نوع مقاله : اصیل پژوهشی
نویسندگان
1
مربی گروه آموزش مامایی، مرکز تحقیقات سلامت بارداری و مرکز تحقیقات ارتقاء سلامت، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
2
مربی، گروه آموزش پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
3
استادیار گروه تغذیه، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
4
کارشناس مامایی، مرکز پژوهش های علمی دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
چکیده
مقدمه: تعامل میان فعالیت فیزیکی و دوره قاعدگی در نتایج تحقیقات پیشین انجام شده در کل جهان دارای ابهام است. از سوی دیگر بدون تردید برخی زنان از فشارها و دردهای مربوط به دوره قاعدگی رنج می برند، بنابراین رابطه بین قاعدگی و فعالیت باید مورد بررسی دقیق تر قرار گیرد. مطالعه حاضر با هدف سنجش ارتباط فعالیت فیزیکی با وی‍ژگی های (الگو و نشانه ها) قاعدگی انجام شد.
روش‌کار: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی - تحلیلی از نوع مقطعی است که پس از اخذ رضایت بر روی 91 نفر از جامعه پرسنل خدماتی زن سه بیمارستان تحت پوشش علوم پزشکی شهر زاهدان طی سال 89-90 انجام شد. همه افراد به صورت سرشماری با داشتن شرایط ورود و شرایط خروج از مطالعه نمونه گیری شدند. در این پژوهش فعالیت فیزیکی آزمودنی ها در ابتدا بر حسب شدت فعالیت به انواع سبک، متوسط و سنگین (برگرفته از پرسشنامه بین المللی) بر اساس هزینه انرژی بر حسب متابولیک اکی والانت (MET) طبقه بندی و سپس افراد بر اساس فعالیت متوسط (9/5-3 METs) همسان شدند و تعداد هر METs ضربدر تعداد ساعات در هفته شد و کل فعالیت فیزیکی هفتگی (TWA) به دست آمد و سپس ارتباط آن با الگوی قاعدگی سنجیده شد، فرم الگوی قاعدگی شامل میانگین روزهای خونریزی، طول سیکل قاعدگی، نظم قاعدگی و حجم خونریزی و سنجش علائم و نشانه قاعدگی و فرم یادآور فعالیت فیزیکی هفت روزه به طریق مصاحبه تکمیل شد. آنالیز داده ها بر اساس آمار همبستگی پیرسون و اسپیرمن و رگرسیون مدل خطی با نرم افزار آماری SPSS (نسخه 15) مورد بررسی قرار گرفتند. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: میانگین سنی زنان 10/8 ± 74/38 سال با حداکثر 40 سال و حداقل 37 بود. فعالیت فیزیکی کارکنان بیمارستان در سطح متوسط بود. بین شدت متوسط فعالیت فیزیکی بر روی الگوی قاعدگی تنها در علائم و نشانه های قاعدگی ارتباط معکوسی مشاهده شد (045/0=p). اکثر افراد شدت علائم را در حد بدون تجربه علائم و تجربه کم گزارش کردند. بر اساس مدل خطی رگرسیون متغیر پیش بینی کننده شدت فعالیت فیزیکی متوسط بر علائم قاعدگی تأثیرگذار بود و در نهایت میانگین نمره 61/23 از 64 نمره با فاصله اطمینان 95 درصد (33/27-26/23) بود.
نتیجه‌گیری: شدت فعالیت متوسط فیزیکی نه تنها تغییر قابل ملاحظه ای بر میزان خونریزی، طول سیکل قاعدگی و نظم قاعدگی ندارد، بلکه شدت علائم و نشانه های ناراحت کننده قاعدگی را کاهش می دهد. بنابراین فعالیت متوسط فیزیکی تأثیر مثبتی بر زنان دارد.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
The Relationship between Moderate Physical Activity and Cycle Pattern and Symptoms of Menstrual on the Service Personnel of Zahedan Hospitals
نویسندگان [English]
-
Shahindokht Navvabi Rigi
1
-
Fatiheh Kerman Saravi
2
-
Shahla Shafiee
3
-
Zahra Alimoradi
4
1
Lecturer of Midwifery Education, Pregnancy Health Research Center and Health Promotion Research Center, Faculty of Nursing and Midwifery, Zahedan University of Medical Sciences, Zahedan, Iran.
2
Lecturer of Nursing Education, Faculty of Nursing and Midwifery, Zahedan University of Medical Sciences, Zahedan, Iran.
3
Assistant Professor, Department of Nutrition, Faculty of Nursing and Midwifery, Zahedan University of Medical Sciences, Zahedan, Iran.
4
B.Sc. of Midwifery, Students’ Scientific Research Center, Zahedan University of Medical Sciences, Zahedan, Iran.
چکیده [English]
Introduction: Results of earlier studies indicated vagueness in the interaction between physical activity and menstrual symptoms all around the world. Meanwhile, undoubtedly some women suffer from the pains of menstrual period. Thus, the relationship between the menstrual cycle and physical activities should be examined more closely. The present study was aimed to evaluate the relationship between physical activities and menstrual cycle.
Methods: This cross-sectional descriptive- analytical study was conducted on 91 female service personnel of three hospitals covered by Zahedan University of Medical Science in 2010-2011. All samples had the inclusion and exclusion criteria. At first, physical activities were classified into light, moderate, and heavy levels based on Metabolic Equivalent of energy expenditure (MET). Then, the subjects were matched based on the moderate activity (3-5.9 METs) and the number of METs was multiplied into the hours per week. Consequently, the Total Weekly Activity (TWA) was obtained and its relation with menstrual pattern including mean days of bleeding, length of menstrual cycle, regularity, volume of bleeding, and menstrual symptoms, was evaluated by demographic menstrual pattern and seven-day Physical-Activity Recall Questionnaires by interviews. Data were analyzed by SPSS statistical software version 15, Pearson and Spearman correlation, and linear regression models. P value less than 0.05 was considered statistically significant.
Results: Women had mean age (38.74±8.10) years with a maximum of 40 and minimum of 37 years. Data analysis showed that physical activities of hospital staffs were moderate. Reverse relationship was observed between moderate physical activity and menstrual symptoms (p=0.045). Most individuals experienced no or little menstrual symptoms. Based on variable linear regression model, moderate physical activity influenced the menstrual symptoms. At the end, the average score was 23.61 out of 64 points with 95% confidence interval (23.26-27.33).
Conclusion: Intensity of moderate physical activities not only do not change the volume of bleeding, the length of menstrual cycle, and menstrual regulation, but also, reduces the intensity of uncomfortable symptoms and signs of menstruation. Thus, moderate physical activity has a positive impact on women’s menstrual cycle.
کلیدواژه‌ها [English]
-
Cycle pattern
-
Physical Activity
-
Menstruation
-
Hospital
)