Mashhad University of Medical Sciencesمجله زنان، مامایی و نازایی ایران1680-299310220070923Morbidity and Mortality of Genital Cancers in Gynecology Oncology Department IsfahanUniversityof Medical Sciencesبررسی عوارض درمانها در سرطان دستگاه تناسلی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان 1375-138118594210.22038/ijogi.2007.5942FAتاج السادات علامهدانشیار گروه زنان و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهاناعظم احمدیاینترن، دانشگاه علوم پزشکی اصفهانJournal Article20151125Introduction: Genital cancers are the most common female cancers, some of which, such as ovarian cancer, have highest mortality rates. Genital cancers treatment does not only increase survival, but also improves life quality. The goal of this study was to determine genital cancers morbidity and mortality.
Material and Methods: This cross- sectional descriptive study was done in the years 1996- 2002 on referral patients to Beheshti and Alzahra Centers of Isfahan University of Medical Sciences, who had genital cancers. 302 cases with genital cancers, through simple sampling, were studied. Individual, treatment results, and treatment complications were recorded in a questionnaire and analyzed with SPSS –10 statistical package including chi square, analysis of variance, spearman’s correlation coefficient, and T-test.
Results: Results of this study showed that bleeding was seen in 6.1%, operation site infection in 3%, thromboembolic disease in 1.1%, UTI in 3%, bowel obstruction in 2.7%, pelvic abscess in 1.1%, anuria in 1.1%, lymphocyst in 0.76%, incisional dehiscence in 0.38%, bladder atonia in 1.9%, major blood vessels injury in 0.38%, ureterovaginal fistula in 0.76%, rectovaginal fistula in 0.76%, rectovesical fistula in 0.38%, vesicovaginal fistula in 0.38%, ileovaginal fistula in 0.38%, urinary incontinence in 0.76%, and death in 0.38%.
Conclusion: In this study intraoperative complications rate was 3.04% that was 6% in other studies. Infectious complications were seen in 7% that in other studies was around 4% (perhaps due to proper antibiotics). Post infectious complications were seen in 6.8% in this study, 4% in others.مقدمه: یکی از شایع ترین انواع سرطان در میان زنان، سرطان های دستگاه تناسلی است که درمان آن علاوه بر افزایش طول عمر، بهبود کیفیت زندگی را نیز به دنبال دارد. هدف اصلی این مطالعه تعیین توزیع فراوانی عوارض درمانهای مختلف انجام شده در سرطانهای دستگاه تناسلی در بخش زنان بوده است.
روش کار: این مطالعه توصیفی مقطعی در سالهای 1375-81 در بیماران مبتلا به سرطان دستگاه تناسلی مراجعه کننده به بخش سرطان زنان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شده است. 302 بیمار مبتلا به سرطان دستگاه تناسلی که به روش آسان نمونه گیری شدند مورد مطالعه قرار گرفتند. مشخصات فردی، نتایج درمان، نوع و عوارض درمان در پرسشنامه جمع آوری و سپس با استفاده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی و آزمونهای آماری کای اسکوئر، واریانس، ضریب همبستگی و تی پردازش شد.
نتایج: طی این مطالعه نتایج زیر بدست آمد: خونریزی در 1/6% و عفونت محل عمل در 3% و ترومبوآمبولی در 1/1%، عفونت ادراری در 3%، انسداد روده در 7/2%، آبسه لگنی در 1/1%، آنوری در 1/1%، لنفوسیست در 76/0%، باز شدن زخم در 38/0%، آتونی مثانه در 9/1%، آسیب به عروق بزرگ حین عمل در 38/0%، فیستول یورتروواژینال در76/0%، فیستول رکتوواژینال در 76/0%، فیستول رکتووزیکال در 38/0 %، فیستول وزیکوواژینال 38/0%، فیستول رکتووزیکال در 38/0%، فیستول
ایلئو واژینال در 38/0% ، بی اختیاری ادرار در 76/0% فوت در 38/0% موارد دیده شد.
نتیجه گیری: عوارض حین عمل در این مطالعه 04/3% بود که در سایر مطالعات تا حدود 6% بوده است. عوارض عفونی در این مطالعه 1/7% و بیشتر از سایر مطالعات بوده است(4%)، که احتمال دارد عدم استفاده از آنتی بیوتیک مناسب، علت آن بوده است. عوارض غیر عفونی در این مطالعه 8/6% بود که در حدود سایر مطالعات (4%) است.Mashhad University of Medical Sciencesمجله زنان، مامایی و نازایی ایران1680-299310220070923Evaluation of Ovarian Reserve with Clomiphene Citrate Challenge Test (CCCT)ارزیابی ذخیره تخمدانی به وسیله آزمون چالش کلومیفن916594310.22038/ijogi.2007.5943FAمهتاب زینال زادهاستادیار گروه زنان و زایمان و فلوشیپ نازایی دانشگاه علوم پزشکی بابلزهرا بصیرتاستادیار گروه زنان و زایمان دانشگاه علوم پزشکی بابلکریم ا... حاجیاناستاد گروه پزشکی اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی بابلمهرانگیز بالغیکارشناس ماماییJournal Article20151125Introduction: Anovulation, as irregular menstrual cycle, causes 40% of infertility. Determining of the response to ovulation induction in these patients appears to be important at the beginning of the treatment. The aim of this study was to evaluate ovarian reserve with clomiphene citrate challenge test.
Material and Methods: This descriptive study was performed in the year 2003, on 56 infertile women less than 40 years old who were candidate for micro injection in Infertility Center in Babol. Baseline FSH on day 3 of cycle was measured. They were given 100 mg of oral clomiphene citrate on days 5-9 of their cycles, and FSH on day 10 of cycle was measured again. A long protocol was used for ovulation induction in all patients. FSH on day 3 plus FSH on day 10 of cycle less than 26 miu/ml was considered as normal CCCT. Data was analyzed by t-test and fisher exact test and p<0.05 was considered significant.
Result: In this study, mean age of patients was 31.1±9.1 years old. From 56 cases, forty nine had normal CCCT, and 38 of 49 cases had suitable ovarian reserve. seven cases had abnormal CCCT and five of them had suitable ovarian reserve. The mean of CCCT result was 15.5±9.1mIu/ml. The most cases who had normal CCCT and suitable ovarian reserve were less than 35 years old. But there were no significant differences between normal and abnormal CCCT groups in women less than or above 35 years. Also, there were no significant differeces between two groups in folicle number, fertilized oocyte and number of emberyos transferred.
Conclusion: In evaluation of ovarian reserve not only ccct results, but also age, basal FSH level and anteral follicullar number mast be considered.مقدمه: اختلالات تخمک گذاری به صورت چرخه های قاعدگی نامنظم، علت 40% از ناباروری ها است. تعیین پاسخ این بیماران به درمان های تحریک تخمک گذاری یکی از اقدامات مهم در شروع درمان است. این مطالعه به منظور بررسی ارزش آزمون چالش کلومیفن در ارزیابی ذخایر تخمدانی انجام شده است.
روش کار: این مطالعه توصیفی بر 56 خانم نازا با سن کمتر از 40 سال که برای تزریق اسپرم داخل سیتوپلاسمی انتخاب شده بودند، در سال 1382 در مراکز نازایی بابل انجام شده است. در روز سوم سیکل FSH پایه اندازه گیری شد، سپس mg 100 کلومیفن سیترات خوراکی در طی روزهای 5-9 سیکل داده شد و روز دهم مجدداً FSH اندازه گیری گردید. سپس کلیه بیماران که به روش درمانی طولانی
تحریک تخمک گذاری شده بودند و مجموع FSH روز سوم و دهم آنان کمتر از mIU/mL26 بود، به عنوان مواد آزمون کلومیفن طبیعی در نظر گرفته شدند. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی تست و آزمون دقیق فیشر تجزیه و تحلیل و 05/0 p< معنی دار تلقی شد.
نتایج: در این مطالعه میانگین سنی بیماران 1/9±1/31 سال بود. از 56 نفر، 49 نفر دارای آزمون چالش کلومیفن سیترات (CCCT) طبیعی بودند که 38 نفر از این تعداد ذخیره تخمدانی مناسب داشتند و 7 نفر ccct غیر طبیعی داشتند که 5 نفر دارای ذخیره مناسب بودند. میانگین نتیجه آزمون چالش کلومیفن mIu/ml1/9 ±5/15 بوده و اکثر افرادی که دارای ccct طبیعی و ذخیره تخمدانی مناسب بودند، کمتر از 35 سال سن داشتند ولی اختلاف معنی داری در سنین پایین و بالای 35 سال بین گروه ccct طبیعی و غیر طبیعی از نظر ذخیره تخمدانی وجود نداشت. همچنین بین میانگین تعداد فولیکول، تخمک های لقاح یافته و تعداد جنین های منتقل شده نیز در دو گروه اختلاف معنی داری وجود نداشت.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه در ارزیابی ذخیره تخمدانی، سن بیمار، سطح FSH پایه و تعداد فولیکول های پایه علاوه بر آن آزمون چالش کلومیفن را باید مد نظر داشت.Mashhad University of Medical Sciencesمجله زنان، مامایی و نازایی ایران1680-299310220070923Predictors of Treatment Failure after Laparoscopic
Electrocautery of the Ovaries in Women with Clomiphene
Citrate Resistant Polycystic Ovarian Syndromeپیش بینی کنندههای شکست درمان بعد از الکتروکوتری لاپاروسکوپیک تخمدان در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک مقاوم به کلومیفن سیترات1726594410.22038/ijogi.2007.5944FAزیبا ظهیری سروریجراح و متخصص زنان و زایمان، فلوشیپ نازایی و IVF استادیار دانشگاه علوم پزشکی گیلانزهرا عطر کار روشنکارشناس آمار حیاتیJournal Article20151125Introduction: Laparoscopic ovarian electrocautery is well established treatment in the
women with clomiphen- resistant polycystic ovary syndrome (PCOS). With regard of
its potential risks, performing of laparoscopic electrocautery may not be acceptable in
women at high risk of persistant anovulation after electrocautery. The aim of this study
was evaluation of predictors of treatment failure after laparoscopic electrocautery of the
ovaries in clomiphene –resistant PCOS women.
Methods and Material: This is a cross sectional and prospective study performed
between March 2004 and March 2006 in Al-Zahra Hospital of Rasht. Ninety three
women who did not ovulate on clomiphen with maximum dose of 150mg/d for 5 days
were treated with laparoscopic electrocautery of ovaries. Of ninety-three women who
were treated with laparoscopy, 6 women had concomitant tubal disease on laparoscopy
& nine women did not complete the study according to protocol and dropped out and
seventy-eight patients were studied. Studied variables before laparoscopy were age,
menarche, type of infertility, duration of infertility, body mass index, ovarian volume,
and levels of LH/FSH, Testosterone and DHEAS. After laparoscopic
electrocauterization the patients underwent induction of ovulation with clomiphen
citrate with maximum does of 150 mg /d for five days, and were evaluated for ovulation
and subsequent ongoing pregnancy. To evaluate the predictors of ovulation and
pregnancy failure, data were analyzed using SPSS, descriptive statistic & logistic
regression analysis; p≤0.05 considered statistically significant.
Results: Of seventy –eight women treated with laparoscopic electrocautery of the
ovaries, thirty nine (50%) did not ovulate on clomiphen citrate with maximum dose of
150mg/day for 5 days and were considered to be non-responders. Twenty- four women
reached an ongoing pregnancy. Mean age of women was 25.9±4.4 and mean duration
of infertility was 5.2±2.9. From the studied variables only increased DHEAS
determined as predictor for failure to ovulation after laparoscopic electrocautery and
no significant predictors of failure to reach an ongoing pregnancy could be identified.
Conclusion: DHEAS is an androgen, absolutely secreted from adrenal glands, and if
the pathophysiology of ovarian electrocauterization is noticed, it seems that in cases
with increased DHEAS ovarian electrocauterization cannot improve the ovarian
response to clomiphen citrate, so the other modality of treatment such as antiandrogens
in these patients with increased DHEAS is recommended مقدمه: الکتروکوتری لاپاروسکوپیک تخمدانها روشی شناخته شده در درمان بیماران با سندرم تخمدان
پلی کیستیک مقاوم به کلومیفن سیترات است. با در نظر گرفتن خطرات بالقوه آن، انجام آن در زنانی که
در معرض خطر بالای عدم تخمک گذاری پس از آن قرار دارند ممکن است قابل قبول نباشد. هدف از این
مطالعه بررسی پیش بینی کننده های شکست درمان پس از الکتروکوتری لاپاراسکوپیک تخمدان در
بیماران سندرم تخمدان پلی کیستیک مقاوم به کلومیفن می باشد.
روش کار: این مطالعه توصیفی مقطعی در سالهای 1385 -1383 در بیمارستان الزهرا (س) رشت انجام
شده است. 93 بیمار مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک مقاوم به کلومیفن که با دوز حداکثر 150 میلی
گرم در روز به مدت 5 روز تخمک گذاری نکردند، تحت الکتروکوتری لاپاراسکوپیک تخمدان قرار گرفتند.
از93 بیمار، 6 نفر به علت داشتن مشکلات لولهای در لاپاراسکوپی انجام شده و 9 نفر به علت عدم ادامه
پروتکل درمانی از مطالعه خارج شدند و جمعاً 78 بیمار مورد مطالعه قرار گرفتند. متغیرهای مطالعه شده
قبل از لاپاروسکوپی شامل: سن، سن شروع قاعدگی، نوع نازایی، مدت نازایی، شاخص جرم بدن، حجم
تخمدان نسبت LH به FSH، تستوسترون و DHEAS بودند. در اولین سیکل قاعدگی پس از
الکتروکوتری، تخمدان بیماران تحت درمان با کلومیفن سیترات با حداکثر دوز 150 میلی گرم به مدت 5
روز قرار گرفت و از نظر تخمک گذاری و حاملگی ادامه دار بررسی شد. جهت بررسی پیش گوئی کننده
های شکست در تخمک گذاری و حاملگی، داده ها در پرسشنامه جمع آوری گردید و سپس با استفاده از
نرم افزار SPSS و آمار توصیفی و مدل رگرسیون لجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت، و 0/05 ≥
p به عنوان سطح معنی دار تعیین شد.
نتایج: از مجموع 78 زن درمان شده با الکتروکوتری لاپاراسکوپیک تخمدانها، 39 نفر (50%) با درمان با
کلومیفن سیترات با دوز حداکثر 150 میلی گرم به مدت 5 روز، تخمک گذاری نکردند و تعداد 24 نفر
(61/5 %) حامله شدند. میانگین سنی بیماران 25/9±4/4 و میانگین مدت نازایی آنها 5/2±2/9 بود.
از بین متغیرهای مورد مطالعه، فقط افزایش DHEAS به عنوان پیش بینی کننده شکست تخمک گذاری
پس ازالکتروکوتری لاپاروسکوپیک مشخص گردید و در مورد حاملگی هیچ عاملی به عنوان
پیش بینی کننده عدم حاملگی در این بیماران، تعیین نشد.
نتیجه گیری: DHEAS از آندروژنهائی است که منحصراً از آدرنال ترشح می شود، با توجه به آسیب
شناسی اثر کوتر در تخمدان، به نظر می رسد در مواردی که افزایش DHEAS وجود دارد،
الکتروکوتری تخمدانها تغییری در پاسخ تخمدان به کلومیفن ایجاد نخواهد کرد. بنابراین، استفاده از
روشهای دیگر درمان مثل استفاده ازآنتی آندروژنها در بیماران با DHEAS بالا توصیه می شود Mashhad University of Medical Sciencesمجله زنان، مامایی و نازایی ایران1680-299310220070923Effect of Sole Reflex on Pregnant Women's Constipation
Severityتأثیر رفلکسولوژی کف پا بر شدت یبوست زنان باردار2738594510.22038/ijogi.2007.5945FAفاطمه غفاریعضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی بابلطیبه پور غزنینعضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهدعباس شمسعلی نیاعضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی بابلJournal Article20151125Introduction: Mental and physical physiologic changes of pregnancy effects all
the mother’s body systems consisting digestive tract. Among the digestive
problems, the most prevalent ones in pregnant women are nausea, vomiting,
heart burn, and constipation. Today, use of non–chemical and non–invasive
methods is of priority in treatment of digestive problems in pregnancy;
therefore, this research was done with the purpose of determination of effect of
sole reflexology on pregnant women's constipation severity.
Material and Methods: This research was a two–group clinical trail, performed
in 2005-2006 in health care centers of Ramsar. The sample in every group (case
and control) consisted of 50 pregnant women suffering from constipation,
selected by fitted pairs sampling method. Demographic and constipation
situation data was collected by personal properties method and questionnaire of
constipation investigation. Data wa analyzed by descriptive statistics and
frequency distribution tables, using χ
2
and T- pair test.
Results: T–pair test showed the significant difference between average and
criterion deviation of constipation severity after and before of reflexology in
case group (p =0/000); in control group such difference between average and
criterion deviation of constipation severity in the begining and end of study was
not seen.
Conclusion: Regarding the fact that constipation outbreak in pregnancy and
effect of reflexology in reduction of constipation is emerging, the necessity of
reflexology as a fully and substitutly method in treatment was shown.
مقدمه: تغییرات فیزیولوژیک جسمی و روانی مربوط به بارداری، تمام سیستمهای بدن مادر از جمله
دستگاه گوارش را تحت تأثیر قرار می دهد. از میان مشکلات گوارشی، تهوع، استفراغ، سوزش سر دل و
یبوست از شایع ترین شکایات زنان در دوران بارداری است. امروزه استفاده از شیوه های غیر دارویی
و غیر تهاجمی به عنوان یک اولویت در درمان مشکلات گوارشی در دوران بارداری مطرح است لذا
پژوهشگر بر آن شد تا تحقیقی را با هدف تعیین تأثیر رفلکسولوژی کف پا بر شدت یبوست زنان باردار
انجام دهد.
روش کار: این پژوهش یک مطالعه کار آزمایی بالینی دو گروهه است که در سال 1385-1384 در
مادران باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهر رامسر انجام شد. 120 زن باردار و مبتلا
به یبوست در دو گروه آزمون و شاهد مورد مطالعه قرار گرفتند. از روش نمونه گیری برای انجام
مطالعه و به منظور جمع آوری داده ها از فرم مشخصات فردی و پرسشنامه بررسی یبوست، استفاده
شده است. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی و آزمونهای
تی و کا دوی پردازش گردید.
نتایج: آزمون تی زوج تفاوت معنی داری بین میانگین و انحراف معیار یبوست در بعد و قبل از
رفلکسولوژی در گروه آزمون نشان داد (p:0/000) در صورتی که بین میانگین و انحراف معیار شدت
یبوست در آغاز و پایان مطالعه در گروه شاهد تفاوت معنی داری دیده نشد.
نتیجه گیری: با توجه به شیوع یبوست در بارداری و تأثیر رفلکسولوژی در کاهش یبوست، لزوم توجه
به رفلکسولوژی به عنوان یک روش درمانی مکمل و جانشین نمایان گردید. Mashhad University of Medical Sciencesمجله زنان، مامایی و نازایی ایران1680-299310220070923The Effects of Oral Contraceptive Pills on Fertilization in IVF Cycleآثار قرص پیشگیری از بارداری بر موفقیت باروری لقاح آزمایشگاهی3948594610.22038/ijogi.2007.5946FAصدیقه اسماعیل زادهدانشیار گروه زنان و زایمان، دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابلمحبوبه فرامرزیمربی گروه مامایی، دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابلمهتاب زینال زادهاستادیار گروه زنان و زایمان، دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابلطا هره نظریاستادیار گروه زنان و زایمان، دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابلJournal Article20151125Introduction: This study was planned to determine the effects of the administration of pretreatment oral contraceptive pills on in vitro fertilization.
Material and Methods: A clinical randomized controlled trial was conducted in Fatemeh – Alzahra Hospital of Babol University of Medical Sciences from 2004 – 2005, on 102 women with tubal or pelvic adhesive disease as the cause of their infertility, normal ovulatory cycle, of age under 40 years, and no male factor. Pretreatment with oral contraceptive pills was administered for 51 patients, and a similar number of women did not receive any pretreatment. The flare protocol was used in all treatment cycles combined with an individualized dose of human menopausal gonadotrophin depending on previous response, age, and early follicular stage serum FSH level. Both groups were similar in the mean of women’s age, the duration of infertility, the mean of FSH and LH levels, and the distribution of various infertility etiologies. Transvaginal ultrasonograghy was performed twice in pre-treatment cycle and initial cycle on day 2 to identify complication of ovarian cysts formation.
Results: The mean number of follicles (6. 4 ± 3.7 vs 8.8± 4.6) and oocyte retrieved 5.7± 4.7 vs 6.6 ± 5.5) were similar in OCP and control groups. OCP group had significantly the mean number of administration of ampoules of hMG used per cycle (39.9 ± 19.5 vs 34.8± 14.6) and the duration of ovarian stimulation (75.8± 11.8 vs 13.5 ± 7.1) more than the control group (P < %5). The ovarian cyst formation was similar in the two groups. Fertilization rate had no significant difference between OCP and control group (%54 vs 43%). In multivariate analysis, independent predictors of clinical fertilization were women’s age with negative correlation and the number of oocytes with positive correlation.
Conclusion: Pre- treatment of OCP cycle with oral contraceptives did not improve fertilization OCP cycleمقدمه: این مطالعه به منظور تعیین تأثیر قرص های پیشگیری از بارداری در دوره درمانی قبل از لقاح
آزمایشگاهی براین نوع باروری طراحی شد.
روش کار: این مطا لعه کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده، در مرکز ناباروری فاطمهالزهـراء دانـشگاه
علوم پزشکی بابل از سال1383 -84 انجام شد. 102 زن با علت ناباروری لولـهای، چـسبندگی لگنـی، دوره
طبیعی تخمکگذاری، سن کمتر از40 سال و فاقد اخـتلالات عامـل مردانـه، وارد مطالعـه شـدند. 51 زن در
دوره قبل از درمان لقاح آزمایشگاهی، قرص پیشگیری از بارداری مصرف کردنـد و همـین تعـداد زن هـیچ
درمان دارویی قبل از دوره درمـانی دریافـت نکردنـد. دسـتورالعمل حـساسیتزدایـی هیپـوفیز بـا آنـالوگ
GnRH در هر دو گروه به طور مشابه استفاده شد که برحسب شرایط فردی ، سـن، میـزان FSH مرحلـه
اولیه فولیکولر، تعداد آمپولهای گنادوتروپین تنظـیم شـد. هـر دو گـروه از نظـر میـانگین سـن، طـول مـدت
ناباروری، LH ,FSH مرحله فولیکولر اولیه و علت ناباروری یکسان بودنـد. همچنـین دوبـار سـونوگرافی
مهبلی، یک بار قبل از دوره درمانی در زمان قاعدگی و بـار دوم در شـروع دوره و روز سـوم، بـه منظـور
2 تشخیص عارضه کیستتخمدانی انجام شد. در تجزیه و تحلیـل آمـاری از آزمونهـای تـی،
X و تجزیـه و
تحلیل رگرسیون چند متغیره استفاده شد.
نتـایج: میـانگین تعـداد فولیکولهـا در مـصرف کننـدگان قـرص ضـد بـارداری نـسبت بـه گـروه کنتـرل
اخـتلاف (6/6 ± 5/5 مقابـل در 5/7 ± 4/1) شـده اسـتخراج تخمکهای و (8/8 ± 4/6مقابل در 6/4 ± 3/7)
معنی داری نداشت. در گروه مصرف کننده قرص های پیشگیری از بارداری، تعداد آمپولهای hMG در هر
مقابـل در 15/8 ± 11/8)در گنادوترویینی تحریک مدت طول و (34/8± 14/6 مقابل در 39/9 ± 19/5 )دوره
13/5 ± 7/1) به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود (p<0/05). میزان بروز عارضه تـشکیل کیـست
تخمدان در دو گروه یکسان بود.
نتیجه گیری: مصرف قرص های پیـشگیری از بـارداری در دوره قبـل ازلقـاح آزمایـشگاهی ، بـر بهبـود
باروری تاثیر نداشت. Mashhad University of Medical Sciencesمجله زنان، مامایی و نازایی ایران1680-299310220070923The Effectiveness of Induction of Labor Instead of Fetal Observation on Outcome of Post Term Pregnancyمقایسه روش القای انتخابی زایمان با روش انتظار و مراقبت از حاملگی طولانی4954594710.22038/ijogi.2007.5947FAصدیقه یوسف زادهعضو هیئت علمی دانشکده پزشکی سبزوار، متخصص زنان و زایمان0000000015819124xرویا اکبرزادهعضو هیئت علمی دانشکده پزشکی سبزوار، متخصص زنان و زایمانمیترا افتخاریزدیعضو هیئت علمی دانشکده پزشکی سبزوار، متخصص زنان و زایمانJournal Article20151125Introduction: If pregnancy prolongs more than 42 weeks it is called prolonged pregnancy. It occurs in 10 percent of pregnancies. This problem increases the maternal morbidity and fetal morbidity and mortality. In order to avoid these complications and to manage prolonged pregnancies, different methods are used. The two current ways are the induction of labor at 41 weeks and the expecting management of pregnancy. The goal of this study was to compare the effectiveness of expecting management and induction in prolonged pregnancies.
Material and Methods: In this study 160 pregnant women with pregnancy age more than 41 weeks referring the Mobini Hospital in Sabzevar in the year 2005 were studied. After accurate determination of pregnancy age the patients were classified into two groups of elective induction and expecting management of pregnancy. The former group was admitted in hospital and the last were cared. Data was gathered through the questionnaire and analyzed by descriptive statistics.
Results: Results of this study showed that there was no difference in maternal and fetal complications such as meconium staining, fetal distress, and birth-time Apgar, weight and sex of neonates between the two groups. Incidence of cesarean section in elective induction was 57/5 % and in the expecting management of pregnancy was 22/5 % (p< 0/01). Also according to the results the mean time of hospitalization, differed in the two groups (2/17versus 1/17day, p < 0.05).
Conclusion: According to the lack of maternal and fetal complications in expecting management of pregnancy, this method can be used for management of prolonged pregnancy instead of the elective induction in 41 weeks.مقدمه: هرگاه حاملگی بیشتر از 42 هفته به طول انجامد حاملگی طولانی اطلاق می شود که این مشکل در
10 درصد حاملگی ها اتفاق می افتد. این مسئله باعث افزایش مشکلات مادری و مرگ و میر و عوارض
جنینی نوزادی می شود. برای جلوگیری از این عوارض و اداره حاملگی دور از ترم از راههای مختلفی
استفاده می شود. دو روش شایع عبارت از القای انتخابی زایمان در 41 هفتگی و روش انتظار و مراقبت
می باشد. که با هدف پژوهش حاضر به منظور مقایسه تاثیر روش القای زایمان با روش انتظار و
مراقبت بر نتایج مادری و جنینی در حاملگی طولانی انجام شده است.
روش کار: این مطالعه مورد- شاهدی بر 160 خانم باردار مراجعه کننده به بیمارستان شهید مبینی
سبزوار در طی سال 1384 با سن حاملگی بیشتر از 41 هفته انجام شد. پس از تعیین دقیق سن حاملگی
نمونه های واجد شرایط در دو گروه القای انتخابی زایمان و درمان انتظار و مراقبت قرار گرفتند. نمونه
های گروه القای انتخابی زایمان جهت اینداکشن در بیمارستان بستری و در گروه دوم مراقبت های
ویژه انجام شد.
نتایج: نتایج نشان داد که در دو گروه از نظر مشکلات مادری و جنینی - نوزادی مانند دفع مکونیوم،
دیسترس جنینی و همچنین آپگار هنگام تولد، جنس و وزن هنگام تولد نوزادان تفاوت معنی داری وجود
نداشت. در گروه القای انتخابی زایمان شیوع سزارین57/5 درصد و در گروه بررسی جنینی شیوع
سزارین 22/5 درصد بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار است (p<0/01). همچنین نتایج نشان
می دهد که میانگین مدت بستری شدن در بیمارستان نیز در دو گروه تفاوت معنی دار دارد (2/17 در
.(p < 0/05)( روز 1/17 مقابل
نتیجه گیری: با توجه به عدم اثبات خطرات مادری یا نوزادی در درمان انتظار و مراقبت می توان این
راه درمانی را برای اداره حاملگی طولانی به عنوان روش جایگزین مداخله در 41 هفتگی پیشنهاد نمود. Mashhad University of Medical Sciencesمجله زنان، مامایی و نازایی ایران1680-299310220070923Efficacy of Spinal Analgesia on Stages of Labor
17 Shahrivar Hospital Mashhad-2005تاثیر بی دردی نخاعی در مراحل مختلف زایمان بیمارستان هفده شهریور 13845562594810.22038/ijogi.2007.5948FAطاهره فتحی نجفیکارشناس ارشد مامایی،عضو هیات علمی گروه مامایی دانشکده پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی مشهدمسعود عسگریان یزدیمتخصص بیهوشی،بیمارستان هفده شهریور مشهدسید رضا مظلومدکترای پرستاری،مشاور آمار، عضو هیات علمی گروه پرستاری دانشکده پرستاری و ماماییJournal Article20151125Introduction: Usage of different types of pain relief during labor is the best method for
relief of pain during labor. Spinal analgesia belongs to a long history in midwifery. This
study was designed to evaluate the effect of spinal analgesia during stages of labor and
delivery.
Material and Methods: This study was a randomized clinical trial done in 2005 in 17
Shahrivar Hospital of Mashhad. Two groups (62 patients) selected from pregnant term
women. Patients were divided into two similar groups (case and control). The patients
in the case group received spinal analgesia with 50 mg fentanyl (in prime gravid 15 mg
petedine was added). Characteristics of patients such as length of labor, fetal heart rate,
and demographic data was collected in a questionnaire and analyzed by SPSS software,
Q square, and T. students test.
Results: Age, gravidity, condition of anemia, fetal heart rate before using spinal
analgesia did not have significant difference in the two groups. The length of first stage
of labor was 143.7 minutes for the case group and 311.45 in the control group (p<0/05).
Apgar, length of the second and the third stages of labor were similar in both groups.
Headaches in the forth stage of labor had significant difference in the two groups
(p=0.5).
Conclusion: The use of spinal analgesia provides a satisfactory result for labor and
decreases the length of the first stage of labor without disrupting the normal course of
labor. It can be recommended as a suitable method for pain reduction in labor. مقدمه: استفاده از روش های مختلف دارویی جهت کنترل درد زایمان یکی از مطلوبترین روشها جهت
به حداقل رساندن درد زایمان میباشد. انجام بیدردی نخاعی نیز با سابقهای طولانی در خدمت علم
مامایی است. این مطالعه نیز با هدف بررسی تاثیر بیدردی نخاعی بر چهار مرحلهی مختلف زایمان
زنان بستری در زایشگاه هفده شهریور مشهد انجام گرفت.
روش کار: این مطالعه مورد- شاهدی در سال 1384 بر 62 بیمار که به علت درد زایمان در بخش
زایشگاه بیمارستان هفده شهریور مشهد بستری بودند، انجام گرفت. بیماران به صورت تصادفی به دو
گروه 31 نفری (مورد و شاهد) تقسیم شدند. در گروه مورد بیدردی نخاعی با فنتانیل 50 میکروگرم
انجام گرفت. در بیماران اول زا به علت طولانی تر بودن فاز اول لیبر علاوه بر فنتانیل از15 میلی گرم
پتیدین نیز در بی دردی نخاعی استفاده می شد. مشخصات فردی، وضعیت مراحل زایمان- ضربان قلب
جنین در پرسشنامه جمع آوری و با استفاده از نرم افزار SPSS و آمار توصیفی و جداول توزیع
فراوانی و آزمونهای تی- کای اسکور- واریانس دو طرفه پردازش شد.
نتایج: دو گروه از نظر سن، تعداد بارداری، وضعیت کم خونی، تعداد ضربان قلب جنین قبل از انجام
بیدردی تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند، طول مرحله اول زایمان در گروه مورد بر حسب دقیقه
143/70 و دو گروه شاهد 311/45 مشخص شد وتفاوت معنیدار آماری را نشان داد (P=0/05). اما
آپگار نوزاد طول مرحله دوم زایمان، طول مرحله سوم زایمان در دو گروه تفاوت آماری را نشان نداد،
بروز سردرد در مرحله چهارم زایمان در دو گروه تفاوت معنیداری با یکدیگر نشان داد (P=0/5).
نتیجهگیری: بی دردی نخاعی هیچ تاثیر سویی بر فرآیند زایمان و سلامت جنین نداشته و میتواند حتی
طول مرحله اول زایمان را کوتاه کند و روشی بسیار مطلوب جهت کاهش درد زایمان محسوب میشود.Mashhad University of Medical Sciencesمجله زنان، مامایی و نازایی ایران1680-299310220070923Prevalence of for Precancerous and Invasive Cancer Lesions
of Cervix
Tabriz 2003-2005شیوع ضایعات پیش سرطانی و سرطان مهاجم دهانه رحم6378594910.22038/ijogi.2007.5949FAمهری جعفری شبیریدانشیار گروه زنان و مامایی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، فلوشیپ انکولوژی زنانمنیره حلیمیاستادیار گروه پاتولوژی دانشگاه علوم پزشکی تبریزعلی دسترنج تبریزیاستادیار گروه پاتولوژی دانشگاه علوم پزشکی تبریزجعفر شهامفراستادیار گروه پزشکی اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی تبریزJournal Article20151125Introduction: Cervical cancer is one of the most common female genital tract
malignancies and one of the most common causes of female death. The majority of
cervical cancers develop through a series of gradual, precancerous lesions. Screening
asymptomatic women with regular Pap smear allows diagnosis of the readily treatable
preinvasive phase. In regard of stopping the cervical cancer screening programs in
health care centers of Iran cities, this study was undertaken to determine the
precancerous lesions incidence and assess the effect of demographic, pathologic, and
family economic factors on developing lesions.
Materials and Methods: This cross sectional, descriptive study was carried out in
2003- 2005 on 6024 women under coverage of Tabriz health care centers. Pap smear
was done in all subjects and questionnaires were filled by health providers. The data
were analyzed with SPSS statistical software.
Results: Of 6024 Pap smears 62 (1.02%) demonstrated precancerous lesions of which
41(0.68%) were ASCUS (Atypical Squamous Cells of Undetermined Significance),
11 (0.18%) were LSIL (Low Grade Squamous Intraepithelial Lesion) and 10(0.16%)
were HSIL (High Grade Squamous Intraepithelial Lesion). No invasive cancer case was
observed in this study. According to the present study, the following factors increased
the risk of precancerous lesions: multiparity≥3, abortion≥1, gravida≥3, and multi
partnership. The protective effect of condom as a barrier contraceptive was observed.
Conclusions: These results indicated that screening of asymptomatic women could be
of great importanceمقدمه: سرطان دهانه رحم یکی از شایع ترین بدخیمی های دستگاه تناسلی زنان است و از علل شایع مـرگ
و میر زنان در جهان محسوب می شود. در بیشتر موارد سرطان دهانه رحم از پیشرفت تدریجی ضـایعات
پیش سرطانی ایجاد می شود. غربالگری زنان بدون علامـت بـا آزمـایش پـاپ اسـمیر، موجـب تـشخیص و
درمان زودرس ضایعات پیش سرطانی دهانه رحم شده و از ایجاد سرطان دهانه رحم پیـشگیری مـی کنـد.
با توجه به اینکه به دسـتور وزارت محتـرم بهداشـت ، درمـان و آمـوزش پزشـکی انجـام غربـالگری ایـن
ضایعات توسط مراکز بهداشتی و درمانی کشور به مدت چندین سال قطع گردیده است ، بررسی حاضر به
منظور تعیین میزان شیوع ضایعات پیش سرطانی و سرطان مهاجم دهانـه رحـم و نقـش عوامـل جمعیتـی،
زمینه ای و اقتصادی خانواده در ایجاد این ضایعات انجام گرفت.
روش کار: این مطالعه توصیفی-مقطعی در سالهای 1384-1382 در مراکز بهداشـتی درمـانی شـهر تبریـز
انجام شده است. 6024 زن تحت پوشش مراکز بهداشـتی، درمـانی وابـسته بـه مرکـز بهداشـت اسـتان بـه
صورت طبقه بندی انتخاب شدند و تحت آزمایش پاپ اسمیر قـرار گرفتنـد. اطلاعـات جمـع آوری شـده در
پرسشنامه ها توسط نرم افزار آماری SPSS پردازش گردید.
نتایج: میزان شیوع ضایعات پیش سرطانی دهانه رحم با آزمایش پاپ اسـمیر 1/02% بـود. درصـد شـیوع
انواع بافتی ضایعات پیش سرطانی به ترتیب شیوع عبـارت بودنـد از: 0/18 LSIL ، % 0/68 ASCUS % و
0/16 HSIL%. هیچ موردی از سرطان مهاجم مشاهده نشد.
در این بررسی تعداد زایمان های بالاتر از 5 ماه 3 مورد و بیشتر، سقط 1 مورد و بیشتر، تعـداد حـاملگی 3
مورد و بیشتر، ازدواج شوهر بیشتر از یک مورد ، تعداد همسران شوهر بیشتر از یـک مـو رد در گـروه بـا
ضایعات پیش سرطانی دهانه بیشتربود. مصرف کاندوم به عنوان یک روش سـدی جلـوگیری از بـارداری،
عامل محافظت کننده در برابر ضایعات پیش سرطانی دهانه رحم بود.
نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که غربـالگری زنـان بـدون علامـت بایـ د در سراسـر ایـران
صورت گیرد. Mashhad University of Medical Sciencesمجله زنان، مامایی و نازایی ایران1680-299310220070923Comparing the Effect of Colling Gel Pads and Ice Pack, after Episiotomy, on the Intensity od Perinal Painمقایسه اثر نوار حاوی ژل خنک کننده با بسته یخ برشدت درد پرینه بعد از اپی زیاتومی7986595110.22038/ijogi.2007.5951FAزهرا عابدیانمربی و عضو هیئت علمی دانشکده پرستاری و مامایی مشهد0000-0003-1948-145Xشهین دخت نوابی ریگیکارشناسی ارشد مامایی0000-0002-1470-9219سلمه دادگررزیدنت زنان و زایمان0000-0001-6355-0622حبیب ا.. اسماعیلیاستاد یار گروه پزشکی اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی مشهدJournal Article20151125Introduction: There are still considerable morbidities associated with childbirth, despite of the fall in material mortality in the last country. Episiotomy is performed for most of primiparous women and the pain related to this treatment is typically treated with oral analgesic medications. Application of cooling devices is a new approach in pain reliefe.
This research was carried out, from October 2005 to February 2006, to determine the effect of two cooling devices (gel pad and ice pack) on the intensity of perineal pain and to compare its effects with no localised treatment regime (control) in women who gave birth at Hazrat Ommolbanin University Maternity Hospital in Mashhad –Iran.
Material and Methods: In this randomized controlled trial, 121women, with the necessary criteria were sampled and randomely allocated in the two groups of cold therapy (ice pack, cooling gel pad) and the control group (acetaminophen). At hospital, during a period of 4 hours after episiotomy, and then on demand of individuals, to reclnce the intensity of perineal pain at home, subjects received analgesia. During the first 4 hours and on the days 1, 2, 5, 10 after episotomy, perineal pain intensity was evaluated, using Numeric Rating Scale (NRS). Evaluation of women satisfaction from analgesia accomplished on the day 10. Data analyzed by statistics parametric and nonparametric methods, using the SPSS software.
Results: There was a statistically significant difference in the intensity of perineal pain in three groups at 4 hours (p=0.003) and on the day 10 (p= 0.044), after episiotomy, which was in favour of the maternity gel pad group. A considerable variation, observed in the reduced necessity for medication and satisfactory treatment, among three groups.
Conclusion: Maternity gel pads are effective in reducing the perineal pain intensity, and the need for medication. Therefore, cooling gel pads are suggested as a safe and adequate method of perineal pain relief, which is applicable both at hospital and home.مقدمه: درد پرینه ناشی از اپی زیاتومی، همواره مشکلی استرس زا برای زنان نخست زا بوده و اثر منفی
بر عملکرد و اولین تجربه مادر شدن را دارد از آنجا که اکثر زنان نخست زا اپی زیاتومی می شوند، ایـن
پژوهش با هدف مقایسه اثر نوار حاوی ژل خنک کننـده بـا بـسته یـخ بـر شـدت درد پرینـه بعـد از اپـی
زیاتومی در زنان نخست زای زایمان کرده در بیمارستان حضرت ام البنین (س) مشهد از مهر تـا بهمـن
ماه 1384 انجام گردید.
روش کـار: در ایـن کـار آزمـایی بـالینی 121 زن نخـست زا بـا معیارهـای ورود بـه مطالعـه، بـه روش
تخصیص تصادفی در دو گروه سرما درمانی (نوار حاوی ژل خنک کننده، بسته یخ) و گروه کنترل قـرار
گرفتند. واحدهای پژوهش طی 4 ساعت اول بعد از اپی زیاتومی توسط پژوهشگر و پس از آن بر اسـاس
تقاضای خود، درمان را دریافت کردند. ارزیابی شدت درد با مقیاس عـددی درجـه ای و بهبـود زخـم بـا
مقیاس ریدا طی 4 ساعت اول و روزهای اول، دوم، پنجم و دهم و رضایت درمان در روز دهـم صـورت
گرفت. اطلاعات توسط آزمونهای پارامتری و غیر پارامتری مورد تجریه و تحلیل آماری قرار گرفت.
نتایج: سه گروه از نظر شدت درد پرینه طی 4 سـاعت اول (P=0/003) و روز دهـم (P= 0/044) بعـد از
اپی زیاتومی و کاهش نیاز به دارو (استامینو فن) به نفع گروه نوار حـاوی ژل تفـاوت آمـاری معنـی دار
داشـتند (p<0/001). دو گـروه سـرما درمـانی از نظـر میـانگین نمـره ر ضـایت از ضـد درد موضـعی
(p=0/001) و بهبود زخم نیز به نفع گروه نوار حاوی ژل تفاوت آماری معنی دار داشتند (p<0/001).
نتیجه گیری: استفاده از نوار حاوی ژل خنک کننده در کاهش شدت درد پرینه و کاهش نیاز به دارو
مؤثر است. لذا به عنوان روشی ایمن و بدون عارضه و قابل استفاده در بیمارستان و منزل پیشنهاد
می شودMashhad University of Medical Sciencesمجله زنان، مامایی و نازایی ایران1680-299310220070923Review of cardiopulmonary resuscitation in pregnant Womenمروری بر احیاء قلبی ریوی در مادران باردار8796595210.22038/ijogi.2007.5952FAسید سعید جهانبخشاستاد یار بیهوشی، بیمارستان امام رضا (ع)مهریار تقوی گیلانیاستاد یار بیهوشی بیمارستان امام رضا (ع)علیرضا هاشمیانمتخصص بیهوشی بیمارستان امام رضا (ع)بتول رئیس الساداتکارشناس ارشد بیهوشی بیمارستان امام رضا (ع)Journal Article20151125Introduction: Cardiopulmonary resuscitation is a critical performance in pregnant women, and if it is done correctly mother and fetus will be rescued. Anatomic and physiologic changes in pregnancy should be considered. The fetus increases the oxygen demand and carbon dioxide production, so the function of cardiopulmonary system increases and consequently cardiac output, heart rate, minute ventilation, tidal volume and respiratory rate increase.
In airway management, since the respiratory tract is fragile and edematous, in applying supportive devices occurrence of hemorrhage and more edema should be considered. In breathing support we should avoid the increase or decrease of ventilation, since changes in Co2 and PH decreases placental perfusion. Because of pendulous breast and diaphragm heightening, cardiac massage should be done in the middle of sternum. Drugs are contraindicated in pregnancy, but tratogenicity should be afforded.
Conclusion: Finally, after five minutes if CPR was not successful cesarean section should be done, since it is an effective factor in better resuscitation of mother and will improve the survival and neurological state of infant.
مقدمه: یکی از اقدامات حیاتی در مادران باردار احیاء قلبی ریوی است که در صورت انجام صحیح،
درصد موفقیت بالایی داشته و جان مادر و جنین را نجات خواهد داد. برای انجام احیاء باید تغییرات
فیزیولوژیک و آناتومیک مادر باردار را در طول دوران بارداری در نظر داشت. وجود جنین همراه با
افزایش مصرف اکسیژن و تولید دی اکسید کربن است که برای انجام این مهم فعالیت سیستم قلب و
ریوی افزایش می یابد. برون ده قلب و ضربان قلب افزایش می یابد. تهویه دقیقه ای، حجم جاری و تعداد
تنفس نیز افزایش می یابند.
در باز نمودن راه هوایی باید دانست که مخاط راه هوایی شکننده ومتورم شده است و هنگام کارگذاری
وسایل حمایتی باید در مورد خونریزی ها و تشدید ادم احتیاط کرد. در تهویه باید از افزایش تهویه و یا
کاهش تهویه اجتناب نمود، چون تغییر در دی اکسید کربن و PH باعث تغییر خون رسانی جنین می
گردد. به علت برجستگی پستانها و بالا آمدن دیافراگم، ماساژ قلبی بر استرنوم میانی باید انجام شود.
استفاده از داروها با وجود تغییرات در خون رسانی جفتی، منعی ندارد و تنها تراتوژن بودن دارو باید
مد نظر باشد.
نتیجه گیری: در احیاء مادر حامله به نکات خاصی باید توجه کرد و در انتها در صورت پاسخ ندادن
بیمار به احیاء بعد از پنج دقیقه، باید برای انجام سزارین و خروج جنین اقدام نمود. تخلیه رحم در احیاء
بهتر مادر مؤثر بوده و بقاء و وضعیت عصبی نوزاد را بهبود خواهد بخشید. Mashhad University of Medical Sciencesمجله زنان، مامایی و نازایی ایران1680-299310220070923ovarian Pregnancy in a Patient with Two Previous Ectopic Pregnanciesگزارش یک مورد حاملگی تخمدانی با سابقه دو بار حاملگی خارج رحمی97100595310.22038/ijogi.2007.5953FAناهید رهبراستادیار زنان دانشگاه علوم پزشکی سمنانفاطمه قزوینیمتخصص زنان و زایمانJournal Article20151125Introduction: Although the total number of pregnancies has declined over the past three decades, the rate of ectopic pregnancies has continued to increase in most western nations and it still accounts for ten percent of all maternal death. This report is the introduction of ovarian ectopic pregnancy in a patient with recurrent ectopic pregnancy.
Case Report: The patient was a 35 year old woman (gestational age = 6 weeks) with history of 2 previous ectopic pregnancies (treated with right salpyngectomy in the first and expectant management in the second ectopic pregnancy) and presentation of hypogastric pain, , and empty uterine cavity at vaginal sonography. The patient was operated due to clinical diagnosis of ectopic pregnancy and histopathological report was ovarian pregnancy.
Conclusion: This case report confirmed that ovarian pregnancy is rare and difficult to diagnose clinically and even intraoperativly. Ovarian pregnancy can be detected early with the use of combined transvaginal sonography and serum level. The standard of care is conservative treatment in order to preserve patient’s fertility. Recurrence is exceptional and future fertility is usually preserved.مقدمه: باوجود کاهش شمار حاملگی ها در سه دهه اخیرتعداد حاملگیهای خارج از رحم در غرب رو به
افزایش است واین حاملگی ها مسئول 10% از تمام مرگهای مرتبط با بارداری است. این مطالعه گزارش
یک مورد حاملگی تخمدانی با سابقه دو بار حاملگی خارج رحمی است.
معرفی بیمار: بیمار خانم 35 ساله با سن حاملگی 6 هفته با سابقه 2 بار حاملگی خارج رحمی (که در
نوبت اول سالپنژکتومی سمت راست و نوبت دوم با اقدامات محافظه کارانه درمان شده بود) با درد زیر
شکم و βHCG =1720 و خالی بودن رحم در سونوگرافی مهبلی، با حدس حاملگی خارج رحمی تحت
عمل جراحی قرار گرفت. حدس حین عمل خونریزی از جسم زرد یا حاملگی تخمدانی بود. جواب آسیب
شناسی نمونه، حاملگی تخمدانی گزارش شد.
نتیجه گیری: حاملگی تخمدانی نادر است . تشخیص بالینی و حین عمل مشکلی دارد ، یافته های
ماکروسکوپی در حین عمل جراحی، تشخیص پارگی جسم زرد را مطرح کرد اما آسیب شناسی نمونه،
حاملگی تخمدانی را نشان داد. عود این نوع حاملگی نادر و باروری آینده فرد بدون تغییر می ماند. Mashhad University of Medical Sciencesمجله زنان، مامایی و نازایی ایران1680-299310220070923Serum Calcium, Phosphorous and Alkaline Phosphatase levels in
Different Trimesters of pregnancyبررسی سطح کلسیم، فسفر و آلکالن فسفاتاز سرم در سه ماهه های مختلف حاملگی101106595410.22038/ijogi.2007.5954FAمحمد قره داغیدانشیارنیره قمیاناستادیار0000-0001-6682-4182حسن رحیمیدانشیارمحمود بهاریاستادیارامیر شهریار آریامنشاورتوپدJournal Article20151125Introduction:Fetus skeleton is formed during pregnancy and calcium and phosphorous for
this mineralization is provided by mother, so significant changes may occur in the mother’s
skeleton. This study was conducted to evaluate the changes of serum and urinary markers of
ossification and bone absorption during pregnancy.
Material and Methods: In this cross-sectional study, from Oct. 2005 to Jul. 2006, 307
pregnant women, at Imam Reza Hospital in Mashhad, were randomly assessed. Serum
calcium, phosphorous, ALP, 24 hours urinary excretion of calcium and phosphorus were
determined. Data were analyzed by SPSS 9.5 software, ANOVA and Tukey HSD tests.
Results: ANOVA test indicated that, there was no significant difference between dependent
variables (calcium, phosphorous, alkaline phosphatase), 24 hours urinary excretion of
calcium, phosphorous and the age of mother (P=0.057), but there was meaningful
relationship between serum ALP level, 24 hours urinary excretion of phosphorous and
different trimesters of pregnancy (P=0.007). Serum ALP level in the third trimester was
varied, compared to the first and second trimesters. However there was no difference in
these amounts in the first and the second trimesters.
Conclusion: There was no significant alteration in the mean ratio of serum calcium,
phosphorus level and 24 hours urinary excretion of calcium in different trimesters of
pregnancy (P= 0.070). Noticeable correlation observed between mean serum ALP, 24 hours
urinary excretion of phosphorous and different trimesters of pregnancy (P= 0.007, P= 0.025
respectively). Also, differences in the mean serum calcium level, 24 hours urinary excretion
of phosphorous in multiparous and nulliparous patients was very clear.مقدمه: اسکلت جنین درحین حاملگی شکل می گیرد و کلسیم و فسفر مورد نیاز به وسیله مادر تامین
می شود. بنابراین، تغییرات چشمگیری ممکن است در اسکلت مادر رخ دهد. این مطالعه برای ارزیابی تغییرات
مارکرهای خونی و ادراری استخوان سازی و جذب استخوان درحین حاملگی انجام شد.
روش کار : این مطالعه مورد شاهدی از مهرماه 1384- مرداد 1385 بر 307 زن حامله در بیمارستان امام
رضا (ع) مشهد انجام شد. کلسیم، فسفر، آلکالن فسفاتاز و ترشح ادراری 24 ساعته کلسیم و فسفر در
پرسشنامه جمع آوری گردید. اطلاعات با استفاده از نرم ا فزار SPSS 9.5، آنوا و توکیHSD تحلیل شد.
نتایج: آزمون آنوا نشان داد که تفاوت چشمگیری بین عوامل وابسته (کلسیم، فسفر، آلکالن فسفاتاز، ترشح
ادراری 24 ساعته کلسیم و سن مادر نبود (p=0/057)، اما ارتباط معناداری بین آلکالن فسفاتاز سرم، ترشح
ادراری 24 ساعته فسفر و مراحل مختلف حاملگی دیده شد (p=0/007). سطح سرمی آلکالن فسفاتاز در سه
ماهه سوم، در مقایسه با سه ماهه های اول و دوم، متغیر بود. بهر حال، هیچ تفاوتی در این مقادیر در سه
ماهه های اول و دوم دیده نشد.
نتیجه گیری : تغییر چشمگیری درمقادیر متوسط سطوح کلسیم و فسفر سرمی و ترشح ادراری 24 ساعته کلسیم
در سه ماهه های مختلف حاملگی دیده نشد (p= 0/070 و p=0/025 به ترتیب). همچنین، تغییرات در سطح سرمی
متوسط کلسیم، ترشح ادراری 24 ساعته فسفر در بیماران چندزا و نخست زا کاملا مشخص بود. Mashhad University of Medical Sciencesمجله زنان، مامایی و نازایی ایران1680-299310220070923The Evaluation of Reproductive Outcome of Septated Uterus Corrected
by Hysteroscopic Metroplastyارزیابی نتایج باروری رحم های سپتوم دار اصلاح شده با متروپلاستی هیستروسکوپیک107112595510.22038/ijogi.2007.5955FAمنصوره وحدتاستادیار زنان و زایمان، دانشگاه علوم پزشکیالهه سریریاستادیار زنان و زایمان، دانشگاه علوم پزشکیآمنه حقگوGyneocologist of Obstetrics and Gyneocology, Iran University of Medical Sciencesهاجر یوسف نژادکارورز، دانشگاه علوم پزشکی ایرانسید محمد فرشته نژادکارورز، دانشگاه علوم پزشکی ایرانJournal Article20151125Introduction: Congenital uterine anomalies resulting from mullerian fusion defects are the most common malformations of the reproductive system. The purpose of this study was to evaluate the reproductive outcome after hysteroscopic metroplasty in women with septated uterus who suffer from infertility or recurrent abortion.
Material and Methods: This descriptive study was performed during the period from 2003 to 2004 at Rasul-e-Akram Hospital of Iran Medical University. A total of 19 women (aged 21-35 years) with primary infertility or recurrent abortion and septateuteri underwent hysteroscopic septum resection. All septa were removed with a scissor at 90<sup>◦</sup> and patients were followed up. The patients were seen on the first postoperative day and visited approximately 2 months later for assessment of surgical outcomes. This assesment was accomplished with hysterosalpingography (HSG). Statistical analysis was carried out using SPSS V. 11.5.
Results: The duration of infertility among the patients differed from 2 to 14 years with the mean of 5.4 (SD=3.26) years. The mean follow-up period for 9 women was 7.3 (SD=1.94) months and six of them (66.6%) concived a pregnancy within 3-12 months after the surgery.
Conclusion: It seems that the hysteroscopic septum resection is accompanied by a significant improvement in the reproductive performance of women who suffer from infertility or recurrent abortion.مقدمه: ناهنجاریهای مادر زادی رحمی ناشی از اخـتلالات اتـصال سیـستم مـولرین شـایع تـرین ناهنجاریهـای
سیستم تناسلی هستند. هدف از این مطالعه ارزیابی نتـایج بررسـی بعـد از متروپلاسـتی ه یـستروسکوپیک در
زنان با رحم سپتوم دار که از نازایی یا سقط راجعه رنج می برند، بود.
روش کار: این مطالعه توصیفی از سال 2003 تا 2004 در بیمارستان رسول اکـرم دانـشگاه ایـران 19 زن در
سنین 21-35سال با نازایی اولیه یا سقط راجعه و رحم سپتوم دار تحـت رزکـسیون هیـستروسکوپیک سـپتوم
قرار گرفتند. همه سپتوم ها با قیچی برداشته و بیماران پیگیری شدند . بیمار در روز اول بعد از عمل و تقریبـا
2 ماه بعد برای نتایج جراحی ویزیت شدند . این ارزیابی به وسیله HSG (هیستروسالپنگوگرافی) انجـام شـد.
مشخصات فردی و نتایج و عوارض جراحی در پرسشنامه جمع آوری و آمار توصیفی با نـرم افـزار آمـاری
SPSS پردازش گردید.
نتایج: مدت نازایی بیماران بین 2 تا 4 سال و با میانگین 5/4 و انحراف معیار 2 /3 متفاوت بود. میانگین دوره
پیگیری برای 9 زن حدود 3/7 ماه بود که 6 نفر از آنان بین 3-12 ماه بعد از جراحی باردار شدند.
نتیجه گیری: به نظر می رسد که رزکسیون هیستروسکوپیک سپتوم بهبود مشخـصی در نتـایج بـاروری در
زنان با سابقه نازایی و سقط قبلی به همراه دارد. Mashhad University of Medical Sciencesمجله زنان، مامایی و نازایی ایران1680-299310220070923Evaluation of the Relationship between Pityriasis Versicolor and
Consumption of Oral Contraceptivesارتباط پیتریازیس ورسیکالر با مصرف ضدبارداریهای خوراکی113118595610.22038/ijogi.2007.5956FAزری جاویدیدانشیار گروه پوست، بیمارستان امام رضا، دانشگاه علوم پزشکی مشهدمسعود ملکیدانشیار گروه پوست، بیمارستان امام رضا، دانشگاه علوم پزشکی مشهدعبدالمجید فتیاستاد، گروه علوم آزمایشگاهی، بیمارستان امام رضا، دانشگاه علوم پزشکی مشهد0000-0002-5175-529Xیلدا ناهیدیاستادیار پوست،بیمارستان امام رضا
، دانشگاه علوم پزشکی مشهدJournal Article20151125Introduction: Following national family planning programs in Iran, oral contraceptive pills
(OCPs) have been widely used by women in reproductive ages. Although OCPs considered
safe in many cases, some complications are rarely reported and its prescription is
contraindicated in some disorders. In most references OCP is one of the probable
predisposing factors mentioned for pityriasis versicolor Since there are no studies
supporting a definite relation between OCP and Pityriasis versicolor, the present study was
conducted to confirm this theory.
Methods and Material: A case-control study was carried out, from oct 2004 to oct 2005,
on samples of female patients (n=186) referring to Dermatology clinic of Imam Reza
Hospital in Mashhad. Of these patients, 62 were pityriasis versicolor case group and 124
were the control group. A questionnaire was used as a profile seeking information. The
diagnosis was based on clinical manifestations and direct smear of the lesions and Wood
lamp findings. Data were analysed by SPSS and statistical tests.
Results: Most of the patients (46.2%) were 20-29 years old. The majority of patients were
housewives, mostly rural population (90.3%). There was no considerable association,
between rural or urban localizations and pityriasis versicolor (p= 0.59). The most common
form of the lesions was hyperpigmented and localized ones in upper trunk. Positive family
history was recorded in 41.6% of cases, and 7.3% in controls. Cases, 24.2% consumed OCP,
indicating that there was no significant relationship between OCP consumption and
pityriasis versicolor (p =1.00). All OCP users used LD (Low Dose) pills.
Conclusion: According to this study OCPs do seem to be a predisposing factor for pityriasis
versicolor. OCPs may even have a protective effect on pityriasis versicolor by decreasing
the sebum secretion. Therefore a change in contraception method for eradication of
Pityriasis versicolor in OCP users is unnecessary. مقدمه: با توجه به برنامه های کشوری کنترل جمعیت ، مصرف قرص های ضـد بـارداری خـوراکی در میـان
خانم های سنین باروری رواج پیدا نموده است . علی رغم بی خطر بودن این قـرص هـا در قریـب بـه اکثریـت
موارد، عوارض نادری به دنبال مصرف آنها گزارش شده و حتی در تعدادی از بیماری ها منع مـصرف دارنـد
از جمله بیماری هایی که مصرف قرص های ضدبارداری به عنوان عامل مساعد کننده ایجاد آنها مطـرح شـده
اند پیتیریازیس ورسیکالر می باشد که علی رغم ذکر این رابطه هیچ مطالعه جامعی در این رابطه انجـام نـشده
است. لذا بر آن شدیم تا رابطه بین مصرف OCP را با این بیماری بررسی نماییم.
روش کار: در این مطالعه مورد شاهدی از میان زنان مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان امـام رضـا
(ع) مشهد از مهر 1383 تا مهر 62 ، 1384 نفر مبتلا به پیتیریازیس ورسیکالر و 124 نفر از همان گروه سنی به
عنوان کنترل مورد بررسی قرار گرفتند . تشخیص بیماری بر اساس بالینی و اسمیر مستقیم و لامپ وود بود ،
اطلاعات حاصله توسـط پرسـشنامه هـایی جمـع آوری شـدند و نتـایج بـا کمـک نـرم افـزار امـاری SPSS و
آزمون های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج: شایع ترین گروه سنی 20-29 سال بود (90/3 ، (%46/2% مبتلایان ساکن شهر و شغل اکثر آنها خانـه داری
بود . رابطه ای بین محل سکونت و شغل بیمار با ابتلاء به پیتیریازیس ورسیکار به دسـت نیامـد (P=0.59) . شـایع
ترین فرم بالینی ضایعه نوع هیپرپیگمانته و بیشتر در قسمت فوقانی بدن بود . 41/6% بیماران در مقابل 7/3% گـروه
کنترل سابقه خانوادگی مثبت این بیمـاری را داشـتند . 24/2% گـروه مـورد و 24/2% گـروه کنتـرل OCP مـصرف
می کردند که با توجه به PV=1 رابطه معنی داری بین مصرف OCP و ابتلا به بیماری پیتیریـازیس ورسـیکالر بـه
دست نیامد . تمام موارد قرص ضد بارداری از نوع LD مصرف می کردند.
نتیجه گیری: به نظر نمی رسد OCP عامل خطری برای ابتلاء به پیتیریازیس ورسیکالر باشد به منظور کنترل
این بیماری ضرورتی برای قطع OCP یا تعویض روش جلوگیری از بارداری بیمار وجود ندارد . حتـی ممکـن
است OCP با مکانیسم کاهش ترشح سبوم نقش محافظتی هم در برابر این بیماری داشته باشد .Mashhad University of Medical Sciencesمجله زنان، مامایی و نازایی ایران1680-299310220070923The Effect of Depression and Anxiety on the Outcome of Assisted
Reproductive Technology (ART)تاثیر افسردگی و اضطراب بر پیامد درمان کمک باروری119126595710.22038/ijogi.2007.5957FAنزهت موسوی فراستادیار گروه زنان و ناباروری، دانشگاه علوم پزشکی مشهدفاطمه بهدانیاستادیار روانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهدعاطفه سلطانی فراستادیار روانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهدپریا حبرانیاستادیار روانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهدJournal Article20151125Introduction: Success of assisted reproductive treatment may be dependent a
variable factors such as the woman’s distress level at the term of the treatment. This
study was designed to evaluate the effect of anxiety and depression of infertile
women on the outcome of ART.
Material and Methods: This case-control study was performed on 300 infertile
women who volunteered to undergo ART in Montasariya Infertility Center of
Mashhad University of Medical Sciences. They consecutively invited and agreed to
participate. Before down-regulation by means of gonadotrophin-releasing hormone
(GnRH) analogues patients were asked to complete the State and Trait Anxiety
Inventory to measure anxiety, and the Beck Depression Inventory (BDI) to measure
depression and individual specifications’ questionnaires. Pregnancy tests were done
15 days after performing IUI and IVF.
Results: There were no significant statistical relation between different levels of
depression and the infertility treatment outcome (p = 0.19). This relationship was
significant between different levels of state and trait anxiety and treatment outcome
(p = 0.019 & p = 0.016). With the increase of anxiety the positive result of
pregnancy test was less probable.
Conclusion: An accurate assessment of the infertile women by a team of specialists
consisting of a clinical psychologist, a psychiatrist, and a gynecologist is needed so
that their anxiety would be reduced and better outcome achieved. مقدمه: موفقیت درمان کمک باروری می تواند وابسته به عوامـل متغیـری مثـل سـطح اضـطراب زن در زمـان درمان باشد. این مطالعه برای ارزیابی تاثیر افسردگی و اضطراب زنان بارور بر پیامد درمـان کمـک بـاروری طراحی شده است. روش کار : این مطالعه موردی شاهدی بر 300 زن نابارور داوطلب روش کمـک بـاروری در مرکـز نابـاروری منتصریه دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. بیماران با آگاهی و رضایت در مطالعه شرکت نمودند. پـیش از استفاده از آنالوگهای هورمونهای آزاد کننده گنادوتروپین، از بیماران خواسته شد که پرسشنامه بررسـی، اضطراب سرشتی و حالتی و نیز پرسشنامه بررسی افسردگی و نیز پرسشنامه مربوط به خصوصیات فـردی آزمونهای حاملگی پانزده روز بعد از انجام IUI و IVF انجالم شد. نتایج: هیچگونه ارتباط آماری قابل توجهی بین سطوح متفـاوت افـسردگی و پیامـد درمـان نابـاروری وجـود نداشت (P=0/19). این ارتباط بین سطوح متفاوت اضـطراب و درمـان نابـاروری چـشمگیر بـود (P=0/016 و P=0/19). با افزایش اضطراب سرشتی و حالتی نتایج مثبت آزمون حاملگی کمتر محتمل بود. نتیجه گیری : ارزیابی دقیق زنان بـا اسـتفاده از یـک گـروه متخصـصین شـامل یـک روانپزشـک بـالینی، یـک روانشناس و یک متخصص زنان و زایمان برای کاهش اضطراب و حصول پیامد بهتر مورد نیاز می باشد.Mashhad University of Medical Sciencesمجله زنان، مامایی و نازایی ایران1680-299310220070923Analysis of Sex Chromosomes Disorders in Preimplantation Genetic
Diagnosisبررسی ناهنجاری کروموزوم های جنسی در تشخیص ژنتیکی قبل از لانه گزینی127132595810.22038/ijogi.2007.5958FAحمید صاحب کشفموسسه نوید از ناباروری، تهران، ایراناحمد آل یاسینموسسه نوید از ناباروری، تهران، ایران
پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و بیوتکنولوژی، تهران، ایران
علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایرانپاریس کی نژادموسسه نوید از ناباروری، تهران، ایرانحجت الله سیدیموسسه نوید از ناباروری، تهران، ایرانسعید صاحب کشفموسسه نوید از ناباروری، تهران، ایرانلیلا محمدی ضیائیعلوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایرانJournal Article20151125Introduction: Preimplantation genetic diagnosis (PGD) is an advanced diagnostic tool in
the assisted reproductive technologies (ARTs) to avoid inheritance of genetic disease by
transferring unaffected embryos. The presence of numerical sex chromosome abnormalities
was studied using fluorescence in situ hybridization (FISH) with two sex chromosome
specific probes for X and Y chromosomes.
Material and Methods: In this experimental study, PGD has been performed for 10
couples, who were carriers of inherited X linked disorders. Conventional hormone therapy,
intracytoplasmic sperm injection, blastomer, biopsy and fluorescent in situ hybridization
were carried out for all candidates.
Results: Data was analyzed by descriptive statistics. In FISH analysis 93% of cells provides
clear signals for X and Y chromosomes from that 29(XX), 18(XY), 4(XXY), 1(XO) were
diagnosed. Transferring of embryos into uterus was performed in 10 cycles resulting into
two pregnancies and one born baby. The implantation rate of embryos was 20% and the take
home baby rate was 10% following ten PGD experiments.
Conclusion: Chromosomal disorders more frequently in embryos with dismorphology
especially in the embryos from older women. مقدمه: تشخیص قبل از لانه گزینی یک روش تشخیص پییشرفته ای است که با کمک IBF از طریق توارث
بیماری های ژنتیک با حذف جنین های معیوب و انتقال جنین های سالم به داخل رحم مادر انجام می گیرد.
در این مطالعه ناهنجاری تعدادی کروموزوم های جنسی با روش هیبریداسیون فلورسنت کروموزومی (فیش)
با استفاده از پروب های اختصاصی کروموزوم های جنسی X و Y انسانی صورت گرفت.
روش کار: این مطالعه تجربی در سال 1383 در مرکز ناباروری تهران انجام شده است. آزمایش تشخیص قبل
از لانه گزینی برای 10 زوجی که بیماری ژنتیکی وابسته به کروموزوم X داشتند، انجام گردید. مراحل
هورمون درمانی، تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم، نمونه برداری از بلاستومر و آزمایش هیبریداسیون
فلورسنت کروموزومی (فیش) برای تمام داوطلبان صورت گرفت.
نتایج: از مادران 80 اووسیت به دست آمد که از 56 عدد آنها با موفقیت بلاستومر استخراج شد. در آزمایش
فیش، 93% بلاستومرهای فیکس شده بر روی لام، سیگنال های واضحی را برای کروموزوم های X و Y
نشان دادند که 29 عدد 18 ،XX عدد 4 ،XY عدد XXY و یک عدد XO تشخیص داده شد. انتقال جنین ها به
داخل رحم در این 10 مورد باعث ایجاد 2 حاملگی و یک جنین سالم متولد گردید.
بحث: میزان جایگزینی جنین معادل 20% و میزان بچه سالم به منزل 10% بعد از 10 آزمایش PGD بود.
ناهنجاری های کروموزومی مشاهده شده در جنین های دیسمورفیک به خصوص در جنین هائی که از مادران
با سن بالاتر متولد شده بودند، بیشتر مشاهده گردید.Mashhad University of Medical Sciencesمجله زنان، مامایی و نازایی ایران1680-299310220070923Cryotherapy versus Podophyllin in the Treatment of Genital Wartمقایسه سرمادرمانی با پودوفیلین در درمان زگیل تناسلی133138595910.22038/ijogi.2007.5959FAپوران لایقاستادیار پوست، بیمارستان قائم (عج)، دانشگاه علوم پزشکی مشهدفخرالزمان پزشک پوراستادیار پوست، بیمارستان قائم (عج)، دانشگاه علوم پزشکی مشهدپریسا امام قلی تباردستیار پوست، بیمارستان قائم (عج)، دانشگاه علوم پزشکی مشهدمحمدتقی شاکریاستادیار آمار بخش پزشکی، گروه پزشکی اجتماعی. دانشگاه علوم پزشکی مشهد0000-0002-0064-6085Journal Article20151125Introduction: Genital wart is a common sexually transmitted disease caused by human
papiloma virus. Podophyllin is a plant extract, having been traditionally used to treat genital
wart. Podophyllin is an anti- mitotic agent with direct effect on epithelial cells. Liquid
nitrogen is most widely used as cryotherapy agent. Cryotherapy causes cell death, ice
crystals formation in the cell, and cellular components damages. The purpose of this study
was to evaluate the efficacy of podophyllin solution versus liquid nitrogen cryotherapy on
genital warts.
Material and Methods: This clinical trial was performed from Feb 2003 to Dec 2005, on
70 patients with genital wart in Dermatology Clinic, Qaem Hospital. Patients divided into
two groups randomly. Of the total patients, 35 received podophyllin solution and another 35
treated with liquid nitrogen cryotherapy. Study medication was applied once weekly until
the complete clearance of lesion for a maximum duration of 8 weeks. Patients whose warts
cleared completely were observed for up to 10 weeks to determine the recurrence rate.
Result: The mean duration of complete clearance was 3.9 weeks (range 1-7) for
podophyllin and 4.9 weeks (range 1-9) for cryotherapy group (P=0.039). Of podophyllin
and cryotherapy treated patients, whose wart cleared completely and who finished 10 week
follow up period, 26% and 47 % experienced the recurrence of warts, respectively
(P>0.05). Cryotherapy patients experienced a significantly greater number of local
inflammatory reactions than the podophyllin group.
Conclusion: This data indicated that podophyllin solution therapy of genital wart is more
effective, with less recurrence rate and side effects, than liquid nitrogen cryotherapyمقدمه: زگیل تناسلی یکی از بیماریهای شایع منتقله از راه جنسی است که توسط ویروس پاپیلومای انسانی
ایجاد می شود. پودوفیلین عصاره گیاهی است که از دیر باز در درمان زگیل تناسلی مورد استفاده قرار
می گرفته است. این دارو خاصیت جلوگیری کننده از تقسیمات سلولی (آنتی میتوتیک) داشته و اثر مستقیمی
بر سلولهای اپی تلیال دارد. از طرفی نیتروژن مایع که ماده ای است که بطور وسیع در سرما درمانی
(کرایوتراپی) استفاده می شود، موجب مرگ سلولی، ایجاد کریستالهای مایع در داخل سلول و آسیب اجزای
آن می گردد. این مطالعه با هدف ارزیابی اثر بخشی محصول پودوفیلین با سرما درمانی با نیتروژن مایع در
درمان زگیل های تناسلی انجام شده است.
روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی، از بهمن 1382 - دی ماه 1384 در درمانگاه پوست بیمارستان قائم
(عج)، بر 70 بیمار مبتلا به زگیل تناسلی انجام شد. 35 بیمار به طور تصادفی محلول پودوفیلین دریافت کرده
و 35 نفر تحت درمان با کرایوتراپی با نیتروژن مایع قرار گرفتند. مصرف دارو هفته ای یک بار تا پاک شدن
کامل ضایعات و یا حداکثر دوره 8 هفته ای ادامه داشت. سپس بیماران تا ده هفته از نظر احتمال عود مجدد
پیگیری می شدند.
نتایج: زمان متوسط بهبود کامل ضایعات 3/9 هفته (7 -1 هفته) برای پودوفیلین و 4/9 هفته (9 -1 هفته) در
گروه سرما درمانی بود (p=0/039). از میان بیماران دو گروه که به طور کامل درمان شده بودند و یا آنها که
دوره 10 هفته ای پیگیری شان به سر رسیده بود 26% و 47% به ترتیب در دو گروه پودوفیلین و سرما
درمانی عود را تجربه نمودند (p<0/05). واکنشهای التهابی موضعی به طور قابل توجهی در گروه سرما
درمانی بیشتر از پودوفیلین بود.
نتیجه گیری: طبق نتایج به دست آمده محصول پودوفیلین در درمان زگیل تناسلی موثر بوده و عوارض و
احتمال عود کمتری نسبت به کرایوتراپی با نیتروژن مایع دارد.