Mashhad University of Medical Sciencesمجله زنان، مامایی و نازایی ایران1680-299324820210923Oral health status based on the Decayed, Missing and Filled Teeth (DMFT) Index and denture use in women of Shahedieh cohort study: a descriptive cross-sectional study in 2019بررسی وضعیت بهداشت دهان بر اساس شاخص DMFT و استفاده از دنچر در زنان مطالعه کوهورت شاهدیه: مطالعه توصیفی- مقطعی در سال 98191906110.22038/ijogi.2021.19061FAدکتر مریم کاظمیپوردانشیار گروه اندودانتیکس، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران.
مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت دهان و دندان، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران.0000-0002-3543-9537رقیه حکیمیانکارشناس ارشد کتابداری و اطلاعرسانی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران.دکتر علیرضا میرزائیاندندانپزشک، دانشکده دندانپزشکی، پردیس بینالملل، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران.دکتر فاطمه اولیاءمرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت دهان و دندان، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران.
دانشیار گروه بیماریهای دهان و فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران.0000-0001-5869-9238دکتر علی دهقانیدانشیار گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، مرکز تحقیقات پیشگیری و اپیدمیولوژی بیماریهای غیرواگیردار، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران.دکتر مسعود میرزاییاستاد گروه اپیدمیولوژی، مرکز تحقیقات پیشگیری و اپیدمیولوژی بیماریهای غیرواگیردار، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران.Journal Article20210626<strong>Introduction:</strong> Oral health indicators such as DMFT and the use of denture have significant impact on the quality of individual and social life in women. This study was performed with aim to assess the prevalence of DMFT index and denture use according to fertility status in women of Shahedieh cohort study.
<strong>Methods:</strong> This descriptive-cross sectional study was conducted in 2019 on the data from Shahedieh cohort study with the participation of 4935 women in the age range of 35 to 70 years. Variables related to fertility status such as: pregnancy, number of pregnancies, duration of breast feeding, and menopause were derived from Shahedieh questionnaire after permission. Prevalence of DMFT index and denture use was recorded in these participants. Data were analyzed using SPSS software (version 22) and statistical tests of Chi-square, T-test and ANOVA. P<0.05 was considered statistically significant.
<strong>Results: </strong>The frequency of denture use was higher in non- pregnant women and women with the history of more than 4 pregnancies. Pregnant women had significantly lower DMFT than non-pregnant women (P= 0.051). With increasing the number of pregnancies and duration of breast feeding, DMFT index increased significantly (P-value =0.0001).
<strong>Conclusion: </strong>Due to the very high average level of DMFT index and high prevalence of denture use in women of the present study, identification of risk factors related to oral health and adoption of preventive policies and interventions by health officials are crucial in the study area.مقدمه: شاخصهای سلامت دهان و دندان از جمله DMFT و استفاده از دنچر، تأثیر بهسزایی بر کیفیت زندگی فردی و اجتماعی زنان ایفا میکنند. مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع شاخص DMFT و استفاده از دنچر با توجه به وضعیت باروری در زنان مطالعه کوهورت شاهدیه انجام شد.
روشکار: این مطالعه توصیفی- مقطعی در سال 1398 بر روی دادههای طرح کوهورت شاهدیه با مشارکت 4935 زن در محدوده سنی 70-35 سال انجام شد. متغیرهای مرتبط با وضعیت باروری مانند حاملگی، تعداد حاملگیها، مجموع مدت شیردهی و یائسگی از پرسشنامه کوهورت شاهدیه یزد بعد از کسب مجوز استخراج شد. شیوع شاخص DMFT و استفاده از دنچر در این افراد ثبت شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمونهای آماری کای اسکوئر، تی و آنووا انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد.
یافتهها: فراوانی استفاده از دنچر در بین زنان غیرباردار و زنان با سابقه بیش از 4 حاملگی بالاتر بود. زنان باردار بهطور معنیداری DMFT کمتری نسبت به زنان غیر باردار داشتند (051/0=p). با افزایش تعداد حاملگی و طول مدت شیردهی، شاخص DMFT بهطور معناداری افزایش پیدا کرد (0001/0=p).
نتیجهگیری: با توجه به سطح بسیار بالای میانگین شاخص DMFT و شیوع بالای استفاده از دنچر در زنان مطالعه حاضر، لزوم شناسایی ریسک فاکتورهای مرتبط با سلامت دهان و دندان و اتخاذ سیاستها و مداخلات پیشگیرانه توسط متصدیان نظام سلامت در منطقه مورد بررسی ضروری است.Mashhad University of Medical Sciencesمجله زنان، مامایی و نازایی ایران1680-299324820210923Frequency of shoulder dystocia and its relationship with maternal factors and fetal parameters in Ali Ebn-e Abitaleb hospital of Zahedan from 2015 to 2019: Cross-Sectional studyبررسی فراوانی دیستوشی شانه و ارتباط بین فاکتورهای مادری و پارامترهای جنینی با آن در بیمارستان علیابن ابیطالب زاهدان از سال 98-1394: مطالعه توصیفی10141906210.22038/ijogi.2021.19062FAدکتر شهلا میرگلوی بیاتاستادیار گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات اندومتریوز، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.0000-0003-3161-8877دکتر سعیده سرحدیاستادیار گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.دکتر فرحناز فرزانهدانشیار گروه زنان و مامایی، فلوشیپ نازایی، مرکز تحقیقات بیماریهای عفونی و گرمسیری زاهدان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.0000-0002-2422-133xزهرا شیخیدانشجوی پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.0000-0002-2211-0580Journal Article20210626<strong>Introduction: </strong>Shoulder dystocia is one of the obstetric emergencies which is associated with significant fetal and maternal complications. This study was performed with aim to evaluate the frequency of shoulder dystocia and its relationship with maternal factors and fetal parameters.
<strong>Methods</strong><strong>: </strong>This descriptive cross-sectional study was performed on 7148 files of pregnant mothers referring to the maternity ward of Ali Ibn-e Abitaleb Hospital of Zahedan in 2015-2019. Necessary information such as maternal age, gestational age, sex of the newborn, birth weight and height, and having or not having of shoulder dystocia were extracted from the files of women in the hospital archive and were analyzed using SPSS software (version 22).
<strong>Results: </strong>In this study, the files of 7148 pregnant women who had normal vaginal delivery (NVD) in Ali Ibn-e Abitaleb Hospital during 2015-2019 were evaluated. Among the, 64 newborns had shoulder dystocia and the frequency of shoulder dystocia was 0.89%. Moreover, 44 (66%) of women were over 30 years old and 39 (59%) of newborns were male. Also, 56 (87.5%) of infants weighed more than 4000 g and 15 (23%) of mothers had diabetes.
<strong>Conclusion:</strong> The frequency of shoulder dystocia was 0.89% and maternal age, fetal weight and gender are risk factors for shoulder dystocia. Considering these risk factors, timely cesarean section can prevent maternal and neonatal complications due to dystocia.مقدمه: دیستوشی شانه یکی از اورژانسهای مامایی میباشد که با عوارض جنینی و مادری قابل توجهی همراهی دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی دیستوشی و ارتباط بین فاکتورهای مادری و پارامترهای جنینی با دیستوشی شانه انجام شد.
روشکار: این مطالعه توصیفی- مقطعی گذشتهنگر در طی سالهای 98-1394 بر روی 7148 از پروندههای مادران باردار مراجعهکننده به زایشگاه بیمارستان علیابنابیطالب زاهدان انجام شد. اطلاعات لازم از قبیل سن مادر، سن حاملگی، جنسیت نوزاد، وزن و قد هنگام تولد و داشتن یا نداشتن دیستوشی شانه از پروندههای موجود در بایگانی بیمارستان استخراج و با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 22) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: در این مطالعه پرونده مربوط به 7148 زن بارداری که طی سالهای 98-1394 در بیمارستان علیابن ابیطالب زایمان طبیعی داشتند، مورد بررسی قرار گرفت که از این تعداد، 64 نوزاد دچار دیستوشی شانه شده بودند که فراوانی دیستوشی شانه 89/0% بهدست آمد. 44 نفر (66%) از مادران در گروه سنی بالای 30 سال بوده و 39 نفر (59%) از نوزادان پسر بودند. 56 نفر (5/87%) از نوزادان وزن بالای 4000 گرم و 15 نفر (23%) از مادران دیابت داشتند.
نتیجهگیری: فراوانی دیستوشی شانه 89/0% بوده و سن بالای مادر، وزن جنین و جنسیت بهعنوان ریسک فاکتورهای دیستوشی شانه میباشند که با در نظر گرفتن فراوانی این ریسک فاکتورها میتوان با سزارین بهموقع، جلوی عوارض مادری و نوزادی ناشی از دیستوشی را گرفت.Mashhad University of Medical Sciencesمجله زنان، مامایی و نازایی ایران1680-299324820210923The effect of vitamin D3 supplementation accompanied by self-care on its serum level in lactating mothers: A randomizes clinical trialتأثیر مکمل ویتامین D3 همراه با خودمراقبتی بر سطح سرمی آن در مادران شیرده: یک کارآزمایی بالینی15261906310.22038/ijogi.2021.19063FAدکتر مریم مدرساستادیار گروه بهداشت باروری، مرکز تحقیقات مراقبتی پرستاری و مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.0000-0003-0042-7023رقیه فرجیکارشناس ارشد مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.0000-0003-2095-8673فاطمه رحیمیکیانمربی گروه بهداشت باروری، مرکز تحقیقات مراقبتی پرستاری و مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.Journal Article20210626<strong>Introduction:</strong> Due to the high prevalence of vitamin D deficiency, especially in lactating women and the importance of self-care of these mothers to ensure adequate concentration of vitamin D, this study was performed with aim to determine the effect of vitamin D supplementation with self-care on its serum level in lactating mothers.
<strong>Methods:</strong> This randomized clinical trial study was performed in 2019 on 70 lactating mothers with serum vitamin D deficiency (D3 <30 ng / mL) referred to the health centers in Takab city. Concentration of 25OHvit. D3 Serum of all mothers was measured twice at baseline and 3 months after the end of intervention. By block randomization sampling method, the subjects were divided into two groups of 35 people (experimental and control). Self-care training was conducted for the intervention group in 4 sessions, with 7 days interval, in face to face form and telephone follow-up. Data were analyzed by SPSS software (version 16) and independent t-test and Mann-Whitney test. P<0.05 was considered statistically significant.
<strong>Results:</strong> The two groups were homogeneous in demographic variables before the intervention. There was significant increase in vitamin D3 concentration in the intervention group compared to the control group after self-care training (p <0.001).
<strong>Conclusion:</strong> In addition to prescribing a vitamin D-rich diet to lactating mothers, sels-care and psychological induction of self-care behaviors are effective in taking vitamin D supplements in breastfeeding mothers.<strong>مقدمه: </strong>با توجه به شیوع زیاد کمبود ویتامین<strong> </strong>D بهخصوص در زنان شیرده و اهمیت خودمراقبتی این مادران برای تأمین غلظت کافی ویتامین D، مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر مکمل ویتامین D همراه با خودمراقبتی بر سطح سرمی آن در مادران شیرده انجام شد.
<strong>روش</strong><strong></strong><strong>کار: </strong>این<strong> </strong>مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی در سال 98-1397 بر روی 70 مادر شیرده مراجعهکننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهرستان تکاب که با کمبود ویتامین D سرمی (D3 کمتر از 30 نانوگرم بر میلیلیتر) مواجه بودند، انجام شد. غلظت 25 هیدروکسی ویتامین D سرم تمام مادران در دو نوبت، بدو ورود و 3 ماه بعد از اتمام مداخله اندازهگیری شد. افراد با روش نمونهگیری تصادفیسازی بلوکی به دو گروه 35 نفره (گروه آزمون و کنترل) تقسیم شدند. آموزش خودمراقبتی در 4 جلسه، با فاصله 7 روز بهصورت چهرهبهچهره همراه با پیگیری تلفنی برای گروه مداخله اجرا گردید. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمونهای تی مستقل و منویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد.
<strong>یافتهها: </strong>دو گروه قبل از مداخله از نظر متغیرهای دموگرافیک همگن بودند. پس از انجام آموزشهای خودمراقبتی، غلظت ویتامین D3سرم گروه مداخله نسبت به کنترل افزایش معناداری پیدا کرد (001/0>p).
<strong>نتیجهگیری: </strong>علاوه بر تجویز برنامه غذایی غنی از ویتامین D به مادران شیرده، خودمراقبتی و القاء روانشناختی رفتارهای مراقبت از خود در استفاده از مکمل ویتامین D در مادران شیرده مؤثر است.Mashhad University of Medical Sciencesمجله زنان، مامایی و نازایی ایران1680-299324820210923The effect of exercise at home during the Covid-19 pandemic on serum levels of insulin markers in women with gestational diabetesتأثیر تمرین در خانه در دوره دنیاگیری کووید-19 بر سطوح سرمی شاخصهای انسولینی زنان مبتلا به دیابت بارداری27361906510.22038/ijogi.2021.19065FAدکتر معصومه سیفاستادیار گروه فیزیولوژی ورزشی، مجتمع آموزش عالی نهاوند، دانشگاه بوعلی سینا، نهاوند، همدان، ایران.0000-0003-4534-3704دکتر علیرضا خادمیاستادیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه جهرم، جهرم، ایران.دکتر حجتالله سیاوشیدکترای فیزیولوژی ورزشی، مجتمع آموزش عالی نهاوند، دانشگاه بوعلی سینا، نهاوند، همدان، ایران.Journal Article20210626<strong>Introduction:</strong> Gestational diabetes is a disorder of carbohydrate and glucose metabolism that is first seen during pregnancy. Gestational diabetes, in addition to maternal complications, also causes adverse effects in children. Considering that increasing the level of physical activity has an important effect on reducing the complications of diabetes, this study was conducted with aim to evaluate the effect of exercise at home during the Covid-19 pandemic on serum levels of insulin markers in women with gestational diabetes.
<strong>Methods:</strong> This semi-experimental study was performed on 40 pregnant women with gestational diabetes and 24-28 gestational age referred to the clinic of Shahid Heydari in Nahavand in 2020. The subjects were randomly divided into two groups (n=20 in each group). The intervention group performed the selected exercises at home using univariate cache for eight weeks and three days a week for 20 to 40 minutes every day; the control group had no physical activity during this period. Then, through blood sampling, the serum level of fasting blood sugar and insulin was measured. Data were analyzed using SPSS software (version 21) and Shapiro–Wilk test, Levon's test, paired t-test, and independent t-test. P<0.05 was considered statistically significant.
<strong>Results:</strong> In this study, eight weeks of selected exercises at home could have a significant increase on fasting insulin levels (-2.482±1.036 vs. 0.116±0.626) and significant decrease on FBS levels (45.550±14.978 vs. -0.150±6.823) in pregnant women in the intervention group compared to the control group (P<0.001). While these exercises did not show a significant effect on the variables of insulin sensitivity and insulin resistance in the intervention groups compared to the control group after eight weeks of selected exercises (P>0.05).
<strong>Conclusion:</strong> The eight weeks of exercise at home using univariate caches based on the presented protocol regarding to the principle of overload and increasing resistance (with moderate intensity), have a significant effect on insulin levels in pregnant women with gestational diabetes.<strong>مقدمه:</strong> دیابت بارداری (GDM) نوعی اختلال در متابولیسم کربوهیدرات و گلوکز است که برای اولین بار در طی دوران بارداری مشاهده میشود. دیابت بارداری علاوه بر عوارض مادری، باعث عوارض نامطلوبی در کودکان میشود. با توجه به اینکه افزایش سطح فعالیت بدنی تأثیر مهمی در کاهش عوارض بیماری دیابت دارد، لذا مطالعه حاضر با هدف تأثیر تمرین در خانه در دوره دنیاگیری کووید-19 بر سطوح سرمی شاخصهای انسولینی زنان مبتلا به دیابت بارداری انجام شد.
<strong>روشکار: </strong>این مطالعه نیمهتجربی در سال 1399 بر روی 40 نفر از زنان باردار مبتلا به دیابت بارداری در سن بارداری 28-24 هفته و مراجعهکننده به درمانگاه شهید حیدری شهرستان نهاوند انجام شد. افراد بهصورت تصادفی در دو گروه 20 نفره قرار گرفتند. گروه مداخله تمرینات منتخب در خانه را با استفاده از کش تکمتغیر بهمدت 8 هفته و 3 روز در هفته و هر روز 40-20 دقیقه انجام دادند و گروه کنترل در این مدت هیچگونه فعالیت بدنی نداشتند. سپس از طریق خونگیری، میزان سطوح سرمی انسولین و قند ناشتای خون اندازهگیری شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمونهای شاپیروویلک، لون، تی وابسته و تی مستقل انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد.
<strong>یافتهها: </strong>در این مطالعه 8 هفته تمرین منتخب در خانه توانست افزایش معنیداری بر تفاضل مقادیر سطوح انسولین ناشتا (036/1±482/2- در برابر 626/0±116/0) و کاهش معنیداری بر تفاضل مقادیر سطوح قندخون ناشتا (978/14±550/45 در برابر 823/6±150/0-) در زنان باردار گروه مداخله نسبت به گروه کنترل داشته باشد (001/0>p). درحالیکه، این تمرینات تأثیر معنیداری بر متغیرهای حساسیت به انسولین و مقاومت به انسولین در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل پس از 8 هفته تمرین منتخب نداشت (05/0<p).
<strong>نتیجهگیری:</strong> انجام 8 هفته تمرین در خانه با استفاده از کشهای تکمتغیر بر اساس پروتکل ارائه شده با توجه به اصل اضافهبار و مقاومت فزاینده (البته با شدت متوسط)، تأثیر معنیداری بر سطوح انسولین در زنان باردار مبتلا به دیابت بارداری دارد.Mashhad University of Medical Sciencesمجله زنان، مامایی و نازایی ایران1680-299324820210923The effect of pregnancy nausea and vomiting control training based on Ottawa Nutrition Guidelines on marital satisfaction of pregnant womenتأثیر آموزش کنترل تهوع و استفراغ حاملگی مبتنی بر راهنمای تغذیهای اوتاوا بر رضایت زناشویی زنان باردار37461906610.22038/ijogi.2021.19066FAدکتر کوکب بصیریمقدماستادیار گروه تکنولوژی اتاق عمل، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران.0000-0002-0889-2088دکتر نرجس بحریاستادیار گروه مامایی، دانشکده پزشکی، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران.0000-0002-1877-2573دکتر اعظمالسادات محمودیاناستادیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران.اسماء فروزندهکارشناس ارشد پرستاری داخلی جراحی، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران.Journal Article20210626<strong>Introduction:</strong> Marital satisfaction in pregnancy is one of the determining factors in the survival of cohabitation and pregnancy nausea and vomiting can lead to decreased marital satisfaction. This study was performed with aim to evaluate<strong> </strong>the effect of nausea and vomiting control training based on the Ottawa Nutrition Guide on marital satisfaction of pregnant women.<br /><strong>Methods</strong>: This randomized clinical trial study was conducted on 44 pregnant women who referred to comprehensive health service centers of Gonabad in 2019. Participants were randomly assigned to the control and test groups. The training sessions were held based on the Ottawa Nutrition Guide in the test group. The research tools included three questionnaires of demographic information, Enrich marital satisfaction and Rhodes Nausea and Vomiting Scale that were completed before and four weeks after the intervention in two groups. Data were analyzed by SPSS software (version 19) and Independent t-test, Chi-square and Pearson correlation coefficient. P<0.05 was considered statistically significant.<br /><strong>Results: </strong>The research units before the intervention did not have a statistically significant difference in terms of mean Rhodes score (P = 0.28). After the intervention, the mean score of the research units in Rhodes criterion in the experimental group was significantly lower than the control group (P <0.001). Also, before the intervention, total marital satisfaction and most of its components except financial management (P = 0.01), in the control group was significantly higher than the experimental group (P <0.05). Also, there was a statistically significant difference between the two groups in terms of marital satisfaction after the intervention (P<0.001). Comparison of marital satisfaction in the two groups indicated that the mean score of total marital satisfaction in the experimental group was higher than the control group (P<0.001). In intragroup comparison, marital satisfaction in the experimental group after the intervention had a higher mean (p <0.001), but in the control group, the mean of marital satisfaction decreased significantly (p <0.05).<br /><strong>Conclusion</strong><strong>:</strong><strong> </strong>Using the Ottawa Nutrition Guide to reduce nausea and vomiting during pregnancy increases the marital satisfaction of pregnant women.<strong>مقدمه</strong><strong>:</strong> رضایت زناشویی در بارداری، یکی از عوامل تعیینکننده در ماندگاری زندگی مشترک میباشد و تهوع و استفراغ حاملگی، میتواند منجر به کاهش رضایت زناشویی شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش کنترل تهوع و استفراغ مبتنی بر راهنمای تغذیهای اوتاوا بر رضایت زناشویی زنان باردار انجام شد.<br />روشکار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1398 بر روی 44 زن باردار مراجعهکننده به مراکز خدمات جامع سلامت شهر گناباد انجام شد. افراد بهصورت تخصیص تصادفی به دو گروه کنترل و آزمون تخصیص یافتند. جلسات آموزشی مبتنی بر راهنمای تغذیهای اوتاوا برای گروه آزمون برگزار شد. ابزار پژوهش شامل سه پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، رضایت زناشویی اینریچ و مقیاس تهوع و استفراغ رودز بود که قبل و 4 هفته بعد از مداخله در دو گروه تکمیل گردید. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 19) و آزمونهای تی مستقل، کای اسکوئر و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد.<br /><strong>یافتهها:</strong> واحدهای پژوهش قبل از مداخله از نظر میانگین نمره معیار رودز تفاوت آماری معنیداری نداشتند (28/0=p)، درحالیکه بعد از مداخله میانگین نمره واحدهای پژوهش در معیار رودز در گروه آزمون بهصورت معنیداری کمتر از گروه کنترل بود (001/0p<). قبل از مداخله رضایت زناشویی کل و اکثر مؤلفههای آن بهجز مدیریت مالی (01/0=p)، در گروه کنترل بهصورت معنیداری بیشتر از گروه آزمون بود (05/0p<). همچنین بین دو گروه از نظر میزان رضایت زناشویی پس از مداخله تفاوت آماری معنیداری وجود داشت (001/0p<). از نظر مقایسه تغییرات رضایت زناشویی در دو گروه، میانگین نمره رضایت زناشویی کل در گروه آزمون بیشتر از گروه کنترل بود (05/0p<). در مقایسه درون گروهی، رضایت زناشویی در گروه آزمون پس از مداخله میانگین بالاتری داشت (001/0p<)، ولی در گروه کنترل میانگین رضایت زناشویی بهصورت معنیداری افت کرد (05/0p<).<br />نتیجهگیری: استفاده از راهنمای تغذیه اوتاوا جهت کاهش تهوع و استفراغ بارداری منجر به افزایش رضایت زناشویی زنان باردار میشود.Mashhad University of Medical Sciencesمجله زنان، مامایی و نازایی ایران1680-299324820210923The perception and experiences of pregnant women facing the COVID-19 epidemic: A Qualitative studyدرک و تجارب زنان باردار در مواجهه با پاندمی کووید-19: مطالعه کیفی47581906710.22038/ijogi.2021.19067FAدکتر رقیه بایرامیاستادیار گروه مامایی، مرکز تحقیقات ایمنی بیمار، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران.0000-0001-7122-8035سمیرا ابراهیمیدانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره در مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران.0000-0003-1306-7741Journal Article20210626<strong>Introduction</strong>: Pregnant women are one of the main groups that should be considered during the Covid-19 pandemic. By knowing the pregnant women's worrying experiences in this period, we can achieve the strategies to improve the health and quality of life and to plan for improving prenatal care. This study was performed with aim to explore the perception and experience of pregnant women in the face of COVID 19 pandemic.
<strong>Methods</strong>: This qualitative study was carried out in Comprehensive Health Services centers in Urmia-Iran during May to October 2020. Data were collected using 14 individual in-depth semi-structured telephone interviews. Participants were selected among pregnant women through purposeful sampling, until data saturation was reached. Data were analyzed through conventional content analysis approach using the MAXQDA software (version 10).
<strong>Results</strong>: From analyzing data, 580 primary codes and four main categories including: "lifestyle change(change in daily activities, isolation and social distancing), "experienced psychological effects" (pregnancy health concerns, fear of family members getting sick, financial stress and confusion over information dissemination), "seeking support" (need of support from relatives, need of support from health personnel), and "change in the prenatal care process"(not referring to government centers, reduction in number of prenatal care)were emerged.
<strong>Conclusion</strong>: The covid-19 pandemic has significant potential in changing lifestyle, routine prenatal care and psychological status in pregnant women. Therefore, it is necessary for midwives to provide virtually and by telephone the necessary training and counseling about self-care and reducing anxiety and stress for pregnant women.<strong>مقدمه:</strong> مادران باردار یکی از گروههایی هستند که باید در پاندمی کووید-19 مورد توجه قرار گیرند. با دانستن تجارب و مصادیق نگرانکننده برای مادران باردار در این دوره، میتوان به راهکارهایی برای بهبود سلامت و کیفیت زندگی دست یافت و برنامهریزی لازم را برای ارتقاء مراقبتهای دوران بارداری انجام داد. مطالعه حاضر با هدف تبیین درک و تجربه زنان باردار در مواجهه با پاندمی کووید-19 انجام شد.
<strong>روش</strong><strong></strong><strong>کار</strong>: این مطالعه کیفی از اردیبهشت تا مهر ماه سال 1399 در مراکز جامع سلامت شهر ارومیه ایران انجام گرفت. دادهها با انجام 14 مصاحبه تلفنی نیمه ساختار یافته عمیق انفرادی جمعآوری شد. مشارکتکنندگان از طریق نمونهگیری مبتنی بر هدف تا رسیدن به اشباع اطلاعات از بین زنان باردار انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل دادهها به روش تحلیل محتوای قراردادی با نرمافزار MAXqda (نسخه 10) انجام شد.
<strong>یافتهها:</strong> از تحلیل دادهها 580 کد اولیه و چهار طبقه اصلی شامل: تغییر در سبک زندگی (تغییر در فعالیتهای روزمره، انزوا و فاصلهگذاری اجتماعی)، آثار روانشناختی تجربه شده (نگرانی از سلامت بارداری، ترس از ابتلاء اعضای خانواده به بیماری، استرس مالی، سردرگمی از نشر اطلاعات)، حمایتطلبی (نیاز به حمایت اطرافیان، نیاز به حمایت پرسنل بهداشتی) و تغییر در فرآیند مراقبتهای بارداری (عدم مراجعه به مراکز دولتی، کاهش دفعات مراقبتهای بارداری) حاصل شد.
<strong>نتیجه گیری</strong>: پاندمی کووید-19 پتانسیل قابلتوجهی در تغییر سبک زندگی، مراقبتهای روتین بارداری و حالات روانشناختی زنان باردار دارد، بنابراین لازم است ماماها بهصورت غیرحضوری و تلفنی، آموزش و مشاورههای لازم را در خصوص خودمراقبتیها و کاهش اضطراب و استرس به مادران باردار ارائه دهند.Mashhad University of Medical Sciencesمجله زنان، مامایی و نازایی ایران1680-299324820210923The effect of Kegel exercises on pain, urinary incontinence and strength of pelvic floor muscles in women with stress urinary incontinence and back painتأثیر تمرینات کگل بر درد، بیاختیاری ادرار و قدرت عضلات کف لگن زنان مبتلا به بیاختیاری استرسی ادرار و کمردرد59671906810.22038/ijogi.2021.19068FAمژگان گودرزی نسبکارشناس ارشد آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، کرج، ایران.0000-0002-1054-3311دکتر سید صدرالدین شجاعالدیندانشیار گروه بیومکانیک و آسیبشناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.0000-0003-0272-6748دکتر محمدحسین ناصر ملیاستادیار گروه آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران.Journal Article20210626<strong>Introduction:</strong> Stress urinary incontinence is a common problem among adults in the community and is more frequent in women. Its incidence increases with increasing age, the number of pregnancy and body mass index (BMI). Exercise therapy has an important role in the treatment of stress urinary incontinence. Therefore, this study was performed with aim to evaluate the effect of Kegel exercises on pain, urinary incontinence and strength of pelvic floor muscles in women with stress urinary incontinence and back pain.
<strong>Methods:</strong> This quasi-experimental study was performed in 2019 on 30 women with stress urinary incontinence and low back pain in the age range of 35-50 years. The subjects were placed in two equal groups of 15 experimental and control. In order to evaluate the pain, urinary incontinence, urinary incontinence diagnosis form and the pelvic floor muscle strength, the Visual Analogue Scale, and Oxford Form were used, respectively. The experimental group performed Kegel exercises for eight weeks (3 sessions of 30 to 45 minutes per week). Data were analyzed by SPSS software (version 22) and Shapiro wilk, Leven, paired t-test and one-way analysis of covariance. P<0.05 was considered statistically significant.
<strong>Results:</strong> The findings of the present study showed that eight weeks of kegel exercises reduced pain, urinary incontinence and increased pelvic floor muscle strength in women with stress urinary incontinence and back pain in the experimental group compared to the control group (P≤0.05).
<strong>Conclusion:</strong> Kegel exercises reduce pain, urinary incontinence and increase strength of pelvic floor muscles in women with stress urinary incontinence and back pain, so it is recommended as a non-invasive and low cost intervention to control urinary incontinence.مقدمه: بیاختیاری استرسی ادرار یک مشکل شایع در بین افراد بزرگسال جامعه است و اغلب در زنان مشاهده میشود. با افزایش سن، تعداد حاملگی و افزایش شاخص توده بدنی، احتمال ابتلاء بیشتر میشود. در این بین تمرین درمانی نقش مهمی در بهبود بیاختیاری استرسی ادرار ایفا میکند، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر تمرینات کگل بر درد، بیاختیاری ادرار و قدرت عضلات کف لگن زنان مبتلا به بیاختیاری استرسی ادرار و کمردرد انجام شد.
<strong>روش</strong><strong></strong><strong>کار:</strong> این مطالعه نیمهتجربی در سال 1399 بر روی 30 نفر از زنان مبتلا به بیاختیاری استرسی ادرار و کمردرد با دامنه سنی 50-35 سال انجام شد. افراد در دو گروه مساوی 15 نفره تجربی و کنترل قرار گرفتند. بهمنظور ارزیابی درد، بیاختیاری ادرار، فرم تشخیص بیاختیاری ادرار و قدرت عضلات کف لگن بهترتیب از مقیاس بصری درد و فرم آکسفورد استفاده شد. گروه تجربی بهمدت 8 هفته تمرینات کگل (هفتهای 3 جلسه 45-30 دقیقهای) را انجام دادند. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمونهای شاپیروویلک، لون، تی زوجی و تحلیل کوواریانس یکراهه استفاده شد. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد.
<strong>یافته</strong><strong></strong><strong>ها: </strong>بر اساس یافتههای پژوهش، 8 هفته تمرینات کگل باعث کاهش درد، بیاختیاری ادرار<strong> </strong>و افزایش قدرت عضلات کف لگن زنان مبتلا به بیاختیاری استرسی ادرار و کمردرد در افراد گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل شد (05/0p≥).
<strong>نتیجه</strong><strong></strong><strong>گیری: </strong>انجام تمرینات کگل در کاهش درد، بیاختیاری ادرار و افزایش قدرت عضلات کف لگن زنان مبتلا به بیاختیاری استرسی ادرار و کمردرد مؤثر میباشد، لذا بهعنوان روشی غیرتهاجمی و کمهزینه در کنترل بیاختیاری ادرار پیشنهاد میشود.Mashhad University of Medical Sciencesمجله زنان، مامایی و نازایی ایران1680-299324820210923The effect of auriculotherapy during labor and postpartum on postpartum depression in nulliparous women: a clinical trial studyتأثیر اوریکولوتراپی در طی لیبر و بعد از زایمان بر افسردگی دوران پس از زایمان در زنان نخستزا: یک مطالعه کارآزمایی بالینی68741906910.22038/ijogi.2021.19069FAمهرنوش قائممقامیکارشناس ارشد مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران.0000-0001-6378-789Xدکتر کتایون وکیلیاندانشیار گروه بهداشت باروری، مرکز تحقیقات طب سنتی و مکمل، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران.0000-0002-6035-0796نرگس شیخ قنبریکارشناس ارشد مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران.فاطمه شعبانیکارشناس ارشد مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران.معصومه واحدیکارشناس ارشد مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.Journal Article20210626<strong>Introduction: </strong>About<strong> </strong>8 to 26% of women suffer from postpartum depression. Therefore, this study was performed with aim to evaluate the effect of auriculotherapy in anxiety reduction points on postpartum depression in nulliparous women.
<strong>Methods: </strong>This randomized clinical trial study was performed on 166 women who were admitted to labor ward in Kamkar hospital in 2018. The subjects were assigned to the intervention and control groups. Auriculotherapy in stress and anxiety reduction points was performed in dilatation 4-6 cm, 6-8 cm and finally 6 hours after delivery. Thus, acupuncture on ear was done between the contractions for 30 seconds in both ears at intervals of 10 minutes. Then in the second stage, depression was assessed between 10-15 days after delivery by Beck questionnaire. Data were analyzed by SPSS software (version 21) and Chi-square and Independent t-test. P<0.05 was considered statistically significant.
<strong>Results:</strong> According to the results, 72 (96%) in the intervention group and 66 (91.7%) in the Auriculotherapy group had minor depression, but mild and moderate depression in the intervention group was less than the control group (p = 0.549).
<strong>Conclusion: </strong>This study did not show a reduction in maternal depression with acupressure on the ear. It is recommended to examine other points of pressure in the ear and also this intervention should be done for a longer period in terms of performing acupressure on the ear and following more than a period of 14 days.<strong>مقدمه: </strong>حدود<strong> </strong>26-8% زنان از افسردگی بعد از زایمان رنج میبرند، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر اوریکولوتراپی در نقاط کاهش اضطراب بر میزان افسردگی بعد از زایمان در زنان نخستزا انجام شد.
<strong>روش</strong><strong></strong><strong>کار</strong>: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی در سال 1397 بر روی 166 زن بستری در بخش لیبر بیمارستان کامکار انجام شد. افراد به دو گروه مداخله و کنترل تخصیص یافتند. اوریکولوتراپی در نقاط فشاری کاهش استرس و اضطراب در دیلاتاسیون 6-4 و 8-6 سانتیمتر و نهایتاً 6 ساعت پس از زایمان انجام گرفت. فشار روی گوش بین کنترکشنها بهمدت 30 ثانیه در هر دو گوش بهفاصله 10 دقیقه انجام گرفت. مرحله دوم افسردگی بک در بین روزهای 15-10 بعد از زایمان ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمونهای کای دو و تی مستقل انجام گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد.
<strong>یافتهها: </strong>بر اساس نتایج مطالعه<strong> </strong>72 نفر (96%) در گروه مداخله و 66 نفر (7/91%) در گروه اوریکولوتراپی افسردگی جزئی داشتند، ولی افسردگی خفیف و متوسط در گروه مداخله کمتر از گروه کنترل بود، ولی تفاوت آماری معنیداری وجود نداشت (549/0=p).
<strong>نتیجه</strong><strong></strong><strong>گیری:</strong> این مطالعه کاهشی را در افسردگی مادران با طب فشاری بر روی گوش نشان نداد. پیشنهاد میشود سایر نقاط فشاری در گوش بررسی شود و همچنین مداخله با یک دوره طولانیتر از نظر انجام طب فشاری روی گوش و پیگیری بیش از یک دوره 14 روزه انجام گیرد.Mashhad University of Medical Sciencesمجله زنان، مامایی و نازایی ایران1680-299324820210923The effect of Benson relaxation training on the severity of nausea and vomiting in pregnant womenتأثیر آموزش تنآرامی بنسون بر شدت تهوع و استفراغ در زنان باردار75831907010.22038/ijogi.2021.19070FAزهرا جدیدیدانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره در مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.0000-0003-2446-3037دکتر فریده کاظمیدکتری تخصصی بهداشت باروری، مرکز تحقیقات مراقبتهای مادر و کودک، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.آرزو شایانمربی گروه مامایی، مرکز تحقیقات مراقبتهای مادر و کودک، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.0000-0001-9968-2256دکتر سودابه آقاباباییاستادیار گروه بهداشت مادر و کودک، مرکز تحقیقات مراقبتهای مادر و کودک، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.0000-0003-2446-3037Journal Article20210626<strong>Introduction: </strong>Nausea and vomiting are common complaints of women during pregnancy.Relaxation is a set of neuromuscular exercises that can be used as a non-pharmacological treatment for nausea and vomiting in pregnancy.This study was performed with aim to determine the effect of Benson relaxation on the severity of nausea and vomiting in pregnant women referred to the comprehensive health centers in Hamadan.
<strong>Methods</strong>: This controlled clinical trial with pre-test-post-test design was performed in 2019 on 100 primigravida women with 6-10 weeks of gestational age referred to the comprehensive health centers in Hamadan. The subjects were randomly divided into two groups of intervention and control (n=50 in each group). PUQE-24 questionnaire was completed for both groups before the intervention. The intervention group, in addition to routine pregnancy care, received relaxation techniques for 4 weeks. At the end of 4 weeks, the subjects in the intervention and control groups completed the questionnaire again. Data analysis was performed using stata (software 13) and Chi-square, Fisher's exact, Wilcoxon and Mann-Whitney. P<0.05 was considered statistically significant.
<strong>Results:</strong> The mean score of nausea and vomiting before the intervention was not significantly different between the intervention and control groups (P>0.05). The mean scores of nausea and vomiting in the intervention group before and after the intervention decreased from (8.30±1.60) to (5.30±2.65) which was statistically significant (P<0.001), also changed from (8.38±1.51) to (7.39±1.70) in the control group and this difference was statistically significant (P=0.01). After the intervention, the severity of nausea and vomiting in the intervention group was significantly lower than the control group and the difference was statistically significant (P<0.001).
<strong>Conclusion</strong>: Considering the effect of Benson's relaxation on reducing nausea and vomiting in pregnancy, its training is recommended for all pregnant women in the first trimester of pregnancy.<strong>مقدمه:</strong> تهوع و استفراغ، از شکایات شایع زنان در دوران بارداری است. تنآرامی مجموعهای از تمرینهای عصبی و عضلانی است که میتواند بهعنوان درمان غیردارویی تهوع و استفراغ در بارداری مورد استفاده قرار گیرد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر تنآرامی بنسون بر شدت تهوع و استفراغ در زنان باردار مراجعهکننده به مراکز جامع سلامت شهر همدان انجام شد.
<strong>روشکار:</strong> این مطالعه کارآزمایی بالینی کنترل شده با طرح پیشآزمون- پسآزمون در سال 1398 بر روی 100 زن نخست باردار 10-6 هفته مراجعهکننده به مراکز جامع سلامت شهر همدان انجام شد. افراد بهطور تصادفی به دو گروه 50 نفره کنترل و مداخله تقسیم شدند. قبل از مداخله پرسشنامه PUQE-24 برای هر دو گروه تکمیل شد. گروه مداخله علاوه بر دریافت مراقبتهای معمول بارداری، تمرینات تنآرامی را بهمدت 4 هفته دریافت کردند. پس از پایان 4 هفته مجدداً افراد دو گروه مداخله و کنترل پرسشنامه را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار stata (نسخه 13) و آزمونهای آماری کای دو، تست دقیق فیشر، ویلکاکسون و منویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد.
<strong>یافتهها</strong>: میانگین نمره تهوع و استفراغ قبل از مداخله در دو گروه مداخله و کنترل تفاوت معناداری نداشت (05/0<p). میانگین نمرات شدت تهوع و استفراغ در گروه مداخله، قبل و بعد از مداخله از 60/1±30/8 به 65/2±30/5 کاهش یافت که این تفاوت از نظر آماری معنادار بود (001/0>p)، همچنین در گروه کنترل از 51/1±38/8 به 70/1±39/7 تغییر یافت و این اختلاف از نظر آماری معنادار بود (01/0=p). پس از مداخله، شدت تهوع و استفراغ در گروه مداخله بهطور قابل توجهی کمتر از گروه کنترل بود و تفاوت از نظر آماری معنادار بود (001/0>p).
<strong>نتیجهگیری</strong>: با توجه به تأثیر تنآرامی بنسون در کاهش حالت تهوع و استفراغ در بارداری، آموزش آن برای تمام زنان باردار در سه ماهه اول بارداری توصیه میشود.Mashhad University of Medical Sciencesمجله زنان، مامایی و نازایی ایران1680-299324820210923The relationship between fetal environment and menopausal age: A narrative review studyارتباط محیط جنینی با سن یائسگی: یک مطالعه مروری روایتی84941907110.22038/ijogi.2021.19071FAمرضیه رئیسیدانشجوی دکتری بهداشت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.0000-0002-3850-5931لیلا اسدیدانشجوی دکتری بهداشت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.0000-0001-6896-5190Journal Article20210626<strong>Introduction</strong>: When the follicle reserve, which is developed solely during the fetal period, is depleted, women enter menopause. Adverse uterine conditions can affect the ovarian follicles and thus the age of menopause. Considering the widespread consequences of menopause and its effects on women's life, this review study was performed with aim to investigate the association between the fetal environment and menopausal age.
<strong>Methods</strong>: In this review study, articles were searched in databases of Scopus, Science direct, Pubmed, Web of Science, Uptodate, Magiran, and SID without time limit and with English and Persian language limitations and using the keywords of menopause, birth weight, gestational age, famine. Findings were examined in 4 thematic areas (birth weight, twins, gestational age at birth and famine exposure in fetal life).
<strong>Results</strong>: After revising 3100 articles, the results of 13 articles which had inclusion criteria were reviewed. None of the studies reported statistically significant association between low birth weight, gestational age and risk of famine during pregnancy with menopausal age. Two studies have reported an association between high birth weight and earlier menopausal age. Although studies of twins have shown no significant association between birth weight and menopausal age in twins, there are indications that twins with primary ovarian insufficiency experience premature menopause.
<strong>Conclusion</strong>: The changes in fetal environment may be related to menopausal age. Since premature menopause leads to shorter reproductive life and increased disease in women, it is recommended that more studies be performed in this regard to investigate the effects of fetal life on menopausal age.<strong>مقدمه:</strong> هنگامی که ذخیره فولیکول تخمدان که در دوره جنینی ایجاد شده، به میزان زیادی کاهش یابد، زنان وارد دوران یائسگی میشوند. شرایط نامطلوب رحمی ممکن است بر فولیکولهای تخمدان و در نتیجه سن یائسگی تأثیر بگذارد. با توجه به پیامدهای گسترده یائسگی و اثرات آن بر زندگی زنان، مطالعه مروری حاضر با هدف بررسی ارتباط محیط جنینی با سن یائسگی انجام شد.
<strong>روشکار:</strong> در این مطالعه مروری، مقالات در پایگاههای اطلاعاتیScopus ،Science direct ،Pubmed ،Web of Science ،Uptodate ،Magiran و SID بدون محدودیت زمانی و با محدودیت زبان انگلیسی و فارسی و با استفاده از کلیدواژههای یائسگی، وزن هنگام تولد، سن بارداری، قحطی، Menopause، Birth weight، Famine و Gestational Age مورد جستجو قرار گرفتند. یافتهها در 4 حیطه موضوعی (وزن هنگام تولد، دوقلویی، سن بارداری هنگام تولد و قرار گرفتن در معرض قحطی در دوران جنینی) مورد بررسی قرار گرفتند.
<strong>یافتهها:</strong> پس از بازیابی 3100 مقاله، نتایج 13 مقاله که دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند، مورد بررسی قرار گرفت. در هیچ یک از مطالعات ارتباط آماری معنیداری بین وزن کم هنگام تولد، سن حاملگی و در معرض قحطی بودن در دوران جنینی با سن یائسگی گزارش نشده بود. دو مطالعه ارتباط بین وزن بالای هنگام تولد و سن زودتر یائسگی را گزارش کردهاند. اگرچه مطالعات در زمینه دوقلویی، ارتباط معنیداری بین وزن هنگام تولد و سن یائسگی نشان ندادهاند، نشانههایی وجود دارد که دوقلوهای دارای نارسایی زودرس تخمدان، یائسگی زودرس را تجربه میکنند.
<strong>نتیجهگیری:</strong> تغییرات در محیط جنینی ممکن است با سن یائسگی مرتبط باشد. از آنجاییکه یائسگی زودرس منجر به کوتاه شدن طول عمر تولیدمثل و افزایش بیماریها در زنان میشود، توصیه میشود برای بررسی تأثیرات زندگی جنینی بر سن یائسگی، مطالعات بیشتری در این زمینه انجام شود.Mashhad University of Medical Sciencesمجله زنان، مامایی و نازایی ایران1680-299324820210923Congenital liver hemangioendothelioma complicated with mild polyhydramnios during pregnancy: A case reportهمانژیواندوتلیال کبدی مادرزادی در همراهی با پلیهیدروآمنیوس خفیف مادر در زمان بارداری: یک گزارش مورد95991907210.22038/ijogi.2021.19072FAدکتر مرضیه لطفعلیزادهدانشیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.0000-0002-7475-6252دکتر حبیبه احمدیدستیار تخصصی زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.منصوره محمدنژادکارشناس کتابداری، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران0000000309860341Journal Article20210626<strong>Introduction:</strong> Hepatic Hemangioma in infants is a mass with good prognosis which can be followed by life threatening complications such as heart failure with high output, Kasabach-Merritt Syndrome and hydrops. In other cases with no fetal, maternal and placental causes for poly hydramnios, hepatic Hemangioma should be considered. In this report, a case of large infant's liver hemangioendothelioma complicated with mild polyhydramnios is presented that led to the improvement of infant by intervention and timely treatment.<br /><strong>Case presentation:</strong> The patient was a 35 years old woman para 2 with one previous cesarean section. She referred with mild Poly hydramnios in 27<sup>th</sup> week of gestation. A 56×61 mm sized hypo echogenic & hetrogenic hepatic mass contained with micro calcification particles in the posterior right liver lobe was diagnosed for the fetus. At 36<sup>th</sup> week of gestation, planned cesarean was done. After urgent ultrasound, the baby was operated and resection of the tumor was performed. Pathological report showed hepatic hemangioendothelioma. The infant undergone ……. treatment due to the residue. During next follow up, baby was completely recovered and had normal growth & development.<br /><strong>Conclusion:</strong> In the cases of diagnosis of poly hydramnios and echogenic mass probably with hepatic origin, then Hepatic Hemangioendothelioma may be considered for the infant. Clinical evaluation and early intervention if needed should be performed to prevent cardiovascular complication, and pregnancy termination should be performed to prevent infantile sever complication as soon as lung maturation. Urgent surveillance should be performed immediately after delivery. We should have needed preparation because this tumor is treatable in many cases.<strong>مقدمه:</strong> همانژیوم کبدی در دوران نوزادی یک توده خوشخیم است که میتواند با عوارض تهدید کننده حیات مانند نارسایی قلبی با برونده بالا، ایجاد سندرم کازاباخ مریت یا هیدروپس همراه باشد. در مواردی که علل دیگر جنینی، مادری و جفتی برای پلیهیدروآمنیوس وجود نداشته باشد، باید به فکر همانژیوم کبدی بود. در این گزارش یک مورد بزرگ همانژیواندوتلیومای کبدی نوزادی عارضهدار شده با پلیهیدروآمنیوس خفیف مطرح میشود که با مداخله و درمان بهموقع سبب بهبود شیرخوار گردید.<br /><strong>معرفی بیمار</strong>: بیمار خانم 35 ساله بارداری دوم با سابقه یکبار سزارین قبلی بود که با شروع پلیهیدروآمنیوس خفیف در هفته 27 بارداری مراجعه کرد و برای جنین تشخیص توده کبدی هیپو اکو و هتروژن حاوی کانونهای ریز اکوژن کلسیفیه به ابعاد 61<sup>*</sup>56 میلیمتر در خلف لوب راست کبد داده شد. در 36 هفته بارداری سزارین برنامهریزی شده انجام شد و پس از بررسیها و تصویربرداریهای لازم، نوزاد تحت جراحی قرار گرفت و توده مذکور جراحی شد و در گزارش پاتولوژی Hepatic Hemangioendothelioma به تأیید رسید و بهعلت وجود رزیدو، تحت درمان با اینترفرون قرار گرفت. در پیگیری نوزاد کاملاً بهبود یافته و رشد و تکامل طبیعی داشت.<br /><strong>نتیجهگیری: </strong>در صورت تشخیص پلیهیدروآمنیوس و توده اکوژن با منشأ احتمالی در کبد جنین باید همانژیومای کبدی مدنظر قرار گیرد و برای جلوگیری از وقوع عوارض شدید قلبی عروقی، بررسی بالینی و در صورت لزوم مداخله زودرس انجام گیرد و جهت جلوگیری از عوارض شدید نوزادی به محض رسیده شدن ریههای جنین، اقدام به ختم بارداری شود و اقدامات اورژانس بلافاصله بعد از زایمان انجام گیرد. بهدلیل اینکه بسیاری از موارد این تومور قابل درمان هستند که در این موارد میبایست آمادگی لازم را داشت.Mashhad University of Medical Sciencesمجله زنان، مامایی و نازایی ایران1680-299324820210923Tubo-ovarian abscess fistula to vagina after hysterectomy: Case reportفیستول آبسه توبواووارین به واژن پس از هیسترکتومی: گزارش مورد1001041907310.22038/ijogi.2021.19073FAدکتر عطیه منصوریدانشیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.0000-0002-7281-0091مصطفی صادقیکارشناس ارشد تکنولوژیست اتاق عمل، مرکز پیوند اعضاء و دیالیز منتصریه، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.0000-0001-6816-5571عابد ابراهیمیمربی گروه اتاق عمل، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران.0000-0002-2847-7690شیوا عزیزیمربی گروه پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران.0000-0001-8067-5793مریم دنیاییمربی گروه اتاق عمل، دانشکده پیراپزشکی، واحد علوم پزشکی مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران.0000-0001-9877-6621Journal Article20210626<strong>Introduction: </strong>Tubo-ovarian abscess is one of the final stages in acute pelvic inflammatory disease which may be occurred after uterine manipulation or after surgery and is very rare. Even with the development of antibiotic covering and medical care, the rate of mortalities resulted from tubo-oavariane abscess rapture due to septic shock and peritonitis are about 10%. Therefore, early diagnosis and treatment are very important. In this study, a case of tubo-oavarine abscess fistula to vagina is reported.
<strong>Case presentation</strong>: The patient was a 44 years old woman who experienced abdominal hysterectomy surgery six months ago and hospitalized for one week due to pelviperitonitis sings but after discharge, she was repeatedly referring because of infection Leukorrhea and pain. Finally, because of abdominal pain and secretions from the vagina, she underwent laparoscopy. Tubo-oavariane abscess with fistula to the vagina was observed and the secretions were suctioned and its viscosity was released. Then, ooforectomy and salpingectomy were carried out.
<strong>Conclusion</strong>: In the case of treatment-resistance Leukorrhea after hysterectomy, tubo-oavarine abscess and frequent infection through fistula to vagina should be taken into consideration and diagnostic laparoscopy can be helpful to select a suitable treatment.<strong>مقدمه:</strong> آبسه توبواووارین، یکی از مراحل نهایی در روند عفونت حاد لگنی میباشد که میتواند پس از دستکاریهای رحمی یا پس از اعمال جراحی اتفاق افتد و بسیار نادر است. حتی با گسترش پوشش آنتیبیوتیکی و مراقبت درمانی، میزان مرگومیر ناشی از پاره شدن آبسه توبواووارین بهعلت شوک سپتیک و پریتونیت منتشر نزدیک به 10% است، لذا تشحیص بهموقع و درمان مناسب با اهمیت است. در این مطالعه یک مورد فیستول آبسه توبواووارین به واژن گزارش میشود.
<strong>معرفی بیمار: </strong>بیمار خانمی 44 ساله بود که حدود 6 ماه قبل تحت عمل جراحی هیسترکتومی ابدومینال قرار گرفته بود و پس از عمل بهمدت یک هفته بهعلت علائم پلوی پریتونیت بستری شده و مرخص شد، ولی مکرراً بهعلت لکوره چرکی و درد به پزشک مراجعه میکرده است. بالاخره بهعلت علائم درد زیر شکم و خروج ترشحات از واژن تحت لاپاراسکوپی قرار گرفت. آبسه توبواووارین با فیستول به واژن مشاهده شد که ترشحات آن ساکشن شده و چسبندگیهای آن آزاد گردید. اوفورکتومی و سپس سالپنژکتومی نیز انجام شد.
<strong>نتیجه</strong><strong></strong><strong>گیری:</strong> در موارد لکوره مقاوم به درمان پس از هیسترکتومی باید به فکر آبسه لولهای یا توبواووارین و عفونت مکرر از طریق فیستول به واژن بود و لاپاراسکوپی تشخیصی میتواند جهت انتخاب درمان مناسب کمککننده باشد.