika EM, Musa AA, Gabriel GE, Nassar AH. Placenta previa-accreta: risk factors and complications. American journal of obstetrics and gynecology 2005; 193(3):1045-9.
  21. Budorick NE, Figueroa R, Vizcarra M, Shin J. Another look at ultrasound and magnetic resonance imaging for diagnosis of placenta accreta. The Journal of Maternal-Fetal & Neonatal Medicine 2017; 30(20):2422-7.
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
دوره 24، شماره 6
شهریور 1400
صفحه 1-9

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار