مقایسه پیامدهای مادری در زنان بستری شده در فاز نهفته و فعال زایمان

نوع مقاله : اصیل پژوهشی

نویسندگان

1 مربی گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.

2 کارشناس ارشد مامایی، گروه مامایی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تبریز، تبریز، ایران.

3 استادیار گروه فیزیولوژی، مرکز تحقیقات سلامت باروری زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.

چکیده

مقدمه: اکثر اوقات وسوسه قوی برای بستری مادران در فاز نهفته زایمان وجود دارد که هدف از آن، کاهش درد و ترس مادران می باشد. توجه به زمان پذیرش زنان جهت زایمان، می تواند از ایجاد بسیاری از مشکلات برای مادر و نوزاد جلوگیری کند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه پیامدهای مادری در زنان بستری شده در فاز نهفته و فعال زایمان انجام شد.
روش‌کار: این مطالعه توصیفی- مقایسه‌ای در سال 1391 بر روی 500 نفر از زنان بارداری که جهت انجام زایمان طبیعی در بیمارستان طالقانی تبریز بستری شده بودند، انجام شد. افراد به دو گروه فاز نهفته (250 نفر) و فاز فعال زایمان (250 نفر) تقسیم شدند. اطلاعات مورد نیاز از طریق مشاهده سیر زایمان، مصاحبه با مادران و مطالعه مندرجات پرونده بیماران گردآوری شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه‌ای شامل مشخصات واحدهای پژوهش، ارزیابی پیامدهای مادری طی مراحل اول، دوم، سوم و چهارم زایمان، ارزیابی پیامدهای مادری قبل از ترخیص از بیمارستان و 10 روز اول بعد از زایمان بود. داده‌ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 13) و آزمون های تی، کای ‌دو، همبستگی و رگرسیون لوجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و میزان p کمتر از 05/0 معنی ‌دار در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: دو گروه فاز نهفته و فعال زایمان از نظر استفاده از اکسی‌توسین جهت تحریک و تقویت زایمان، آمنیوتومی و تجویز داروهای آمپی‌سیلین، هیوسین، پیتیدین و پرومتازین اختلاف آماری معنی‌داری داشتند (05/0>p). از بین پیامدهای مادری در مراحل دوم، سوم و چهارم زایمان، دو گروه از نظر استفاده از فشار بر فوندوس رحم در حین زایمان، عوارض مرحله چهارم لیبر و ماساژ رحم از روی شکم اختلاف آماری معنی‌داری داشتند (05/0>p). بررسی پیامدهای مادری قبل از ترخیص از بیمارستان و 10 روز پس از زایمان نشان داد که دو گروه از نظر خونریزی پس از زایمان (017/0=p)، میزان هموگلوبین (007/0=p) و هماتوکریت (008/0=p) و طول مدت بستری در بخش بعد از زایمان (04/0=p) اختلاف آماری معنی‌داری داشتند.
نتیجه‌گیری: بستری در فاز نهفته، باعث افزایش عوارض مادری، انجام مداخلات تهاجمی بر روی مادر و افزایش طول مدت بستری در بیمارستان می‌شود. لذا پیشنهاد می شود پزشک یا مامایی که مسئول پذیرش زائو می باشد، در صورت عدم وجود دلیل برای بستری کردن زنان در فاز نهفته، از پذیرش آنها در فاز نهفته خودداری کند.
 

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Comparison of Maternal Outcomes in Women Admitted In Latent and Active Phases of Labor

نویسندگان [English]

  • Fahimeh Sehhati 1
  • Somayyeh Naghizadeh 2
  • Morteza Gojazadeh 3
1 Lecturer of Midwifery, Faculty of Nursing and Midwifery, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran.
2 M.Sc. of Midwifery, Faculty of Medical Sciences, Tabriz Branch, Islamic Azad University, Tabriz, Iran.
3 Assistant Professor, Department of Physiology, Women’s Reproductive Health Research Center, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran.
چکیده [English]

Introduction: There are strong temptation for admission of mothers in latent phase that its goals are reducing motherۥs pain and fear. Attention to admission time of women for labor can prevent from many of maternal and neonatal complications. This study was done to compare the maternal outcomes in women admitted in latent and active phase of labor.
Methods: This descriptive and comparative study was conducted on 500 pregnant women who were admitted for labor in Taleghani hospital of Tabriz, Iran in 2012. Samples were divided into two groups. First group was admitted in latent phase of labor (250 samples) and second group in active phase (250 samples). Data was collected with observation of labor process, interview with mothers and study of patient’s records. Collecting data tool was a questionnaire included samples characteristics and evaluation of maternal outcomes during 1, 2, 3 and 4th stages of labor, before discharge and 10 days after delivery. Data were analyzed using SPSS software version 13, t-test, chi-square and regression logistic tests. P<0.05 was considered as the significant level. P value less than 0.05 was considered significant.
Results: Rate of oxytocin use for induction and augmentation of labor, amniotomy and prescription of Ampicillin, Hyoscine, Pethidine and Promethazine had significant differences between two groups (p<0.05). In study of maternal outcomes during the second, third and fourth stage of labor, use of uterus compression during delivery, complications of fourth stage of labor and abdominal massage of uterus had significant differences between two groups (p<0.05). Study of maternal outcomes before discharge and 10 days after delivery showed that there were significant differences between two groups in terms of post partum hemorrhage (p=0.017), hemoglobin (p=0.007) and hematocrit (p=0.008) and duration of stay in postpartum ward (p=0.04).
Conclusion: Admitted in latent phase increase maternal complications, causes maternal invasive interventions and increases time of hospitalization. Therefore, it is recommended that physicians and midwives do not admit mothers in latent phase if there is no indication of admission.
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Active phase
  • Latent phase
  • mothers
  • Outcome