بررسی فراوانی و عوامل خطر دیابت آشکار، اختلال تحمل گلوکز و اختلال قند ناشتا در بیماران مبتلا به دیابت بارداری بستری در بیمارستان امام خمینی اهواز

نوع مقاله : اصیل پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.

2 استاد گروه غدد و متابولیسم، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.

3 متخصص زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.

4 دانشجوی دکترای تخصصی پژوهشی، مرکز تحقیقات دیابت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.

چکیده

مقدمه: در اکثر زنان مبتلا به دیابت بارداری، اختلال تحمل گلوکز پس از زایمان به حالت عادی بر می گردد، ولی خطر قابل ملاحظه ای (60-30%) برای بروز دیابت آشکار در سال های بعد وجود خواهد داشت و عدم اقدام مناسب برای پیشگیری، کنترل و درمان آن، عوارض زیادی را برای مبتلایان به همراه خواهد داشت. مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی دیابت، اختلال تحمل گلوکز و اختلال قند ناشتا به دنبال ابتلاء به دیابت بارداری در زنان باردار انجام شد.
روش‌کار: این مطالعه مقطعی توصیفی در سال 1388 بر روی 110 بیماری که به دلیل ابتلاء به دیابت بارداری در بیمارستان امام خمینی اهواز بستری شده بودند، انجام شد. شاخص های آنتروپومتری اندازه گیری، نمونه خون ناشتا و یک نمونه خون دو ساعت پس از مصرف 75 گرم پودر گلوکز خوراکی برای اندازه گیری قند خون گرفته شد. بیماران به 4 گروه طبیعی، اختلال قند ناشتا، اختلال تحمل گلوکز و دیابتیک تقسیم شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 17) و روش های آمار توصیفی و آزمون کای اسکوئر و تی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: در بین بیماران مورد مطالعه، 46 نفر (8/41%) دیابتیک و 36 نفر (7/32 %) طبیعی بودند، 3 نفر (8/2%) اختلال تحمل گلوکز، 10 نفر (1/9%) اختلال قند ناشتا و 15 نفر (6/13%) همزمان اختلال قند ناشتا و اختلال تحمل گلوکز داشتند.بین دیابت بارداری و احتمال ابتلاء به دیابت پس از بارداری (001/0p<)، اختلال قند ناشتا (001/0p<) و اختلال تحمل گلوکز + اختلال قند ناشتا (02/0p<) ارتباط معناداری وجود داشت. بین سن بارداری در زمان دیابت بارداری و ابتلاء به دیابت و اختلال تحمل گلوکز + اختلال قند ناشتا ارتباط معنی داری وجود داشت (001/0=p). هرچه سن فرد در زمان ابتلاء به دیابت بارداری بالاتر بود، احتمال ابتلاء به دیابت پس از زایمان افزایش می یافت (03/0>p). هر چه تعداد نوزاد متولد شده با وزن بزرگتر یا مساوی 4 کیلوگرم بیشتر بود، احتمال ابتلاء به دیابت (001/0>p) و اختلال تحمل گلوکز (04/0>p) نیز بیشتر بود.
نتیجه‌گیری: درصد قابل توجهی از بیماران مبتلا به دیابت بارداری در پیگیری پس از زایمان، به دیابت یا پره دیابت مبتلا می شوند، لذا پیگیری سالانه توصیه می شود.
 

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Evaluation the Frequency and Risk Factors of Diabetes Mellitus, Impaired Glucose Tolerance and Impaired Fasting Glucose in Patients with Gestational Diabetes Mellitus Admitted in Imam Khomeini Hospital, Ahvaz, Iran

نویسندگان [English]

  • Nahid Shahbazian 1
  • Hajieh Shahbazian 2
  • Ahmad Behrouz 1
  • Sara Abdollahi Kashkooli 3
  • Armaghan Moravej Aleali 4
1 Associate Professor, Department of Obstetrics and Gynecology, School of Medicine, Ahvaz Jundishapur University of Medical Sciences, Ahvaz, Iran.
2 Professor, Department of Endocrinology and Metabolism, School of Medicine, Ahvaz Jundishapur University of Medical Sciences, Ahvaz, Iran.
3 Gynecologist, School of Medicine, Ahvaz Jundishapur University of Medical Sciences, Ahvaz, Iran.
4 Ph.D. by Research, Diabetes Research Center, School of Medicine, Ahvaz Jundishapur University of Medical Sciences, Ahvaz, Iran.
چکیده [English]

Introduction: In most of women with gestational diabetes, impaired glucose tolerance returns to normal after delivery. But there is a significant risk (30-60%) for getting diabetes mellitus in later years. In the lack of appropriate control and treatment of diabetes, the side effects will appear. The aim of this study was evaluating the frequency of diabetes mellitus, impaired glucose tolerance (IGT) and impaired fasting glucose (IFG) in women with prior gestational diabetes mellitus (GDM).
Methods: This descriptive cross sectional study was conducted on 110 women with prior GDM who admitted in Imam Khomeini hospital, Ahvaz, Iran, 2009. Anthropometric indexes weremeasured and blood samples were taken to measure Fasting Blood Sugar (FBS) and glucose tolerance test 2 hours after taking 75gr glucose orally. Patients were divided into 4 groups: normal FBS, IFG, IGT and diabetic. Data were analyzed using SPSS software version 17, descriptive statistics tests, t-test and chi-square. P value less than 0.05 was considered significant.
Results: There were 46 diabetic women (41.8%), 36 normal women (32.7%), 3 women with IGT (2.8%), 10 women with IFG (9.1%) and 15 women with IGT+IFG (13.6%). There were significant differences between gestational diabetes and risk of diabetes after pregnancy (p<0.001), IFG (p<0.001) and IFG+IGT (p<0.02). Significant difference was between gestational age in time of GDM and getting diabetes and IFG+IGT after delivery (p=0.001). There is a significant difference between higher age in women with GDM and getting diabetes after pregnancy (p<0.03). Significant difference was between number of infant with weight ≥ 4kg and risk of diabetes (p<0.001) and IGT (p<0.04).
Conclusion: Women with gestational diabetes mellitus are at increased risk for developing diabetes after pregnancy. So annual follow up for diabetes after delivery was recommended.
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Diabetes/Gestational
  • Diabetes Mellitus
  • Glucose Intolerance
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
دوره 16، شماره 59 - شماره پیاپی 59
هفته اول مرداد ماه 1392
مرداد 1392
صفحه 1-5

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار