بررسی علل و روش های درمانی مختلف در خونریزی های شدید بعد از زایمان در 2 بیمارستان دانشگاهی مشهد

نوع مقاله : اصیل پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات اختلالات تخمک گذاری، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.

2 دانشیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.

3 پزشک عمومی. دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

4 دانشیار گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات اختلالات تخمک گذاری، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.

چکیده

مقدمه: خونریزی های بعد از زایمان، یکی از دلایل عمده مرگ و میر و عوارض مادری می باشد که در صورت شناخت عوامل مستعد کننده آن و در صورت پیش بینی احتمال خونریزی، آمادگی قبلی و انجام مداخله طبی و جراحی صحیح و به موقع، می توان به میزان زیادی، مرگ و میر و عوارض مادری را کاهش داد. مطالعه حاضر با هدف بررسی علل خونریزی و روش های مختلف درمانی جهت خونریزی بعد از زایمان انجام شد.
روش ‌کار: در این مطالعه توصیفی تحلیلی و گذشته نگر، پرونده تمام بیماران زایمان کرده در 2 بیمارستان دانشگاهی مشهد در سال 89-1388 مورد بررسی قرار گرفت و زنانی که نیاز به تزریق خون و یا رزرو حداقل 2 واحد خون داشتند، وارد مطالعه شدند. سپس علل و عوامل مستعد کننده خونریزی، روش زایمان و روش های درمانی کنترل خونریزی و عوارض مادری مورد بررسی قرار گرفت. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 14) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: از مجموع 21181 مورد زایمان، 248 نفر (8/11%) به رزرو و یا تزریق خون نیاز داشتند. علت خونریزی 138 نفر (6/55%) از افراد به دلیل آتونی، 66 نفر (6/26%) رزیدو، 42 نفر (9/16%) پارگی ژنیتال و 2 نفر (8/0%) به دلیل میوم بود. روش ختم بارداری در 66 نفر (48%) از افراد به روش سزارین و در 71 نفر (52%) به روش زایمان طبیعی بود. روش های درمانی استفاده شده بیشتر به صورت طبی و به صورت تجویز اکسی توسین، مترژن، میزوپرستول، ماساژ دو دستی و روزیون بود و تنها 1 بیمار به استفاده از 10 روش طبی و جراحی جهت کنترل خونریزی نیاز داشت. هیچ موردی از مرگ مادری به علت خونریزی شدید مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: روش های طبی و جراحی مختلفی برای کنترل خونریزی بعد از زایمان وجود دارد و در صورتی که اقدامات صحیح و به موقع انجام شود، نیاز به روش های تهاجمی، عوارض و مرگ و میر مادر کاهش می یابد.
 

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Evaluation of Causes and Therapeutic Methods of Controlling of Postpartum Hemorrhage in two Governmental Hospital of Mashhad, Iran

نویسندگان [English]

  • Marzieh Lotfalizadeh 1
  • Atieh Mansouri 2
  • Mahsa Mansouri 3
  • Nayereh Ghomian 4
1 Assistant Professor, Department of Obstetrics and Gynecology, Ovulation Dysfunction Research Center, School of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.
2 Associate Professor, Department of Obstetrics and Gynecology, School of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran
3 General Practitioner, Department of Obstetrics and Gynecology, Ovulation Dysfunction Research Center, School of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.
4 Associate Professor, Department of Obstetrics and Gynecology, Ovulation Dysfunction Research Center, School of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran.
چکیده [English]

Introduction: Postpartum hemorrhage is one of the maternal mortality and morbidity etiologies. Recognizing predisposing factors, forecasting the risk of hemorrhage, preparing for that and using perfect medical and surgical interventions on appropriate time can decrease in mortality and morbidity of pregnant women. This study was done aimed to investigate the causes of hemorrhage and treatments of postpartum hemorrhage.
Methods: This descriptive analytical and retrospective study was conducted on all women who have had delivery in two governmental hospitals of Mashhad, Iran, 2010-2011. Women who needed to transfusion or reservation of two units of packed cells were included in this study.
The predisposing factor, delivery method, therapeutic methods of controlling hemorrhage and maternal complications were evaluated. Data were analyzed using SPSS software version 14. P value less than 0.05 was considered significant.
Results: 21181 deliveries have performed during 2010-2011 and only 248 cases (11.8%) needed to transfusion or reservation of packed cells. Cause of hemorrhage were atony in 138 cases (55.6%), residue in 66 cases (26.6%), genital rupture in 42 cases (16.9%) and myoma in 2 cases (0.08%). Pregnancy termination techniques were cesarean in 66 cases (48%) and normal vaginal delivery in 71 cases (52%).
Medical interventions that used to control hemorrhage were administration of oxytocin, methergine, misoprostol, bimanual massage and revision, and only one patient needed ten medical and surgical procedures to control hemorrhage. No case of maternal death was observed due to hemorrhage.
Conclusion: There are various medical and surgical procedures to control postpartum hemorrhage, and if the intervention was done correctly and timely, the need for invasive procedures, complications and mortality is reduced.
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Blood transfusion
  • Postpartum Hemorrhage
  • Therapy