بررسی عوامل مرتبط با دیسپلازی باقیمانده پس از درمان نئوپلازی های داخل اپی تلیالی سرویکس به روش مخروط برداری (مطالعه طولی)

نوع مقاله : اصیل پژوهشی

نویسندگان

1 استاد گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات سلامت زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.

2 دانشیار گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات سلامت زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.

3 استادیار گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.

4 استاد گروه پاتولوژی، دانشکده پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.

5 دستیار تخصصی زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.

چکیده

مقدمه: اساس درمان بیماران مبتلا به سرطان داخل اپیتیلیوم(CIN)، پیشگیری از پیشرفت بیماری به سرطان مهاجم سرویکس است. یکی از روش های درمانی این بیماران، عمل مخروط برداری است.مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی عوامل پیشگویی کننده دیسپلازی باقیمانده سرویکس پس از درمان سرطان های داخل اپی تلیالی سرویکس به روش مخروط برداری یا کونیزاسیون انجام شد.
روش کار: مطالعه همگروهی  در سال 1392 بر روی 25 بیمار مبتلا به دیسپلازی سرویکس که در تشخیص با کولپوسکوپی و با اندیکاسیون  مخروط برداری  با چاقوی سرد ، عمل شدند انجام شد. بر اساس نتایج مخروط برداری بیماران مبتلا به دیسپلازی با شدت درگیری بالا، سرطان داخل اپیتیلیومی در جا in-situ)) و سرطان با تهاجم میکروسکوپی و موارد حاشیه مثبت نمونه کونیزاسیون متعاقباً هیسترکتومی شدند. نتایج هیستولوژی این بیماران با گزارش آسیب شناسی بیماران مبتلا به دیسپلازی و نتایج حاشیه منفی نمونه کونیزاسیون که به دلایل دیگر هیسترکتومی شدند مقایسه شد. در نهایت  علل  دیسپلازی باقیمانده سرویکس پس از این  عمل بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 17) و آزمون های تی تست و من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
یافته ها: از بین 25 بیمار فقط در یک نمونه، حاشیه  بافت حاصل از مخروط برداری از نظر وجود دیسپلازی مثبت گزارش شد که در هیسترکتومی انجام شده کارسینوم مهاجم سلول سنگفرشی گزارش شد. از 11 بیمار دیگری که علی رغم وجود حاشیه منفی تحت عمل هیسترکتومی قرار گرفتند، 4 نفر (3/36%) دیسپلازی باقیمانده درجه بالا، 1 نفر (9%) دیسپلازی درجه پایین و 6 بیمار (5/54%) فاقد بیماری باقیمانده در سرویکس پس از درمان بودند.
نتیجه گیری: شدت دیسپلازی، عامل پیشگویی مؤثری در احتمال بقایای بیماری پس از انجام کونیزاسیون در بیماران مبتلا به دیسپلازی سرویکس است، پیگیری دقیق این بیماران توصیه می شود.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Evaluation of related factors of remained dysplasia after treatment of cervical intraepithelial neoplasia by cold knife conization (longitudinal study)

نویسندگان [English]

  • Zohreh Yousefi 1
  • Malihe Hasanzadeh Mofrad 2
  • Monavar AfzalAghaee 3
  • Nourieh Sharifi 4
  • Mona Jafarian 5
1 Professor, Department of Obstetrics and Gynecology, Women's Health Research Center, Faculty of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.
2 Associated Professor, Department of Obstetrics and Gynecology, Women's Health Research Center, Faculty of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.
3 Assistant Professor, Department of Biostatistics and Epidemiology, School of Health, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.
4 Professor, Department of Pathology, Faculty of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.
5 Resident, Department of Obstetrics and Gynecology, Faculty of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.
چکیده [English]

Introduction Basic treatment of patients with cervical intraepithelial neoplasia is prevention of regress to invasive carcinoma. One of the treatment methods of these patients is conization. This study was performed with the aim to evaluate the related factors of remained dysplasia after treatment of cervical intraepithelial neoplasia (CIN) by cold knife conization.
Methods: This Cohort study was performed on 25 patients with cervical dysplasia who were diagnosed in colposcopy and underwent cold knife conization with indication of conization in 2013. Based on the results of conization, hysterectomy was performed for the patients with high grade dysplasia, in-situ intraepithelial cancer, microscopic invasive cancer and positive margin specimens. Histology results of these patients were compared to pathologic result of the patients with dysplasia and negative margin conization who underwent conization for other reasons. Finally, the factors of remained dysplasia after treatment of CIN with cold knife conization were evaluated. Data was analyzed using statistical SPSS software (version 17) and T-test and Mann-Whitney test.  P≤ 0.05 was considered significant.       
Results: Among 25 patients, only one case of conization specimen margin was positive for dysplasia that was appeared to be invasive Squamous cell carcinoma in performed hysterectomy. Other 11 patients who despite negative margin underwent hysterectomy, 4 patients (36.3%) have high grade dysplasia (CIN  III), 1 patient (9%) have low grade dysplasia (CIN I) and 6 patients (54.5%) were free of remained dysplasia in cervical pathology bioopsy after conization. The results showed that severity of cervical dysplasia with remained disease after conization is the factor of remained dysplasia after treatment of CIN.
Conclusion: Severity of dysplasia is an effective prognostic factor patients in the possibility of remained dysplasia after conization in patients with cervical dysplasia, thus, close follow-up of these patients is recommended.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Cervical conization
  • Dysplasia
  • in-situ cervical cancer
  • Invasive cervical carcinoma
  • SCC

مراجع

  1. Pund ER, Nieburgs HE. Preinvasive carcinoma of the cervix uteri; seven cases in which it was detected by examination of routine endocervical smears. Arch Pathol (Chic). 1947; 44(6):571-7.
  2. Koss LG, Stewart F, Foote FW, Jordan MJ, Bader GM, Day E. Some histological aspects of behavior of epidermoid carcinoma insitu and related lesions of the uterine cervix. A long-term prospective study. Cancer. 1963; 16:1160-211.
  3. Larsson G, Gullberg B, Grundsell H. A comparison of complications of laser and cold knife conization. Obstet Gynecol. 1983; 62(2):213-7.
  4. Reich O, Lahousen M, Pickel H, Tamussino K, Winter R. Cervical intraepithelial neoplasia III: long-term follow-up after cold-knife conization with involved margins. Obstet Gynecol. 2002; 99(2):193-6.
  5. Moore BC, Higgins RV, Laurent SL, Marroum MC, Bellitt P. Predictive factors from cold knife conization for residual for cervical intraepithelial neoplasia in subsequent hysterectomy. Am J Obstet Gynecol. 1995; 173(2):361-6.
  6. Natee J, Therasakvichaya S, Boriboonhirunsarn D. Prevalence and risk factors for residual cervical neoplasia in subsequent hysterectomy fallowing Leep or conization. J Med Assoc Thai. 2005; 88(10):1344-8.
  7. Schermerhorn TJ, Hodqe J, Saltzman AK, Hackett TE, Sprance HE, Harrison TA. Clinicipathologic variables predictive of residual dysplasian after cervical conization. J Reprod Med. 1997; 42(4):189-92.
  8. Maluf PJ, Adad SJ, Murta EF. Outcome after conization for cervical intraepithelial neoplasia grade III: relation with surgical margins extension to the crypts and mitoses. Tumori. 2004; 90(5):473-7.
  9. Nagai Y1, Maehama T, Asato T, Kanazawa K. Persistence of human papillomavirus infection after therapeutic conization for CIN 3: is it an alarm for disease recurrence?. Gynecol Oncol. 2000; 79(2):294-9.
  10. Serati M1, Siesto G, Carollo S, Formenti G, Riva C, Cromi A, et al. Risk factors for cervical intraepithelial neoplasia recurrence after conization: a 10-year study. Eur J Obstet Gynecol Reprod Biol. 2012; 165(1):86-90.
  11. Soutter WP, Haidopoulos D, Gornall RJ, McIndoe GA, Fox J, Mason WP, et al. Is conservative treatment for adenocarcinoma in situ of the cervix safe? BJOG. 2001; 108(11):1184-9.
  12. Takac I, Gorisek B. Cold knife conization and loop excision for cervical intraepithelial neoplasia. Tumori. 1999; 85(4):243-6.
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
دوره 17، شماره 119 - شماره پیاپی 119
هفته اول آبان ماه 1393
آبان 1393
صفحه 1-8

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار