ORIGINAL_ARTICLE
بررسی اثرات سولفات منیزیم در پیشگیری از لرز حین بی دردی اسپاینال در عمل جراحی سزارین
مقدمه: لرز متعاقب بی حسی نخاعی، ناشی از مختل شدن تنظیم درجه حرارت بدن می باشد و باعث افزایش مصرف اکسیژن بافتی و فعالیت قلبی - ریوی می شود. انتخاب داروی مناسب جهت کاهش لرز با کمترین عوارض جانبی و خطرات نوزادی و مادری در عمل جراحی سزارین اهمیت ویژه ای دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر انفوزیون سولفات منیزیم با دوز پایین بر کاهش لرز حین بی حسی نخاعی در سزارین انجام شد. روشکار: این مطالعه کارآزمایی بالینی از نوع مداخله ای و آینده نگر بود که در سال 1391 بر روی 80 زن باردار با ASA class I که تحت بی حسی نخاعی سزارین شدند، انجام شد. افراد به دو گروه تقسیم شدند که بلافاصله پس از بی حسی نخاعی به گروه منیزیم، 30 میلی گرم بر کیلوگرم سولفات منیزیم در 50 سی سی نرمال سالین و به گروه شاهد، 50 سی سی نرمال سالین طی 30 دقیقه تجویز شد. علائم حیاتی، لرز و درجه حرارت تیمپانیک بیماران قبل از بی حسی نخاعی و بعد از آن، هر 15 دقیقه به مدت 90 دقیقه ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 5/11) و آزمون های تی، معادل من ویتنی غیر پارامتری، کای اسکوئر و آزمون من ویتنی استفاده شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافتهها: بیماران دو گروه از نظر سن، وزن، علائم حیاتی قبل از عمل (MAP، HR، SpO2) و مدت زمان عمل جراحی یکسان بودند. بروز افت فشار خون، برادی کاردی، تهوع، استفراغ و میزان مصرف دارو برای درمان عوارض ذکر شده در دو گروه تفاوتی نداشت. میزان بروز لرز در دقایق 15، 30 و 45 در دو گروه تفاوتی نداشت، اما میزان بروز لرز در دقایق 60، 75 و 90 در گروه شاهد بیشتر از گروه منیزیوم بود و تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (به ترتیب 004/0=p، 049/0=p، 022/0=p). دو گروه مورد مطالعه از نظر دمای بدن بعد از انجام بی حسی نخاعی تفاوت آماری معنی داری با یکدیگر داشتند (001/0>p). نتیجهگیری: استفاده از منیزیوم وریدی می تواند در حین بی حسی نخاعی در سزارین، دمای بدن را بالاتر نگه داشته و در نتیجه از لرز حین یا بعد عمل جراحی بدون افزایش عوارض بکاهد.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_2166_b5606f567bb1d7a15e07727f1d5bf48a.pdf
2013-12-22
1
9
10.22038/ijogi.2013.2166
بی حسی اسپاینال
جراحی سزارین
سولفات منیزیوم
لرز
محمد
علیپور
alipourm@mums.ac.ir
1
استادیار گروه بیهوشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
علیرضا
شریفیان عطار
sharifiana@mums.ac.ir
2
استادیار گروه بیهوشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
LEAD_AUTHOR
علی
دستخوش
3
دستیار تخصصی بیهوشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
طراحی، اجرا و ارزشیابی برنامه آموزش حمایت های مداوم مامایی طی لیبر به دانشجویان مامایی
مقدمه: آموزش دانشجویان مامایی، در توانمندسازی زائو جهت سازگاری با لیبر، بسیار مهم است. مطالعه حاضر با هدف طراحی، اجرا و ارزشیابی برنامه آموزش حمایت های مداوم مامایی طی لیبر بر اساس کتاب های درسی رشته مامایی به این دانشجویان انجام شد.
روشکار: این مطالعه مداخله ای در سال 1389 بر روی 70 دانشجوی مامایی دانشکده پرستاری و مامایی نسیبه ساری انجام شد. جهت سنجش میزان بکارگیری رفتارهای حمایتی طی لیبر از پرسشنامه حمایت لیبر استفاده شد. جهت ارزشیابی برنامه، تمام دانشجویان در آغاز مطالعه و بعد از انجام سه زایمان، پرسشنامه LSQ را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های کای اسکوئر، کولموگروف- اسمیرنوف، من ویتنی یو و تی مستقل انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
یافتهها: میانگین امتیاز LSQ قبل از مداخله در گروه شاهد 10/14±82/63 و در گروه مداخله 44/9±84/70 و پس از مداخله در گروه شاهد 40/19±54/59 و در گروه مداخله 74/18±78/90 بود. پس از مداخله، امتیاز LSQ در گروه آموزش به طور معناداری بیشتر بود (001/0>p). میانگین اختلاف امتیاز LSQ قبل و بعد از مداخله در حیطه فیزیکی، عاطفی و اطلاعاتی بین دو گروه تفاوت معناداری داشت (001/0>p) اما در حیطه طرفداری از تصمیم زائو، تفاوت معنی داری در دو گروه وجود نداشت (061/0=p). دانشجویان گروه شاهد بیشتر از گروه مداخله، فقدان مهارت و تجربه را به عنوان مانع بکارگیری این حمایت ها مطرح کردند.
نتیجهگیری: برنامه آموزش حمایت های مداوم مامایی بر اساس کتاب های درسی رشته مامایی، در ارتقاء بکارگیری این حمایت ها توسط دانشجویان مامایی طی لیبر مؤثر است.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_2167_db72af5560b9cea2d578d7aba24220c7.pdf
2013-12-22
10
17
10.22038/ijogi.2013.2167
آموزش
حمایت هایی مداوم مامایی
لیبر
مامایی
فاطمه
واثق رحیم پرور
1
مربی گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
AUTHOR
گلنار
ناصحی
gol.nasehi@gmail.com
2
کارشناس ارشد مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
LEAD_AUTHOR
زهره
خاکبازان
khakbazan@tums.ac.ir
3
مربی گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
AUTHOR
انوشیروان
کاظم نژاد
kazemnejad@gmail.com
4
استاد گروه آمار زیستی، دانشکده پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
مقایسه تأثیر کپسول زینتوما (زنجبیل) و مفنامیک اسید بر پس درد زایمانی زنان چندزا
مقدمه: پس درد زایمان، یکی از مشکلات دوران پس از زایمان است که جهت رفع آن، گاهی اوقات نیاز به استفاده از مسکن می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه اثر زینتوما و مفنامیک اسید بر پس درد زایمان زنان چندزا انجام شد.
روشکار: این مطالعه کارآزمایی بالینی و یک سوکور در سال 1392 بر روی 122 زن چندزایی که به روش طبیعی زایمان کرده و از پس درد متوسط یا شدید شکایت داشتند، در بیمارستان شهرستان ماهشهر انجام شد. افراد به طور تصادفی در دو گروه 61 نفری زینتوما و مفنامیک اسید قرار گرفتند. با استفاده از مقیاس سنجش بصری، میزان پس درد زایمان، ۲ ساعت بعد از زایمان اندازه گیری شد و مادران در صورت داشتن نمره درد ۴ و بیشتر، داروهای مورد مطالعه را دریافت می کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 17) و آزمون های آماری استنباطی و توصیفی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
یافتهها: در این مطالعه 115 مادر (57 نفر در گروه زنجبیل و 58 نفر در گروه مفنامیک اسید) شرکت کردند. نتایج نشان داد که در هر دو گروه، شدت و مدت درد پس از مصرف دارو کاهش یافت و شدت و مدت درد در هر دو گروه پس از مداخله تفاوت آماری معنی داری نداشت (05/0<p).
نتیجهگیری: زنجبیل به عنوان یک داروی گیاهی سالم و بی خطر و بدون عارضه جانبی می تواند جایگزین مناسب مفنامیک اسید، برای مادرانی باشد که از پس درد زایمانی شکایت دارند.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_2168_16ebf7aebff5e1ab8493f0af93a15833.pdf
2013-12-22
18
25
10.22038/ijogi.2013.2168
پس درد
زنجبیل
مفنامیک اسید
سمیه
پورملکی
spb483@yahoo.com
1
دانشجوی کارشناسی ارشد مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
AUTHOR
شهناز
نجار
najarshanaz@yahoo.com
2
مربی گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
LEAD_AUTHOR
سیمین
منتظری
mrssiminmontazeri@yahoo.com
3
مربی گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
AUTHOR
محمدحسین
حقیقی زاده
4
مربی گروه آمار، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
AUTHOR