ORIGINAL_ARTICLE
اثر بی حسی نخاعی با میزان کم لیدوکائین همراه با فنتانیل بر وضعیت همودینامیکی مادران مبتلا به مسمومیت حاملگی شدید در حین سزارین
مقدمه: کاهش فشار خون به دنبال بی حسی نخاعی طی سزارین شایع است. در بیماران مبتلا به مسمومیت حاملگی اثرات بلوک سمپاتیک ناشی از بی حسی نخاعی شدیدتر بوده و بیماران به افدرین بیشتری پس از بلوک نخاعی نیاز دارند. مخدرهای اینتراتکال اثر سینرژیک با داروهای بی حس کننده موضعی داشته و بلوک حسی را بدون افزایش بلوک سمپاتیک تشدید می کنند. هدف از این مطالعه، بررسی تغییرات همودینامیک پس از بی حسی نخاعی با میزان کم لیدوکائین همراه با فنتانیل در سزارین مادران دچار مسمو میت حاملگی شدید بود.
روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1384-1385 در بیمارستان الزهرا(س ) دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شده است .60 زن حامله دچار مسمو میت حاملگی شدید که تحت سزارین قرار گرفتند به صورت تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم و واردمطالعه شدند.در گروه مورد، حین بی حسی نخاعی 50 میلی گرم لیدوکائین 5% همراه با gµ10 فنتانیل و در گروه شاهد بیمار 100 میلی گرم لیدوکائین 5% تزریق شد. تعداد ضربان قلب و فشارخون مادر در زمان های منظم ثبت شد. درد، ناراحتی، تهوع و استفراغ حین عمل و نیز نمره آپگار نوزادان در دقایق 1 و 5 تولد و مشخصات فردی در پرسشنامه یادداشت وبا استفاده از آمار توصیفی و آزمونهای تی وکای اسکوئر و فیشر پردازش گردید.
نتایج: بیماران گروه مطالعه، شیوع کمتری از کاهش فشار خون پس از بی حسی نخاعی داشتند (به ترتیب20% در مقابل 33/63% بیماران ؛ 0001/0p< ). شدت افت فشار خون در گروه شاهد به طور معنی دار بیشتر از گروه مطالعه بود (به ترتیب 28/10±59/34 درصد در مقابل 43/8±50/23 درصد ؛ 0001/0p< ). مصرف افدرین در گروه شاهد به طور معنی دار بیشتر از گروه مطالعه بود (به ترتیب 15/5 ± mg00/4 میلی گرم در مقابل 60/2±33/1 میلی گرم ؛ 015/0p= ). میزان تغییرات تعداد ضربان قلب به میزان بیشتر از 30% در دو گروه مشابه بود، گر چه کاهش تعداد ضربان قلب در گروه شاهد بیشتر از گروه مطالعه بود (19/0p=). درد و ناراحتی حین کشش صفاق در گروه شاهد (33/83%) به طور معنی دار بیشتر از گروه مطالعه (66/16%) بود (0001/0p<). نمره آپگار دقایق اول و پنجم نوزادان در دو گروه مشابه بود (به ترتیب 75/0p= و 22/0p=).
نتیجه گیری: میزان کم لیدوکائین همراه با فنتانیل اینتراتکال، بیهوشی مناسب برای جراحی، با ثبات همودینامیکی در مادر، بدون اثرات جانبی در نوزاد را طی سزارین مادران دچار مسمو میت حاملگی شدید فراهم می آورد.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_5934_bcd66fb3ddaa7298b2c1653d3a1cfa54.pdf
2008-12-21
1
8
10.22038/ijogi.2008.5934
سزارین
مسمو میت حاملگی
بی حسی نخاعی
میزان پایین لیدوکایین
فنتانیل
سیمین
آتش خویی
1
دانشیار گروه بیهوشی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز
LEAD_AUTHOR
رسول
آذرفرین
2
استادیار گروه بیهوشی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز
AUTHOR
پروین
مصطفی قره باغی
pm_gharabaghi@yahoo.com
3
دانشیار گروه زنان و مامائی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز
AUTHOR
1. Miller RD. Miller's Anesthesia. 6th ed, Phyladelphia: Elsevier Churchil livingstone; 2005. 2333.
1
2. Chestnut DH. Obstetric Anesthesia. 2th ed. Newyork: Mosby; 1999. 905-80.
2
3. Okafor UR, Okezie O. Maternal and fetal outcome of anesthesia for caesarean delivery in
3
preeclampsia in Enugu, Nigeria: a retrospective observational study. Int J Obstet Anesth 2005;
4
14(2):108-30.
5
4. AYA AGM, Mangin R, Vialles N , Ferror J-M, Robert C, Ripart J, et al. Patients with severe
6
preeclampsia experience less hypotension during spinal anesthesia for elective cesarean delivery
7
than healthy parturients: A prospective cohort comparison. Anesth Analg 2003; 97(3):867-72.
8
5. Mandal NG, Surapaneni S. Regional anesthesia in preeclampsia: advantages and disadvantages.
9
Drugs 2004; 64(3):223-36.
10
6. Chiu CL, Mansor M, Ng KP, Chan YK. Retrospective review of spinal versus epidural anesthesia
11
for cesarean section in preeclamptic patients. Int J Obstet Anesth 2003;12(1):23-7.
12
7. Sharwood-Smith G, Clark V, Watson E. Regional anesthesia for cesarean section in severe
13
preeclampsia: Spinal anesthesia is the preferred choice. Int J Obstet Anesth 1999; 8(2): 85-9.
14
8. Karinen J, Rasanen J , Alahuhta S, Jouppila R, Jouppila P. Maternal and uteroplacental
15
hemodynamic state in preeclamptic patients during spinal anesthesia for cesarean section. Br J
16
Anesth 1996; 76(5):616-20.
17
9. Shifman Em, Filipprovich GV. Safety of subarachnoid anesthesia during cesarean in pregnant
18
women with preeclampsia. Anesthesiol Reanimatol 2003; sep-oct (5): 38-41.
19
10. Ahmed SM, Khan RM, Bano S, AJmani P, Kumar A. Is spinal anesthesia safe in preeclamptic
20
toxemia patients? J Indian Med Assoc 1999; 97(5):165-80.
21
11. Santos AC, Birnbach DJ. Spinal anesthesia in the parturient with severe preeclampsia: Time for
22
Reconsideration. Anesth Analg 2003; 97:621-3.
23
12. Clark VA, Sharwood-Smith GH, Stewart AVG. Ephedrine requirements are reduced during spinal
24
anesthesia for cesarean section in preeclampsia. Int J Obstet Anesth 2005; 14(1):9-13.
25
13.Jain K, Grover K, Mahajan R, Batra YK. Effect of varying doses of fentanyl with low dose spinal
26
bupivacaine for cesarean delivery in patients with pregnancy-induced hypertension. Int J Obstet
27
Anesth 2004; 13(4):215-20.
28
14. Ramanathan J, Vaddadi AK, Arheart KL. Combined spinal and epidural anesthesia with low doses
29
of intrathecal bupivacaine in women with severe preeclampsia: a preliminary report. Reg Anesth
30
pain Med 2001; 26(1):46-51.
31
15. Choi DH, Ahn HJ Kim MH. Bupivacaine-sparing effect of fentanyl in spinal anesthesia for cesarean
32
delivery. Reg Anesth Pain Med 2000; 25(3):240-5.
33
16. Helbo-Hansen HS, Ang U, Lindholm P, Klitgaard NA. Neonatal effects of adding epidural fentanyl
34
0.5% bupivacaine for cesarean section. Int J Ostet Anesth 1993; 2(1):27-33.
35
17. Obara M, Sawamura S, Satoh Y, Chinzei M, Sekiyama H, Tamaj H, et al. The effect of intrathecal
36
fentanyl added to hyperbaric bupivacaine for cesarean section. Masui 2003; 52(4): 378-82.
37
18. Dahlgren G, Hultstrand C, Jakobsson J, Norman M, Eriksson EW, Martin H. Intrathecal sufentanil,
38
fentanyl or placebo added to bupivacaine for cesarean section. Anesth Analg 1997; 85(6):1288-93.
39
19. Ben-David B, Miller G, Gavriel R, Gurevitch A. Low dose bupivacaine – fentanyl spinal anesthesia
40
for cesarean delivery. Reg Anesth Pain Med 2005; 25(3):235-9.
41
20. Lim Y, Loo CC, Goh E. Ultra low dose combined spinal and epidural anesthesia for cesarean
42
section. Int J Obstet Anesth 2004; 13(3):198-9
43
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی عوامل مؤثر برتراکم پارانشیمال پستانها در ماموگرافی
مقدمه : افزایش تراکم پارانشیمال پستانها امروزه به عنوان عاملی برای ماموگرافی های منفی کاذب شناخته شده است. هدفاین مطالعه بررسی عوامل موثر برتراکم پارانشیمال پستانها وتعیین شیوع و توزیع ماموگرام های متراکم بوده است.
روش کار: این مطالعه توصیفی از اول فروردین 1382- اسفند 1382 در زنان مراجعه کننده به بخش رادیولوژی بیمارستان قائم مشهد انجام شده است. 1000 زن که پستان محتوی بافت چربی (مساوی یا کمتر از 50% بافت متراکم) بودند و یا پستانهای خیلی متراکم (مساوی یا بیشتر از 90% بافت متراکم) داشتند و به منظور تشخیص و یا غربالگری ماموگرفی شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند در این مطالعه تراکم سنجی پستانها به اندازه پستانها وجود کلسیفیکاسوین های پستانی با نمای خوش خیم در ماموگرافی ها بررسی شد. اطلاعات بالینی و مشخصات فردی شامل سن، تعداد زایمان، سن در زمان اولین حاملگی، درمان جایگزینی هورمونی، سابقه خانوادگی سرطان پستان در پرسشنامه جمع آوری و با استفاده از آمار توصیفی وجداول توزیع فراوانی وآزمونهای آماری کای اسکوئر و اسپیرمن پردازش شد و ارزشP کمتر از 05/0 معنی دار تلقی گردید.
نتایج: تراکم پارانشیمال پستانها در ماموگرافی با سن ارتباط داشت و به طور پیشرونده با افزایش سن از گروه سنی 25-29 سال تا گروه سنی 75-79 سال، کاهش نشان داد (P<0.01) افزایش تراکم پارانشیمال پستانها در زنانی که دارای پستانهای کوچکتر بوده و کمتر از 2 حاملگی داشتند، یا تحت درمان جایگزینی هورمونی قرار گرفتند بودند (P<0.01) بیشتر بود. شیوع کلسیفیکاسیون های خوش خیم نیز با ازدیاد سن، افزایش نشان داد.
نتیجه گیری: این مطالعه تاییدی براثر سن و درمان جایگزینی هورمونی بر روی تراکم سنجی پارانشیمال پستان ها است که مطرح کننده کاهش احتمالی حساسیت ماموگرافی در کشف بدخیمی در زنان جوان و در زنانی است که تحت درمان جایگزینی هورمونی قرار دارند. البته در حدود 10% از زنان 25-39 ساله دارای بافت پستان عمدتا حاوی بافت چربی بودند، که به طور معمول اشکالی در تفسیر و کشف ضایعات در ماموگرافی ایجاد نمی نماید.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_5935_49ee63ed10d1a9c05afa9343ed2a26e1.pdf
2008-12-21
9
16
10.22038/ijogi.2008.5935
تراکم سنجی پستانها
ماموگرافی
پارانشیمال
درمان جایگزینی هورمونی
آزیتا
آذریان
azariana@mums.ac.ir
1
استادیار گروه رادیولوژی بیمارستان قائم، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
LEAD_AUTHOR
مهیار
محمدی فرد
2
استادیار رادیولوژی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند
AUTHOR
1. Bird RE, Wallace TW, Yankaskas Bc. Analysis of cancers missed at screening mammography
1
Radiology 1992 ; 184 (3) : 613 – 7.
2
2. Holland R, Hendriks JH, Mravunacm M.Mammographically occult breast cancer. A pathologic
3
and radiologic study. Cancer 1983 ; 52 (10) : 1810 – 9.
4
3. Van Gils C, Otten y, Verbeek A, Hendriks JH, Holland R. Effect of mammographic breast
5
density of breast cancer screening performance, a study in Nijmegen , the Netherlands. J
6
Epidemiol community Health 1998 ; 52 : 267–71.
7
4. Reintgen D,Berman C , Cox C , Baekey P, Nicosia S, Greenberg H, et al. The anatomy of
8
missed breast cancers. Surg oncol 1993 ; 2 : 65 – 75.
9
5. Patel M, Whitman G.Negative mammograms in symptomatic patients with breast cancer. Acad
10
Radiol 1998 ; 5 : 26 – 33.
11
6. Kerlikowske K, Grady D, Braclay J, Sickles EA, Ernster V. Effect of age, breast density and
12
family history on the sensitivity of first screening mammography. JAMA 1996; 276: 33 – 38.
13
7. Jackson VP , Hendrick RE, Feig SA, Kopans DB. Imaging of the radiographically dense breast.
14
Radiol 1993 ; 188 (2) : 297 – 301.
15
8. Hams SE, Flaming DP, Hesley KL, Meiches MD, Jensen RA, Evans WP, et al. MR Imaging of
16
the breast with rotating delivery of excitation off resonance : clinical expeience with pathologic
17
correlation. Radiol 1993 ; 187 (2) : 493 – 501.
18
9. Powell KA, Obuchowski NA, Darvos Wy , Chilcote WA. Quantitative analysis of breast
19
parenchymal density : correlation with women's age. Acad Radiol 1999; 6 (12): 742 – 7.
20
10. EL – Bastawissi AY , White E, Mandelson MT. Taplin S. Variation in mammographic breast
21
density by race. Ann Epidemiol 2001; 11(4): 257 – 263.
22
11. Brisson J, Morrison As, Khalid N.Mammographic Parenchymal Features and breast cancer in the
23
breast cancer detection demonstration project. J Natl Cancer Inst 1988; 80 (19): 1534 – 40.
24
12. Haiman CA, Bernstein L, Van Den Berg D, Ingles SA, Salane M, Ursin G. Genetic determinants
25
of mammographic density. Breast cancer Res 2002; 4 (R5).
26
13. Wolf JN. Breast parenchymal patterns and their changes with age. Radiol 1976; 121 (3): 545 – 52.
27
14. Stomper P, D 'Souza D,Dinitto P, Arredondo MA. Analysis of parenchymal density on
28
mammograms in 1353 women 25 – 79 years old. Am J Radiol 1996; 167: 1261–1265.
29
15. Sickles EA. Mammographic features of 300 consecutive non palpable breast cancers AJR, 1986;
30
146 (4): 661–3.
31
16. Page DL, Winfield AC. The dense mammogram (editorial). AJR 1986; 147: 487 – 9.
32
17. Stomper PC, Penetrante RB, Edge SB , Arredondo MA, Blumenson LE, Stewart CC. Cellular
33
proliferative activity of mammographic normal dense and fatty tissue determined by DNA S
34
phase percentage. Breast cancer Res treat 1996; 37: 229 – 39.
35
18. Warren R.Hormones and mammograhic breast density. Maturitas 2004; 49: 67 – 78.
36
19. Marchesoni D,Driul L, Ianni A, Fabiani G, Della Martina M, Zuiani C, et al. Postmenopausal
37
hormone therapy and mammographic breast density. Maturitas 2006; 53: 59 – 64.
38
20. Ziv E, shepherd J, Smith – Bindman R, Kerlikowske K. Mammographic breast density and
39
family history of breast cance. J Natl Cancer Inst 2003; 95 (7): 556 – 8.
40
21. Boyd NF, Byng JW, JONG RA, Fishell EK, Little LE, Miller AB, et al. Quantitative
41
Classification of mammographic densities and breast cancer risk: result from the Canadian
42
National breast screening study. J Natl Cancer Inst 1995; 87 (9): 670 – 5.
43
22. Nango Y, Kawaguchi Y, Sugiyama y, Saji S, Kashiki Y. Relationship between mammographic
44
density and the risk of breast cancer in Japanese women: a case – control study. Breast cancer
45
2003; 10 (3): 228 – 33.
46
23. Greendale GA, Reboussin BA, Slone S , Wasilauskas C, Pike MC, Ursin G. Postmenopausal
47
hormone therapy and change in mammographic density. J Natl cancer Inst 2003; 95(1): 30 –37.
48
24. Baines CJ. Menstrual cycle variation in mammographic breast density: so who cares? J Natl
49
cancer Inst 1998; 90 (12): 875 – 6.
50
25. White E, Velentgas P, Mendelson M, Lehman CD, Elmore JG, Porter P, et al.Variation in
51
mammographic breast density by time in menstrual cycle among women aged 40 – 49 years.J
52
Natl cancear Inst 1998 ; 90 (12) : 906 – 910.
53
26. Boren W, Hunter T, Bjelland J, Hunter KR. Comparison of breast consistency at palpation with
54
breast density at mammography. Invest Radiol 1990; 25: 1010 – 11.
55
27. Rosenberg R, Hunt W, Williamson M, Gilliland FD, Wiest PW, Kelsey CA, et al. Effect of age,
56
breast density, ethnicity, and estrogen replacement therapy on screening mammographic
57
sensitivity and cancer stage at diagnosis: Review of 183134 screening mammograms in
58
Albuquerque, New Mexico. Radiol 1998; 209: 511 – 518.
59
28. Laya MB, Gallagher JC, Schreiman JS, Larson EB, Watson P, Weinstein L. Effect of
60
postmenopausal hormonal replacement therapy on mammographic density and parenchymal
61
pattern. Radiol 1995; 196 (2): 433–7.
62
29. Ciatto S, Bonardi R, Zappa M. Impact of replacement hormone therapy in menopause on breast
63
radiologic density and possible complications of mammography in the assessment of breast
64
masses. Radiol Med 2001; 101 (1-2): 39 – 43.
65
30. Kaewrudee S,Anuwutnavin S, Kanpittaya J, Soontrapa S, Sakondhavata C. Effect of estrogen –
66
progestin and estrogen on mammographic density. J Reprod Med, 2007; 52(6) : 513 -20.
67
ORIGINAL_ARTICLE
رابطه بین قطر، تعداد فولیکول و ضخامت اندومتر با موفقیت بارداری به دنبال تلقیح داخل رحمی اسپرم
مقدمه: یکی از روشهای درمان نازائی ناشی ازعامل مردانه تحریک تخمک گذاری و انجام تلقیح داخل رحمی (IUI) می باشد. برای افزایش میزان حاملگی و کاهش عوارضی مانند سندرم تحریک بیش از حد تخمدان، زمان انجام تلقیح داخل رحمی با توجه به تعداد و قطر فولیکولها و همچنین ضخامت اندومتر از اهمیت بسیاری برخوردار است. لذا این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بین حاملگی و تعداد و قطر فولیکول ها و ضخامت آندومتر در بیماران ناباروری که تحت درمان با کلومیفن و IUI قرار گرفته اند انجام شد.
روش کار: این پژوهش مورد –شاهدی در بیماران مراجعه کننده به مرکز ناباروری مشهد در طی سال 1380 انجام شده است. 100 بیمار در دو گروه مورد (50 زن حامله) و شاهد (50 زن غیر حامله) مورد مطالعه قرار گرفتند. تعداد، قطر فولیکول و ضخامت اندومتر با استفاده از سونوگرافی از طریق واژینال در روز تزریق گنادوتروپین جفتی انسانی بررسی شد. نتایج سونوگرافی، مشخصات فردی، در پرسشنامه جمع آوری و با استفاده ازآمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی وآزمون های تی، کای دو آنالیز کواریانس و آزمون ضریب همبستگی چندگانه پردازش و مقایسه شدند.
نتایج: میان قطــــر فولیکــول و وقــــوع بارداری در دو گروه، تفـــاوت معنی داری وجود داشت (2 =5.8 Xو 05/0 = p). همچنین در دو گروه تفاوتهای آشکاری بین تعداد فولیکولها و وقوع بارداری وجود داشت (01/0=r و29/0 r=). بین وقوع حاملگی و ضخامت اندومتر هم در دو گروه باردار و غیر باردار تفاوت واضحی وجود داشت (033/0 =p و 21/0 r=).
نتیجه گیری: در این پژوهش میزان بارداری با قطر و تعداد فولیکول و ضخامت اندومتر به دنبال تحریک تخمک گذاری با کلومیفن سیترات و IUI ارتباط مستقیم داشت.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_5936_c47f2359ae987d7501ba5cb9cebd20b5.pdf
2008-12-21
17
24
10.22038/ijogi.2008.5936
بارداری
قطر فولیکول
تعداد فولیکول
ضخامت آندومتر
کلومیفن سیترات
تحریک تخمک گذاری
تلقیح داخل رحمی اسپرم
نیره
خادم
kademn@mums.ac.ir
1
دانشیار گروه زنان و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
LEAD_AUTHOR
سکینه
قربانی
2
دستیار زنان و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
AUTHOR
1. ZABREK M, Edward FA .Can I get pregnant?The basic infertility workup. Clinical obstetrics
1
and gynecol 1996;39:223-230.
2
2. Speroff L,Fritez MA. Clinical gynecology redocrinology and infertility .7th edition, USA
3
Lippincott: Williams & Wilkins; 2005.1054 -55.
4
3. Keye WR, Chang RJ, Rebar RW.Semen analysis, sperm processing IVF, Techniques in ART
5
“Evaluation and treatment of infertility” W.B. Sauders Company; 1995. 788 – 789.
6
4. Berek JS .Novak’s gynecology. 13th edition,.USA Lippincott: Williams & Wilkins; 2002. 973 -
7
5. Sciarra J, Watkins T J. Gynecology and obstetrics. Philadelphia: Harpeu & Row ;1995. vol
8
5,chap 67:1 – 8.
9
6. Nachtigall MJ Schwartz LB. The application of transvaginal ultrasound for evaluation induction
10
and in vitro fertilization. clinical obstetrics gynecol 1996; 39: 231-247.
11
7. Zhange X, Chen C.H. Increased endometrial thickness is associated with improved treatment
12
outcome for selected patients undergoing in vitro fertilization emberyo transfer. Fertile steril,
13
2005; 83(2): 336-340.
14
8. Rashidi BH, sadeghi M. Relationships between pregnancy rates following invitro fertilization or
15
intracytoplasmic sperm injection and endometrial thickness and patterns. Eur J Obstet Gynecol
16
reprod Biol. 2005; 120(2): 179-184.
17
9. Ueno J, Oehninger S, Brzyski RG, Acosta AA, philput B, Muasher SJ. Ultrasonographic
18
appearance of the endometrial in natural and stimulated in – vitro fertilization cycles and its
19
correlation with outcome. Hum Reprod 1991; 6: 901.
20
10. Check JH, Nowroozi K, Choe. J, Lurie D, Dietterich C. The effect of endometrial thickness and
21
echo pattern on in vitro fertilization outcome in donor oocyte – emberyo transfer cycle, Fertil
22
steril, 1993; 59: 72.
23
11. Fanchin R, Righinic, Ayoubi J, oliveanes F, dc ziegler D, frydman R,.Newlook at endometrial
24
echogenicity: objective computer – assisted – embryo transfer,.Fertil steril, 2000; 74: 274.
25
12. Zaidi J, Campbells P R, Tan SL. Endometrial thickness, morphology, vascular penetration and
26
velocimetry in predicting implantation in an invitro fertilization program. Ultrasound obstet
27
gynecol 1995; 6: 191.
28
13. Khalifa E, Brzyski RG, ochninger s, Acosta AA, muasher SJ,. Sonographic appearance of the
29
endometrium: the predictive value to the outcome of invitro fertilization in stimulated cycles.
30
Hum Reprod , 1992; 7: 677.
31
14. Bassil S. Changes in endometrial thickness width, length and pattern in predicting pregnancy outcome
32
during ovarian stimulation invitro fertilization. Ultrasound Obstet Gynecol, 2001;18: 258.
33
15. Dickey RP, Olar TT, Curohe DN, Taylor SN, Rye PH. Endometrial pattern and thickness
34
associated with pregnancy outcome after assisted reproductive technologies. Hum Reprod,
35
1992; 7:418.
36
16. Ozcakir HT, Goker EN, Terek MC, Adakans, V M, Levi R, Tavmergen E. Areh Gynecol obstet
37
2002; 266(1): 18-20.
38
17. Perry GA, Smith MF, Lucy MC, Green JA, Parks TE, Macneil MD,et al.R elationship between
39
follicle size and insemination and pregnancy. Success.Proc Natl Acad Sci USA 2005; 102
40
(14):5268 – 5273.
41
18. Perry GA, Smith MF, Roberts AJ, Maceneil MD, Geary TW. Relationship between size of
42
ovulatory follicle and pregnancy.
43
19. success in beef heifers.” J Anim Sci, 2006; Oct 23; [Epub ahead of print].
44
ORIGINAL_ARTICLE
نتایج حاملگی پس از اهدا جنین در سیکل طبیعی
مقدمه: امروزه اهدا جنین های حاصل از لقاح آزمایشگاهی یکی از روشهای رایج کمک به زوجهای نابارور می باشد که خود قادر به تولید جنین با روشهای کمکی باروری آزمایشگاهی مرسوم نمی باشند. کیفیت آندومتر رحم گیرنده و زمان انتقال جنین از عوامل بسیار موثر در کسب موفقیت بالا در سیکلهای انتقال جنین می باشند. هدف از این مطالعه بررسی نتابج حاملگی پس از اهدای جنین در سیکل طبیعی افراد گیرنده بوده است.
روش کار: این مطالعه توصیفی درسال 138 درمرکزناباروری شهر همدان انجام شده است. 24 زوج گیرنده توسط جنین های اهدایی از 17 زوج اهدا کننده تحت عمل اهدا جنین قرار گرفتند. اهدا جنین در روزهای 14-17 و 2-3 روز بعد از تجویز پروژسترون در سیکل طبیعی افراد گیرنده انجام پذیرفت. آزمایش حاملگی دو هفته پس از انتقال جنین انجام پذیرفت و پاسخ مثبت در صورت مشاهده جنین با سونوگرافی که در خود مرکز انجام می پذیرفت به عنوان حاملگی مثبت ثبت شد. مشخصات فردی، نتایج تجویز هورمون و اهدا جنین در پرسشنامه جمع آوری و با استفاده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی پردازش شد.
نتایج: میانگین سن افراد گیرنده و دهنده جنین به ترتیب 2/32 و 2/26 بود که بطور متوسط 3/2 جنین به هر کدام از افراد گیرنده انتقال یافت که در 30% از موارد (8 مورد از 24 مورد) منجر به حاملگی کلینیکی گردید.
نتیجه گیری: از این مطالعه می توان نتیجه گرفت که انتقال جنین در سیکل های طبیعی یک روش ارزان، آسان و قابل قبول در زوجهای کاندید اهدا جنین می باشد که می تواند توام با میزان موفقیت بالایی انجام پذیرد.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_5937_410cf7725d7bfcbc5053f4145359e960.pdf
2008-12-21
25
30
10.22038/ijogi.2008.5937
باروری آزمایشگاهی
اهدا جنین
سیکل طبیعی
ناباروری
مرضیه
فریمانی
dr_farimani@yahoo.com
1
استادیار ، مرکز ناباروری فاطمیه، دانشگاه علوم پزشکی همدان
LEAD_AUTHOR
صغری
ربیعی
rabieesogol@yahoo.com
2
استادیار ، مرکز ناباروری فاطمیه، دانشگاه علوم پزشکی همدان
AUTHOR
ایرج
امیری
3
دانشیار، مرکز ناباروری فاطمیه، دانشگاه علوم پزشکی همدان
AUTHOR
هوشنگ
باب الحوایجی
4
استادیار ، مرکز ناباروری فاطمیه، دانشگاه علوم پزشکی همدان
AUTHOR
نوشین
محمد پور
5
کارشناس ارشد مامایی، مرکز ناباروری فاطمیه، دانشگاه علوم پزشکی همدان
AUTHOR
1. American Society for Reproductive Medicine. Guidelines for gamete and embryo donation: a
1
practice committee report .Fertil Steril.2002; 77:S1.
2
2. Lee J,Yap C. Embryo donation: a review. Acta obstet Gynecol Scand. 2003 Nov; 82(11):991-96.
3
3. Trounson V, Leeton J, Besanko M, Wood C ,A Conti. Pregnancy established in an infertile patient
4
after transfer of a donated embryo fertilised in vitro. Br Med J (Clin Res Ed). 1983 March 12;
5
286(6368): 835–838.
6
4. Van Voorish B, Grinstead D, Sparks A. Establishment of a successful dono embryo program:
7
medical,ethical and policy issues. Fert. Steril.April 1999,71(4) :604-608.
8
5. De Lacey S. Decision for the fate of frozen embryos: Feresh insights into patients thinking and their rationales for
9
donating or discarding embryos. Hum Reprod. 2007 Jun; 22(6): 1751-8. [Epub ahead of print].
10
6. Bettahar-Lebugle K, Wittemer C, Firtion C, Rongieres C, Ohi J, Nisand I. et al . Embryo donation in
11
France: practice and difficulties.Strasbourg experience. Gynecol Obstet Fertil. 2007 Feb;35(2): 114-
12
7. Fasouliotis SJ, Schenker JG.Cryopreservation of embryos:medical,ethical,and legalissues. J Assist.
13
Reprod Genet 1996;13: 756-761.
14
8. Edwards RG ,Beard HK. Destruction of cryopreserved embryos.UK law dictated the destruction of
15
3000 cryopreserved human embryos. Hum Reprod. 1997 ; 12: 3-11.
16
9. Navot D, Scott RT, Droesh K,Veeck LL, Liu HC, Rosenwaks Z. The window of embryo transfer and
17
efficency of human conception in vitro. Fertil Steril 1991; 55:114 -120
18
10. Viveca Söderström-Anttila, Tuija Foudila, Ulla-Riitta Ripatti and Rita Siegberg Embryo donation:
19
outcome and attitudes among embryo donors and recipients Human Reproduction.2001; Vol. 16,
20
11. Paulson RJ, Hatch IE ,Lobo RA, Sauer MV. Cumulative conception and live birth rates after oocyte
21
donation :implication regarding endometrial receptivity ,Hum Reprod. 1997;12:835-42.
22
12. Li TC,Cook ID,Warren MA,Goolamallee M,Graham RA,Aplin JD,Endometrial responses in
23
artificial cycles: aprospective study comparing four difference oesterogen dosage . Br J Obstet
24
Gynecol 1992; 99:751.
25
13. Shapiro H, Cowell C, Casper RF. The use of vaginal ultrasound for monitoring endometrial
26
prepration in adonor oocyte program. Fertil Steril1993; 59:1055-61
27
14. Gonen Y,Casper RF, Jacobson W,B lankier J. Endometrial thickness and growth during ovarian
28
stimulation :a possible predictor of implantation in invitro fertilization ,Fertil Steril.1989; 52:446-53.
29
15. Mellon RW, Taney FH, Kuhar MJ, Colon JM, Weiss G. Transfer of cryopreserved-thawed embryos:
30
the natural cycle versus controlled preparation of the endometrium with gonadotropin-releasing
31
hormone agonist and exogenous estradiol and progesterone (GEEP). Fertil Steril 1989; 52(4):609-16.
32
16. Cattoli M, Ciotti,P, Seracchioli R,. Casadio v, Bianchi L.,Preti S, et al.. A randomized prospective
33
study on cryopreserved-thawed embryo-transfer: natural versus hormone replacement cycles. Human
34
Reprod 1994; 9 :139–140.
35
17. Dal Prato L, Borini A, Cattoli M, Bonu, M.A, Sciajno R , Flamigni, C. Endometrial preparation for
36
frozen-thawed embryo transfer with or without pretreatment with gonadotropin-releasing hormone
37
agonist. Fertil Steril 2002; 77 : 956–960
38
18. El-Toukhy T, Taylor A, Khalaf Y, Al-Darazi K, Rowell P, Seed P, et al.. Pituitary suppression in
39
ultrasound-monitored frozen embryo replacement cycles A randomised study. Hum Reprod 2004;19,
40
874–879.
41
19. Gelbaya TA, Nardo LG, Hunter HR, Fitzgerald CT, Horne G ,Pease EE et al. Cryopreserved-thawed
42
embryo transfer in natural or down-regulated hormonally controlled cycles: a retrospective
43
study,.Fertil Steril 2006; 85 : 603–609.
44
20. Bilotas M, Baranao RI, Buquet R., Sueldo C, Tesone M, Meresman G. Effects of GnRH analogues
45
on apoptosis and expression of Bcl-2, Bax, Fas and FasL proteins in endometrial epithelial cell
46
cultures from patients with endometriosis and controls. Hum Reprod 2007, 22 (3): 644–5.
47
ORIGINAL_ARTICLE
ارتباط بین عفونت بروسلائی بدون علامت و سقط خود به خودی
مقدمه: ارتباط بروسلوز با سقط خود به خودی در حیوانات اثبات شده در صورتی که هنوز ارتباط شناخته شده ای بین بروسلوز و سقط در انسان گزارش نشده است. با توجه به آندمیک بودن بیماری و شیوع بالای بروسلوز در ایران و قابل تشخیص و درمان بودن بیماری و نیز نامشخص بودن علل سقط در بسیاری از خانم ها، این مطالعه با هدف بررسی ارتباط احتمالی سقط خودبه خودی وعفونت بروسلایی طراحی و اجرا شده است.
روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1385 در بیمارستان امیرالمومنین (ع) وابسته به دانشگاه علوم پزشکی سمنان انجام شده است. 81 زن با سقط خودبه خودی به عنوان گروه مورد و 103زن با حاملگی طبیعی به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. دو گروه ازنظر تعداد حاملگی قبلی، تعداد سقط قبلی و سن حاملگی با هم همگن بودند. 2 سی سی خون از هر نفر گرفته و سرم آن جدا وسپس تیتر IgG و IgM در هر دو گروه به روش الیزا اندازه گیری شد. تیتر IgG یا IgM بیشتر یا مساوی10 واحد به عنوان سرولوژی مثبت تلقی شد. مشخصات فردی، اطلاعات مربوط به سن حاملگی، سابقه مصرف شیر نجوشیده و پنیر محلی و نتایج آزمایشات خون، در پرسشنامه جمع آوری شد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و آزمونهای کلموگروف اسمیرنوف، تی، من ویتنی، کای اسکوئر و همچنین رگرسیون لجستیک تحلیل داده ها در سطح معنی داری 5% انجام شد.
نتایج: از نظر سنی دو گروه تفاوت معنی داری نداشتند. همچنین دو گروه از نظر تعداد حاملگی قبلی، تعداد سقط قبلی، سن حاملگی وسابقه مصرف پنیر محلی همگن بودند. 2/6٪ خانم های باسقط خود به خودی و6/13% خانم های گروه شاهد IgG بیشتر یا مساوی10 واحد داشتند. تمام خانم های دو گروه سرولوژی IgM منفی داشتند. بین ابتلا به بروسلوز و بروز سقط ارتباط معنی دار نبود، اما بین ابتلا به بروسلوز و مصرف شیر نجوشیده ارتباط معنی دار دیده شد.
نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهد، ابتلا به عفونت بروسلایی بدون علامت عاملی جهت ایجاد سقط نمی باشد.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_5938_8acf2f141bb14534fcf3683a16d8afbf.pdf
2008-12-21
31
37
10.22038/ijogi.2008.5938
بروسلوز
سقط خود به خودی
سرولوژی
حاملگی
محمد
نساجی زواره
1
استادیارگروه بیماری های عفونی دانشگاه علوم پزشکی سمنان
LEAD_AUTHOR
ناهید
رهبر
rahbar.nahid@gmail.com
2
استادیاربخش زنان وزایمان دانشگاه علوم پزشکی سمنان
AUTHOR
راهب
قربانی
ghorbani.raheb93@gmail.com
3
استادیاربخش پزشکی اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی سمنان
AUTHOR
صباحت
لواف
4
پزشک عمومی
AUTHOR
1. Griebel CP, Halvorsen J, Golemon TB, Day AA. Management of spontaneous abortion. Am
1
Fam Physician 2005 Oct; 72:1243-50
2
2. Speroff L, Glass R, Kase N. Clinical Gynecologic Endocrinology and Infertility, 7th ed.,
3
Philadelphia: Lippincott Williams and Wilkins; 2005.1090-93.
4
3. Decherng A, Nathon L, Bovon S. Current Obstetric and gyne cologic, 9thed. New York:
5
McGrow-Hill; 2003.193,272-277.
6
4. Mandell G, Benett J, Doline R. Principle and practice of infectious disease, 6th ed. Philadelphia:
7
Churchill Livingtone; 2005: 2669-74.
8
5. Drazen J, Gill G, Griggs R. Cecil Textbook of Medicine, 21th ed. Philadelphia: W.B. Sauders
9
company; 2004.1887-90.
10
7. Osoba AO, Balkhy H, Memish Z, Khan MY, Al-Thagafi A, Al Shareef B, et al. Diagnostic
11
value of brucella ELISA IgG and IgM in bacteremic and Non-bacteremic Patients with
12
Brucellosis. J Chemother 2001; 13 Suppl 1:54-9
13
8. Gottuzzo E,Carrillo C. Gorbach infectious diseases, 2th ed. Philadelphia: WB Saunders
14
Company; 1998. 1840-41.
15
9. Fernihough TJ,Munoz WP, M ahadeyo I. The role of Brucella abortus in spontaneous abortion
16
among the black population. S Afr Med J 1985;68(5):379-80.
17
10. Makhseed M,Harouny A,Araj G.Obstetric and Gynecologic implication of brucellosis in kuwait.
18
J Perinatol 1998. 18(3):196-6.
19
11. Khan MY, Mab MW, Memish ZA. Brucellosis in pregrant women. Clin Ifect Disease 2001.
20
32:1172-7.
21
12. Sharif A,Reyes Z,Thomassen P.Screening for brucellosis in pregnant women. Jtrop Med Hyg
22
1990. 93(1) 42-30.
23
13. Panjarathinam R.Anti-brucella agglutinins in aborted women .J Gynecol obstet Biol Reprod.
24
1984. 13 (4):433-6.
25
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی میزان صدمات پرینه در مادران نخستزا با اپیزیاتومی رایج و انتخابـی
مقدمه: اپیزیاتومی و پارگیها صدمات شایع پرینه در زنان نخستزا هستند و رایجترین برش جراحی در مامائی میباشد. هیچ مدرک محکم علمی در تایید اپیزیاتومی رایج وجود ندارد و توصیه شده است. اپیزیاتومی به صورت انتخابی و براساس موارد لزوم مادری و جنینی انجام شود. بنابراین پژوهش حاضر با هدف مقایسه میزان صدمات پرینه در مادران نخستزا با اپیزیاتومی رایج و انتخابی انجام گرفت.
روش کار: این مطالعه از نوع کارآزمائی بالینی تصادفیدر بیمارستانشهید مدرس کاشمر سال 1382بر روی 100 خانم نخستزای 35ـ17 ساله با شروع خودبخودی زایمان انجام شد. واحدهای پژوهش ابتدا به صورت مبتنی بر هدف انتخاب و سپس به روشتخصیص تصادفی در دو گروه با اپیزیاتومی رایج و انتخابی قرار گرفتند، همه زایمانها توسط پژوهشگر انجام گردید. اما تعیین میزان صدمات پرینه توسط کمک پژوهشگر که از گروه مادران اطلاع نداشت ،صورت گرفت. ابزار جمع آوری داده ها فرمهای مصاحبه و مشاهده، و مقیاس سنجش قدرت عضلات کف لگن بودند.
.تجزیه و تحلیل دادهها با آزمونهای آماری تی دانشجوئی ، کایدو، منویتنی و فیشر با استفاده از نرمافزار آماری SPSSبا ضریب اطمینان 95% صورت گرفت.
نتایج: براساس نتایج این پژوهش 12 نفر (24درصد) در گروه انتخابی و 50 نفر (100درصد) در گروه رایج، اپیزیاتومی شدند ( 0001/0p<) . به طورکلی صدمات پرینه در گروه انتخابی 62 درصد و در گروه رایج 100 درصد بود که از نظر آماری تفاوت معنیدار وجود داشت (0001/0 P<). در این مطالعه دو گروه از نظر متغیرهای موثر بر صدمات پرینه همگن بودند.
نتیجهگیری: انجام اپیزیاتومی به صورت انتخابی سبب کاهش صدمات پرینه میشود که میتواند به عنوان روشی ایمن و با صرف وقت و هزینه کمتر جایگزین اپیزیاتومی رایج شود.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_5939_0534f4f21d4819b7fa988c37fdd99810.pdf
2008-12-21
39
46
10.22038/ijogi.2008.5939
اپیزیاتومی رایج
اپیزیاتومی انتخابی
صدمات پرینه
نخستزا
ناهید
گلمکانی
golmakani n@mums.ac.ir
1
کارشناسی ارشد مامائی/ عضو هیئت علمی دانشکده پرستاری مامائی مشهد
LEAD_AUTHOR
شهلا
رفائی سعیدی
2
کارشناس ارشد مامائی
AUTHOR
سید رضا
مظلوم
mazlom@mums.ac.ir
3
کارشناس ارشد پرستاری/ عضو هیئت علمی دانشکده پرستاری مامائی مشهد
AUTHOR
بدری
سلطانی
4
متخصص زنان و زایمان
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی تاثیر تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست در کنترل درد پس از عمل سزارین
مقدمه: تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (تنس) یکی از روش های غیر دارویی تسکین درد است.مکانیسم اثر این روش بر اساس تئوری کنترل دریچه ای درد قابل توجیه است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست بر میزان درد پس از عمل سزارین بوده است.
روش کار: این پژوهش کارآزمایی بالینی که بر 72 بیمار تحت عمل سزارین، بستری در بخش جراحی زنان بیمارستان افضلی پور کرمان در سال 1385 انجام شد، نمونه ها به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شده که در گروه مورد جهت تسکین دردازتنس ودرگروه شاهداز پلاسبوتنس استفاده شد. شدت درد بیماران قبل و بعد از مداخله توسط مقیاس بصری سنجش درد و زمان درخواست اولین مسکن تا 4 ساعت پس از مداخله در دو گروه مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. ویژگیهای فردی و نتایج شدت درد بر مبنای مقیاس بصری سنجش درد (VAS)[1] در پرسشنامه جمع آوری گردید. اطلاعات به دست آمده، به وسیله نرم افزار آماری SPSS[1]و با استفاده از آزمون آماری تی، آنالیز واریانس یک طرفه، آزمون رتبه ای، من ویتنی یو، کروسکال والیس و ویلکاکسون تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج: نتایج پژوهش نشان داد میانگین شدت درد در گروه مورد و شاهد بعد از مداخله به ترتیب 78/3 و 61/6 بود (0001/0p=). تفاوت میانگین شدت درد قبل وبعداز مداخله درگروه تنس با تفاوت 52/2 ودرگروه پلاسبوتنس با تفاوت 22/0 معنی دار بود (0001/0p=). همچنین91 درصد بیماران در گروه مورد دردشان کاهش یافته بود (0001/0p=).
نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاکی از این است که بیماران در زمان استفاده از تنس درد کمتری را نسبت به استفاده از پلاسبوتنس احساس نموده اند، لذا تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست، در کاهش درد ناشی از عمل سزارین موثر بوده و می توان آن را به عنوان یک روش موثر و بی خطر، جهت کاهش درد پس از عمل سزارین پیشنهاد نمود.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_5940_1b7abfc05239b8712f70282c049d2409.pdf
2008-12-21
47
54
10.22038/ijogi.2008.5940
تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست
درد پس از عمل
سزارین
فریبا
مظهری
1
کارشناس ارشد پرستاری
LEAD_AUTHOR
حکیمه
حسین رضایی
h_m5664@yahoo.com
2
کارشناس ارشد پرستاری/ عضو هیات علمی دانشکده پرستاری رازی
AUTHOR
سکینه
محمد علیزاده
3
کارشناس ارشد پرستاری/ عضو هیات علمی دانشکده پرستاری رازی
AUTHOR
1. Ramont R P, Niedringhaus D M. Fundamental nursing care, New Jersey: Pearson Education Inc;
1
2. Smeltzer S C, Bare B G.Medical-surgical nursing. Philadelphia: Lehigh Press Inc;2004.176.
2
3. Phipps W J. Medical-surgical nursing: health and illness perspectives, Philadelphia: Mosby Co;
3
4. Rakel B, Frantz R.Effectiveness of Transcutaneous electrical nerve stimulation on postoperative pain
4
with movement. Pain 2003;4: 455-64.
5
5. Manley K, Bellman L. Surgical nursing: Advancing practice. Edinburgh: Churchill Livingstone;
6
6. Lewis SH. Medical-surgical nursing: assessment and management of clinical problems,U.S.A:
7
Mosby Inc; 2004.150.
8
7. Angelis C , Perrone G.Suppression of pelvic pain during hysteroscopy with a Transcutaneous
9
electrical nerve stimulation device. Fert Ster 2003; 79(6):1422-27.
10
8. Ainsworth L , Budelier K,Clinesmith M,Fiedler A,Landstrom R, Leeper BJ et al.Transcutaneous
11
electrical nerve stimulation (TENS) reduces chronic hyperalgesia induced by muscle inflammation.
12
Pain 2006;120: 182-187.
13
9. Chandran P ,Sluka K A. Development of opioids tolerance with repeated Transcutaneous electrical
14
nerve stimulation administration. Pain 2003: 102; 195-201.
15
10. Kirby R .Clinical anesthesia practice.Philadelphia: W.B Saunders Co; 2002.255.
16
11. Timby B K. Fundamental nursing skills and concepts, 8th ed, Philadelphia: Lippincott Williams &
17
Wilkins Co; 2006.394
18
12. Johnson M I.Dose Transcutaneous electrical nerve stimulation (TENS) work?, Clinical effectiveness
19
in nursing 1998;2: 111-121.
20
13. Erdogan MA ,Erdogan A, Erbil N,Karakya HK, Demircan A. Prospective, randomized, placebocontrolled
21
study of the TENS on postthoracotomy pain and pulmonary function. World J Surg
22
2005;29: 1563-1570.
23
14. Breit R, Vander wall H. Transcutaneous electrical nerve stimulation for postoperative pain relief
24
after total knee arthroplasty. Arthroplasty 2004;9(1): 45-8.
25
15. Bjordal J M , Johnson MI, Ljunggreen AE. Transcutaneous electrical nerve stimulation (TENS) can
26
reduce postoperative analgesia consumption. A Meta analysis with assessment of optimal treatment
27
parameters for postoperative pain. Euro pain 2003; (2):181-8.
28
16. Chao AS, Chao A, Wang TH, Chang YC, Peng HM, Chang SD, et al.Pain relief by applying
29
Transcutaneous electrical nerve stimulation (TENS) on acupuncture points during the first stage of
30
labor: A randomized double-blind placebo-controlled clinical trial. Pain 2006; 16:1-7.
31
17. Heffernan AM et al, Efficacy of Transcutaneous spinal Electro analgesia in Ac postoperative pain
32
management. American Society of Anesthesiologists. 2006: 95; 14-18.
33
18. Navarro N, Pacheco C. Transcutaneous electrical nerve stimulation to reduce pain after cesarean
34
section. Gynecology Obstet Mex 2000;68: 60-3.
35
ORIGINAL_ARTICLE
اثر ایندومتاسین در کاهش حجم مایع آمنیوتیک در پلی هیدرآمنیوس متوسط و شدید
مقدمه: پلی هیدر آمنیوس متوسط و شدید با عوارض متعدد جنینی و مادری همراه است. در چند مطالعه در سایر کشورها استفاده از ایندومتاسین در درمان پلی هیدرآمنیوس متوسط و شدید پیشنهاد شده است، لیکن تاکنون مطالعه ای در این زمینه در کشور ما انجام نشده است. به همین دلیل این مطالعه با هدف تعیین تأثیر داروی ایندومتاسین در درمان پلی هیدرآمنیوس متوسط و شدید انجام گرفت.
روش کار: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی در سال 1385 بر 40 زن باردار مراجعه کننده به بیمارستان فاطمیه همدان با سن حاملگی بین 22-30 هفته با پلی هیدرآمنیوس متوسط و شدید که طبق بررسی های انجام شده مبتلا به دیابت نبودند و وجود هر گونه ناهنجاری آشکار جنینی با سونوگرافی در آنان رد شده بود، انجام گرفت. بیماران به طور تصادفی در دو گروه کنترل ومورد تخصیص یافتند. گروه آزمایش تحت درمان با ایندومتاسین با میزان 5/1 میلی گرم به ازای هرکیلوگرم به مدت 2 هفته قرار گرفته و گروه کنترل فقط تحت نظر قرار گرفتند و در صورت بروز زجر تنفسی یا درد شکم بستری شدند. بیماران گروه مورد در طی استفاده از دارو از نظر عوارض جانبی بررسی شدند. 2 هفته و 4 هفته بعد از درمان، سونوگرافی از نظر شاخص مایع آمنیوتیک تکرار شد. بیماران هر دو گروه تا پایان بارداری پیگیری شدند و نوزادان بعد از تولد هم از نظر PDA مقاوم بررسی گردیدند. مشخصات فردی ، طول مدت حاملگی، آپگار و سایر عوارض در پرسشنامه ثبت و داده های به دست آمده توسط نرم افزار SPSS با استفاده از آمار توصیفی ، جداول توزیع فراوانی وآزمونهای تی، آنوا ومن ویتنی پردازش شد. سطح معنی داری در آزمونهای مذکور P<0.05 در نظر گرفته شد.
نتایج: میانگین طول مدت حاملگی در گروه آزمایش 33/1± 38 و در گروه کنترل 93/2±34هفته بود که از نظر آماری این اختلاف معنی دار بود (000/0P=). اندکس مایع آمنیوتیک سیر نزولی از 54/3±2/24 سانتی متر به 36/2±15/17 سانتی متر در چهار هفته بعد از درمان داشت. آپگار نوزادان بالاتر از گروه کنترل بود و ایندومتاسین عارضه جانبی مادری و جنینی نداشت.
نتیجه گیری: این بررسی نشان داد که میزان موفقیت در گروه درمان 100 درصد بود. میانگین طول مدت حاملگی در گروه آزمایش طولانی تر، اندکس مایع آمنیوتیک سیر نزولی و آپگار نوزادان بهتر از گروه کنترل بود.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_5941_eccbda9c2e6e21a46704fee293a56417.pdf
2008-12-21
55
60
10.22038/ijogi.2008.5941
آبستنی
ایندومتاسین
پلی هیدرآمنیوس
مایع آمنیوتیک
صغری
ربیعی
rabieesogol@yahoo.com
1
متخصص زنان و زایمان، استادیار گروه زنان و مامایی دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان
LEAD_AUTHOR
لیلا
رضایی
2
دکتری حرفه ای پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان
AUTHOR
1. Cunningham FG, Leveno KJ, Bloom SL et al. Williams Obstetrics. Twenty-second editions,
1
New York: McGraw-Hill; 2005. 527-533.
2
2. Bennett V, Brown L. Myles textbook for midwives. 12th ed. 1993, Churchill-Livingstone,
3
London: Disorders of the amniotic fluid; P: 331-334.
4
3. Achiron R, Lipitz S, Kidron D, Hegesh J, Rotestein Z. In utero congestive heart failure due to
5
maternal indomethacin treatment for polyhydramnios and premature labor in a fetus with
6
antenatal closure of the foramen ovale. Prenat Diagn 1996; 16(7): 652-6.
7
4. Cabrol D, Jannet D, Panneir E. Treatment of symptomatic polyhydramnios with indomethacin.
8
Eur J obstet Gynecol Repro Bil 1996; 66(1): 11-15.
9
5. Kramer WB, Van den Veyver IB, Krishon B. Treatment of polyhydramnios with indomethacin.
10
Clin Prinatol 1994; 21(3): 615-30.
11
6. Kirshon B, Mari G, Moise KJ Jr. Indomethacin therapy in the treatment of symptomatic
12
polyhdramnios. Obstet Gynecol 1990; 75: 202.
13
7. Abhyankar S, Salvi VS. Indomethacin therapy in polyhdramnios. J Postgrad Med 2000 Jul-Sep;
14
46(3): 179-8
15
8. Carbrol D, Jannet D, Pannier E. Treatment of polyhydramnios with indomethacin. Eur J Obstet
16
Gynecol Reprod Biol 1996 May; 66(1): 11-5.
17
9. Carmona F, Martinez-Roman S, Mortera C, Puerto B, Cararoch V, Iglesias X. Efficacy and
18
safety of indomethacin therapy for polyhydramnios. Eur J Obstet Gynecol Reprod Biol 1993;
19
52: 175-180.
20
10. Vigil - de Garcia PE , Campos -Rivera P, Lasso -de La Vega J. Pregnancy complicated with
21
symptomatic polyhydramnios: treatment with indemethacin. Gynecol Obstet Med 1997 Jan;
22
11. Sawdy RJ, Lye S, Fisk NM, Rennet PR. A double –blind randomized study of fetal side effects
23
during and after the short-term maternal administration of indomethacin, sulindac, and
24
nimesulide for the treatment of preterm labor. Am J Obstet Gynecol; 2003. 188(4): 1046-51.
25
12. Sandruck JC, Grobman WA, Gerber SE. The effect of short-term indomethacin therapy on
26
amniotic fluid volume. Am J Obstet Gynecol 2005; 192(5): 1443-5.
27
13. Kriplani A, Abbi M, Banerjee N, Roy KK, Takkar D. Indomethacin therapy in the treatment of
28
polyhydramnios due to placental chorioangioma. J Obstet Gynecol Res 2001; 27(5): 245-8.
29
14. Hill LM, Lazebnik N, Many A. Effect of indomethacin on individual amniotic fluid indices in
30
multiple gestations. J Ultrasound Med 1996; 15(5): 395-9.
31