TY - JOUR ID - 18300 TI - ارزیابی مقایسه‌ای تأثیر درمان نگهدارنده با متادون و بوپرنورفین بر عملکرد جنسی زنان وابسته به/سوءمصرف مواد اپیوئیدی (داروهای افیونی) JO - مجله زنان، مامایی و نازایی ایران JA - IJOGI LA - fa SN - 1680-2993 AU - آموزگار, دکتر فریده سادات AU - صالحی, دکتر مهرداد AU - طراحی, دکتر محمدجواد AU - ملایی‌نژاد, دکتر میترا AU - مرادی نسب, فاطمه AD - دستیار تخصصی روان‌پزشکی، مرکز تحقیقات علوم رفتاری و گروه روان‌پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران. AD - استاد گروه روا‌ن‌پزشکی، مرکز تحقیقات علوم رفتاری و گروه روان‌پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران. AD - دانشیار گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران. AD - استادیار پژوهشی، مرکز تحقیقات علوم رفتاری و گروه روان‌پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران. AD - کارشناس ارشد روانشناس بالینی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی نجف‌آباد، ایران. Y1 - 2021 PY - 2021 VL - 24 IS - 3 SP - 23 EP - 32 KW - اختلال جنسی KW - بوپرنورفین KW - زنان KW - متادون KW - وابستگی DO - 10.22038/ijogi.2021.18300 N2 - مقدمه: اختلالات جنسی مرتبط با استفاده طولانی‌مدت از متادون و بوپرنورفین بسیار شایع هستند. به‌منظور بررسی تأثیرات درمان نگهدارنده با متادون (MMT) و بوپرنورفین (BMT) بر عملکرد جنسی زنانی که دچار وابستگی به سوء‌مصرف مواد اپیوئیدی هستند، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی مقایسه‌ای تأثیر درمان نگهدارنده با استفاده از متادون و بوپرنورفین بر عملکرد جنسی زنان مبتلا به وابستگی به سوءمصرف مواد اپیوئیدی انجام شد تا اقدامات مؤثری جهت انتخاب بهتر در زمینه مشاوره و تصمیم‌گیری در خصوص درمان این افراد صورت گیرد. روش‌کار: اینمطالعه توصیفی- تحلیلی مقطعی در سال 96-1394 بر روی 89 زن مبتلا به سوء‌مصرف مواد افیونی انجام شد. اطلاعات دموگرافیک، عملکرد جنسی و رضایت‌مندی زنانی که از قبل تحت درمان با MMT و BMT بودند، با استفاده از پرسشنامه‌های شاخص عملکرد جنسی زنان (FSFI) و رضایت جنسی لارسون در دو مقطع با فاصله 3 ماه تکمیل و جمع‌آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون‌های تی مستقل، یومن‌ویتنی و کای اسکوئر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: نمرات کل مقیاس (پرسشنامه شاخص عملکرد جنسی زنان) FSFI در گروه BMT به‌طور معنی‌داری بالاتر بود (05/0>p). نمرات حاصل از مقیاس میل جنسی و خرده مقیاس‌های برانگیختگی در گروه BMT نسبت به گروه MMT به‌طور معنی‌داری بهبود یافتند (05/0>p). از نظر سطح رضایت جنسی در دو مقطع مورد بررسی، بین دو گروه اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد (25/0=p). نتیجه‌گیری: استفاده از BMT در زنان مبتلا به سوء‌مصرف مواد اپیوئیدی می‌تواند تأثیر مثبت بیشتری نسبت به MMT در میل جنسی و برانگیختگی جنسی این افراد داشته باشد. این امر احتمالاً منجر به پیوستگی بیشتری به استفاده از درمان نگهدارنده می‌شود. در موارد دیگر، این دو دارو از لحاظ میزان اثربخشی و ایجاد رضایت‌مندی از عملکرد جنسی مشابه یکدیگر هستند. UR - https://ijogi.mums.ac.ir/article_18300.html L1 - https://ijogi.mums.ac.ir/article_18300_200b2392c2eee4642e7a3a390b929cb8.pdf ER -