TY - JOUR ID - 20707 TI - مقایسه اثر رژیم گیاهی گرده خرما با رژیم دارویی لتروزول+تاموکسیفن در درمان زنان نابارور: یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دو‌سویه‌کور JO - مجله زنان، مامایی و نازایی ایران JA - IJOGI LA - fa SN - 1680-2993 AU - راسخ جهرمی, دکتر اطهر AU - انصاری, اسراء AU - زارعی باباعربی, زهرا AU - حاتمی, ناصر AU - کلانی, نوید AD - متخصص زنان و نازایی، مرکز تحقیقات سلامت و بیماری‌های زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جهرم، جهرم، ایران. AD - کارشناس ارشد مامایی، مرکز تحقیقات سلامت و بیماری‌های زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جهرم، جهرم، ایران. AD - کارشناس مامایی، مرکز تحقیقات سلامت و بیماری‌های زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جهرم، جهرم، ایران. AD - دانشجوی پزشکی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جهرم، جهرم، ایران. AD - مربی گروه بیهوشی، مرکز تحقیقات مؤلفه‌های اجتماعی نظام سلامت، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جهرم، جهرم، ایران. Y1 - 2022 PY - 2022 VL - 25 IS - 4 SP - 9 EP - 17 KW - بارداری KW - تاموکسیفن KW - زنان نابارور KW - گرده خرما KW - لتروزول DO - 10.22038/ijogi.2022.20707 N2 - مقدمه: ناباروری زنان وضعیتی است که با وجود تلاش در طول یک سال، قادر به باروری نیستند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر رژیم گیاهی گرده خرما (حاضر با اتکا به ویژگی‌های مفید گرده خرما در جهت درمان ناباروری) با رژیم دارویی لتروزول+تاموکسیفن در درمان زنان نابارور انجام گرفت. روش‌کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی دو‌سویه‌کور در سال 1398 بر روی 128 نفر از زنان نابارور ساکن شهرستان جهرم انجام شد. افراد در دو گروه دریافت رژیم دارویی لتروزول+تاموکسیفن و گیاهی گرده خرما قرار گرفتند. گروه کنترل؛ رژیم درمان ناباروری لتروزول+تاموکسیفن و گروه آزمون، رژیم گیاهی گرده خرما را به‌صورت کپسول‌های 500 میلی‌گرمی 3 بار در روز، از روز سوم قاعدگی دریافت کردند. نتایج بر اساس سونوگرافی و آزمایشات خون جمع‌آوری شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS (نسخه 21) و آزمون‌های تی تست، آنالیز واریانس یک‌طرفه و آزمون دانکن انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: تعداد فولیکول‌ها، اندازه فولیکول‌ها، ضخامت آندومتر، FSH و LH در هر دو گروه کنترل و آزمون، افزایش معنی‌داری یافت، اما این افزایش‌ها در گروه کنترل بیشتر بود. با این وجود بر اساس نتایج تستβ-HCG ، 14 نفر (87/21%) در گروه کنترل و 10 نفر (62/15%) در گروه آزمون مثبت بودند (651/0=p). در حالی β-HCG همراه با دوقلویی فقط در 4 نفر (25/6%) از افراد گروه آزمون مشاهده شد، در گروه کنترل هیچ موردی دوقلویی وجود نداشت (154/0=p). ارتباط معنی‌داری بین وضعیت حاملگی، بین دو گروه کنترل و آزمون وجود نداشت (05/0