2024-03-28T23:15:53Z
https://ijogi.mums.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=566
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
IJOGI
1680-2993
1680-2993
1393
17
126
پاپ اسمیر ماه سوم پس از رادیوتراپی؛ فاکتور پیشگویی کننده پاسخ به درمان در سرطان سرویکس
فاطمه
همایی شاندیز
ساره
حسینی
زهره
یوسفی
نوریه
شریفی
مقدمه: سرطان سرویکس، شایع ترین سرطان ژنیکولوژی است. به دلیل اثرات رادیاسیون بر مخاط سرویکس، ارزیابی پاسخ به رادیوتراپی بر اساس پاپ اسمیر، مسئله ای مورد بحث است. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارزش پاپ اسمیر پس از رادیوتراپی به عنوان یک عامل پیشگویی کننده پاسخ به تومور انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی سه ساله در سال 2008-2005 بر روی 30 بیمار مبتلا به مرحله IIB سرطان سرویکس، مراجعه کننده به دو بخش انکولوژی بیمارستان های قائم و امید مشهد انجام شد. بیمارانی که پیگیری با پاپ اسمیر و معاینه ژنیکولوژی را در انتهای درمان، یک ماه بعد، 3 ماه بعد و 2 سال بعد انجام داده بودند وارد مطالعه شدند. پاسخ به رادیوتراپی بر اساس پاپ اسمیر و معاینه ژنیکولوژی در زمان های مختلف پس از اتمام رادیوتراپی با یکدیگر و با نتایج ارزیابی های مشابه در پایان 2 سال مقایسه شد. بیماران با پاپ اسمیر غیرطبیعی و تشخیص عود در پایان سه ماه از مطالعه خارج شدند. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 17) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. میزان p کمتر یا مساوی 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: به دلیل تطابق کامل میان پاپ اسمیر و معاینه بالینی 24 ماه پس از رادیوتراپی، پاپ اسمیر این زمان به عنوان معیار پاسخ در نظر گرفته شد. میزان تطابق پاپ اسمیر اتمام درمان، یک ماه بعد و 3 ماه بعد با پاپ اسمیر 24 ماه پس از رادیوتراپی به ترتیب 70% (088/0=p)، 50% (043/0=p) و 97% (033/0=p) بود. حساسیت، ویژگی و صحت تشخیصی پاپ اسمیر در پایان ماه سوم به ترتیب 100%، 8/95% و 97% بود. نتیجه گیری: پاپ اسمیر اتمام رادیوتراپی، مؤید شکست درمان یا پیش آگهی بد بیمار نیست. در مقابل پاپ اسمیر سه ماه پس از رادیوتراپی را می توان به عنوان یک عامل پیشگویی کننده پاسخ به درمان به کار برد.
پاپ اسمیر
رادیوتراپی
سرطان سرویکس
2014
11
22
1
8
https://ijogi.mums.ac.ir/article_3775_3fc2efc0585970f2429356f2e346a0e0.pdf
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
IJOGI
1680-2993
1680-2993
1393
17
126
بررسی فراوانی توده ها و ضایعات تخمدانی در رده های سنی مختلف
مریم
حسنی
سجاد
علیزاده
پری
بسطامی
فرناز
سهیلی
مقدمه: سرطان تخمدان، دومین سرطان شایع دستگاه تناسلی و شایع ترین علت مرگ ناشی از بدخیمی های دستگاه تناسلی است. تومورهای تخمدان از نظر ساختار بافت شناسی بسیار متنوع هستند. در مطالعات، تنوع زیادی در شیوع سرطان های تخمدان و انواع تومورهای تخمدانی در سنین مختلف مشاهده شده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی انواع ضایعات تخمدانی در رده های سنی مختلف انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی بر روی 350 نمونه پاتولوژی تخمدان از زنان مراجعه کننده به مرکز پاتولوژی شهداء عشایر خرم آباد طی سال های 91-1381 انجام شد. اطلاعات مربوط به معاینه فیزیکی، فردی و علت مراجعه بیمار از طریق مطالعه پرونده های بایگانی و در موارد لزوم، تماس با افراد استخراج شدند. نمونه های پاتولوژی مبهم و فاقد اطلاعات پرونده ای کافی از مطالعه خارج شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) انجام شد.میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: 4/83 در صد توده ها مربوطبه سنین باروری بودند که 4/91 در صد آن ها خوش خیم بودند و ضایعات بدخیم تخمدان، عمدتاً 3/83 در صد، در سنین حوالی یائسگی و پس از آن مشاهده شدند. بسیاری از توده ها حین سایر عمل های جراحی شکمی از جمله آپاندکتومی کشف و خارج شده بودند که عمدتاً مربوط به سنین باروری و اکثراً خوش خیم بودند. نتیجه گیری: علی رغم اینکه کیست های عملکردی در سنین باروری شایع تر است، بیشترین شیوع ضایعات بدخیم تخمدانی در سنین حوالی یائسگی و پس از آن مشاهده می شود که شایع ترین آن ها سروسیست آدنوکارسینوما می باشد. با توجه به افزایش شیوع بدخیمی توده های تخمدانی در این رده های سنی، پیگیری این توده ها در این سنین از اهمیت ویژه ای برخوردار است. لذا توصیه می شود در معاینات سالیانه به این موضوع اهمیت بیشتری داده شود.
پاتولوژی
تخمدان
فراوانی
2014
11
22
9
16
https://ijogi.mums.ac.ir/article_3776_7e9ff8c90adf75e61b700b1da9f9f552.pdf
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
IJOGI
1680-2993
1680-2993
1393
17
126
پیامد بارداری در زنان باردار مبتلا به کم کاری تیروئید (مقاله مروری)
سیما
نظرپور
فهیمه
رمضانی تهرانی
معصومه
سیمبر
فریدون
عزیزی
مقدمه: کم کاری تیروئید، از شایع ترین اختلالات هورمونی دوران بارداری محسوب می شود و برآورد می شود که 3-2 درصد از زنان باردار به این عارضه مبتلا باشند. به علاوه 20-10 درصد از تمام زنان باردار یوتیروئید برای آنتی بادی های تیروئیدی مثبت هستند. برخی مطالعات نشان داده اند که این اختلالات خفیف تیروئید ممکن است در ارتباط با پیامد های بد مادری و جنینی باشد. مطالعه حاضر با هدف افزایش آگاهی و ارائه بررسی در مورد اثر نامطلوب کم کاری تیروئید بر نتایج بارداری انجام شد. روش کار: این مرور نظام مند و آینده نگر با جستجو در پایگاه های Medline، EMBASE و کتابخانه Cochrane برای یافتن مقالات مرتبط انگلیسی با کلمات کلیدی مناسب انجام شد. در این بررسی از انواع مطالعات از قبیل کارآزمایی بالینی تصادفی شده، کوهورت (آینده نگر و گذشته نگر)، موردی شاهدی و گزارش موردی انجام شده در زمینه اختلالات تیروئیدی در بارداری و پیامد های بد آن ها استفاده شد. از بین 3480 مقالهبه دست آمده از جستجوهای الکترونیکی در شروع کار، 400 مقاله مرتبط وجود داشت که 130 مورد از مطالعات انجام شده در مورد کم کاری تیروئید آشکار، 203 مورد در کم کاری تحت بالینی تیروئید و 67 مورد در زمینه ایمنی تیروئید بود. از این مقالات، 47 مورد در جهت راستای اهداف مطالعه بودند که شامل 22 مورد در کم کاری تیروئید و 26 مورد در ایمنی تیروئید بودند. یافته ها: کم کاری تیروئید آشکار دارای اثرات سوء متعدد بر نتایج بارداری است ولی در مورد اثرات کوتاه مدت و بلند مدت کم کاری تیروئید تحت بالینی و موارد آنتی بادی تیروئید مثبت، بحث وجود دارد. در مورد عوارض جنینی مادری در زنان باردار با عملکرد طبیعی تیروئید و آنتی بادی TPO مثبت نیز اختلاف نظر وجود دارد. نتیجهگیری: اگرچه اثر بیماری های خود ایمنی تیروئید در بارداری به طور کلی پذیرفته شده است، اما اثرات کم کاری تیروئید تحت بالینی بدون افزایش آنتی بادی بر پیامدهای بارداری مورد بحث است. انجام مطالعات بیشتر برای شناسایی نتایج نامطلوب مادر و نوزاد در کم کاری تحت بالینی تیروئید مادر، ضروری به نظر می رسد.
آنتی بادی های ضد تیروئید
بارداری
تیروئید پراکسیداز
کم کاری تیروئید
2014
11
22
17
26
https://ijogi.mums.ac.ir/article_3777_cc7f8b6c8f209f5e47947467c9bf05bf.pdf