بررسی تأثیر پیاده روی با گام شمار بر سلامت عمومی زنان یائسه

نوع مقاله : اصیل پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.

2 استادیار گروه پرستاری و مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.

3 مربی گروه پرستاری و مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.

چکیده

مقدمه: یائسگی بر سلامت عمومی و کیفیت زندگی زنان مؤثر است. با توجه به اینکه تاکنون مطالعه ای در مورد تأثیر پیاده روی با گام شمار بر سلامت عمومی زنان یائسه در ایران انجام نشده است، مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر پیاده روی منظم با گام شمار بر وضعیت سلامت عمومی زنان یائسه در مراکز بهداشتی درمانی اهواز انجام شد.
روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1393 بر روی 106 زن یائسه واجد شرایط در مراکز بهداشتی درمانی شرق و غرب اهواز انجام شد. افراد به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی مداخله و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله هفته ای حداقل 3 بار و هر بار حداقل نیم ساعت پیاده روی داشتند و تعداد قدم ها با گام شمار ثبت شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه 28 سؤالی سلامت عمومی گلدبرگ و پرسشنامه مشخصات فردی در چهار مرحله (قبل از مداخله، 4 هفته، 8 هفته و 12 هفته بعد) جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 19) و آزمون های کولموگروف اسمیرنوف، تی، من ویتنی، کای دو و ریپیدت مژر انجام شد. 05/0>p معنادار در نظر گرفته شد.
یافته ها: میانگین سلامت عمومی گروه مداخله در ابتدا و پایان مطالعه به ترتیب 7/7±25 و 7/4±4/19 بود (001/0=p) و در گروه کنترل به ترتیب 7/7±7/22 و 5±24 بود (85/0=p ). میانگین علائم جسمانی در گروه مداخله در ابتدا و پایان مطالعه به ترتیب 3/2±7/6 و 6/1±80/5 بود (001/0>p) و در گروه کنترل به ترتیب 8/2±4/6 و 3/2±3/7 بود (86/0=p). میانگین اضطراب و بی خوابی در گروه مداخله در ابتدا و پایان مطالعه به ترتیب 8/3±8/7 و 8/2±2/4 بود (002/0=p) و در گروه کنترل به ترتیب 3/3±8/6 و 5/2±2/7 بود (8/0=p). میانگین کارکرد اجتماعی در گروه مداخله در ابتدا و پایان مطالعه به ترتیب 1/3±7/7 و 9/1±4/8 بود (5/0=p) و در گروه کنترل به ترتیب 5/2±5/7 و 5/1±7/6 بود (58/0=p). میانگین افسردگی در گروه مداخله در ابتدا و پایان مطالعه به ترتیب 3/3±8/2 و 07/2±6/1 بود (02/0=p) و در گروه کنترل به ترتیب 2/2±8/1 و 6/1±1/3 بود (2/0=p).
نتیجه گیری: پیاده روی منظم در زنان یائسه سلامت جسمی و روحی را حفظ می کند و باعث ارتقاء سلامت عمومی در آن ها می شود، لذا با توجه به نتایج مطالعه و در دسترس بودن منابع حمایتی در سیستم های بهداشتی درمانی، لزوم برگزاری جلسات آموزشی در مورد فعالیت فیزیکی و پیاده روی در مراکز مختلف بهداشتی درمانی هر چه بیشتر آشکار می شود.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Effect of Walking with Pedometer on General Health of Postmenopausal Women

نویسندگان [English]

  • Parvin Nikkhah 1
  • Parvin Abedi 2
  • Shahnaz Najjar 3
1 M.Sc. Student, School of Nursing and Midwifery, Ahvaz Jundi Shapour University of Medical Sciences, Ahvaz, Iran.
2 Assistant professor, Department of Nursing and Midwifery, Ahvaz Jundi Shapour University of Medical Sciences, Ahvaz, Iran.
3 Instructor of Nursing and Midwifery, Ahvaz Jundi Shapour University of Medical Sciences, Ahvaz, Iran.
چکیده [English]

Introduction: Menopause is effective on women’s general health and quality of life. Since so far, no study is performed in Iran about the effect of continued walking on general health in the postmenopausal women, the present study was performed with aim to determine the effect of regular walking with pedometer on general health in the postmenopausal women at medical-health centers of Ahvaz.
Methods: This randomized clinical trial was performed on 106 qualified postmenopausal at women medical-health centers in east and west of Ahvaz in 2014. The subjects were randomly placed in two groups of intervention and control. The intervention group had walking at least three times a week, each time for half an hour, and their steps were recorded with a pedometer. The data were collected using Goldberg’s General Health Questionnaire-28 (GHQ-28) and Demographic Questionnaire when GHQ was used in four stages (before intervention, four weeks, eight weeks, and twelve weeks later). Data was analyzed using SPSS software (version 19) and Kolmogorov-Smirnov test, t, Mann-Whitney, chi-square, and repeated measures. PResults: Mean general health in the intervention group at the beginning and end of the study were 25±7.7 and 19.4±4.7, respectively (P=0.001), and in the control group, 22.7±7.7 and 24±5, respectively (P=0.85). Mean physical symptoms in the intervention group at the beginning and end of the study were 6.7±2.3 and 5.80±1.6, respectively (P<0.001), and in the control group, 6.4±2.8 and 7.3±2.3, respectively (P=0.86). Mean anxiety and insomnia in the intervention group at the beginning and end of the study were 7.8±3.8 and 4.2±2.8, respectively (P=0.002), and in the control group, 6.8±3.3 and 7.2±2.5, respectively (P=0.8). Mean social function in the intervention group at the beginning and end of the study were 7.7±3.1 and 8.4±1.9, respectively (P=0.5), and in the control group, 7.5±2.5 and 6.7±1.5, respectively (P=0.58). Mean depression in the intervention group at the beginning and end of the study were 2.8±3.3 and 1.6±2, respectively (P=0.02), and in the control group, 1.8±2.2 and 3.1±1.6, respectively (P=0.2).
Conclusion: Regular walking in menopausal women maintains physical and psychological health and promotes their general health. Therefore, according to the results of the study and the access to supportive sources in health system, the necessity of holding the training sessions about physical activity and walking at health centers becomes much more evident.
Keywords: 

کلیدواژه‌ها [English]

  • General Health
  • walking
  • Menopause
  1. Hatami H, Razavi M. Elderly health: public health text book. 3rd ed.Tehran: Khosravi Pub; 2008.
  2. Rutld GE. Psychological variables are associated with atherosclerosis risk factors among women with chest pain : the wise study. Psycasom Med 2001;63(2):282-8
  3. Ross AC, Ostrowl. Subjectively perecived quality of life after coronary artery by pass surgery. Am J Crit Care 2001;10(1):11-6.
  4. Moline M, Broch L, Zak R. Sleep Problem across the Life Cycle in Women. Cure Treat Options Neural 2004; 6(4): 319-30.
  5. Lee TW, Ko I, Lee KJ. Health promotion behaviors and quality of life among community dwelling elderly in Korea”. Int J Nurse Stud 2005; 49(2):129-37.
  6. Relationship between family communication patterns and the quality of life of high school students in Shiraz. JFerdowsi UnivMed Sci2003  2009; 10(1): 5-25.[Persian].
  7. Healthy people 2010 U.S. Department of health and human services. Available in: http://www.hhs.gov. Accessed date: Jun 8, 2000.
  8. King RC, Hinds SP. Quality of life from nursing and patient perspectives , theory , research, practice. London: Jones and Baitlett publishers; 2005.
  9. Cummins RA. Moving from the quality of life concept to a theory. J Intell Disabil Res 2005; 49(Pt 10):699-706.
  10. Barry PP. An overview of special considerations in the evaluation and management of the geriatric patient. Am J Gastroenterol 2000; 93(1): 8-10.
  11. Andrews GA. Promoting health and functioning in an aging population. BMJ 2001; 322:728-9.
  12. Rahgozar M, Mohammad NasrAbadi M. [The feeling of depression and stress among elderly. J Hakim 2008; 2(2): 103-13.[Persian].
  13. Elavasky JR, MC Auley E. Physical activity enhances long-term quality of life in older adults. Ann Behave Med 2005;30(2):138-45.
  14. Sternfeld B, Qusenberry C, Husson G. Habitual physical activity and menopausal symptoms: a case control study. J Womens Health 1999; 8(1):p.115-23.
  15. Taylor AH, Fox KR. Effectiveness of a primary care exercise referral intervention for changing physical self-perceptions over 9 months. Health psychol 2005; 24(1). P.11-21.
  16. King MB, Whiple RH, Groman CA. Performance enhancement progect: improving physical performance in older person. Arc Phs Med Rehabi 2003;83(8):p.1060-9.
  17. Ogburn T, Voss C, Espey E. Barriers to women’s health: why is it so hard for women to stay healthy?. Med Clin North Am  2008; 92(5):993-1009
  18. Malkina-Pykh L. Quality of life indicator at different seals; theoretical background  ecological indicators. 2008,896: pp. 854-62.
  19. Asbury EAChandrruangphen PCollins P. The importance of continued exercise participation in quality of life and psychological Well-being in previously inactive postmenopausal women: apilot study. Menopause 2006; 13(4):561-7.
  20. Sharif Nia H, Bahrami N, SaatSaz S, Soleimani MA, Nazari N, Mohamad Tabar R. Effectiveness of quality of life in hospitalized menopaouse womens and related factors in imam reza hospital at amol city. Salmand Iran J Ageing 2012;15(31).P.7-12.[Persian].
  21. Soolhi M, Kazemi S, Haghni H. The relationship between health status and efficacy in women referred to health centers No.2 Chalows City. MJIRI 2012;20(110):p.63-70[Persian].
  22. Lee Y, Kim H. Relationship between menopausal symptoms, depression and exercise in middle-aged women: A Cross-sectional survey. Int J Nurse Stud 2008 ;45(12):1816-22
  23. Amin Shekarvey F, Alhani F, Kazemnejad A, Vahdaninia M. Relationship Between Physical Activity with Female Quality of life. Payesh 2009;4(4).P. 407-13.[Persian].
  24. Gutierrez CV, Luque GT. Influence of exercise on mood in postmenopausal women. J Clin Nurs 2011; 21(7-8):923-8.
  25. Shahrokhi A. General health status of female workers in Qazvin factories. J Qazvin Univ Med Sci 2003; 28(2):32-5.[Persian].
  26. Hamydizadeh S, Ahmadi F, Aslani YA. Survey on the effect of training programme in older quality of life. J Shaheed Sadoughi Univ Med Sci 2005;16(3):81-6.[Persian].
  27. Cowper W, Grant S, Thr effect of 12-weeks group exercise program on physiological variable and function in over weight persons. Public Health 2003;43(1):127-32.
  28. Gauvin L, Spence JC, Physical activity and psychological Well-being: Knowledge base. Nutr Rev 1996; 54(4): 53-65.
  29. Salesi M, Jowkar B. Effect of Exercise and physical activity on postmenopausal women happiness”. Salmand Iran J Ageing 2011; 6(2).[Persian]