Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
24
1
2021
03
21
بررسی ارزش انجام هیستروسکوپی، در موارد مشاهده انسداد لوله فالوپ حین لاپاروسکوپی
1
8
FA
دکتر لیلی
حفیظی
0000-0002-7765-6476
دانشیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
دکتر سمیه
معین درباری
0000-0003-2421-2203
استادیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
دکتر ملیحه
امیریان
دانشیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
دکتر ناهید
زیرک
0000-0002-6488-3039
دانشیار گروه بیهوشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
دکتر نیما
نخعی
0000-0001-8136-4698
متخصص قلب، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
10.22038/ijogi.2021.17987
مقدمه: گزارش انسداد لولهها در هیستروسالپنگوگرافی (HSG) در بیماران نابارور، باید توسط لاپاروسکوپی تأیید شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی فایده انجام هیستروسکوپی در موارد مشاهده انسداد لولههای فالوپ حین لاپاراسکوپی انجام شد.
روشکار: این مطالعه مداخلهای در سالهای 95-1393 بر روی 54 نفر از زنان نابارور کاندید لاپاراسکوپی بهدلیل انسداد لوله فالوپ در هیستروسالپنگوگرافی (با وجود کاویته نرمال رحمی)، در بخش زنان بیمارستان امام رضا (ع) مشهد انجام شد. در صورت مشاهده انسداد لوله حین لاپاراسکوپی، بیماران وارد مطالعه شدند. در همان مرحله هیستروسکوپی انجام شد، سپس مجدداً وضعیت لولهها با لاپاراسکوپی بررسی شد. فایده انجام هیستروسکوپی از جهت کشف پاتولوژی رحمی، باز شدن لوله یا هر دو ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمونهای تی دانشجویی، کی دو و مک نمار انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد.
یافتهها: در این مطالعه54 بیمار با 74 لوله مسدود در لاپاروسکوپی وارد مطالعه شدند. هیستروسکوپی در 30 نفر (6/55%) از بیماران پاتولوژی داخل رحمی را مشخص کرد و در 25 نفر (3/46%) از بیماران پس از هیستروسکوپی حداقل یک لوله باز شد. 38 نفر (4/70%) از بیماران، از انجام هیستروسکوپی فایده بردند (باز شدن لوله یا تشخیص پاتولوژی رحمی). در بررسی ارتباط شواهد هیستروسکوپی (نرمال یا پاتولوژیک) با باز شدن لوله پس از آن، احتمال باز شدن لوله در موارد هیستروسکوپی پاتولوژیک بهطور معنیدار بیشتر بود (001/0>p).
نتیجهگیری: در موارد مشاهده انسداد لوله در لاپاراسکوپی تشخیصی در زنان نابارور (علیرغم کاویته نرمال اندومتر در HSG)، انجام هیستروسکوپی مفید بوده و در بسیاری از موارد میتواند منجر به کشف پاتولوژی رحمی ناشناخته و یا کمک به باز شدن لوله گردد.
انسداد لوله فالوپ,لاپاروسکوپی,نازایی,هیستروسکوپی
https://ijogi.mums.ac.ir/article_17987.html
https://ijogi.mums.ac.ir/article_17987_a4130829907334c016921ca04a7ab7ae.pdf
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
24
1
2021
03
21
تأثیر تمرینات ترکیبی (هوازی- پیلاتس) بر سطح سرمی اینترلوکین 10 و پلاکت خون زنان مبتلا به سرطان پستان
9
17
FA
دکتر بهلول
قربانیان
0000-0003-0958-0366
دانشیار گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران.
دکتر وحید
منتظری
دانشیار گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
فهیمه
رستمی
کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران.
f.rostami19@yahoo.com
توحید
خانواری
0000-0001-5661-5248
دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
t.khanvari@gmail.com
10.22038/ijogi.2021.17988
مقدمه: تمرینهای ورزشی میتواند از راه تنظیم و تعدیل سایتوکینی، نقش حمایتی در بهبود سرطان پستان ایفا کند. اینترلوکین-10، سایتوکینی ضدالتهابی و ضدتوموری است که نقش مهمی در روند بازداری رشد تومور دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر 12 هفته تمرین ترکیبی (هوازی-پیلاتس) بر سطح سرمی اینترلوکین-10 و پلاکت خون زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد.
روشکار: این مطالعه تجربی در سال 1398 بر روی ۳۰ زن مبتلا به سرطان پستان که حداقل 6 ماه از عمل جراحی آنها گذشته بود، دوره شیمیدرمانی را پشت سر گذارده و تحت درمان دارویی بودند، در دانشگاه شهید مدنی آذربایجان انجام شد. افراد به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی بهمدت ۱۲ هفته و هر هفته 3 جلسه به فعالیت ورزشی (هوازی-پیلاتس) پرداختند. در این مدت، گروه کنترل در هیچ برنامه فعالیت ورزشی یا بدنی شرکت نکردند. نمونههای خونی آزمودنیها در قبل و 48 ساعت بعد از اعمال مداخله تمرین جهت استخراج متغیرها اخذ شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمونهای تی همبسته و مستقل انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد.
یافتهها: بر اساس نتایج آزمون تی همبسته، سطح سرمی اینترلوکین 10 (001/0=p) و تعداد پلاکتها خونی (041/0=p) آزمودنیهای گروه تجربی نسبت به پیشآزمون پس از 12 هفته تمرین ترکیبی (هوازی-پیلاتس) افزایش معنیداری داشت، درحالیکه در گروه کنترل تغییر ات آنها معنی داری نبود (05/0p>).
نتیجهگیری: اجرای تمرینات ترکیبی (هوازی و پیلاتس) با بهبود وضعیت اینترلوکین 10 بهعنوان یک سایتوکین ضدالتهابی و ضدتوموری میتواند در بهبود وضعیت سلامتی زنان مبتلا به سرطان پستان مفید باشد. از این رو طراحی و اجرای چنین تمریناتی در این جمعیت، میتواند بسیاری از مشکلات این عزیزان را رفع نماید.
اینترلوکین-10,پلاکتهای خون,تمرین ترکیبی,سرطان پستان
https://ijogi.mums.ac.ir/article_17988.html
https://ijogi.mums.ac.ir/article_17988_5bb049ae511aba6147ad122e61a6d45d.pdf
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
24
1
2021
03
21
مقایسه اثر دیدروژسترون و پروژسترون واژینال بر پیامد نهایی بارداری در موارد تهدید به سقط: کارآزمایی تصادفی شده بالینی
18
25
FA
دکتر حمیده
پاکنیت
0000-0001-9513-7998
دانشیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران.
واحد حمایت از توسعه تحقیقات بالینی بیمارستان کوثر، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران.
دکتر ایمان
انصاری
0000-0001-9597-653X
پزشک عمومی، کمیته تحقیقات دانشجویان پزشکی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران.
دکتر نوشین
کاشانیپور
متخصص بیماریهای زنان و زایمان، بیمارستان کوثر، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران.
دکتر فریده
موحد
دانشیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران.
واحد حمایت از توسعه تحقیقات بالینی بیمارستان کوثر، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران.
10.22038/ijogi.2021.17989
مقدمه: علیرغم شواهد مثبت مبنی بر تأثیر پروژسترون بر تداوم بارداری در موارد تهدید به سقط، نتایج مطالعات انجام شده در رابطه با فرم دارویی آن با اختلاف نظر همراه بوده است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر دیدروژسترون و پروژسترون واژینال بر پیامد نهایی بارداری در موارد تهدید به سقط انجام شد.
روشکار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده یک سوکور، 160 زن باردار دچار تهدید به سقط مراجعه کننده به بیمارستان کوثر قزوین در سال 1397 بهصورت تصادفی ساده تحت درمان با دیدروژسترون (دوفاستون) 10 میلیگرم 2 بار در روز یا پروژسترون واژینال (سیکلوژست) روزانه 400 میلیگرم قرار گرفتند. در نهایت پیامدهای بارداری در میان دو گروه مقایسه شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 18) و آزمونهای کای اسکوئر، تی مستقل و منویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد.
یافتهها: فراوانی زایمان سزارین در گروه دیدروژسترون، 27 نفر (7/33%) و در گروه پروژسترون واژینال، 25 نفر (2/31%) بود که تفاوت معنیداری میان دو گروه وجود نداشت (736/0=p). بهطورکلی فراوانی وقوع زایمان زودرس 97 نفر (6/60%) بود و تفاوت معنیداری میان دو گروه مشاهده نشد (05/0<p). بهعلاوه وقوع پرهاکلامپسی، دیابت بارداری، جفت سرراهی و IUFD و همچنین وزن نوزاد در میان دو گروه اختلاف معنیداری نداشت (05/0<p). در نهایت از نظر عوارض مادری و نوزادی نیز تفاوت آماری معنیداری میان دو گروه وجود نداشت (675/0=p).
نتیجهگیری: پیامدهای نهایی بارداری بهدنبال تجویز دیدروژسترون تفاوتی در مقایسه با پروژسترون واژینال در درمان تهدید به سقط ندارد.
پروژسترون,پیامدهای بارداری,تهدید به سقط,دیدروژسترون
https://ijogi.mums.ac.ir/article_17989.html
https://ijogi.mums.ac.ir/article_17989_cef9d6b5ae44099aac7a29ccace235aa.pdf
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
24
1
2021
03
21
تأثیر تمرینات مقاومتی منتخب با باندکشی بر سطوح سرمی فاکتور رشد فیبروبلاست 23، TNF-α و hsCRP در زنان سالمند دارای اضافهوزن
26
35
FA
دکتر اکبر
اعظمیان جزی
0000-0003-3672-4927
دانشیار گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران.
اسماعیل مرادی
سرتشنیزی
کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران.
مهشید
فتحی
0000-0003-2167-3987
کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران.
mahshid_isfahan@yahoo.com
10.22038/ijogi.2021.17990
مقدمه: التهاب مزمن میتواند عامل اصلی بروز بسیاری از بیماریهای شایع دوره سالمندی باشد. افزایش سطوح CRP و سیتوکینهای پیشالتهابی مانند TNF-α ارتباط مثبتی با فاکتور رشد فیبروبلاست 23 (FGF23) دارند. بنابراین با توجه تأثیر مفید احتمالی تمرینات مقاومتی با باندهای کشی بر این متغیرها، مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر 12 هفته تمرینات مقاومتی منتخب با باند کشی (EBRT) بر سطوح سرمی FGF23، TNF-α و hsCRP در زنان سالمند دارای اضافه وزن انجام شد.
روشکار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1396 بر روی 28 نفر از زنان سالمند در شهرکرد انجام شد. آزمودنیها بهطور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. EBRT بهمدت 12 هفته اجرا شد. نمونههای ناشتای خون، 24 ساعت قبل از اولین جلسه تمرین و نیز 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینات جهت اندازهگیری سطوح سرمی FGF23، TNF-α و hsCRP گرفته شد. تجزیه و تحلیل با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 25) و آزمون آنووا دوطرفه با اندازهگیریهای مکرر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد.
یافتهها: تمرینات مقاومتی با باندهای الاستیک تأثیر معناداری بر سطوح سرمی FGF23، شاخص توده بدنی و نسبت دور کمر به دور باسن زنان سالمند نداشت (05/0p>)، اما سطوح سرمی TNF-α (046/0=p)، hsCRP (037/0=p) و نیز درصد چربی بدن شرکتکنندگان (023/0=p) بهطور معناداری کاهش یافت.
نتیجهگیری: صرفنظر از عدم تغییر معنادار سطوح FGF23، بهنظر میرسد که 12 هفته EBRT ممکن است با کاهش سطوح سرمی hsCRP و سایتوکاین پیشالتهابی TNF-α تأثیر مطلوبی بر کاهش التهاب مزمن در سالمندان داشته باشد.
پروتئین واکنشی C,تمرین با باند کشی,فاکتور رشد فیبروبلاست 23,TNF-α
https://ijogi.mums.ac.ir/article_17990.html
https://ijogi.mums.ac.ir/article_17990_539e2d1732e1565436d6a62880d9b502.pdf
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
24
1
2021
03
21
بررسی اثرات تمرینات ورزشی در آب بر علائم حرکتی و دردهای فیزیکی زنان یائسه شده مبتلا به استئوآرتریت زانو: یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده
36
43
FA
دکتر محمدرضا
محرمی
0000-0001-8662-8816
استادیار گروه ارتوپدی، دانشکده پزشکی، مرکز آموزشی درمانی شهداء، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
دکتر عباسعلی
درستی
0000-0001-7541-971X
دانشیار گروه بیهوشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
دکتر بهروز
نظری
0000-0002-7418-7045
استادیار گروه ارتوپدی، دانشکده پزشکی، مرکز آموزشی درمانی شهداء، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
10.22038/ijogi.2021.17991
مقدمه: یائسگی، یکی از عوامل خطر ابتلاء به استئوآرتریت زانو است که موجب متحمل شدن عوارضی همچون درد و محدودیت حرکتی میشود. مشارکت افراد در برنامههای درمانی همچون مداخلات خودمراقبتی با نتایج مفیدی همراه بوده است؛ مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات تمرینات ورزشی در آب بر علائم حرکتی و دردهای فیزیکی زنان یائسه شده مبتلا به استئوآرتریت زانو انجام شد.
روشکار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده در سال 1398 با مشارکت 42 شرکتکننده در دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد. پس از تخصیص تصادفی افراد به گروههای مداخله و کنترل، گروه مداخله به میزان 12 جلسه (هر جلسه 50 دقیقه) ورزشهای ساده را در آب انجام دادند. اطلاعات موجود بر اساس پرسشنامه شدت استئوآرتریت زانو جمعآوری شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمونهای کولموگروف-اسمیرنوف، دقیق فیشر، کای دو و تی مستقل انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد.
یافتهها: میانگین کل نمره استئوآرتریت شرکتکنندگان گروه مداخله قبل از دریافت مداخله 90/12±15/121 و گروه کنترل 49/11±19/129 بود که از نظر آماری اختلاف آماری معناداری نداشت (209/0=p)؛ اما پس از دریافت مداخله، اختلاف آماری معناداری بین گروه مداخله (55/5±81/74) و کنترل (89/11±12/127) مشاهده شد (001/0=p).
نتیجهگیری: انجام ورزشهای ساده در آب موجب بهبود دردهای فیزیکی و علائم استئوآرتریت در زنان یائسه میگردد.
استئوآرتریت,دردهای فیزیکی,ورزشهای آبی,یائسگی
https://ijogi.mums.ac.ir/article_17991.html
https://ijogi.mums.ac.ir/article_17991_f67980761d53749693738e543ed586c3.pdf
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
24
1
2021
03
21
بررسی علل تفاوت استفاده از روشهای پیشگیری از بارداری در اقوام مختلف
44
54
FA
دکتر زهره
عباسی
0000-0002-7752-0587
استادیار گروه مامایی و بهداشت باروری، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران.
دکتر زهره
کشاورز
0000-0001-6912-5862
دانشیار گروه مامایی و بهداشت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
دکتر محمد جلال
عباسی شوازی
استاد جمعیتشناسی دانشگاه تهران و محقق مؤسسه مطالعات جمعیتی اجتماعی دانشگاه ملی استرالیا.
دکتر عباس
عبادی
مرکز تحقیقات علوم رفتاری، انستیتو سبک زندگی، دانشگاه علوم پزشکی بقیهالله (عج)، تهران، ایران.
استاد دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی بقیهالله (عج)، تهران، ایران.
دکتر حبیبالله
اسماعیلی
دانشیار گروه آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
محبوبه
قربانی
0000-0002-5894-4464
مربی گروه مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران.
ghorbani.mahboobeh@gmail.com
10.22038/ijogi.2021.17992
مقدمه: با توجه به این که یکی از مؤلفههای تأثیرگذار بر انتخاب روش پیشگیری از بارداری، قومیت افراد میباشد و عوامل فرهنگی اجتماعی و مذهبی مؤثر بر این انتخاب در اقوام مختلف متفاوت باشد، لذا مطالعه حاضر با هدف شناسایی تفاوتهای روشهای پیشگیری از بارداری در یک جامعه موزائیک چندقومیتی انجام شد.
روشکار: این مطالعه مقطعی در سال 1396 بر روی 1000 زن متأهل واقع در سنین باروری (49-15 سال) از 5 گروه قومیتی فارس، ترک، کرد، ترکمن و تات خراسان شمالی انجام گرفت. گردآوری دادهها با استفاده از پرسشنامه محققساخته رفتار باروری (با استفاده از روش قیاسی و بر اساس مرور متون و تلفیق سؤالات پرسش نامههای موجود) انجام گردید. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمونهای تی و آنالیز واریانس دوطرفه انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد.
یافتهها: در تمام اقوام قرصها الویت اول روش پیشگیری از بارداری معرفی شدند (با بیشترین فراوانی، در قوم کرد). در قوم فارس، کرد و ترک با اختلاف اندک کاندوم و IUD بهعنوان الویت دوم استفاده از روشهای پیشگیری از بارداری و در قوم تات و ترکمن با اختلاف واضح، کاندوم الویت دوم و IUD الویت سوم زنان در انتخاب روش پیشگیری از بارداری میباشد.
نتیجهگیری: انتخاب روشهای جلوگیری از بارداری متأثر از ویژگیهای افراد است، لذا باید تمامی برنامهریزیها بهویژه برنامههای تنظیم خانواده که در ارتباط مستقیم با باروری قرار دارد، مبتنی بر شرایط خاص فرهنگی و اجتماعی و شناخت شرایط آن جامعه باشد.
پیشگیری از بارداری,رفتار باروری,قومیت
https://ijogi.mums.ac.ir/article_17992.html
https://ijogi.mums.ac.ir/article_17992_dd37d8c9ead4f8c88bff63a81aad7b9c.pdf
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
24
1
2021
03
21
نقش نانومیسل خوراکی کورکومین بر تخفیف شدت اختلالات قاعدگی، افسردگی و اضطراب زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک
55
66
FA
فاطمه
زارع بیدکی
0000-0002-3578-697x
دکتری حرفه ای داروسازی، دانشکده داروسازی و علوم دارویی، دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران، تهران، ایران.
دکتر شهلا
چایچیان
استاد گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران، تهران، ایران.
دکتر سپیده
اربابی بیدگلی
0000-0003-4830-8680
استاد گروه سمشناسی داروشناسی، دانشکده داروسازی و علوم دارویی، دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران، تهران، ایران.
10.22038/ijogi.2021.17994
مقدمه: با توجه به شیوع فزاینده سندرم تخمدان پلیکیستیک در زنان جوان و عوارض رژیمهای دارویی موجود، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات آنتیاکسیدانی و بالینی کپسول خوراکی نانوکورکومین با رویکرد به بهبود کیفیت زندگی زنان انجام شد.
روشکار: این مطالعه مداخلهای مقطعی برچسب باز از فرورردین ماه سال 1397 الی شهریور ماه سال 1398 بر روی 20 نفر از بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک در تهران انجام شد. افراد 80 میلیگرم کپسول نانوکورکومین را بهصورت یک روز در میان بهمدت 90 روز دریافت کردند. شاخصهای کمی استرس اکسیداتیو مشتمل بر سطح سرمی مالون دی آلدئید، کاتالاز و سوپر اکساید دسموتاز در شروع و پایان مطالعه و شاخصهای کیفیت زندگی بیماران بهصورت ماهیانه بررسی گردید. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 24)و آزمونهای تی زوجی و یو منویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد.
یافتهها: مصرف 3 ماهه نانوکورکومین باعث بهبود برخی از علائم بالینی از جمله شدت درد دوران قاعدگی (003/0=p)، اضطراب و افسردگی (007/0=p) و هیرسوتیسم (0001/0>p) گردید، اما بین مصرف نانوکورکومین و کاهش سطح خونی شاخصهای استرس اکسیداتیو و سایر شاخصهای مرتبط با کیفیت زندگی بیماران با دوز 80 میلیگرم یک روز در میان و بهمدت سه ماه ارتباط معناداری مشاهده نشد (05/0<p).
نتیجهگیری: اگرچه مصرف داروی نانوکورکومین باعث بهبود برخی علائم بالینی بیماری تخمدان پلیکیستیک شد و چشمانداز جدیدی برای مطالعات آتی گشود، ولی با رژیم درمانی فعلی، تأثیر آنتیاکسیدانی مشاهده نشد. با توجه به حجم کم نمونه و محدودیت زمانی در این مطالعه پایلوت، تکرار یافتهها در مطالعات وسیعتر و طولانیتر ضرورت دارد.
اکسیداتیو استرس,سندرم تخمدان پلیکیستیک,کورکومین
https://ijogi.mums.ac.ir/article_17994.html
https://ijogi.mums.ac.ir/article_17994_11cf15d2498a389d2656c582bf4f37ce.pdf
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
24
1
2021
03
21
بررسی تأثیر گلاب خوراکی بر آمادگی سرویکس زنان نخستزا
67
76
FA
صدیقه
شریعت مغانی
0000-0002-6427-8912
مربی گروه مامایی، مرکز تحقیقات مراقبتهای پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
shariatmoghanis@mums.ac.ir
ریحانه
جراحی
0000-0001-9206-8675
دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
jarrahir951@mums.ac.ir
دکتر مریم
مرادی
0000-0002-9084-8907
استادیار گروه مامایی، مرکز تحقیقات مراقبتهای پرستاری و مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
دکتر حسن
رخشنده
استادیار گروه فارماکولوژی، مرکز تحقیقات فارماکولوژیک گیاهان دارویی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
دکتر جمشید
جمالی
0000-0002-9681-8231
استادیار گروه آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
دکتر الهام
اسفرم
متخصص زنان و زایمان، دانشگاه علوم پزشکی طبس، طبس، ایران.
10.22038/ijogi.2021.17995
مقدمه: در بسیاری از زنان باردار، آمادگی سرویکس و القاء زایمان قبل از شروع خودبهخودی زایمان لازم است. در طب سنتی، گلاب بهعنوان یک عامل مؤثر در شروع دردهای زایمان مورد استفاده بوده است، اما مطالعات بالینی انجام شده در مورد تأثیر آن بسیار کم است.مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر گلاب خوراکی بر آمادگی سرویکس در زنان نخستزا انجام شد.
روشکار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده در سال 1398 بر روی 60 زن باردار شکم اول با حاملگی 40 هفته در زایشگاه بیمارستان طبس انجام شد. افراد به دو گروه 30 نفره مداخله و کنترل تخصیص داده شدند. گروه آزمون از هفته 40 بارداری بهمدت یک هفته روزانه 5 میلیلیتر گلاب بهصورت خوراکی مصرف کردند و در گروه کنترل، مراقبت معمول انجام گردید. در روز 1، 3، 7 و ورود به لیبر نمره بیشاپ اندازهگیری شد. ابزار گردآوری دادهها شامل فرمهای پرسشنامه، معاینه، مشاهده و شمارش حرکات جنین و چکلیست مصرف گلاب بود. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آزمونهای تی، کای دو و تحلیل واریانس با مقادیر تکراری انجام گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد.
یافتهها: میانگین سن مادران در گروه مداخله و کنترل بهترتیب 16/5±53/26 و 28/5±53/26 سال بود. بین دو گروه از نظر شروع زایمان اختلاف معنیداری مشاهده نشد (303/0=p). تحلیل واریانس در اندازههای تکراری نشان داد میانگین نمره بیشاپ روز سوم و هفتم پس از شروع مداخله در دو گروه تفاوت آماری معناداری با یکدیگر نداشت (160/0=p). بر اساس نتایج این آزمون، روند تغییرات نمره بیشاپ در دو گروه افزایشی بود.
نتیجهگیری: با توجه به یافتههای پژوهش، مصرف 5 میلیلیتر گلاب خوراکی (با غلظت 24% اسانس گلمحمدی)، بر آمادگی سرویکس زنان نخستزا تأثیر نداشت و عوارض جانبی نیز نداشت. مطالعات آتی با دوزهای بالاتر گلاب و البته در رنج دوز ایمن بر آمادگی سرویکس توصیه میگردد.
آمادگی سرویکس,حاملگی ترم,زایمان,گلاب
https://ijogi.mums.ac.ir/article_17995.html
https://ijogi.mums.ac.ir/article_17995_069c1669f510565684f97c1349bbc115.pdf
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
24
1
2021
03
21
مقایسه عوارض زودرس مادری سزارین در دو روش بستن و بازگذاشتن پریتوئن جداری: یک مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور
77
86
FA
مهرنوش
مصطفایی
0000-0001-6916-7704
دانشجوی کارشناسی ارشد اتاق عمل، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
mostafaee@yahoo.com
دکتر بهزاد
ایمنی
0000-0002-1544-8196
استادیار گروه اتاق عمل، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
شیردل
زندی
دانشجوی کارشناسی ارشد اتاق عمل، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
zandi@yahoo.com
دکتر صغری
ربیعی
استادیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
10.22038/ijogi.2021.17996
مقدمه: سزارین با دو روش ترمیم و عدم ترمیم پریتوئن انجام میشود، اما در مورد مزایا و معایب این دو روش اختلاف نظر وجود دارد. بر همین اساس مطالعه حاضر با هدف مقایسه عوارض زودرس مادری سزارین در دو روش بستن و بازگذاشتن پریتوئن جداری انجام شد.
روشکار: این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور در سال 1398 بر روی 120 بیمار کاندید سزارین در بیمارستان فاطمیه همدان انجام گرفت. نمونهها بهصورت تصادفی در دو گروه 60 نفری ترمیم (گروه شاهد) و عدم ترمیم پریتوئن (گروه مداخله) قرار گرفتند. حین و بعد از جراحی عوارض زودرس مادری ثبت شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمونهای کای اسکوئر، تی مستقل و اندازهگیری مکرر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد.
یافتهها: نتایج نشان داد مدت زمان جراحی و خونریزی حین جراحی در بیماران با روش عدم ترمیم بهطور معنادار کمتر بود (05/0>p). همچنین مدت زمان ایلئوس، مقدار مسکن دریافتی و درد 12 و 24 ساعت بعد از جراحی در بیماران با روش عدم ترمیم بهطور معنادار کمتر بود (05/0>p)، اما دو گروه از نظر بروز درد 6 ساعت بعد جراحی و علائم بروز عفونت زخم جراحی تفاوت معناداری نداشتند (05/0<p).
نتیجهگیری: در سزارین با روش عدم ترمیم پریتوئن عوارضی همچون خونریزی حین جراحی، مدت زمان جراحی، ایلئوس بعد جراحی، درد و مصرف مسکن با شدت کمتری نسبت به سزارین با روش ترمیم پریتوئن بروز خواهد کرد، اما این دو روش از نظر بروز عفونت زخم جراحی تفاوتی ندارند.
پریتوئن جداری,سزارین,عوارض زودرس مادری
https://ijogi.mums.ac.ir/article_17996.html
https://ijogi.mums.ac.ir/article_17996_3dc46be72b81b82fa89f7c03cb448e3c.pdf
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
24
1
2021
03
21
نقش ریزمغذیها در باروری مردان و زنان: یک مطالعه مروری
87
98
FA
دکتر زمزم
پاکنهاد
0000-0002-1864-2576
استاد گروه تغذیه، دانشکده تغذیه، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
دکتر محمدجواد
طراحی
دانشیار گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
فاطمه
شقاقی
مربی گروه مامایی، مرکز تحقیقات اجتماعی و ارتقاء سلامت، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران.
shaghaghif921@mums.ac.ir
حدیثه
صفینژاد
مربی گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان، کرمان، ایران.
لیلا
اسدی
0000-0001-6896-5190
دانشجوی دکترای تخصصی بهداشت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
مربی گروه مامایی، مرکز تحقیقات پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی، یزد، ایران.
l_asadi66@yahoo.com
زهرا
محبی دهنوی
0000-0002-1640-7978
دانشجوی دکترای تخصصی بهداشت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
zahra.midwife@yahoo.com
10.22038/ijogi.2021.17997
مقدمه: باروری یعنی توانایی برای داشتن فرزند، بهعنوان یکی از علل تشکیل خانواده میباشد. عوامل متعددی میتوانند بر روی توانایی باروری افراد مؤثر باشند. ریزمغذیها برای فعالیتهای آنابولیک و کاتابولیک بدن ضروری هستند، در نتیجه میتوانند یک عامل مؤثر بر روی توانایی باروری افراد باشند. لذا مطالعه مروری حاضر با هدف تعیین نقش ریزمغذیها در باروری مردان و زنان انجام شد.
روشکار: در این مطالعه مروری جهت یافتن مقالات مرتبط پایگاههای فارسی Magiran، SID و پایگاههای انگلیسیPubmed ،Scopus ،SID Elsevier ، Web Of Sciences و موتور جستجوی Google Scholar با استفاده از کلید واژههای انگلیسی شامل: Infertility، fertility Infertility، Fertility، Male Infertility، Semen، Semen Parameters، Systematic Review، Clinical Trial، Case-Control، Female Infertility، Micronutrients، Vitamin A، Vitamin B، Vitamin C، Ascorbic Acid، Vitamin D، Vitamin E، Antioxidants، Folic Acid، Zinc و معادل فارسی آنها در بازه زمانی 2020-1990 مورد جستجو قرار گرفتند. مطالعات متعدد به شیوه کمی و کیفی که از لحاظ محتوا با هدف مطالعه حاضر قرابت داشتند، انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند.
یافتهها: از بین 1052 مقاله، 22 مورد از مرتبطترین آنها با هدف مطالعه حاضر انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از مرور مطالعات نشان داد مصرف ریزمغذیها شامل ویتامین D، E، C، A، روی، ید، سلنیوم، فولات و اسیدچرب امگا-3 میتوانند در بهبود شاخصهای باروری زنان و مردان نقش داشته باشند و کمبود هر کدام از این موارد در زنان و مردان نابارور مشاهده شده است.
نتیجهگیری: با توجه به اینکه تغذیه افراد به غذاهای آماده و سبک زندگی به زندگی بدون تحرک پیش رفته است و در نتیجه عدم تأمین نیازهای ضروری بدن برای فعالیتهای اساسی رخ میدهد، بهنظر میرسد توصیه به مصرف ریزمغذیها در زنان و مردان میتواند از بسیاری از مشکلات باروری جلوگیری کند و سبب کاهش هزینه درمان موارد ناباروری شود.
باروری زنان,باروری مردان,ریزمغذیها,ناباروری زنان,ناباروری مردان
https://ijogi.mums.ac.ir/article_17997.html
https://ijogi.mums.ac.ir/article_17997_7351b9efb70c2e75b8c83b3b1bdff7f8.pdf
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
24
1
2021
03
21
بارداری و عفونت کرونا: فیزیولوژی، برخی چالشها و راهکارها: مقاله مروری
99
111
FA
دکتر فیروزه
علویان
0000-0001-6866-8988
دکترای تخصصی فیزیولوژی پزشکی، گروه علوم پایه، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران.
کیمیا
علویان
0000-0002-9370-5688
دانشجوی کارشناسی مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، واحد نجفآباد، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران.
kimia.alavian@gmail.com
10.22038/ijogi.2021.17998
مقدمه: عفونت کووید-19، بیماری در حال پیشرفت است که با افزایش سریع مرگومیر در جهان همراه است. با شیوع عفونت کووید-19، پیشگیری و کنترل آندر بین زنان باردار و خطر بالقوه انتقال به جنین، به یک نگرانی اساسی تبدیل شده است.مطالعه حاضر ضمن معرفی شواهد مربوط به بیماریهای SARS و MERS در زنان باردار، برخی تغییرات فیزیولوژیک در این جمعیت و راهکارهای درمانی احتمالی را بررسی میکند.<br /> روشکار: در این مطالعه مروری، 147 مقاله مرتبط تا یک سپتامبر 2020 از پایگاههای اطلاعاتی فارسی و انگلیسی زبان Google، Google Scholar، Web of Science، PubmedوScopus؛ با استفاده از کلیدواژههایعفونت، COVID-19، بارداری، جنین و فیزیولوژی استخراج شد. مقالاتی که هدف نگارش این مقاله را در برنداشتند، از روند مطالعه حذف شدند. در نهایت از اطلاعات 66 مقاله برای نگارش مقاله حاضر استفاده شد.<br /> یافتهها: با وجود عدم انتقال عمودی ویروس از مادر به جنین طی شیوع قبلی کرونا ویروسهای SARS-CoV و MERS-CoV، یک مورد انتقال عمودیSARS-COV-2در اواخر بارداری، به جفت و جنین گزارش شده است. تغییر در بیان گیرنده ACE2، تغییرات تنفسی- عروقی و تغییر در سیستم ایمنی، برخی از دلایل حساسیت زنان باردار به SARS-COV-2 هستند. از اقدامات مدیریت و کنترل عفونت کووید-19 میتوان به غربالگری و مراقبتهای ویژه، دارودرمانی و درمان هدایت شده اشاره کرد.<br /> نتیجهگیری: با توجه به تغییرات ایمنی و فیزیولوژیکی در دوران بارداری و اطلاعات محدود درباره عفونت کووید-19، زنان باردار جمعیت در معرض خطر هستند و بهعنوان گروههای پرخطر معرفی شدهاند.
بارداری,جنین,فیزیولوژی,COVID-19,SARS-CoV-2
https://ijogi.mums.ac.ir/article_17998.html
https://ijogi.mums.ac.ir/article_17998_72d34033fa57bc765743055bbb79e86d.pdf
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
24
1
2021
03
21
گرانولارسل تومور در جدار شکم: گزارش مورد
112
117
FA
دکتر شیرین
طراز جمشیدی
0000-0002-5954-493x
استادیار گروه پاتولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
دکتر سمانه
مهجوری
0000-0001-6122-7637
دستیار تخصصی پاتولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
دکتر قدرتالله
مداح
استاد گروه جراحی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
دکتر معصومه
غریب
0000-0003-2501-2684
استادیار گروه پاتولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
10.22038/ijogi.2021.17999
مقدمه: گرانولارسل تومور (GCT) که قبلاً با عنوان گرانولار سل میوبلاستوما شناخته میشد، نئوپلاسم ناشایع بافت نرم بوده که احتمالاً از منشأ نورال یا نورواکتودرمال میباشد. مدتهای طولانی این ضایعه نئوپلازیک با منشأ عضله مخطط در نظر گرفته میشد. در واقع این نوع تومور در هر جایی از بدن یافت میشود، اما بهندرت در جدار شکم واقع میگردد. در این مطالعه یک مورد گرانولارسل تومور جداره شکم گزارش میشود.
معرفی بیمار: در این مطالعه خانمی 54 ساله گزارش میشود که از 20 روز قبل از مراجعه متوجه وجود ضایعهای نسبتاً دردناک و سفت در جدار شکم در ناحیه سوپراپوبیک شده بود. سونوگرافی و سی تی اسکن انجام شد و سپس بیمار تحت عمل جراحی اکسیزیون توده جدار شکم در ناحیه سوپراپوبیک قرار گرفت. رزکسیون جراحی بهصورت وسیع همراه با عضلات و فاسیای مجاور صورت گرفت. تشخیص هیستوپاتولوژیک قبل از عمل حائز اهمیت است؛ چراکه یکی از اهداف درمانی GCT، اکسیزیون وسیع برای بهدست آوردن مارژینهای عاری از تومور میباشد. در صورت درگیری مارژینها، شانس عود بسیار بالاست. سپس نمونه برای بررسی بیشتر به بخش پاتولوژی ارسال و جهت تشخیص نهایی ایمونوهیستوشیمی با مارکرهای CK، کروموگرانین، S100 و CD68 انجام شد. از آنجا که GCT جدار شکم یافتهای بسیار نادر از نظر بالینی و رادیولوژیک بوده و میتواند علائم بدخیمی را تقلید کند، بنابراین تشخیص صحیح آن از اهمیت بالایی برخوردار است.
نتیجهگیری: با توجه به موارد متعدد گزارش شده از این ضایعه در زنان و امکان مواجه بیشتر متخصصین زنان با این مورد لزوم شناخت دقیق این ضایعه در گروه جراحی زنان از اهمیت بالاتری برخوردار است تا از عواقب درمان نادرست جلوگیری بعمل آید.
تشخیص هیستوپاتولوژیک,جدار شکم,گرانولار سل تومور
https://ijogi.mums.ac.ir/article_17999.html
https://ijogi.mums.ac.ir/article_17999_0c5e7636157d31fca9b2ba13e490bb65.pdf