TY - JOUR ID - 2826 TI - بررسی تأثیر آموزش خود مراقبتی معنوی بر تحمل پریشانی مادران نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان JO - مجله زنان، مامایی و نازایی ایران JA - IJOGI LA - fa SN - 1680-2993 AU - ریحانی, طیبه AU - سخاوت‌پور, زهره AU - حیدرزاده, محمد AU - موسوی, سید مهدی AU - مظلوم, سید رضا AD - مربی گروه پرستاری کودکان، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران. AD - دانشجوی کارشناسی ارشد مراقبت ویژه نوزادان، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران. AD - دانشیار گروه نوزادان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران. AD - دانشجوی دکترای مراقبت معنوی، مرکز تحقیقات سرطان، دانشگاه شهید بهشتی تهران، تهران، ایران. AD - دانشجوی دکترای پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران. Y1 - 2014 PY - 2014 VL - 17 IS - 97 SP - 18 EP - 27 KW - استرس KW - کیفیت زندگی KW - تحمل پریشانی KW - مادران KW - مراقبت معنوی KW - نوزاد نارس DO - 10.22038/ijogi.2014.2826 N2 - مقدمه: تأثیر آسیب ‌زای تولد زود هنگام نوزاد بر مادر، توانایی او را برای تفکر مختل می‌کند. با توجه به اینکه معنویت به عنوان یک پایگاه مستحکم می تواند یک عامل قوی در کنترل شرایط پرتنش باشد، مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش خود مراقبتی معنوی بر تحمل پریشانی مادران دارای نوزاد نارس در بخش مراقبت ویژه نوزادان انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1392 بر روی 60 نفر از مادران دارای کودک نارس در بیمارستان‌های ام ‌البنین (س) و قائم (ع) شهر مشهد انجام شد. افراد در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. هر دو گروه در ابتدا و انتهای مطالعه و زمان پیگیری، پرسشنامه مقیاس تحمل پریشانی را تکمیل کردند. سپس به مدت 14 روز (هر روز به مدت 15 دقیقه) تحت آموزش آگاهی افزایی در رابطه با شرایط نوزاد قرار ‌گرفتند، با این تفاوت که مادران در گروه مداخله علاوه بر آگاهی افزایی در رابطه با شرایط نوزاد، تحت آموزش خود مراقبتی معنوی در 6 جلسه، به صورت یک روز در میان به مدت 45 دقیقه قرار ‌گرفتند. پیگیری 2 هفته بعد و به صورت تلفنی و هفته‌ای2 بار انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه 16) و آزمون‌های آماری کولموگروف– اسمیرنوف، شپیروویلک، تحلیل واریانس با مقادیر تکراری، تی مستقل و کای اسکوئر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین نمره تحمل پریشانی در مرحله قبل از مداخله در گروه کنترل 6/7±5/38 و در گروه مداخله 2/7± 4/35 بود که بر اساس نتایج آزمون تی مستقل، دو گروه از این نظر همگن بودند (112/0=p). پس از مداخله میانگین نمره تحمل پریشانی در گروه کنترل 0/7± 7/33 و در گروه مداخله 7/6±9/41 بود که بر اساس نتایج آزمون تی مستقل، تحمل پریشانی پس از مداخله نسبت به قبل از مداخله افزایش معنی داری داشت (000/0=p). در مرحله پیگیری نمره تحمل پریشانی گروه کنترل 7/7±1/39 و در گروه مداخله 4/6±2/42 بود که بر اساس نتایج آزمون تی مستقل، تحمل پریشانی دو گروه از لحاظ این متغیر در زمان پیگیری تفاوت معنی داری نداشت (106/0=p). نتیجه گیری: آموزش خود مراقبتی معنوی باعث کاهش تنیدگی روانی و افزایش تحمل پریشانی مادران دارای نوزاد نارس در بخش مراقبت ویژه نوزادان می‌شود. UR - https://ijogi.mums.ac.ir/article_2826.html L1 - https://ijogi.mums.ac.ir/article_2826_de06309c9ed771b7d2f516c2fdbbcd46.pdf ER -