مقایسه فراوانی اختلالات قاعدگی (آمنوره، الیگومنوره، دیسمنوره و سندرم پیش از قاعدگی) بین دانشجویان دختر ورزشکار و غیر ورزشکار دانشگاه های تبریز

نوع مقاله : اصیل پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.

2 استادیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه آزاد واحد تهران مرکزی، تهران، ایران.

3 کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه آزاد واحد تهران مرکزی، تهران، ایران.

چکیده

مقدمه: بر اساس نتایج برخی از مطالعات، شیوع اختلالات قاعدگی از جمله آمنوره و الیگومنوره در بین قهرمانان ورزشی بیش از جمعیت عمومی می‌باشد. دیسمنوره اولیه (قاعدگی دردناک) نیز در بیش از 90% بالغین در سنین باروری مشاهده می شود. سندرم پیش از قاعدگی نیز می تواند به طور مؤثری بر زندگی زنان تأثیر گذار باشد. از آنجایی که ورزش و فعالیت بدنی از عوامل مؤثر بر اختلالات ذکر شده می باشند، مطالعه حاضر با هدف مقایسه فراوانی اختلالات قاعدگی (آمنوره، الیگومنوره، دیسمنوره و سندرم پیش از قاعدگی) بین دانشجویان دختر ورزشکار و غیر ورزشکار انجام شد.
روش‌کار: این مطالعه علی- مقایسه ای در سال 1389 بر روی 360 نفر از دانشجویان دختر 28-18 ساله رشته های پزشکی و غیر پزشکی دانشگاه های تبریز انجام شد. افراد به صورت انتخابی و هدفمند انتخاب شدند و پرسشنامه‌ های تاریخچه ورزشی فردی، دیکرسون و مقیاس دیداری درد را تکمیل کردند. داده‌ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون‌های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون کی دو) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: دو گروه ورزشکار و غیر ورزشکار از نظر بروز آمنوره (55/10% در برابر 88/8%) (۰/۵۹=p) و الیگومنوره (33/18% در برابر 55/15%) (26/0=p) تفاوت معنی داری نداشتند. از نظر بروز سندرم قبل از قاعدگی ، دو گروه ورزشکار و غیر ورزشکار (به ترتیب 88/55% و 11/66%) تفاوت معنی داری نداشتند (15/0=p). فراوانی دیسمنوره در گروه ورزشکار 44/39% و در گروه غیر ورزشکار 88/43% بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (39/0=p).
نتیجه‌گیری: ورزش می تواند باعث بهبود دیسمنوره و سندرم قبل از قاعدگی شود، همچنین لازم است در مورد تغذیه که یکی از علل مهم آمنوره و الیگومنوره می باشد، توجه لازم مبذول شود.
 

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Comparison the Frequency of Menstrual Disorders (Amenorrhea, Oligomenorrhea, Dysmenorrhea and Premenstrual Syndrome) between Athletes and Non-Athletes Female Students of Tabriz Universities, Tabriz, Iran

نویسندگان [English]

  • Fahimeh Sehati Shafaie 1
  • Hasan Matin Homaei 2
  • Ladan Zoodfekr 3
1 M.Sc. of Midwifery, Faculty of Nursing and Midwifery, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran.
2 Assistant professor, Department of Sport Physiology, Faculty of Physical Education and Sport Sciences, Islamic Azad University Central Tehran Branch, Tehran, Iran.
3 M.Sc. of Sport Physiology, Faculty of Physical Education and Sport Sciences, Islamic Azad University Central Tehran Branch, Tehran, Iran.
چکیده [English]

Introduction: Amenorrhea and oligomenorrhea are including menstrual disorders that are more common in athlete and professional athletes. Primary dysmenorrhea is shown in more than 90% of adult women. Premenstrual Syndrome has ability to interfere with the normal aspects of life. Since exercise and sport are effective factors on these disorders. So the aim of this study was to compare the frequency of menstrual disorders (amenorrhea, oligomenorrhea, dysmenorrhea and premenstrual syndrome) between athletes and non-athletes female students.
Methods: This Ex-post facto study was conducted on 360 female university student aged 18-28 years who educated in medical and non medical fields of Tabriz universities, Tabriz, Iran, 2010. Sampling was selectively and purposefully. Samples completed demographic sports and Dickerson questionnaires and Visual Analogue scale. Data were analyzed using SPSS software version 16, descriptive and inferential (chi-square) statistics tests. P value less than 0.05 was considered significant.
Results: Both athletes and non-athletes groups had no significant differences in terms of frequency of amenorrhea (10.55% VS. 8.88%) (p=0.59), oligomenorrhea (18.33% VS. 15.55%) (p=0.26) and premenstrual syndrome (55.88% in athletes and 66.11% in non athletes) (p=0.15). Also we couldn't find any significant difference in dysmenorrhea between athletes (39.44%) and non athletes (43.88%) (p=0.39).
Conclusion: Physical education can improve premenstrual syndrome and dysmenorrhea. Also it is necessary to be more concerned about nutrition that is one of the most important factors in amenorrhea and oligomenorrhea.
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Amenorrhea
  • Athletes
  • Dysmenorrhea
  • Oligomenorrhea
  • Premenstrual Syndrome
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
دوره 16، شماره 51 - شماره پیاپی 51
هفته اول خرداد ماه 1392
خرداد 1392
صفحه 14-21

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار