مقایسه تأثیر دوازده هفته تمرین هوازی در نوبت‌های صبح و بعدازظهر بر کاتابولیسم پروتئین زنان دیابتی

نوع مقاله : اصیل پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، مربی گروه دروس عمومی، دانشگاه صنعتی شهدای هویزه، سوسنگرد، ایران.

2 کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، مربی گروه دروس عمومی، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان، ملاثانی، ایران.

چکیده

مقدمه: دیابت ملیتوس شامل گروهی از اختلالات متابولیک (سوخت‌وسازی) شایع است که ممکن است در سوخت‌وساز چربی و پروتئین بروز کند و با توجه تحقیقات متخصصان، فعالیت‌های ورزشی منظم نقشی اساسی در کنترل و بهبود دیابت دارند. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر ریتم شبانه‌روزی طی دوازده هفته تمرین هوازی منتخب بر کاتابولیسم پروتئین زنان دیابتی نوع 2 انجام شد.
روش‌کار: این مطالعه نیمه تجربی در سال 1395 بر روی 45 نفر از زنان دیابتی شهرستان بهبهان انجام شد. افراد به‌طور تصادفی به دو گروه تجربی 15 نفره تمرین هوازی صبح و تمرین هوازی بعدازظهر و گروه کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی تحت تمرین هوازی منتخب با شدت 70-55% حداکثر ضربان قلب هفته‌ای 3 روز با مدت فزاینده از 35 تا 50 دقیقه در هر جلسه قرار گرفتند. همچنین شدت فعالیت هر 4 هفته 5% اضافه می‌شد. تمرینات پس از 15 دقیقه پیاده‌روی تند شامل تمرینات برگرفته‌ شده از حرکات ایروبیک و حرکات هماهنگ دست‌وپا بود. گروه کنترل نیز در مدت 12 هفته تمرین ورزشی خاصی نداشتند. آزمون اوره 24 ساعته ادرار در هفته‌ اول و دوازدهم اندازه‌گیری و مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون‌ تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی LSD انجام شد. میزان p‌ کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: تمرین هوازی منتخب به مدت 12 هفته در صبح و بعدازظهر باعث کاهش معنی‌دار در میزان اوره 24 ساعته ادرار آزمودنی‌ها نسبت به گروه کنترل شد (05/0≥p). بین تأثیر تمرین هوازی صبح و بعدازظهر در میزان اوره 24 ساعته ادرار آزمودنی‌ها تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0≤p).
نتیجه‌گیری: تمرین صبح و بعدازظهر هر دو تقریباً به یک اندازه بر کاتابولیسم پروتئین زنان دیابتی مؤثر هستند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Effect of 12 Weeks Aerobic Exercise in morning and afternoon on Diabetic Women’s protein Catabolism

نویسندگان [English]

  • Hassan Darvakh 1
  • Asiehsadat Mousavian 2
1 M.Sc. of Sport Physiology, Instructor of General Courses, Shohadaye Hoveize, University of Technology, Susangerd, Iran
2 M.Sc. of Sport Physiology, Instructor of General Courses, Ramin Agriculture and Natural Resources University of Khuzestan, Mollasani, Iran.
چکیده [English]

Introduction: Diabetes Mellitus includes a group of prevalent metabolic (metabolism) disorders which may occur in fat and protein metabolism. According to the research of specialists, regular exercise is essential to control and improve diabetes. Therefore, this study was performed with aim to evaluate the effect of circadian rhythm during 12 weeks of aerobic exercise on protein catabolism of type 2 diabetic women.
Methods: This semi-experimental study was conducted on 45 women with diabetes in Behbahan at 20116. They were randomly divided into two experimental groups (n=15 in each group) of aerobic training in morning and afternoon and control group. The experimental group underwent selective aerobic exercise with the intensity of 55-70%, the maximum heart beat and the increasing time of 35-50 minutes per session. The activity intensity was added up to 5% every four weeks. After 15 minutes of walking briskly, the exercise included aerobics and coordinated movements of hands and feet. The control group didn’t have exercise during 12 weeks. 24 hour urine urea test was measured and assessed in the first and 12th week. Data was analyzed by SPSS Software (version 16) and ANOVA and LSD tests. P<0.05 was considered significant.
Results: The selective aerobic exercise for 12 weeks in the morning and afternoon significantly reduced 24 hour urine urea level of the subjects compared with control group (P≥0.05). No significant difference was observed in 24 hour urine urea level of the subjects between aerobic exercise in the morning and the afternoon (P≤0.05).
Conclusion: Exercise both in the morning and the afternoon was almost equally effective on diabetic women’s protein catabolism.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Aerobic activity
  • Circadian Rhythm
  • Diabetes
  • Protein catabolism
  1. Mofid A, Sedyedalinaghi S, Zandieh S, Mofid R. Diabetes disease. Ousane 1999; 2:20-55. (Persian).
  2. Alam S, Stolinski M, Pentecost C, Boroujerdi MA, Jones RH, Sonksen PH, et al. The effect of a six–month exercise program am very low–density lipoprotein apolipoprotein B secretion in type 2 diabetes. J Clin Endocrinol Metab 2004; 89(2):688-94.
  3. American Diabetes Association. Diabetes mellitus and exercise: position statement. Diabetes Care 1990; 13(7):804-5.
  4. Peeri M, Boghrabadi V, Amir KZ, Hejazi SM. The effects of aerobic training on leptin, cortisol and serum testosterone levels in obese and lean men. Res Sport Sci 2009; 22(2):99-116. (Persian).
  5. Hall JE. Guyton and Hall textbook of medical physiology. New York: Elsevier Health Sciences; 2011. P. 478-507.
  6. Hendrickson EJ. Exercise training and the antioxidant alpha-lipoic acid in treatment of insulin resistance and type 2 diabetes. Free Radic Biol Med 2006; 40(1):3-12.
  7. Kargarfard M, Fayyazi Bordbar MR, Alaei S. Effect of eight-week aquatic exercise on life-quality of women over 65. Iran J Obstet Gynecol Infertil 2012; 15(19):1-9. (Persian).
  8. Mousavian AS, Darvakh H. Effect of combined aerobic exercise on serum level of liver gamma glutamil transferase and glycemic index of middle-aged. Iran J Obstet Gynecol Infertil 2016; 19(14):9-19. (Persian). 
  9. Rafati FM, Taghian F, Pakfetrat M, Daryanoosh F, Mohammadi H. The effect of aerobic training on the amount of GFR and excreted of creatinine in patients with chronic kidney. Ann Milit Health Sci Res 2012; 9(4):264-70. (Persian).
  10. Jenkins AB, Furler SM, Bruce DG, Chisholm DJ. Regulation of hepatic glucose output during moderate exercise in non–insulin dependent diabetes. Metabolism 1988; 37(10):966-72.
  11. Paul GL. Dietary protein requirements of physically active individuals. Sports Med 1989; 8(3):154-76.
  12. Ramezanpour MR, Hejazi SM, Mottaghy Shahri S, Kianmehr M. Comparison the effect of interval, continuous and parallel aerobic exercise on urea, uric acid and creatinine of urine level. Horizon Med Sci 2013; 19(3):137-41. (Persian).
  13. Shavandi N, Afshar R, Samiei R, Sheikhhoseini R. Effect of one-session vigorous training on muscular damage and renal function markers in elite karate athletes. Daneshvar Med 2012; 19(100):157. (Persian).
  14. Lin AC, Lin CM, Wang TL, Leu JG. Rhabdomyolysis in 119 students after repetitive exercise. Br J Sports Med 2005; 39(1):e3.
  15. Clarkson PM, Kearns AK, Rouzier P, Rubin R, Thompson PD. Serum creatine kinase levels and renal function measures in exertional muscle damage. Med Sci Sports Exerc 2006; 38(4):623-7.
  16. Yuuml Ksel SA. Effect of long–term training on physical and hematological values in young female handball players. Afr J Microbiol Res 2012; 6(5):1018-23.
  17. Bal BS, Singh S, Dhesi SS. Effects of 6–week plyometric training on biochemical and physical fitness parameters of Indian jumpers. J Physical Educ Sports Manage 2012; 3(2):35-40.
  18. Goldfarb-Rumyantzev AS, Alper SL. Short-term responses of the kidney to high altitude in mountain climbers. Nephrol Dial Transplant 2014; 29(3):497-506.
  19. Froy O. Metabolism and circadian rhythms-implications for obesity. Endocrine Rev 2010; 31(1):1-24.
  20. Stokkan KA, Yamazaki S, Tei H, Sakaki Y, Menaker M. Entrainment of the circadian clock in the liver by feeding. Science 2001; 291(5503):490-3.
  21. Weinert D, Waterhouse J. The circadian rhythm of core temperature: effects of physical activity and aging. Physiol Behav 2007; 90(2-3):246–56.
  22. Garet WE, Kirkendall DT. Exercise and sport science. Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins; 1999. P. 351-71.
  23. Goo RH, Moore JG, Greenberg E, Alazraki NP. Circadian variation in gastric emptying of meals in humans. Gastroenterology 1987; 93(3):515-8.

Sudo A, Miki K. Circadian rhythm of catecholamine excretion in rats after phase shift of light-dark cycle. Ind Health 1995; 33(2):57-66.