ORIGINAL_ARTICLE
بررسی عوامل مؤثر بر طول مدت بستری از ابتدای شروع زایمان تا ترخیص با استفاده از مدل رگرسیونی کاکس
مقدمه: بارداری و زایمان، تجربه بزرگی در زندگی یک زن محسوب می شود. افزایش زایمان سزارین به عوامل گوناگونی از جمله ناآگاهی بیماران، محرکهای مالی و ترجیح پزشکان بستگی دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل مؤثر بر طول مدت بستری از ابتدای شروع زایمان تا ترخیص با استفاده از مدل رگرسیونی کاکس در بیمارستان فاطمیه شهر همدان انجام شد. روش کار:مطالعه حاضر یک مطالعه آینده نگر تاریخی میباشد که اطلاعات آن از بررسی پروندههای زنان مراجعه کننده به بیمارستان فاطمیه همدان از ابتدای فروردین ماه سال 1388 تا پایان اسفند ماه سال 1390 جمعآوری شد.تعداد 11246 پرونده مورد بررسی قرار گرفت. ابزار گردآوری داده ها، چک لیست محقق ساخته است.متغیر پاسخ در این مطالعه، مدت زمان بستری زنان در بیمارستان به واسطه زایمان بود. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 19) و SAS (نسخه 2/9) و روش کاپلان- مایر، آزمون لگ-رتبه، مدل مخاطرات متناسب کاکس، مانده های کاکس- اسنل و آزمون مانده های شونفیلد انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سن زنان در گروه زایمان طبیعی 27/6±68/25 سال و در گروه سزارین 23/6±17/27 سال بود. میانگین وزن نوزاد در گروه زایمان طبیعی 92/601±71/2984 گرم و در گروه سزارین 94/554±60/3030 گرم و میانه طول مدت زمان بستری در گروه زایمان طبیعی 06/18± 84/29 ساعت و در گروه سزارین 59/24±46/41 ساعت بود. بر اساس آزمون لگ-رتبه و مدل رگرسیونی کاکس، اختلاف مدت زمان بستری و در متغیرهای سن مادران، سن بارداری، وزن هنگام تولد، تعداد بارداری های قبلی و نوع زایمان معنیدار بود (05/0>p). نتیجه گیری: با افزایش وزن نوزاد هنگام تولد، مدت زمان بستری آن ها به طور معنی داری افزایش می یابد. همچنین با افزایش تعداد بارداری های قبلی، این مدت زمان به طور کاملاً مشهودی کاهش مییابد و در نهایت زمان بستری در زنان با زایمان سزارین بیشتر از زایمان طبیعی می باشد.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_3056_ab06c4f6d1745c780023c7b50db9149b.pdf
2014-06-22
1
9
10.22038/ijogi.2014.3056
زایمان
سزارین
مخاطرات متناسب کاکس
مهدی
اکبرزاده
akbarzadeh.ms@gmail.com
1
دانشجوی دکترای آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
AUTHOR
فاطمه
شبیری
shobeiri@yahoo.com
2
دانشیار گروه مامایی، مرکز تحقیقات مراقبت های مادر و کودک، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
AUTHOR
حسین
محجوب
mahjub@umsha.ac.ir
3
استاد گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
LEAD_AUTHOR
ریحانه
ابراهیمی
r.ebrahimi41@yahoo.com
4
دانشجوی کارشناسی مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
AUTHOR
1 Shobeiri F, Mohammadi N, Nazari M. [The effect of some factors on duration of third stage of labor] [Article in Persian]. Sci J Hamadan Nurs Midwiufery Facul 2010;17(12): 9-19.
1
Driessen M, Bouvier-Colle MH, Dupont C, Khoshnood B, Rudigoz RC, Deneux-Tharaux C. Postpartum hemorrhage resulting from uterine atony after vaginal delivery: factors associated with severity. Obstet Gynecol 2011 Jan;117(1):21-31.
2
Scott JR, di Saia PJ, Hammond CB, Spellacy WN. Labour,Delivery&Postpartum. In: Kirsten J, editor.Danforth's obstetrics & gynecology 8th ed. Philadelphia:Lippincott Williams & Wilkins;1999:123-138.
3
Sonia N. Molina Jem too many sections. Am J Obstet Gynecol 2000;183:1144-51.
4
Malone FD, Geary M, Chelmow D, Stronge J, Boylan P, D'Alton ME. Prolonged labor in nulliparas: lessons from the active management of labor. Obstet Gynecol 1996 Aug;88(2):211-5.
5
Cunningham FG, Leveno KJ, Bloom SL, Hauth JC, Rouse DJ, Spong CY. Williams obstetrics. 23rd ed. New York:McGraw-Hill;2010.
6
Rahnama P, Faghihzadeh S, Garshasbi E. [Admission primiparous women between the active and latent the rate of cesarean section delivery] [Article in Persian]. Tehran Univ Med J 2005 63(12):980-5.
7
اACOG Practice Bulletin Number 49, December 2003: Dystocia and augmentation of labor. Obstet Gynecol 2003 Dec;102(6):1445-54.
8
Holmes P, Oppenheimer LW, Wen S. The relationship between cervical dilatation at initial presentation in labour and subsequent intervention. BJOG 2001 Nov;108(11):1120-4.
9
Hemminki E, Simukka R. The timing of hospital admission and progress of labor. Eur J Obstet Gynecol Reprod Biol 1986 Jun;22(1-2):85-94.
10
Alexander JM, MCIntire DD, Leveno KJ. Prolonged pregnancy: induction of labor and cesarean births. Obstet Gynecol 2001 Jun;97(6):911-5.
11
Rafiee M, Ayatollahi MT, Bhbvdyan J, [A negative binomial model with accumulation than-expected performance in the analysis of zero maternal postpartum period] [Article in Persian]. Lorestan Univ Med Sci J 2004;23:47-58.
12
Ravangard R, Arab M, Rashidian A, Akbarisari A, Niromand N, Mansouri S. [A study of patient length of stay in Tehran University of Medical Sciences Obstetrics and Gynecology Specialty Hospital and its associated clinical and nonclinical factors] [Article in Persian]. Hakim Res J 2010;13(2):59-66.
13
Oteng-Ntim E, Kopeika J, Seed P, Wandiembe S, Doyle P. Impact of obesity on pregnancy outcome in different ethnic groups: calculating population attributable fractions. PLoS One 2013;8(1):e53749.
14
Osava RH, Silva FM, Vasconcellos de Oliveira SM, Tuesta EF, Amaral MC. [Meconium-stained amniotic fluid and maternal and neonatal factors associated] [Article in Portuguese]. Rev Saude Publica 2012 Dec;46(6):1023- 9.
15
Liu S, Heaman M, Kramer MS, Demissie K, Wen SW, Marcoux S. Length of hospital stay, obstetric conditions at childbirth, and maternal readmission: a population-based cohort study. Am J Obstet Gynecol 2002 Sep;187(3):681-7.
16
Ravangard R, Arab M, Rashidian A, Akbarisari A, Zare A, Zeraati H. Comparison of the results of Cox proportional hazards model and parametric models in the study of length of stay in a tertiary teaching hospital in Tehran, Iran. Acta Med Iran 2011;49(10):650-8.
17
ORIGINAL_ARTICLE
مقایسه شاخص های بالینی و آزمایشگاهی در تعیین آتروفی واژن زنان یائسه
مقدمه:آتروفی واژن با کمبود استروژن در زنان یائسه اتفاق می افتد. امروزه به طور رایج از علائم و نشانه های بالینی برای تشخیص آتروفی واژن استفاده می شود. تکنیک های آزمایشگاهی از روش های دیگری هستند که می تواند جهت تشخیص آتروفی واژن استفاده شود. مطالعه حاضر با هدف مقایسه شاخص های بالینی و آزمایشگاهی جهت تعیین آتروفی واژن انجام شد. روش کار: این مطالعه همبستگی در سال1392 بر روی 100 زن یائسه در درمانگاه زنان بیمارستان قائم (عج) و مراکز بهداشت مشهد 1 و 3 مشهد انجام شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه اطلاعات فردی و فرم مشاهده و معاینه آتروفی واژن بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 5/11) و آزمون های آماری توصیفی و ضریب همبستگی اسپیرمن انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها:در بررسی بالینی افراد مبتلا به آتروفی واژن، بین خشکی واژن (08/0=p)، الاستیسیته واژن (26/0=p)، رنگ واژن (14/0=p)، چین های عرضی واژن (68/0=p) و پتشی واژن(52/0=p) با درجه بلوغ سلول های واژن همبستگی معنی داری وجود نداشت. ولی بین پتشی (00/0=p) و رنگ (03/0=p) با نمرهPH واژن همبستگی مستقیمی وجود داشت. نتیجه گیری: بین تشخیص بالینی و آزمایشگاهی آتروفی واژن تفاوت وجود دارد. تشخیص آتروفی واژن تنها بر اساس علائم و نشانه های بالینی کافی نمی باشد و با توجه به عوارض سوء درمان هورمونی، توصیه می شود تا در صورت امکان، تشخیص قطعی آتروفی واژن بر اساس ارزیابی های آزمایشگاهی صورت گیرد.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_3057_a11aa8e97ce4d377931d37e93a602971.pdf
2014-06-22
10
17
10.22038/ijogi.2014.3057
آتروفی
تکنیک های آزمایشگاهی
واژن
یائسگی
ناهید
گلمکانی
golmakani-n@yahoo.com
1
استادیار گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
اعظم
پرنان اماموردیخان
parnana901@mums.ac.ir
2
دانشجوی کارشناس ارشد مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
LEAD_AUTHOR
ملیحه
حسن زاده مفرد
HasanzadeMofradM@mums.ac.ir
3
دانشیار گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات اختلالات تخمک گذاری، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
ابوالقاسم
سجادی طبسی
sajadia@mums.ac.ir
4
استاد گروه فارماسیتوتیکس، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
AUTHOR
نوریه
شریفی سیستانی
5
استاد گروه پاتولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
محمد تقی
شاکری
shakerim@mums.ac.ir
6
استاد گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
Morali G, Polatti F, Metelitsa EN, Mascarucci P, Magnani P, Marre GB. Open, non-controlled clinical studies to assess the efficacy and safety of a medical device in form of del topically and intravaginally used in postmenopausal women with genital atrophy. Arzneimitteforschung 2006;56(3):230-8 .
1
Cotreau MM, Chennathukuzhi VM, Harris HA, Han L, Dorner AJ, Apseloff G, et al. A study of 17betaestradiol-regulated genes in the vagina of postmenopausal women with vaginal atrophy. Maturitas 2007 Dec 20;58(4):366-76.
2
Chism LA. Overcoming resistance and barriers to the use of local estrogen therapy for the treatment of vaginal atrophy. Int J Womens Health 2012;4:551-7.
3
Hacker NF, Moor JG, Gambone JC. Essentials of obstetrics and gynecology. 4th ed. Philadelphia:Elsevier Saunders;2004.
4
Labrie F, Cusan L, Gomez G, Cote I, Berube R, Belanger P, et al. Effect of intravaginal DHEA on serum DHEA and eleven of its metabolites in postmenopausal women. J Steroid Biochem Mol Biol 2008 Sep;111(3-5):178- 94.
5
Raymundo N, Yu-cheng B, Zi-yan H, Lai CH, Leung K, Subramaniam R, et al. Treatment of atrophic vaginitis with topical conjugated equine estrogens in postmenopausal Asian women. Climacteric 2004 Sep;7(3):312-8.
6
D'Hooghe TM. Endometriosis. In: Berek JS, Berek DL. Berek and Novak's gynecology. 14th ed. Philadelphia:Lippincott Williams & Wilkins;2012:505-56.
7
Sturdee DW, Panay N. Recommendations for the management of postmenopausal vaginal atrophy. Climacteric 2010 Dec;13(6):509-22.
8
Le Donne M, Caruso C, Mancuso A, Costa C, Iemmo R, Pizzimenti G, et al. The effect of vaginally administered genistein in comparison with hyaluronic acid on atrophic epithelium in postmenopause. Arch Gynecol Obstet 2011 Jun;283(6):1319-23.
9
Marxa P, Schade G, Wilbourn S, Blank S, Moyer DL, Nett R. Low-dose (0.3 mg) synthetic conjugated estrogens A is effective for managing atrophic vaginitis. Maturitas 2004 Jan 20;47(1):47-54.
10
Speroff L, Fritz MA. Clinical gynecologic endocrinology and infertility. 7th ed. Philadelphia:Lippincott Williams & Wilkins;2005.552-99.
11
Gharekhani P, Sadatiyan A. [Women’s diseases]. Tehran:Noordanesh Publication;2000. [in Persian].]
12
Panjari M, Davis SR. Vaginal DHEA to treat menopause related atrophy: a review of the evidence. Maturitas 2011 Sep;70(1):22-5.
13
Palacios S. Managing urogenital atrophy. Maturitas 2009 Aug 20;63(4):315-8.
14
Bachmann G. Urogenital ageing: an old problem newly recognized. Maturitas 1995 Dec;22 Suppl:S1-S5.
15
Parsons A, Merritt D, Rosen A, Heath H 3rd, Siddhanti S, Plouffe L Jr. Effect of raloxifene on the response to conjugated estrogen vaginal cream or nonhormonal moisturizers in postmenopausal vaginal atrophy. Obstet Gynecol 2003 Feb;101(2):346-52.
16
Johnston SL, Farrell SA, Bouchard C, Beckerson LA, Comeau M, Lefebvre G, et al. The detection and management of vaginal atrophy. J Obstet Gynecol Can 2004 May;26(5):503-15.
17
Castelo-Branco C, Cancelo MJ, Villero J, Nohales F, Juli MD. Management of post-menopausal vaginal atrophy and atrophic vaginitis. Maturitas 2005 Nov 15;52 Suppl 1:S46-52.
18
Carranza-Lira S, Fragoso-Dıaz N, MacGregor-Gooch AL, Garduno-Hernandez MP, Rıos-Calderon K, Aparicio H. Vaginal dryness assessment in postmenopausal women using pH test strip. Maturitas 2003 May 30;45(1):55- 8.
19
Yörük P, Uygur M, Erenus M, Eren F. The role of vaginal maturation value assessment in prediction of vaginal pH, serum FSH and E2 levels. Marmara Med J 2006;19(2):52-7.
20
Maloney C, Oliver ML. Effect of local conjugated estrogens on vaginal pH in elderly women. J Am Med Dir Assoc 2001 Mar-Apr;2(2):51-5.
21
Esmaeilpour N, Mirboluk F, Asgharnia M, Nasr S. [Correlation between vaginal pH and serum follicle stimulating hormone in Menopausal women] [Article in Persian]. Iran J Obstet Gynecol Infertil 2009;11(3):25- 30.
22
Vahidroodsari F, Ayati S,Yousefi Z, Saeed S. Comparing Serum Follicle-Stimulating Hormone (FSH) Level with Vaginal PH in Women with Menopausal Symptoms. Oman Med J 2010 Jan;25(1):13-6.
23
Lynch C. Vaginal estrogen therapy for the treatment of atrophic vaginitis. J Womens Health (Larchmt) 2009 Oct;18(10):1595-606.
24
Brizzolara S, Killeen J, Severino R. Vaginal pH and parabasal cells in postmenopausal women. Obstet Gynecol 1999 Nov;94(5 Pt 1):700-3.
25
Stone SC, Mickal A, Rye PH. Postmenopausal symptomatology, maturation index, and plasma estrogen levels. Obstet Gynecol 1975 Jun;45(6):525-7.
26
Miller KL, Versi E, Resnick NM. Geriatric gynecology and agin. In: Rayan KJ, Berkowitz RS, Dunaif A. Kistner's gynecology & women's health. 7th ed. St. Louis:Mosby;1999:610-38.
27
Nilsson K, Risberg B, Heimer G. The vaginal epithelium in the postmenopause--cytology, histology and pH as methods of assessment. Maturitas 1995 Jan;21(1):51-6.
28
Notelovitz M. Estrogen therapy in the management of problems associated with urogenital ageing: a simple diagnostic test and the effect of the route of hormone administration. Maturitas 1995 Dec;22 Suppl:S31-3.
29
Shahraz S, Ghaziyani T. Iranpharma. Tehran:Teymurzade;2008.
30
Capewell AE, McInteri MA , Elton RA. Post-menopausal atrophy in elderly women: is a vaginal smear necessary for diagnosis? 1992 Mar;21(2):117-20.
31
Davila GW, Singh A, Karapanagiotou I, Woodhouse S, Huber K, Zimberg S, et al. Are women with urogenital atrophy symptomatic? Am J Obstet Gynecol 2003 Feb;188(2):382-8.
32
Greendale GA, Zibecchi L, Petersen L, Ouslandert JG, Ganz PA. Development and validation of aphysical examination scale vaginal atrophy and inflammation to assess vaginal atrophy and inflammation. Climacteric 1999 Sep;2(3):197-204.
33
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی ارتباط شدت بی اختیاری ادراری پس از زایمان با تعداد زایمان و کیفیت زندگی در زنان مولتی پار
مقدمه: به طور متوسط 10 تا 40 درصد زنان، دچار بی اختیاری ادراری پس از زایمان میشوند. این مسئله باعث مختل شدن کیفیت زندگی آن ها و صرف هزینه های بسیار برای درمان میشود. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین شدت بی اختیاری ادراری با تعداد زایمان در زنان مولتیپار انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی- مقطعی در سال 1391 بر روی 192 زن که جهت درمان بی اختیاری اداری به درمانگاه ایزدی، الزهراء و مطب متخصص زنان در شهر قم مراجعه کرده بودند، انجام شد. ابزار گردآوری داده ها، 2 پرسشنامه علایم ادراری (UDI-6) و کیفیت زندگی (IIQ-7 ) بود که با توجه به اهداف پژوهش، متغیر های نوع زایمان، تعداد فرزند و سن مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 18) و آزمون ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافتهها: از 192 زن مورد مطالعه، 105نفر (7/54%) زایمان طبیعی، 59 نفر (8/30%) زایمان سزارین و بقیه هر دو زایمان را تجربه کرده بودند. همچنین 66 نفر (4/34%) از افراد مولتیپار 2 فرزند، 35 نفر (2/18%) 3 فرزند و بقیه بیش از 3 فرزند داشتند. بین شدت بی اختیاری ادراری با کیفیت زندگی (001/p<0) و تعداد فرزندان (04/0=p) ارتباط معنی داری وجود داشت. نتیجهگیری: افزایش تعداد فرزندان با کیفیت زندگی مغایرتی ندارد، اما باعث آسیب هایی در دستگاه ادراری- تناسلی زن میشود که لازم است جهت جلوگیری از کاهش سطح کیفیت زندگی، قبل از افزایش تعداد فرزندان، تدابیری جهت افزایش قدرت عضلات لگنی مانند تمرینات ورزشی مرتبط با کاهش بی اختیاری ادراری و حفظ سلامت دستگاه ادراری اندیشید.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_3058_ec861399ee2fbdcb56174777ad754e64.pdf
2014-06-22
18
23
10.22038/ijogi.2014.3058
بی اختیاری ادراری
تعداد زایمان
کیفیت زندگی
منصوره
رنگرز جدی
anjomanelmi8377@yahoo.com
1
دانشجوی کارشناسی مامایی، باشگاه پژوهشگران جوان، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم، قم، ایران.
AUTHOR
سمیه
مومنیان
somy.momenyan@gmail.com
2
کارشناس ارشد آمار زیستی، گروه آمار و اپیدمیولوژی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران.
LEAD_AUTHOR
علی
رسولی
3
پزشک عمومی، مرکز توسعه آموزش پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم، قم، ایران.
AUTHOR
زینب
سیف زاده
4
دانشجوی کارشناسی مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم، قم، ایران.
AUTHOR
عاطفه
هدایتی زاده
5
دانشجوی کارشناسی مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم، قم، ایران.
AUTHOR
Bakvy F. Bakvy S. [Prevalence of restless urinary incontinence after childbirth and some risk factors of the women referred to health centers] [Article in Persian]. J Sabzevar Univ Med Sci 2005;13( 3):152-7.
1
Schomidbauer J, Tamml C, Schatzl G, Haidinger G, Madersbacher S. Risk factors for urinary incontinence in both sexes: analysis of a health screening project. EurUrolo 2001;39(5): 565-70.
2
Press JZ, Klein MC, Kaczorowski J, Liston RM, von Dadelszen P. Does cesarean section reduce post partum urinary incontinence? A systematic review. Birth 2007 Sep;34(3):228-37.
3
Abram P, Cardozo L, Fall M, Griffiths D, Rosier P, Ulmsten U, et al. The standardization of terminology of lower urinary tract function: report from the Standardization Sub-committee of the International Continence Society. Neurourol Urodyn 2002;21:167-78.
4
Haj Ebrahim S, Bastani F, Hamedani R, Badiee S.Predictive Value of Intraoperative Hematuria for Bladder Rupture Caused by Passing Tunnlers during Suburethral Sling for Stress Urinary Incontinence. J Iran Univ Med Sci2010;17(72):25-30
5
Kincade JE, Johnson TM, Ashford-Work C, Clarke MK, Busby-Whitehead J. A pilot study to determine reasons for patient withdrawal from a pelvic muscle rehabilitation program for urinary incontinence. J Appl Gerontol 1999;18(3):379.
6
Fantl JA, Newman DK, Colling J. Urinary incontinence in adults: acute and chronic management. Clin Prac Guid 1996 Mar;2:745-9.
7
Giovanni E. Stress incontinence in woman. Phys Sportmed 1999;27(1):34-45.
8
Eftekhar T, Ghazizadeh. [Relationship between the incidence of postpartum stress urinary incontinence primi Parr women] [Article in Persian]. J Med Shahed Univ 2006;13(64): 7-14
9
Marshall K, Thompson KA, Walsh DM, Baxter GD. Incidence of urinary incontinence and constipation during pregnancy and postpartum: survey of current findings at the Rotunda Lying-In Hospital. Br J Obstet Gynaecol 1998 Apr;105(4):400-2.
10
Sami H,Tavali Z, Patients with stress urinary incontinence:TOT and Burch compare laparoscopic surgery, Journal of Medicine, Tehran University of Medical Sciences, Volume 67, Number 9, September 1388, 629-636
11
Taimoori B, Roudbari M. The prevalence of symptoms of pelvic floor disorders in women that referred to the clinic of gynecology in Ali-ebn Abitaleb Hospital, Zahedan. zahedan J of research in Med Sci 2006;8(3):203-210.
12
Lowenstein L, Kenton K, FitzGerald MP, Brubaker L. Clinically useful measures in women with mixed urinary incontinence. Am J Obstet Gynecol 2008 Jun;198(6):664.e1-3.
13
Cam C, Sakali M, Ay P, Cam M, Karateke A.Validation of the short forms of the incontinence impactquestionnaire (IIQ-7) and urogenital distress inventory(UDI-6) in a Turkish population. Neurourol Urodyn 2007;26(1):129-33.
14
Hagen S, Hanley J, Capewell A. Test-retestreliability, validity, and sensitivity to change of theurogenital distress inventory and the incontinenceimpact questionnaire. Neurourol Urodyn 2002;21(6):534-9.
15
El-Azab AS, Mascha EJ. Arabic validation of the Urogenital Distress Inventory and Adapted Incontinence Impact Questionnaires--short forms. Neurourol Urodyn 2009;28(1):33-9.
16
Altaweel W, Seyam R, Mokhtar A, Kumar P, Hanash K. Arabic validation of the short form of Urogenital Distress Inventory (UDI-6) questionnaire. Neurourol Urodyn 2009;28 (4):330-4.
17
Constantini E, Lazzeri M, Bini V, Del ZingaroM, Kecjiancic E, Porena M. The incontinence impactquestionnaire: results in an Italian female population stratified by educational status. Urol Int 2009;83(2):187-92
18