TY - JOUR ID - 2618 TI - مقایسة متوتروکسات- اسید فولینیک و آکتینومایسین D ضربانی در درمان نئوپلازی تروفوبلاستیک بارداری مرحله I و کم خطر: یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده JO - مجله زنان، مامایی و نازایی ایران JA - IJOGI LA - fa SN - 1680-2993 AU - جعفری, مهری AU - وجدانی, راضیه AU - سیاح ملی, منیژه AU - اولاد صاحب مدارک, الهه AU - مصطفی قره‌باغی, پروین AU - آتش خوئی, سیمین AU - قوجازاده, مرتضی AU - اصغرزاده, علی AD - استاد گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات‌سلامت باروری‌زنان، دانشکده‌پزشکی، دانشگاه‌علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران AD - دستیار تخصصی زنان و مامایی، دانشکده پزشکی ، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران. AD - دانشیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران. AD - دانشیار گروه بیهوشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران. AD - دانشیار گروه فیزیولوژی، مرکز تحقیقات بیماری‌های گوارش و کبد، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی -تبریز، تبریز، ایران. AD - پزشک عمومی، دانشجوی دکترای تخصصی ژنتیک مولکولی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران. Y1 - 2014 PY - 2014 VL - 17 IS - 91 SP - 1 EP - 11 KW - اکتینومایسین D KW - متوتروکسات KW - نئوپلازی تروفوبلاستیک حاملگی DO - 10.22038/ijogi.2014.2618 N2 - مقدمه: متوتروکسایت و اکتینومایسین D همچنان برای درمان نئوپلازی تروفوبلاستیک حاملگی کم خطر استفاده می شوند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه دو روش درمانی متوتروکسات- فولینیک اسید و اکتینومایسین D در بیماران مبتلا به نئوپلاسم تروفوبلاستیک حاملگی کم‌خطر مرحله I از نظر پاسخ درمانی و عوارض انجام شد. روش‌کار: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی سوکور تصادفی شده است که در سال 91-1390 بر روی 64 بیمار مبتلا به GTN کم خطر مرحله Ι ارجاع داده شده به درمانگاه انکولوژی زنان دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد. 32نفر به طور تصادفی تحت درمان با 25/1 میلی گرم/متر‌‌ مربع اکتینومایسینD به طور‌ وریدی هر دو هفته و32نفر، 1میلی گرم/کیلوگرم‌ متوتروکسات به طور عضلانی در روزهای 1،3،5،7 و 1/0میلی گرم/کیلوگرم فولینیک‌اسید به طور عضلانی در روزهای 2، 4، 6 و 8 قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های فیشر، یومن ویتنی، تی مستقل و کای دو انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: پاسخ به درمان در 19 بیمار (3/61%) از گروه MTX-FA و 28 بیمار (85/84%) از گروه ACT-D مشاهده شد (032/0=p). خطر نسبی شکست درمان با MTX-FA نسبت به ACT-D، 72 برابر بیشتر بود (032/0=p). فاصله شروع درمان تا حصول پاسخ به درمان با ACT-D کوتاه تر از MTX-FA بود (001/0p<). سمیت دارو که نیازمند تغییر دارو باشد، فقط در یک بیمار از گروه MTX-FA مشاهده شد. هزینه درمان با ACT-D نسبت به MTX-FA بیشتر بود (001/0p<). نتیجه‌گیری: مصرف اکتینومایسین D به عنوان درمان خط اول، یک داروی مؤثر برای GTN کم‌خطر مرحله I می باشد. UR - https://ijogi.mums.ac.ir/article_2618.html L1 - https://ijogi.mums.ac.ir/article_2618_0eebccc327b718653d5632c8635f55fc.pdf ER -