ارزش اجزای معیار Amsel در تشخیص واژینوز باکتریال (گزارش مقدماتی)

نوع مقاله : اصیل پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار بیماری‌های زنان و زایمان، دانشکده پزشکی، بیمارستان علی ابن ابیطالب(ع)، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان

2 استادیار رادیوتراپی و انکولوژی، دانشکده پزشکی، بیمارستان علی ابن ابیطالب(ع)، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان

3 استادیار پاتولوژی، دانشکده پزشکی، بیمارستان علی ابن ابیطالب(ع)، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان

4 دانشیار آمار حیاتی، گروه آمار و ریاضیات، دانشکده مدیریت و اطلاع‌رسانی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران

5 دستیار بیماری‌های زنان و زایمان، دانشکده پزشکی، بیمارستان علی ابن ابیطالب (ع)، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان

چکیده

مقدمه: واژینوز باکتریال، شایع‌ترین علت ترشح غیر طبیعی در زنان سنین باروری است. هر چند تست تشخیصی طلایی آن، استفاده از معیار Nugent در لامی که رنگ‌آمیزی گرم شده است می‌باشد؛ اما معمولاً پیشنهاد می‌شود در درمانگاه، برای تشخیص از معیار Amsel استفاده شود. هدف از این مطالعه، تعیین ارزش اجزای معیار Amsel در تشخیص واژینوز باکتریال بود.
روش کار: این مطالعه توصیفی و مقطعی، بر روی 69 خانم با شکایت ترشح واژینال انجام شد. نمونه ترشح واژینال در تمام افراد، از حیث 4 جزء معیار Amsel و امتیاز Nugent مورد بررسی قرار گرفت و با استفاده از تست Nugent به عنوان استاندارد طلایی، حساسیت، ویژگی، نسبت درست نمایی مثبت و منفی، ارزش اخباری مثبت و منفی و سطح زیر منحنی هر کدام از معیارهای Amsel و ترکیب‌های دوتایی آنها محاسبه شد.
نتایج: شیوع واژینوز باکتریال در افراد تحت مطالعه، 42% بود. نتایج نشان داد که بیشترین حساسیت مربوط به جزء pH (83%) و بیشترین ویژگی مربوط به جزء سلول کلیدی (84%) بود. همچنین حساسیت و ویژگی معیار Amsel، به ترتیب، 55% و 73% بود. حساسیت ترکیب‌های دوتایی، بین 24 تا 62 درصد و ویژگی آنها، بین 70 الی 87 درصد بود.
نتیجه‌گیری: مقایسه نتایج ترکیب‌های دوتایی معیارهای ذکرشده با تست استاندارد طلایی Nugent نشان داد برای تشخیص واژینوز باکتریال می‌توان ابتدا از pH استفاده کرد و در صورت منفی بودن، آن را رد کرد. در صورت مثبت‌بودن باید جزء دیگری را هم امتحان کرد و در صورت مثبت‌بودن هر دو جزء می‌توان تشخیص واژینوز باکتریال را تأیید نمود و درمان را شروع کرد. در صورت منفی بودن جزء دوم باید از اجزای دیگر برای تأیید یا رد بیماری استفاده نمود.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Accuracy of Amsel's Criteria in the Diagnosis of Bacterial Vaginosis (Preliminary Report)

نویسندگان [English]

  • Minoo Yaghmaei 1
  • Farshid Arbabi Kalati 2
  • Mahdi Jahantigh 3
  • Masoud Roudbari 4
  • Baharak Soltani 5
1 Assistant Prof., Department of Obstetrics and Gynecology, Faculty of Medicine, Ali-Ebne-Abitaleb Hospital, Zahedan University of Medical Sciences, Zahedan, Iran.
2 Assistant Prof., Department of Radiotherapy and Oncology, Faculty of Medicine, Ali-Ebne-Abitaleb Hospital, Zahedan University of Medical Sciences, Zahedan, Iran.
3 Assistant Prof., Department of Pathology, Faculty of Medicine, Ali-Ebne-Abitaleb Hospital, Zahedan University of Medical Sciences, Zahedan, Iran.
4 Associate Prof., Department of Statistics and Mathematics, Faculty of Management and Medical Informatics, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.
5 Resident, Department of Obstetrics and Gynecology, Faculty of Medicine, Ali-Ebne-Abitaleb Hospital, Zahedan University of Medical Sciences, Zahedan, Iran.
چکیده [English]

Introduction: Bacterial vaginosis (BV) is the most common cause of abnormal vaginal discharge in fertile women. Although the gram staining of vaginal discharge (Nugent score) is believed to be the gold standard for diagnosis BV but Amsel's criteria are recommended for the clinical diagnosis of BV. The aim of this study was to determine the role of each of Amsel's criteria in the diagnosis of BV.
Methods: This descriptive cross-sectional study was performed on 69 women with abnormal vaginal discharge. Samples of vaginal discharge were tested for BV infection using both Amsel's criteria and Nugent score. Considering Nugent score as the gold standard sensitivity, specificity, positive and negative likelihood ratio, positive and negative predictive value, area under curve of each Amsel's criteria and combinations of two criteria were estimated.
Results: The prevalence of BV was 42% in our study. Vaginal pH and clue cell were the criteria with the highest sensitivity (83%) and specificity (84%), respectively. Also the sensitivity and specificity of combination of any two criteria ranged from 24% to 62% and 70% to 87%, respectively. The sensitivity and specificity of Amsel's criteria was 55% and 73% respectively.
Conclusion: In this study we compared the results of combination of two of Amsel's criteria for diagnosis of BV while the Nugent score was considered as the gold standard. The findings of the present study showed that we can use pH of vaginal discharge for the diagnosis of bacterial vaginosis at first and if the result is negative, the diagnosis can be ruled out. If the pH test becomes positive, another component of Amsel should be tried while two positive components confirm the diagnosis of BV and specific treatment could be started. If the second component is negative we should use another component of Amsel for diagnosis or ruling out of the disease.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Bacterial vaginosis
  • Diagnostic Test
  • sensitivity
  • specificity

مراجع

1. Chaijareenont K, Sirimai K, Boriboonhirunsarn D, Kiriwat O. Accuracy of Nugent's score and
each Amsel's criteria in the diagnosis of bacterial vaginosis. J Med Assoc Thai
2004;87(11):1270-4.
2. Culhanet JF, Desanto D, Goldenberg RL, McCollum KF, King F, Guaschino S. Variation in
Nugent's score and leukocyte count in fluid collected from different vaginal sites. Obstet
Gynecol 2005;105(1):120-3.
3. Soper DE. Genitourinary infections and sexually transmitted diseases. In: Berek JS. Berek &
Novak's Gynecology. 15th
ed. Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins; 2007. p.542. 
 
4. Sha BE, Chen HY, Wang QJ, Zariffard MR, Mardge HC, Spear GT. Utility of Amsel criteria,
Nugent score, and quantitative PCR for Gardnerella vaginalis, Mycoplasma hominis, and
Lactobacillus spp. For diagnosis of bacterial vaginosis in human immunodeficiency virus
infected women. J Clin Microbiol 2005;43(9):4607-12.
5. French L, Horton J, Matousek M. Abnormal vaginal discharge: Using office diagnostic testing
more effectively. J Fam Pract 2004;53(10):805-14.
6. Amsel R, Totten PA, Spiegel CA, Chen KC, Eschenbach D, Holmes KK. Nonspecific vaginitis.
Diagnostic criteria and microbial and epidemiologic associations. Am J Med 1983;74(11):14-22.
7. Nugent RP, Krohn MA, Hillier SL. Reliability of diagnosing bacterial vaginosis is improved by
a standard method of gram stain interpretation. J Clin Microbiol 1991;29:297-301.
8. Gutman RE, Peipert JF, Weitzen S, Blume J. Evaluation of clinical methods for diagnosis
bacterial vaginosis. Obstet Gynecol 2005;105(3):551-6.
9. Schwiertz A, Taras D, Rusch K, Rusch V. Throwing the dice for the diagnosis of vaginal
complaints? Ann Clin Microbiol Antimicrob 2006;17;5:4.
10. Schmidth H, Hansen JG. Diagnosis and treatment of bacterial vaginosis by general practitioners
[Abstract]. Ugeskr Laeger 1995;157(32):4459-62.
11. Bradshaw CS, Morton AN, Garland SM, Horvath LB, Kuzevska I, Fairly CK. Evaluation of a
point- of- care test, BV Blue, and clinical and laboratory criteria for diagnosis of bacterial
vaginosis. J Clin Microbiol 2005;43(9):4914-301.
12. Schwebke JR, Hillier SL, Sobel JD, McGregor JA, Sweet RL. Validity of the vaginal gram stain
for the diagnosis of bacterial vaginosis. Obstet Gynecol 1996;88(4):573-6.
13. Gratacos E, Figueras F, Barranco M, Ros R, Andreu A, Cararach V. Prevalence of bacterial
vaginosis and correlation to gram stain diagnostic criteria in low risk pregnant women. Eur J
Epidemiol 1999;15(10):913-6.
14. Eschenbach DA, Hillier S, Critchlow C, Stevens C, DeRouen T, Holmes KK. Diagnosis and
clinical manifestations of bacterial vaginosis. Am J Obstet Gynecol 1988;158:362-4. 
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
دوره 12، شماره 3 - شماره پیاپی 3
پاییز 1388
مهر 1388
صفحه 17-22

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار