2024-03-28T19:13:12Z
https://ijogi.mums.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=432
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
IJOGI
1680-2993
1680-2993
1392
16
88
چالش های انتخاب اهداء کننده: تجربیات زوجین نابارور ایرانی استفاده کننده از روش های اهدایی کمک باروری
رباب
لطیف نژاد رودسری
فاطمه
هادی زاده طلاساز
معصومه
سیمبر
نیره
خادم غائبی
مقدمه: زوجین متقاضی استفاده از روش های اهدایی کمک باروری، در طی درمان با چالش های پیچیده ای مواجه هستند که می تواند اثرات روانی مهمی بر زندگی آنان داشته باشد که یکی از آن چالش ها، تصمیم برای انتخاب یک اهداء کننده مناسب است. مطالعه حاضر با هدف فراهم نمودن توصیف عمیقی از تجربیات زوجین نابارور استفاده کننده از روش های اهدایی در ارتباط با انتخاب اهداء کننده انجام شد. روشکار: این مطالعه کیفی از نوع تحلیل محتوا با نمونه گیری هدفمند از تیر ماه 1390 تا مرداد ماه 1391 بر روی 32 زوج نابارور و داوطلب استفاده از روش های اهدایی کمک باروری مراجعه کننده به مرکز ناباروری شهر مشهد انجام شد. افراد مورد مصاحبه عمیق و نیمه ساختار یافته قرار گرفتند. تحلیل داده ها به روش تحلیل محتوای قراردادی انجام گرفت. برای تأیید دقت و صحت داده ها از شیوه های بازنگری مشارکت کنندگان و استفاده از نظرات اساتید و همکاران استفاده شد. یافتهها: تجربیات زوجین نابارور در ارتباط با انتخاب اهداء کننده در سه طبقه: چالش انتخاب نوع اهداء کننده، معیارگزینی در انتخاب و کنکاش تناسب اهداء کننده طبقه بندی شد. اکثر زوجین با اهداء کننده غریبه موافق بوده و مهم ترین معیار آن ها جهت انتخاب، ویژگی های اخلاقی وی بود. با این حال به دلیل محدودیت تعداد اهداء کنندگان، اکثر زوجین بدون توجه به آن و بدون هیچ تحقیقی از اهداء کننده، به انتخاب وی پرداخته بودند. نتیجهگیری: محدودیت اهداء کننده، از مهم ترین عواملی است که عملاً در تصمیم گیری اکثر زوجین جهت انتخاب اهداء کننده تأثیر اساسی داشته و باعث صرف نظرکردن زوجین از نوع اهداء کننده و معیارهای انتخاب می گردد.
انتخاب اهداء کننده
روش های کمک باروری
مطالعه کیفی
ناباروری
2014
02
20
1
13
https://ijogi.mums.ac.ir/article_2509_37d85937f61c9bc36b379cd1ce1aa85e.pdf
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
IJOGI
1680-2993
1680-2993
1392
16
88
تأثیر دوز بالای ویتامین D خوراکی در کاهش درد لگنی در قاعدگی دردناک اولیه
مریم
زنگنه
فیروزه
ویسی
انیسالدوله
نانکلی
منصور
رضایی
مینا
عطائی
مقدمه: دیسمنوره اولیه، یکی از اختلالات بسیار شایع در سلامت زنان است که ناشی از انقباض های دردناک رحمی قبل یا در طول خونریزی در غیاب هرگونه عوامل پاتولوژیک لگنی می باشد. یافتن یک روش درمانی بدون عارضه که بتواند آن را کنترل کند، همیشه مدنظر بوده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر تک دوز خوراکی بالای ویتامین Dدر درمان دیسمنوره اولیه انجام شد. روشکار: این مطالعه کارآزمایی دوسوکور در بین سال های 1392-1391بر روی 54 فرد مبتلا به دیسمنوره اولیه انجام شد. برای گروه مورد، 300،000 واحد ویتامین D تک دوز، 5 روز قبل از شروع خونریزی قاعدگی و در سه سیکل متوالی و برای افراد گروه شاهد، دارونما تجویز شد. به هر دو گروه NSAID(داروی ضد التهابی غیر استروییدی) به منظور استفاده در صورت درد داده شد. شدت درد بیماران یک ماه قبل از شروع مطالعه و 3 ماه پس از مطالعه با استفاده از خط کش درد VAS(مقیاس امتیاز دهی دیداری) سنجیده شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS (نسخه 16) و آزمونهای کای دو، یو- من ویتنی، تی مستقل، آزمون اسپیرمن، فریدمن و کولموگروف- اسمیرنوف انجام شد. میزان معناداری p کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. یافتهها: دو گروه از نظر سن (704/0=p)، سطح ویتامینDا(p=0/271)، سابقه خانوادگی دیسمنوره (54/0=p)، مصرف NSAIDا (72/0)، سطح تحصیلات (28/0) و شاخص توده بدنی (097/0=p) تفاوت آماری معنیداری نداشتند. میانگین شدت درد قبلاز درمان در گروه شاهد (70/1±25/7) و مطالعه (70/1±25/7) تفاوتآماری معنی داری نداشت (584/0=p). سطح درد در هر دو گروه، ابتدا بالا بود، سپس در ماه اول کاهش یافته بود. سطح درد در گروه دارونما در ماه دوم و سوم، نه تنها کاهش نیافت، بلکه افزایش یافت. ولی در گروه ویتامین D در ماه دوم و سوم کاهش یافت. بین ویتامین Dوشدت درد بر اساس VAS در چهار مرحله (قبل و سه مرحله بعد)، ارتباط آماری معناداری وجود نداشت(526/0=p، ا 248/0=p ا 513/0=p، ا 059/0=p ). نتیجهگیری: استفاده از تک دوز بالای ویتامین D در درمان دیسمنوره، ایمن و مؤثر بوده و میتواند در کنار NSAID استفاده شود.
درد
درد لگنی
دیسمنوره
کوله کلسیفرول
ویتامین D
2014
02
20
14
20
https://ijogi.mums.ac.ir/article_2512_90e18fe7f5cc3e033ac542faade900c1.pdf
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
IJOGI
1680-2993
1680-2993
1392
16
88
تأثیر محلول جنتامایسین موضعی بر میزان ترمیم اپیزیوتومی: یک کارآزمایی بالینی تصادفی شاهد دار
سمیه
مکوندی
محمدرضا
عباسپور
سکینه
امین فر
مقدمه: اپیزیوتومی، شایع ترین عمل جراحی در مامایی است که مانند هر زخم دیگری می تواند دچار عفونت یا تأخیر در ترمیم شود. تأخیر در ترمیم زخم اپیزیوتومی باعث افزایش خطر عفونت و نتایج بد آناتومیک شده و این عفونت میتواند منجر به بروز عوارض خطرناک و حتی مرگ مادر شود. هدف از مطالعه حاضر تعیین تأثیر محلول جنتامایسین موضعی بر میزان ترمیم زخم اپیزیوتومی بود. روشکار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی در سال 1392 بر روی 80 زن نخست زا در بیمارستان سینا شهر اهواز انجام شد. محل اپیزیوتومی قبل از ترمیم شدن، در گروه مورد (40 نفر) با محلول جنتامایسین رقیق شده و در گروه شاهد (40 نفر) با نرمال سالین شستشو داده شد. میزان التیام برش اپیزیوتومی در ساعت 12، روزهای 3 و 10 بعد از ترمیم با استفاده از مقیاس REEDA ارزیابی شد. در این مقیاس نمرات کمتر نشان دهنده ترمیم بهتر زخم می باشند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 5/11) و آزمون تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند. میزانp کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافتهها: میانگین امتیاز ترمیم اپیزیوتومی در ساعت 12 (002/0=p) و روزهای 3 (019/0=p) و 10 (034/0=p) بعد از ترمیم اپیزیوتومی، در گروه مورد به طور معناداری کمتر از گروه شاهد بود که نشان دهنده ترمیم بهتر زخم در گروه مورد می باشد. نتیجهگیری: محلول جنتامایسین موضعی در بهبود بهتر و سریع تر زخم اپیزیوتومی مؤثر است؛ بنابراین می توان از آن به عنوان تسریع کننده بهبود زخم اپیزیوتومی استفاده کرد.
اپیزیوتومی
ترمیم زخم
جنتامایسین
2014
02
20
21
28
https://ijogi.mums.ac.ir/article_2511_a51de6b101bf0b81e9ceb3c046f79b25.pdf