نوع مقاله : اصیل پژوهشی
نویسندگان
1
دستیار تخصصی روانپزشکی، مرکز تحقیقات علوم رفتاری و گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
2
استاد گروه روانپزشکی، مرکز تحقیقات علوم رفتاری و گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
3
دکترای حرفهای پزشکی، مرکز تحقیقات نوروساینس، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
4
دانشیار گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
5
استاد روانپزشکی، مرکز تحقیقات نوروساینس و گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
6
استاد گروه نرولوژی، مرکز تحقیقات نوروساینس، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
7
استادیار پژوهشی، مرکز تحقیقات علوم رفتاری و گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
چکیده
مقدمه: اختلالات جنسی در زنان مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس (MS) شیوع نسبتاً زیادی دارد و بر کیفیت زندگیشان اثر میگذارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر بوپروپیون آهسته رهش بر عملکرد جنسی زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس انجام شد.
روشکار: این مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده در سال 1398 بر روی 60 زن مبتلا به MS نوع بهبود یابنده- عودکننده که تحت درمان معمول MS و دارای اختلالات جنسی بودند، انجام شد. افراد به دو گروه 30 نفره دریافتکننده بوپروپیون و پلاسبو تقسیم شدند. پرسشنامههای صمیمیت و جنسی مولتیپل اسکلروزیس، شاخص عملکرد جنسی زنان، و شدت خستگی و همچنین پرسشنامه افسردگی بک II پیش، 4 و 8 هفته پس از شروع مداخلات برای تمامی بیماران تکمیل شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمونهای تحلیل واریانس و اندازهگیریهای مکرر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد.
یافتهها: نمره پرسشنامه عملکرد جنسی 8 هفته پس از مداخلات در گروه دریافتکننده بوپروپیون (85/45±96/9) بهطور معنیداری کمتر از گروه پلاسبو (46/11±56/53) بود (007/0=p). همچنین نمره افسردگی در دو مرحله پس از مداخله در گروه بوپروپیون (03/23±26/11) کمتر از گروه پلاسبو (43/13±86/37) بود و در سیر مداخلات کاهش یافته بود (0001/0p<). نمره شاخص عملکرد جنسی FSFI و زیرمقیاسهای آن در طول مطالعه در گروه بوپروپیون (88/25±67/2) نسبت به گروه دریافتکننده پلاسبو (8/2±44/17) بهبود یافت که نشاندهنده تداوم اثربخشی بوپروپیون مستقل از تغییرات نمرات افسردگی و خستگی در طی درمان در این بیماران بود (001/0p<).
نتیجهگیری: نتایج این مطالعه اثربخشی درمان با بوپروپیون در بهبود اختلالات جنسی در بیماران زن مبتلا به MS را نشان داد.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
Effectiveness of bupropion on sexual dysfunction of women with multiple sclerosis: A Clinical Trial
نویسندگان [English]
-
Farzaneh Yavari
1
-
Mehrdad Salehi
2
-
Omid Mirmosayyeb
3
-
Mohammad Javad Tarrahi
4
-
Majid barekatain
5
-
Vahid Shaygannejad
6
-
Fereshteh Ashtari
6
-
Mitra Mollaeinezhad
7
1
Resident, Department of Psychiatry, Behavioral Sciences Research Center, Faculty of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.
2
Professor, Department of Psychiatry, Behavioral Sciences Research Center, Faculty of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.
3
Physician, Neuroscience Research Center, Faculty of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan.
4
Associate Professor, Department of Epidemiology and Biostatistics, School of Public Health, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.
5
Professor, Department of Psychiatry, Behavioral Science Research Center, Faculty of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.
6
Professor, Department of Neurology, Neuroscience Research Center, Faculty of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.
7
Assistant Professor, Department of Research, Behavioral Sciences Research Center, Faculty of Medicine, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
چکیده [English]
Introduction: Sexual dysfunctions are relatively prevalent in female patients with multiple sclerosis (MS) and affect their quality of life. This study was performed with aim to evaluate the effect of Bupropion on sexual function in women with multiple sclerosis.
Methods: This randomized controlled clinical trial study was performed in 2019 on 60 women with relapsing and remitting MS, receiving routine MS treatment and had sexual dysfunction. The subjects were divided to two groups of 30 persons receiving Bupropion and placebo. Multiple sclerosis intimacy and sexuality questionnaire, female sexual function index, fatigue severity scale and Beck depression questionnaire were filled out for all the patients before, 4 and 8 weeks after the interventions initiation. Data were analyzed by SPSS software (version 20) and Analysis of variance (AOVA) and repeated measure tests. P<0.05 was considered statistically significant.
Results: Multiple sclerosis intimacy and sexuality scores 8 weeks after the intervention were significantly lower in bupropion group (9.96±45.85) compared to placebo group (53.56±11.46) (P= 0.007). Also, the score of depression in the two stages after the intervention in the bupropion group (11.26 ± 23.03) was lower than the placebo group (37.86 ± 13.43) and decreased during the intervention (p <0.0001). FSFI score and its subscales showed an improvement in bupropion group (2.67±25.88) compared with placebo group (17.44±2.8) which indicated continuity of effectiveness of Bupropion independently from depression and fatigue scores alteration during treatment (p<0.001).
Conclusion: The results of the present study showed the effectiveness of bupropion on improvement of sexual function in female patients with MS.
کلیدواژهها [English]
-
Bupropion
-
Multiple sclerosis
-
Sexual dysfunctions