نوع مقاله : اصیل پژوهشی
نویسندگان
1
دانشیار گروه زنان و زایمان و فلوشیپ نازایی، مرکز تحقیقات و درمانی ناباروری، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران.
2
استاد گروه زنان و زایمان و فلوشیپ نازایی، مرکز تحقیقات و درمانی ناباروری، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران.
3
دانشیار گروه زنان و زایمان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران.
4
متخصص زنان، فلوشیپ ناباروری، مرکز تحقیقات و درمانی ناباروری، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران.
چکیده
مقدمه: یکی از مراحل مهم در موفقیت تکنیک های کمک باروری، تحریک مؤثر فولیکول های تخمدان و القاء مناسب تخمک گذاری می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر استفاده از روش hCG با دوز کم به اضافه آگونیست هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH) بر روی القاء تخمک گذاری و مقایسه آن با روش hCG تنها با دوز استاندارد در تکنیک IUI با پروتکل آنتاگونیست انجام شد.
روش‌کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 91-1390 بر روی 100 زوج نابارور مراجعه کننده به مرکز تحقیقات ناباروری دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد انجام شد. زنان نابارور 18 تا 35 ساله که تحت درمان با پروتکل آنتاگونیست قرار گرفته بودند، پس از رسیدن حداقل 3 فولیکول به 18 میلی متر، به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. به یک گروه، hCG با دوز کم (2500 واحد) به اضافه آگونیست GnRH (2/0 میلی گرم تریپتورلین) و به گروه بعدی hCG تنها (10000 واحد) به صورت عضلانی تزریق شد. در هر دو گروه، 36-34 ساعت پس از تزریق، IUI انجام شد. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 5/11) و آزمون های کای اسکوئر و تی دانشجویی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: بیماران از نظر ضخامت آندومتر، میزان استرادیول در روز تزریق hCG و تعداد آمپول های گنادوتروپین مصرف شده تفاوتی نداشتند (1/0=p). سندرم تخمدان تحریک شده در گروه hCG تنها، بیشتر بروز کرد ولی این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (1/0=p). بارداری شیمیایی در گروه آگونیست GnRH بالاتر بود (03/0=p)، و دو گروه از نظر بارداری کلینیکی اختلاف معناداری نداشتند (07/0=p).
نتیجه‌گیری: روش hCG با دوز کم به اضافه اگونیست GnRH، می تواند یک روش خوب و حتی جایگزین روش های استاندارد HCG در تحریک تخمک گذاری در پروتکل های آنتاگونیست محسوب شود.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Comparison of Low-Dose HCG plus GnRH Agonist with Standard Dose of HCG Alone in Intrauterine Insemination Cycles with Antagonist Protocols
نویسندگان [English]
-
Razieh Dehghani Firouzabadi
1
-
Abbas Aflatoonian
2
-
Robab Davar
1
-
Leily Sekhavat
3
-
Fatemeh Mansouri Moghadam
4
1
Associate Professor, Fellowship of Infertility, Department of Obstetrics and Gynecology, Research and Clinical Center for Infertility, Fellowship of Infertility, Faculty of Medicine, Shahid Sadoughi University of Medical Sciences, Yazd, Iran.
2
Professor, Fellowship of Infertility, Department of Obstetrics and Gynecology, Research and Clinical Center for Infertility, Faculty of Medicine, Shahid Sadoughi University of Medical Sciences, Yazd, Iran.
3
Associate Professor, Department of Obstetrics and Gynecology, Faculty of Medicine, Shahid Sadoughi University of Medical Sciences, Yazd, Iran.
4
Gynecologist, Fellowship of Infertility, Department of Obstetrics and Gynecology, Faculty of Medicine, Shahid Sadoughi University of Medical Sciences, Yazd, Iran.
چکیده [English]
Introduction: One of the most important steps in success of assisted reproductive techniques is appropriate ovulation induction and effective ovarian follicles stimulation. The aim of this study was to investigate the comparison of low-dose hCG plus gonadotropin releasing hormone (GnRH) agonist on ovulation induction and with standard dose hCG alone in intrauterine insemination technique with antagonist protocol.
Methods: This clinical trial was conducted on 100 infertile couples who referred to infertility research center in Shahid Sadoughi university of medical sciences, Yazd, 2010 - 2011. Infertile women aged 18 to 35 who were treated with antagonist protocol were divided randomly into two groups after development of at least 3 follicles beyond 18mm diameter. Low dose of hCG (2500 IU) plus GnRH agonist (0.2mg Triptorelin, intra muscular) were given to one group (n=70) and the next group (n=70) received hCG alone (10,000 IU, intra muscular). After 34 to 36 hours of injection intrauterine insemination was done in both groups. Data were analyzed with SPSS software version 11.5 and T student and Chi-square tests. P value less than 0.05 was considered significant.
Result: The patients were not different in terms of endometrial thickness, estradiol levels on day of hCG injection and the number of used gonadotropin ampoules (p=0.1). Higher incidence of ovarian hyperstimulation syndrome (OHSS) was seen in the only hCG group, but this difference was not statistically significant (p=0.1). Chemical pregnancy was significantly higher in low dose of hCG plus GnRH agonist (p=0.03). However, no differences were observed between two groups in terms of clinical pregnancy (p=0.07).
Conclusions: Using low dose hCG plus GnRH agonist can be considered as an appropriate and alternative method instead of standard methods of hCG in ovulation induction with antagonist protocols.
کلیدواژه‌ها [English]
-
Chorionic Gonadotropin
-
Gonadotropin releasing hormone
-
Ovulation induction
-
Reproductive Techniques/Assisted
)