تأثیر یک دوره تمرین هوازی در صبح و عصر بر دیسمنوره اولیه و برخی متغیرهای فیزیولوژیکی دختران بالغ

نوع مقاله : اصیل پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهیدرجایی، تهران، ایران.

2 دانشیار گروه فیزیولوژی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهیدرجایی، تهران، ایران.

3 مربی گروه فیزیولوژی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهیدرجایی، تهران، ایران.

4 دستیار تخصصی گروه داخلی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.

چکیده

مقدمه: دیسمنوره اولیه یکی از شایع ترین شکایات مراجعان به پزشک زنان می باشد. به نظر می‌رسد تأثیر ورزش بر دیسمنوره و همچنین توجه به تعامل تمرین هوازی با زمان‌های روز، روش مؤثرتری برای کاهش درد دیسمنوره باشد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر یک دوره تمرین هوازی در صبح و عصر بر شدت درد دیسمنوره اولیه و برخی متغیرهای فیزیولوژیکی دختران بالغ انجام شد.
روش کار:در این مطالعه که به روش میدانی انجام شد، از میان 1033 دانش آموز دختر شهرستان بهارستان، 38 دختر بالغ با سابقه ابتلاء به دیسمنوره اولیه به عنوان نمونه انتخاب شدند. افراد به طور تصادفی به دو گروه 19 نفره (صبح، عصر) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی (ایروبیک و تمرینات آمادگی جسمانی) شامل 4 هفته، هر هفته 4 جلسه 50 دقیقه ای با شدت 70-65% ضربان قلب ذخیره بود. برای اندازه گیری شدت درد از مقیاس دیداری درد و برای اندازه گیری حداکثر اکسیژن مصرفی از آزمون 1600 متر دویدن استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماریSPSS  (نسخه 18) و آزمون های یومن ویتنی و ویلکاکسون انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد.
یافته ها:تمرین باعث افزایش حداکثر اکسیژن مصرفی و کاهش معنی‌دار شدت درد دیسمنوره و ضربان قلب استراحت از پیش آزمون به پس آزمون هر دو گروه شد (05/0p<)، اما بین دو گروه صبح و گروه عصر در متغیرهای ذکر شده تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (05/0<p). بین پیش آزمون و پس آزمون فشارخون و دمای بدن نیز در دو گروه صبح و عصر تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (05/0<p). همچنین دو گروه از لحاظ متغیرهای فشارخون و دمای بدن تفاوت معنی داری نداشتند (05/0<p). 
نتیجه گیری: تمرین هوازی باعث کاهش درد دیسمنوره، کاهش ضربان قلب و افزایش حداکثر اکسیژن مصرفی می شود و تفاوتی بین تمرین در نوبت صبح و عصر وجود ندارد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The effect of an aerobic training cycle in the morning and evening on primary dysmenorrhea and some physiological variables in matured girls

نویسندگان [English]

  • Sara Sarhadi 1
  • Alireza Ramezani 2
  • Mina Gholami 3
  • Hamed Taheri 4
1 M.Sc. of Exercise Physiology, School of Physical Education and Sports Sciences, Shahid Rajaee University, Tehran, Iran .
2 Associate Professor, Department of Physiology, School of Physical Education and Sports Sciences, Shahid Rajaee University, Tehran, Iran.
3 Instructor of Physiology, School of Physical Education and Sports Sciences, Shahid Rajaee University, Tehran, Iran.
4 Resident of Internal Medicine, School of Medicine, Zahedan University of Medical Sciences, Zahedan, Iran.
چکیده [English]

Introduction: Primary dysmenorrhea is one of the most common complaints of who referred to gynecologists. It seems that the effect of exercise on dysmenorrhea and also considering the interaction of aerobic exercise with the times of day is more effective method to reduce dysmenorrhea pain. This study was performed with aim to compare the effect of aerobic training cycle in morning and evening on the severity of primary dysmenorrhea pain and some physiological variables of matured girls.
Method: In this study which was performed by field method, among 1033 girl students in Baharestan city, 38 matured girls with a history of primary dysmenorrhea were selected and were randomly divided into two groups of 19 cases (morning and evening). Training protocol (aerobics and fitness training) consisted of four weeks, each week four sessions of 50 minutes with the intensity of 65-70% heart rate Reserve. Visual analog scale was used to measure the severity of pain and 1600m running test was used to measure the maximal consumed oxygen. Data was analyzed with SPSS software (version 18) and Wilcoxon test and Mann Whitney U test. PResults: The exercise caused increase in maximal consumed oxygen and significant reduction in the severity of dysmenorrhea pain and resting heart rate from pre-test to post-test in both groups (P<0.05), but there was no significant difference between the morning and evening groups in the mentioned variables (P>0.05). There was no significant difference between pre-test and post-test in blood pressure and body temperature in two morning and evening groups (P>0.05).  Also, there was no significant difference between two groups in terms of blood pressure and body temperature (P>0.05).
Conclusion: Aerobic training causes reduction in dysmenorrhea pain and heart rate and increase maximal consumed oxygen, and there is no difference between exercise in the morning and evening.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Aerobic training
  • Biological clock
  • Matured girls
  • Physiological variables
  • Primary dysmenorrhea

مراجع

  1. Shavandi N, Taghian F, Soltani V. The effect of isometric exercise on primary dismenorrhea. Arak Med Univ J 2010; 13(1):71-7. (Persian).
  2. Kordi M, Mohammadi Rizi S, Shakeri MT. Study age of first menstruation, painful menstruation and menstrual characteristics in girls high school students in Mashhad. Iran J Obstet Gynecol Infertil 2013; 15(33)10-18. (Persian).
  3. Saadatabadi FS, Bambaichi E, Esfarjani F. Effect of six weeks flexibility training on dysmenorrhea. J Isfahan Med Sch 2010; 28(109):401-6. (Persian).
  4. Shafaie FS, Homaei HM, Zoodfekr L. Comparison the frequency of menstrual disorders (amenorrhea, oligomenorrhea, dysmenorrhea and premenstrual syndrome) between athletes and non-athletes female students of Tabriz universities, Tabriz, Iran. Iran J Obstet Gynecol Infertil 2013; 16(51):14-21. (Persian).
  5. Shahrjerdi S, Sheikh Hoseini R. The effect of 8 weeks stretching exercise on primary dysmenorrhea in 15-17 aged high school student girls in Arak. J Shahrekord Univ Med Sci 2010; 11(4):84-91. (Persian).
  6. Pourghavami T. The effect of performing physical education classes in the morning and afternoon on some physical abilities in high school girl students 15-18 years old ]Master thesis[. Iran: School Sport Physiology University Shahid Rajaee; 2009. (Persian).
  7. Nasri F. Circannual rhythms. Magazine Roshd Zistshenasi 2014; 3(27):50-5. (Persian).
  8. Torri J, Shinkai S, Hino S, Kurokawa Y, Tomita N, Hirose M, et al. Effect of day on adaptive esponse to a 4-week aerobic exercise program. J Sports Med Phys Fitness 1992; 32(4):348-52.
  9. Trine MR, Morgan WP. Influence of time of day on psychological response to exercise. A review. Sports Med 1995; 20(5):328-37.
  10. Reilly T, Garrett R. Investigation of diurnal variation in sustained exercise performance. Ergonomics 1998; 41(8):1085–94.
  11. Najad Panahkandi YM. The effect of an aerobic activity maximum session in morning and afternoon on some selected hematological parameters in young male athletes ]Master thesis[. Iran: School Sport Physiology University Shahid Rajaee; 2009. (Persian).
  12. Carandent F, Montaruli A, Roveda E, Calogiuri G, Michielon G, La Torre A. Morning or evening training: effect on heart rate circadian rhythm. Sport Sci Health 2006; 1:113–7.
  13. White WB. Cardiovascular risk and therapeutic intervention for the early morning surge in blood pressure and heart rate. Blood Press Monit 2001; 6(2):63-72.
  14. Asadi poya AA, Sadeghi Hassan Abadi A. Circadian biological rhythms of normal deliveries. J Reprod Infertil 2001; 7:54-8. (Persian).
  15. Rahnama N, Bambaichi E, Sadeghipoor HR. The effect of time of day on some physiological variables teenage boys swimmer. J Mov Sci Sports 2008; 2:67-76. (Persian).
  16. Salehi F, Marefati H, Mehrabian H, sharifi H. Effect of pilates exercise on primary dismenorrhea. J Res Rehabilit Sci 2012; 1(1):248-53. (Persian).
  17. Curton KJ, Sloniger MA, Bannon JP, Black DM, McCormack WP. A genralized education for prediction of vo2max from 1 mile run/walk performance. Med Sci Sports Exerc 1995; 27(3):445-51.
  18. Daley AJ. Exercise and primary dysmenorrhoea: a comprehensive and critical review of the literature. Sports Med 2008; 38(8):659-70.
  19. Isler K. Evaluation of circadian rhythms in anaerobic performance. J Sport Sci 2005; 16(4):174-84.
  20. Hill DW, Cureton KJ, Collins MA, Grisham SC. Diurnal variation in responses to exercise of "morning types" and "evening types". J Sports Med Phys Fitness 1988; 28(3):213-9.
  21. Racinais S, Hue O, Hertogh C, Damiani M, Blonc S. Time-of-day effects in maximal anaerobic leg exercise in tropical environment: a first approach. J sport Med 2004; 25(3):186-90.
  22. Racinais S, Connes P, Bishop D, Blonc S, Hue O. Morning versus evening power output and repeated-sprint ability. Chronobiol Int 2005; 22(6):1029-39.
  23. Souissi N, Gauthier A, Sesboue B, Larue J, Davenne D. Circadian rhythms in two types of anaerobic cycle leg exercise: force-velocity and 30-s Wingate tests. Int J Sports Med 2003; 25(1):14-9.
  24. Reilly T. Atkinson G. Waterhouse JM. Chronobiology and physical performance. In: Garrett W, Kirkendall D, editors. Exercise and Sports Science. Philadelphia: Lippincott Williams; 2000. P. 351-72.
  25. Kanaley JA, Weltman JY, Pieper KS, Weltman A, Hartman ML. Cortisol and growth hormone responses to exercise at different times of day. J Clin Endocrinol Metab 2001; 86(6):2881-9.
  26. Pourvaghar MJ, Ghaeini AA, Ravasi AA, Kordi MR. Effects of traning time on serum immunoglobulin alterations and cortisol testosterone responses in male athlete students. Biol Sport 2010; 27(1):25-8.
  27. Rajabi H, Ghaeini AA. Physical Fitness. 2th ed. Tehran: Samt; 2004. P. 68-107.
  28. Heydarnia E, Bambaechi E, Rahnema N. Interactive effect of daily rhythm and monthly on cardiac function. Olympic 2008; 16(3)105-17.
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
دوره 18، شماره 162 - شماره پیاپی 162
هفته چهارم شهریور ماه 1394
شهریور 1394
صفحه 11-20

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار