2024-03-28T16:26:40Z
https://ijogi.mums.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=1585
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
IJOGI
1680-2993
1680-2993
1398
22
1
تطابق اندازههای دیامتر عرضی مخچه، طول استخوان ران و قطر بین دو آهیانه در تعیین سونوگرافیک سن حاملگی جنینهای مبتلا به تأخیر رشد داخل رحمی
دکتر نازنین
فرشچیان
دکتر محمد
غریب صالحی
دکتر نسیم
رشیدی
پریسا
بهرامی کمانگر
مقدمه: در انسان، رشد مخچه ممکن است کمترین تأثیر را از تأخیر رشد داخل رحمی (IUGR) بپذیرد، بنابراین اندازهگیری دیامتر عرضی مخچه میتواند بهعنوان معیار اندازهگیری مناسب جهت تعیین سن حاملگی جنین مبتلا به IUGR استفاده شود. مطالعه حاضر با هدف نقش اندازهگیری TCD در تعیین سن جنینهای با تأخیر رشد داخل رحمی انجام شد. روشکار: این مطالعه مقطعی در سال 1395 بر روی 35 زن باردار دارای شکم کوچک و با احتمال جنین مبتلا به IUGR مراجعه کننده به بخش سونوگرافی بیمارستان امام رضا (ع) کرمانشاه انجام شد. ابتدا سن حاملگی آنها بر اساس آخرین قاعدگی (LMP) مشخص و سپس بیمار سونوگرافی شده و سن حاملگی نیز بر اساس اندازهگیری قطر عرضی مخچه (TCD) و سایر پارامترهای روتین سونوگرافی مشخص و در پایان نتایج با یکدیگر مقایسه گردید. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمونهای تی زوجی، ویلکاکسون، ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد. یافتهها: بین سن حاملگی برآورده شده توسط پارامتر TCD با سن حاملگی بر اساس LMP تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0<p)، اما سن حاملگی برآورد شده توسط پارامترهای قطر عرضی دو آهیانه (BPD) و طول استخوان ران (FL) بهطور معناداری کمتر از سن حاملگی بر اساس LMP بود (05/0>p). همچنین، سن حاملگی برآورد شده توسط پارامتر TCD بهطور معناداری بیشتر از سن حاملگی بر اساس پارامترهای BPD و FL بود (05/0>p). نتیجهگیری: بهرهگیری از پارامتر دیامتر عرضی مخچه (TCD) در برآورد سن دقیق جنینهای مبتلا به تأخیر رشد داخل رحمی میتواند مطمئن و قابل استناد باشد.
تأخیر رشد داخل رحمی
دیامتر عرضی مخچه
سن حاملگی
سونوگرافی
2019
03
21
1
8
https://ijogi.mums.ac.ir/article_12834_2b413d13ec2ec634058ea041284a9728.pdf
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
IJOGI
1680-2993
1680-2993
1398
22
1
بررسی ارتباط دیسترس جنینی و تروپونین T خون بندناف در طی لیبر
دکتر آتوسا
دبیری اسکوئی
دکتر فرناز
ایزدفر
دکتر ملیحه
نصیری
دکتر سعیده
مظلومزاده
فاطمه
بیات
مقدمه: سالهاست که از الکتروکاردیوگرام برای تشخیص دیسترس جنینی حولوحوش زایمان استفاده میشود. در صورت آسیب سلولهای قلبی، تروپونین T آزاد میشود. مطالعات اندکی در مورد ارتباط اختلال ضربان قلب جنین و تروپونین T انجام شده است، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط دیسترس جنینی و تروپونین T بندناف انجام شد.
روشکار: این مطالعه مورد شاهدی در سال 1395 بر روی 80 نوزاد در بیمارستان آیتالله موسوی زنجان انجام شد. نوزادان در دو گروه 40 نفره با نوار قلب غیراطمینان بخش و گروه کنترل مورد مقایسه قرار گرفتند. تروپونین خون بندناف با استفاده از کیت شرکت (Bioassay Technology biology) و بهروش Elisa و با حساسیت 54/2 نانوگرم بر لیتر اندازهگیری شد. اطلاعات دموگرافیک و مامایی ثبت شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمونهای تی مستقل و تی زوجی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد.
یافتهها: میزان تروپونین در خون بندناف نوزادان گروه فتال دیسترس (85/499±04/531 نانوگرم بر لیتر) بهطور معناداری بیشتر از گروه شاهد (66/59±47/187 نانوگرم بر لیتر) بود (001/0>p). میزان تروپونین خون بندناف در افت زودرس کمترین مقدار و در افت متغیر بیشترین مقدار بود، ولی از نظر آماری تفاوت معناداری نداشتند (195/0=p).
نتیجهگیری: میزان تروپونین خون بندناف در نوزادان با نوار قلب غیراطمینانبخش بهطور معناداری بیشتر است که نشان میدهد اختلالات ضربان قلب جنین در طول لیبر ممکن است سبب آسیب قلبی نوزادان شود.
آسیب قلبی
تروپونین T
دیسترس نوزادی
کاردیوتوکوگرافی
مانیتورینگ قلب جنین
2019
03
21
9
14
https://ijogi.mums.ac.ir/article_12835_c3053952dff2cb502e7464eafb92e2d0.pdf
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
IJOGI
1680-2993
1680-2993
1398
22
1
بررسی ارتباط لیومیوم رحمی با پارگی زودرس
دکتر مریم
رضوی
فرزانه
رشیدی فکاری
عارف
ریگی
دکتر فرحناز
فرزانه
مقدمه: لیومیومهای رحمی، شایعترین تومور خوشخیم رحمی در زنان میباشد که تقریباً در 40-20% زنان سنین باروری مشاهده میشود. بارداری در زنان مبتلا به لیومیوم رحمی، حاملگی پرخطر محسوب میشود که منجر به عوارض زیادی میشود. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط لیومیوم رحمی با پارگی زودرس پردههای جنینی در زنان باردار انجام شد. روشکار: این مطالعه توصیفی - تحلیلی از فروردین 1394 تا اسفند 1395 بر روی 500 زن باردار که به بیمارستان علی ابن ابیطالب زاهدان مراجعه کردند، انجام گرفت. زنان باردار واجد شرایط، بر اساس ابتلاء به لیومیوم رحمی که در سونوگرافی اوایل بارداری تشخیص داده شده بود، به دو گروه دارای میوم و بدون میوم تقسیم شدند. دو گروه از نظر تعداد، اندازه و محل میومها بررسی شدند. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمونهای توصیفی و کای اسکوئر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد. یافتهها: در این مطالعه از 500 زن بارداری که وارد مطالعه شدند، 93 نفر (6/18%) دارای لیومیوم رحمی و 407 نفر (4/81%) بدون لیومیوم رحمی بودند. شیوع پارگی زودرس پردههای جنینی در گروه دارای لیومیوم رحمی 24 نفر (80/25%) و در گروه بدون لیومیوم رحمی 38 نفر (33/9%) بود. بین پارگی زودرس پردههای جنینی با تعداد و محل لیومیوم رحمی در زنان باردار ارتباط آماری معناداری وجود داشت (001/0p<). نتیجهگیری: بین پارگی زودرس پردههای جنینی با لیومیوم رحمی (تعداد، اندازه و محل) ارتباط آماری معناداری وجود دارد. پارگی زودرس پردههای جنینی بیشتر در میومهای اینترامورال رحمی و با اندازه بزرگتر از 5 سانتیمتر بود.
بارداری
پارگی زودرس پردههای جنینی
لیومیوم
2019
03
21
15
19
https://ijogi.mums.ac.ir/article_12838_99f3ed170357b8868dd53400a736b600.pdf
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
IJOGI
1680-2993
1680-2993
1398
22
1
بررسی فراوانی و عوامل خطر بیماران مبتلا به سرطان آندومتر
دکتر آناهیتا
حمیدی لاین
دکتر زهره
یوسفی
دکتر بهروز
دواچی
دکتر امیرحسین
جعفریان
دکتر نگار
مروتدار
دکتر هلنا
عظیمی
دکتر فرناز
هادوی
یاسمن
نیکوئیان
طاهره
زواری
مقدمه: سرطان آندومتر، شایعترین بدخیمی ژنیکولوژیک در جهان است. مهمترین عامل در مدیریت این بیماری، تشخیص زودرس بیماری و درمان صحیح جراحی و یا پرتودرمانی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اپیدمیولوژی و عوامل خطر بیماران مبتلا به سرطان آندومتر انجام شد. روشکار: در این مطالعه مقطعی 53 بیمار مبتلا به سرطان آندومتر با آسیبشناسی نوع آندومتریوئید مراجعهکننده به تومور کلینیک بیمارستان دانشگاه مشهد در مقطع زمانی 18 ماه در سالهای 1397-1395 مورد بررسی قرار گرفتند. جهت تمامی بیماران پرسشنامه استاندارد از نظر عوامل خطر ایجاد سرطان آندومتر بررسی شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 25) و آزمونهای کاپا انجام گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد. یافتهها: در سابقه خانوادگی اکثر بیماران (45/92%)، سرطانهای مرتبط با آندومتر وجود نداشت. فشارخون، شایعترین بیماری همراه در افراد این مطالعه بود. بین میانگین ضخامت آندومتر افراد یائسه و غیریائسه اختلاف معناداری وجود نداشت (134/0=p). از نظر عوامل خطر، یائسگی، وزن زیاد و افزایش تعداد حاملگی در این افراد افزایش بیشتری داشت. نتیجهگیری: تمرکز بر اقدامات پیشگیرانه در دسترس برای سرطان آندومتر و به حداقل رساندن عوامل خطر مرتبط با این بدخیمی، در کاهش مرگومیر ناشی از این سرطان مؤثر است.
آندومتر
اپیدمیولوژی
سرطان آندومتر
عوامل خطر سرطان
2019
03
21
20
25
https://ijogi.mums.ac.ir/article_12849_c889997424510c208863084cbcc1e997.pdf
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
IJOGI
1680-2993
1680-2993
1398
22
1
بررسی تأثیر کپسول بهارنارنج بر افسردگی زنان در دوره پس از زایمان
زهرا
زارع
دکتر محمدرضا
شگرف نخعی
دکتر بهاره
امین
فاطمه
نقابی
سمیرا
یزدانی
زینب
بیدل
مقدمه: افسردگی پس از زایمان، از شایعترین مشکلات بهداشت عمومی در اولین سال بعد از زایمان محسوب میشود. برخی علائم این اختلال شامل: خلق افسرده، احساس گناه، از دست دادن اشتها و اختلال خواب میباشد. افسردگی میتواند مشکلات جدی برای کودک، مادر و خانواده ایجاد کند، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیرکپسول بهارنارنج بر افسردگی زنان در دوره پس از زایمان انجام شد.
روشکار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده در سال 1396 بر روی 49 مادر مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی سبزوار انجام شد. شرکتکنندگان از پرسشنامه استاندارد افسردگی بک (BDI-II)، نمره بین 28-14 داشتند، سپس افسردگی آنان توسط مصاحبه با روانپزشک تأیید شد. سپس به روش بلوکبندی تصادفی به دو گروه مداخله (بهارنارنج 500 میلیگرم/ 2 بار در روز+ فلوکستین 20 میلیگرم روزانه) و گروه کنترل (فلوکستین 20 میلیگرم روزانه به اضافه پلاسبو) تقسیم شدند. درمان در هفته 8 پس از زایمان آغاز شد و به مدت 8 هفته ادامه یافت. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده نرمافزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمونهای کولموگروف- اسمیرنوف، کای اسکوئر، تی مستقل و زوجی و منویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد.
یافتهها: میانگین نمره افسردگی بعد از مداخله در گروه بهارنارنج 02/4±2/9 و در گروه کنترل 56/3±12/17 بود که بین دو گروه اختلاف آماری معناداری وجود داشت (001/0>p). همچنین بعد از مداخله، 15 نفر (5/62%) از گروه بهارنارنج و تنها 1 نفر (4%) از گروه کنترل، فاقد افسردگی پس از زایمان بودند.
نتیجهگیری: مصرف بهارنارنج به همراه فلوکستین در درمان افسردگی خفیف تا متوسط در دوران پس از زایمان مؤثرتر از مصرف فلوکستین بهتنهایی است، لذا میتوان از آن بهعنوان مکمل در درمان افسردگی پس از زایمان استفاده کرد.
افسردگی پس از زایمان
بهارنارنج
پرتقال تلخ
گیاهان دارویی
2019
03
21
26
34
https://ijogi.mums.ac.ir/article_12850_e8ab2e4a878e18c8c46cd2a9e232f46c.pdf
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
IJOGI
1680-2993
1680-2993
1398
22
1
بررسی ارتباط شدت علائم هموروئید با کیفیت زندگی در زنان مبتلا به هموروئید داخلی درجه I و II در دوره پس از زایمان
جمیله
ملکوتی
خدیجه
صمدی
دکتر مژگان
میرغفوروند
دکتر فاطمه
عباسعلیزاده
دکتر لاله
خدایی
مقدمه: هموروئید به قسمتهای متسعشده وریدهای کانال مقعدی گفته میشود که به کنترل دفع مدفوع کمک میکنند و یکی از شایعترین بیماریهای گوارشی است. با توجه به اینکه ﻣﺸﻜﻼت پس از زایمان از جمله هموروئید ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻣﻌﻨﺎداری، ﺑﺮ ﺳﻼﻣﺖ ﺟﺴﻤﻲ، روﺣﻲ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ، ﺷﻴﺮدﻫﻲ، ﻣﺮاﻗﺒﺖ از نوزاد و ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده و ﺟﺎﻣﻌﻪ دارﻧﺪ و ﺑﺮ ﺳﻼﻣﺖ ﻣﺎدران و کودکان تأثیرگذار هستند و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻫﻤﻴﺖ ﻛﻴﻔﻴﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﭘﺲ از زاﻳﻤﺎن و ﺑﻪ دﻟﻴﻞ اﻧﺠﺎم ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻣﺤﺪود در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ، مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط شدت علائم هموروئید با کیفیت زندگی در زنان مبتلا به هموروئید داخلی درجه I و II در دوره پس از زایمان انجام شد.
روشکار: این مطالعه مقطعی در سال 1396 بر روی 131 زن در دوره پس از زایمان در شهر تهران انجام گرفت. برای جمعآوری دادههای مربوط به علائم هموروئید و کیفیت زندگی از پرسشنامههای ارزیابی درمانی بالینی کولورکتال و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمونهای پیرسون و اسپیرمن انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد.
یافتهها: بیشترین و کمترین میانگین نمره کیفیت زندگی به ترتیب در زیردامنههای سلامت محیط و سلامت جسمانی بهدست آمد. کمترین و بیشترین میانگین نمره علائم هموروئید بهترتیب مربوط به علائم خارش و تأثیر منفی هموروئید بر روی حس سلامتی زنان بود. بین نمره کلی کیفیت زندگی با تمام علائم هموروئید به جز خارش، همبستگی منفی و معنیداری وجود داشت (28/0- تا 20/0-=r؛ 05/0>p). بین علامت تورم در ناحیه مقعد و ابعاد سلامت اجتماعی (24/0=r؛ 006/0=p) و سلامت محیط (20/0=r؛ 02/0=p) کیفیت زندگی همبستگی منفی و معنیداری وجود داشت. همچنین بین علامت احساس ناراحتی در مقعد و زیردامنه سلامت جسمانی کیفیت زندگی همبستگی منفی و معنیداری وجود داشت (18/0=r؛ 04/0=p). هیچکدام از مشخصات فردی- اجتماعی با کیفیت زندگی ارتباط آماری معنیداری نداشتند (05/0<p).
نتیجهگیری: علائم هموروئید بر کیفیت زندگی زنان در دوران پس از زایمان تأثیر منفی دارد.
دوره پس از زایمان
کیفیت زندگی
هموروئید
2019
03
21
35
45
https://ijogi.mums.ac.ir/article_12851_e6bf5d963bc4afe9ff7b21106445a441.pdf
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
IJOGI
1680-2993
1680-2993
1398
22
1
بررسی تأثیر آروماتراپی لیمو بر تهوع و استفراغ بارداری: کارآزمایی بالینی تصادفی شده
فهیمه
عزتی آراستهپور
دکتر فاطمه
شبیری
بیان
مفاخری
دکتر یونس
محمدی
دکتر پریسا
پارسا
مقدمه: تهوع و استفراغ، از شکایتهای شایع زنان در نیمه اول حاملگی است. تهوع و استفراغ ناشی از بارداری بهطور قابل توجهی بر کیفیت زندگی زنان باردار تأثیر میگذارد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر آروماتراپی لیمو بر تهوع و استفراغ بارداری انجام شد. روشکار: این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور در سال 1396 بر روی 88 زن مبتلا به تهوع و استفراغ بارداری مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر همدان انجام شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه دموگرافیک و پرسشنامه تهوع و استفراغ بارداری (PUQE-24) بود. افراد دو گروه 44 نفره اسانس لیمو و دارونما قرار گرفتند و اسانس لیمو و دارونما (آب مقطر) را به مدت 4 روز دریافت کردند. شدت تهوع و استفراغ قبل و بعد از مطالعه سنجیده شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمونهای آماری کای دو، تی مستقل و تحلیل اندازه های تکراری استفاده شد. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد. یافتهها: گروهها از نظر اطلاعات فردی و مشخصات بارداری همگن بودند. بعد از مداخله آروماتراپی، میانگین نمره کلی تهوع و استفراغ در دو گروه آزمون و کنترل کاهش یافت، ولی میانگین نمره کلی تهوع و استفراغ در گروه آزمون بهطور معناداری نسبت به گروه کنترل در طول زمان کاهش یافت (007/0=p). نتیجهگیری: اسانس لیمو در کاهش تهوع و استفراغ زنان باردار مؤثر است و میتوان از اسانس لیمو به عنوان یک مداخله اثربخش و ایمن در کاهش تهوع و استفراغ زنان باردار استفاده نمود.
آروماتراپی
بارداری
تهوع و استفراغ
لیمو
2019
03
21
46
52
https://ijogi.mums.ac.ir/article_12852_6939c9e863bc18fd0240cff5d72b7592.pdf
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
IJOGI
1680-2993
1680-2993
1398
22
1
بررسی ارتباط اختلالات خواب در ماه آخر بارداری با طول مدت لیبر و نوع زایمان در زنان باردار مراجعهکننده به بیمارستان طالقانی آبادان در سال 1396
زینب
رئیسیفر
سالار
کمانگر
نورالله
طاهری
شهرام
براز
سید ضیاءالدین
موسوی
پوریا
دارابیان
پروین
قزلباش
افسانه
رئیسیفر
مقدمه: اختلال در خواب علاوه بر داشتن عواقب فیزیکی و روانی برای زنان باردار، ممکن است بر روی طول مدت لیبر و نوع زایمان آنها تأثیر گذار باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط اختلالات خواب در ماه آخر بارداری با طول مدت لیبر و نوع زایمان انجام گرفت.
روشکار: این مطالعه توصیفی در سال 1396 بر روی 147 نفر از زنان باردار مراجعهکننده به زایشگاه بیمارستان آیتالله طالقانی آبادان انجام شد. ابزار گردآوری دادهها متشکل از دو بخش اطلاعات جمعیتشناختی و بارداری مادر و پرسشنامه استاندارد کیفیت خواب پیتزبورگ (PSQI) بود. متغیرهای مورد مطالعه شامل: طول لیبر، نوع زایمان و کیفیت خواب بود. دادهها طی 3 ماه گردآوری شدند. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 18) و آزمونهای کای دو، تی مستقل و آنالیز واریانس دوطرفه انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد.
یافتهها: میانگین نمره کیفیت خواب زنان باردار 2/4±86/8 و میانگین طول مدت لیبر 1/2±53/3 ساعت بود. 47 نفر (5/64%) از زنانی که سزارین شدند، دارای اختلال خواب بودند، این درحالی است که اختلال خواب در زنان با زایمان طبیعی تنها در 26 نفر (5/35%) مشاهده شد. همچنین 74 نفر (3/50%) زایمان طبیعی و 73 نفر (7/49%) زایمان سزارین داشتند. میانگین طول مدت لیبر در زنانی که اختلال خواب داشتند، بهطور معنیداری بیشتر از افراد بدون اختلال خواب بود (04/0=p). همچنین میزان زایمان طبیعی نیز بهطور معنیداری در زنان بدون اختلال خواب بیشتر بود (0001/0>p).
نتیجهگیری: بین شیوع اختلالات خواب در دوران بارداری و افزایش طول مدت لیبر ارتباط آماری معنیداری وجود دارد و شیوع سزارین در زنان دارای اختلالات خواب بیشتر است.
اختلال خواب
بارداری
زایمان
لیبر
2019
03
21
53
59
https://ijogi.mums.ac.ir/article_12853_a1ebcb4d93e05c0ab43b3af4aa9dee1d.pdf
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
IJOGI
1680-2993
1680-2993
1398
22
1
مروری بر داروهای گیاهی خوراکی مؤثر بر ملاسمای بارداری بر اساس متون طب ایرانی و طب رایج
دکتر مرجان
مهجور
دکتر ماندانا
توکلی کاخکی
دکتر زهره
فیضآبادی
مقدمه: با توجه به شیوع ملاسمای بارداری (کلوآسما) و تمایل به استفاده از طب مکمل، مطالعه مروری حاضر با هدف معرفی گیاهان دارویی مؤثر بر پیشگیری و درمان ملاسمای بارداری انجام شد.
روشکار: در این مطالعه مروری، محتوی 10 مورد از منابع معتبر طب ایرانی با استفاده از متد "الگوی اولویتبندی داروها در منابع طب سنتی ایران" و 32 مورد از مقالات معتبر طب نوین با جستجو در پایگاههای پایگاههای ISI، PubMed، Scopus، Magiranو SID از بازه زمانی سال 2018-1978 با استفاده از معیارهای ورود شامل کتب و مقالات در دسترس و معتبر با کلیدواژههایی از قبیل کلف (ملاسما و کلوآسما) در طب ایرانی و Herbal drugو Chloasma در طب رایج جستجو و نتایج با هم مقایسه شدند.
یافتهها: بر اساس یافتههای این مطالعه، ملاسمای بارداری در طب رایج و طب ایرانی بهطور مفصل مورد بحث قرار گرفته است. حکمای طب ایرانی، علل ملاسمای بارداری را بند آمدن قاعدگی میدانستند که درمانهایی از قبیل اصلاح سبک زندگی و الگوی غذایی، مصرف گیاهان دارویی و استفاده از اعمال یداوی را توصیه کردهاند. بر این اساس، مصرف زعفران، تره، شاهتره، انگور، انجیر، شنبلیله، کرفس و نخود برای درمان کلوآسما تجویز میشد که امروزه طب رایج نیز با اثبات مکانیسمهای مختلف آن مانند داشتن آنتیاکسیدان و مولتیویتامینها، مؤثر بودن آنها را در رفع ملاسمای بارداری تأیید کرده است.
نتیجهگیری: با توجه به اثبات مکانیسم اثر گیاهان مؤثر بر کلوآسما، استفاده از این خوراکیها در رژیم غذایی بیماران مبتلا در کنار درمانهای طب رایج به بهبود سریعتر بیماری کمک خواهد کرد.
طب سنتی ایران
کلوآسما
گیاهان دارویی
ملاسمای بارداری
2019
03
21
60
68
https://ijogi.mums.ac.ir/article_12881_9ee4136fdeda9e9d3ab7e55319cbb6d3.pdf
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
IJOGI
1680-2993
1680-2993
1398
22
1
گزارش یک مورد همانژیوم کاورنوس بسیار بزرگ (giant Liver Hemangioma) علامتدار، در خانمی 39 ساله با حاملگی چهار ماه
دکتر محمود
فرهودی
دکتر علی
مختاریفر
دکتر محسن
علی اکبریان
مقدمه: همانژیوم، شایعترین تومور خوشخیم کبدی بوده که معمولاً بدون علامت میباشد. در مورد نحوه برخورد با همانژیوم علامتدار در حین حاملگی نظر واحدی وجود ندارد. در این گزارش یک مورد همانژیوم کاورنوس بسیار بزرگ علامتدار، در خانمی 39 ساله با حاملگی چهار ماهه معرفی میگردد.
معرفی بیمار: خانمی 39 ساله (Gravida4,para3) با حاملگی 4 ماهه بهعلت احساس درد ناحیه اپی گاستر و هیپوکندر راست و حالت تهوع و استفراغ متناوب به بیمارستان مراجعه داده شد. در معاینه بالینی تودهای بسیار بزرگ که تمام ناحیه فوقانی شکم را فرا گرفته، قابل لمس بود، با توجه به علامتدار بودن آن در حین حاملگی مورد جراحی موفقیتآمیز قرار گرفت و همانژیوم در ابعاد 5/16×23 سانتیمتر خارج گردید.
نتیجهگیری: حذف موفقیتآمیز جراحی چنین همانژیوم بسیار بزرگی از موارد نادر آن در حین حاملگی میباشد.
حاملگی
درمان جراحی
همانژیوم
2019
03
21
69
72
https://ijogi.mums.ac.ir/article_12914_026641f46d94d54ed164b9ed438726b5.pdf