نوع مقاله : اصیل پژوهشی
نویسندگان
1
استادیار گروه رادیوتراپی و انکولوژی، مرکز تحقیقات سرطان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
2
استاد گروه انکولوژی زنان، مرکز تحقیقات سلامت زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
3
رزیدنت گروه رادیوتراپی و انکولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
4
دانشیار گروه رادیوتراپی و انکولوژی، مرکز تحقیقات سرطان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
5
استادیار گروه انکولوژی زنان، مرکز تحقیقات سلامت زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
چکیده
مقدمه: سرطان سرویکس، دومین علت سرطان در کشورهای کمتر توسعه یافته است. کمورادیوتراپی همزمان بهعنوان درمان استاندارد سرطان سرویکس پیشرفته است، ولی در کشورهای در حال توسعه امکانات رادیوتراپی کافی نبوده، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان پاسخ پاتولوژیک، عوارض درمان و بقای مبتلایان به سرطان سلولهای سنگفرشی سرویکس موضعی پیشرفته با استفاده از شیمیدرمانی قبل از جراحی در بیمارانی که کاندید کمورادیوتراپی نبودند، انجام شد.
روشکار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی یکگروهه بهصورت قبل و بعد، 24 نفر از مبتلایان به سرطان سلولهای سنگفرشی (SCC) سرویکس در مرحله IB2، IIA2 وIIB که به دلایل مختلف کاندید درمان استاندارد کمورادیوتراپی همزمان نبودند، تحت سه دوره شیمیدرمانی با رژیم پکلی تکسل (135 میلیگرم به ازای هر متر مربع بدن) و سیسپلاتین (75 میلیگرم به ازای هر متر مربع بدن) و سپس عمل جراحی قرار گرفتند. پاسخ بالینی به شیمیدرمانی قبل از جراحی (نئوادجوانت) و عوارض درمان، بعد از هر دوره ارزیابی شد. در صورت پسرفت مناسب تومور، 6-4 هفته بعد از اتمام شیمیدرمانی، بیماران کاندید جراحی ورتهایم شدند. سپس در غیاب معیارهای پرخطر در آسیبشناسی عمل جراحی، تحت سه دوره دیگر شیمیدرمانی و در صورت داشتن این معیارها، تحت کمورادیوتراپی ادجوانت قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماریSPSS (نسخه 21) و آزمونهای کای دو و کاپلان مایر انجام گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد.
یافتهها: از 24 بیمار مطالعه، 13 نفر (2/54%) مرحله IIB و 17 نفر (9/73%) گرید II تومور داشتند. 13 نفر (2/54%) در معاینه، درگیری پارامتر داشتند. در مجموع، 7 بیمار از مطالعه خارج و 17 نفر جراحی شده و از این میان، 4 بیمار پرخطر، کاندید کمورادیوتراپی ادجوانت شدند. میزان پاسخ بالینی و آسیبشناسی کامل بهترتیب 17 نفر (2/77%) و 8 نفر (1/47%) بود. با میانه پیگیری 5/18 ماه، میانگین بقای کلی و بقای عاری از بیماری در بیمارانی که با پروتکل این مطالعه درمان شدند، بهترتیب برابر 71/25 و 51/24 ماه بود. میانگین بقای کلی 24 بیمار وارد شده به مطالعه، 82/30 ماه (26/32-38/29، 95%:CI) بود.
نتیجهگیری: شیمیدرمانی نئوادجوانت در بیماران مبتلا به سرطان سرویکس موضعی پیشرفته علیرغم پاسخ پاتولوژیک قابل قبول، با سود بقاء همراه نیست.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
Treatment complication, pathologic response and survival rate after chemotherapy before surgery in locally advanced cervical cancer
نویسندگان [English]
-
Sareh Hosseini
1
-
Malihe Hasanzadeh Mofrad
2
-
Elahe Aghel
3
-
Fatemeh Homaei Shandiz
4
-
Zohre Yousofi
1
-
Soodabeh Shahid Sales
4
-
Marjaneh Farazestanian
5
-
Mona Joudi
1
1
Assistant Professor, Department of Radiotherapy and Oncology, Cancer Research Center, Faculty of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.
2
Professor, Department of Gynecology Oncology, Women’s Health Research Center, Faculty of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.
3
Resident, Department of Radiotherapy and Oncology, Faculty of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.
4
Associate Professor, Department of Radiotherapy and Oncology, Cancer Research Center, Faculty of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.
5
Assistant Professor, Department of Gynecology Oncology, Women’s Health Research Center, Faculty of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran
چکیده [English]
Introduction: Cervical cancer is the second most common cancer in less developed countries. Chemoradiation is the standard treatment for advanced cervical cancer, but there is a lack of radiotherapy equipment in developing country. Therefore, this study was performed with aim to evaluate the pathologic response, treatment complication and survival rate of patients with locally advanced squamous cell carcinoma (SCC) of cervix who were not candidate for chemoradiation with use of chemotherapy before surgery.
Methods: In this single group, before-after randomized clinical trial, 24 patients with FIGO stages IB2, IIA2, and IIB squamous cell carcinoma (SCC), who were not candidate for standard chemoradiation due to different causes, received 3 courses of neoadjuvant paclitaxel (135mg/m2)+ Cisplatin (75mg/m2) chemotherapy regimen. Then, surgery was performed. Clinical response to neoadjuvant chemotherapy and treatment side effects were assessed after each course. Wertheim hysterectomy was done 4 to 6 weeks later in those with favorable response. In the absence of major risk factors in the surgical pathology, patients received 3 additional cycles of adjuvant chemotherapy. In high risk patients, adjuvant chemoradiotherapy was performed. Data was analyzed by SPSS software (version 21) and Chi-square, and Kaplan Mayer tests. PResults: Among 24 patients, 13 cases (54.2%) and 17 (73.9%) had FIGO stageIIB and gradeII tumors, respectively. Parametrial involvement was presented in 13 patients (54.2%). Seven patients were excluded. 17 patients underwent surgical resection. Four high risk patients and were candidate for chemoradiation. Clinical and complete pathological response rate were 17 cases (70.8%) and 8 cases (47.1%), respectively. With a median follow up of 18.5 months, mean of overall survival and disease free survival of patients treated with the study protocol were 24.51 and 25.71 month, respectively. The mean of overall survival of whole patients (24 cases) was 30.8 month (CI: 95%, 29/38-32/26).
Conclusion: Neoadjuvant chemotherapy in patients with locally advanced cervical cancer despite acceptable pathologic response is not associated with survival advantage.
کلیدواژهها [English]
-
Cervical cancer
-
Neoadjuvant treatment
-
Survival analysis