ORIGINAL_ARTICLE
اثر سیکل قاعدگی بر فراحافظه، حافظه روزمره و حافظه آیندهنگر در زنان 45-18 سال
مقدمه: چرخه قاعدگی، از جمله چرخههای زیستی است که به دلیل نوسانات هورمونی میتواند بر تمام سیستمهای بدن انسان از جمله سیستم عصبی و فعالیتهای شناختی وی تأثیر بگذارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر سیکل قاعدگی بر اجزای فراحافظه، حافظه روزمره و حافظه آیندهنگر در زنان انجام شد. روشکار: این مطالعه میدانی در سال 1389 بر روی 60 زن با چرخه قاعدگی منظم با میانگین سنی 4/30 سال و در 3 مرحله، روز اول تا پنجم سیکل قاعدگی و روزهای 21 سیکل اول و سوم از زمان انجام مطالعه انجام شد. برای اندازهگیری فراحافظه از پرسشنامه حافظه چند عاملی، جهت ارزیابی حافظه روزمره از پرسشنامه ساندرلند و جهت ارزیابی حافظه آیندهنگر از درخواست انجام یک فعل از پیش تعیین شده به عنوان ابزار استفاده شد. دادهها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 15) با روش اندازهگیریهای مکرر و آزمون کرویت ماکولی جهت آزمون همگن بودن واریانسها، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافتهها: در افراد مورد مطالعه، سیکل قاعدگی بر فراحافظه و همچنین مؤلفه رضایت از حافظه بیتأثیر بود، ولی بر متغیر ادراک از توانایی و راهبرد (که دو زیر مقیاس فراحافظه میباشند) و همچنین بر حافظه روزمره مؤثر بود. در مورد حافظه آیندهنگر نیز حافظه آیندهنگری زمان- مدار و رخداد - مدار بدون یادآوری بر سیکل قاعدگی تأثیر داشت، اما حافظه آیندهنگر رخداد - مدار و زمان- مدار با یادآوری بر سیکل قاعدگی تأثیر نداشت. نتیجهگیری: نوسانات هورمونی در طول سیکل قاعدگی بر مراکز کنترل حافظه بی تأثیر است اما میتواند ادراک زنان از توانایی حافظه و در نتیجه عملکرد وی را تحت تأثیر قرار دهد.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_554_c1716d31d122ff19211dd76f8ddbce53.pdf
2013-02-19
1
8
10.22038/ijogi.2013.554
حافظه
زنان
سیکل قاعدگی
حسین
زارع
1
دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه پیام نور تهران، تهران، ایران.
AUTHOR
مریم
اباذریان طهرانی
mtehrani18@yahoo.com
2
کارشناس ارشد روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه پیام نور تهران، تهران، ایران.
LEAD_AUTHOR
احمد
علیپور
3
دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه پیام نور تهران، تهران، ایران.
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی فراوانی دردهای عضلانی اسکلتی در دوران بارداری و عوامل مرتبط با کمردرد دوران بارداری
مقدمه: فیزیولوژی بدن مادر در طول بارداری، تحت تأثیر عوامل هورمونی و ساختاری متعددی قرار می گیرد. بسیاری از این تغییرات به طور مستقیم یا غیر مستقیم در به وجود آوردن عوارض عضلانی اسکلتی نظیر کمردرد، سندرم تونل کارپ و سایر موارد دردناک دخیل هستند. مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع دردهای اسکلتی عضلانی و عوامل خطرساز مؤثر بر آن در زنان باردار انجام شد. روشکار: این مطالعه توصیفی - مقطعی در اردیبهشت و خرداد ماه سال 1390 بر روی 235 زن باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشت، درمانگاه ها و مطب های خصوصی متخصصین زنان و زایمان انجام شد. افراد به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با استفاده از یک پرسشنامه 100 سؤالی استاندارد جهت بررسی شیوع دردهای اسکلتی عضلانی خصوصاً کمردرد (به دلیل شیوع بالای آن) و عوامل خطرساز مؤثر بر آن شامل سن، شاخص توده بدنی، سن بارداری، وضعیت های بهتر کننده و بدتر کننده درد، نوع زایمان قبلی، تعداد فرزندان، سابقه ورزش، میزان رضایت شغلی، وضعیت شغلی و معیار کیفیت زندگی افراد مورد مطالعه و رابطه بین آنها مورد مطالعه قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 5/11) و آزمون رگرسیون لوجستیک انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافتهها: از بین دردهای عضلانی اسکلتی مورد مطالعه، کمردرد (2/58%) شایعترین درد عضلانی اسکلتی در بین مادران باردار بود. از بین عوامل خطرساز مؤثر بر کمردرد، میزان رضایت شغلی، شاخص توده بدنی، وضعیت شغلی، معیار کیفیت زندگی و سابقه کمردرد قبلی با کمردرد زمان بارداری ارتباط آماری معنی داری داشت (05/0>p). نتیجهگیری: شیوع دردهای عضلانی اسکلتی و به خصوص کمردرد در زنان باردار نسبتاً زیاد است ولی انجام آموزش های لازم قبل و حین بارداری می تواند از شدت این مشکلات در دوران بارداری بکاهد. با توجه به وجود ارتباط معنی دار بین برخی از عوامل یاد شده و بروز کمردرد، به نظر می رسد انجام مطالعات کارآزمایی بالینی تصادفی جهت بررسی تأثیر این عوامل ضروری به نظر می رسد.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_555_7928a35f736b6328a0898a727ce666a9.pdf
2013-02-19
9
16
10.22038/ijogi.2013.555
بارداری
دردهای اسکلتی عضلانی
شیوع
فریبا
قادری
Ghaderimailbox@gmail.com
1
استادیار گروه فیزیوتراپی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
LEAD_AUTHOR
محمد
اصغری جعفرآبادی
m.asghari862@gmail.com
2
استادیار گروه آمار حیاتی، دانشکده بهداشت و تغذیه، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
AUTHOR
محمد علی
محسنی بندپی
3
دانشیار گروه فیزیوتراپی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران.
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
مقایسه پیامدهای مادری در زنان نخست زا در دو گروه زایمان فیزیولوژیک و مرسوم: یک مطالعه کارآزمایی بالینی
مقدمه: امروزه، مداخلات پزشکی غیر ضروری ارائه شده برای زایمان، منجر به ایجاد پیامدهای نامطلوب در زمینه مادری شده است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه پیامدهای مادری در زنان نخست زا در دو گروه زایمان فیزیولوژیک و مرسوم انجام شد. روشکار: این مطالعه کارآزمایی بالینی یک سوکور در سال 1390 بر روی 370 مادر نخست زا که به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شده بودند، در بیمارستان شهید نورانی تالش انجام شد. انتخاب نمونه ها به صورت تصادفی با استفاده از نرم افزار آماری انتخاب تصادفی نمونه و از طریق بلوک بندی 4 و 6 تایی انجام شد. به تمام افراد مورد مطالعه پاکتی داده شد و درون پاکت، نوع انجام مداخله نوشته شده بود. داده های مورد نیاز از طریق مشاهده سیر زایمان، مصاحبه با مادران و مطالعه مندرجات پرونده آنها گردآوری شد. ابزار گردآوری داده ها، چک لیست پنج قسمتی و شامل مشخصات واحدهای پژوهش، فرم پارتوگراف، ارزیابی مراحل اول، دوم، سوم و چهارم زایمان و 10 روز پس از آن بود. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 13) و آزمون های تی و کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافتهها: افراد دو گروه از نظر نوع زایمان (زایمان طبیعی بدون اپی زیاتومی، میزان زایمان طبیعی با اپی زیاتومی و سزارین) اختلاف آماری معنی داری داشتند (001/0p<). همچنین از نظر عفونت بعد از زایمان نیز این تفاوت معنی دار بود (009/0=p). در گروه مداخله میزان زایمان طبیعی با اپی زیاتومی، عفونت و سزارین کمتر بود ولی میزان زایمان طبیعی بدون اپی زیاتومی بیشتر مشاهده شد. نتیجهگیری: جهت جلوگیری از عوارض ناشی از مداخلات نامناسب در مادران باردار، زایمان فیزیولوژیک ارجح می باشد.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_556_542d9462e167805a5565b91c1a8ee349.pdf
2013-02-19
17
25
10.22038/ijogi.2013.556
پیامد بارداری
زایمان
مادران
نخست زا
فهیمه
صحتی شفائی
sehhatief@tbzmed.ac.ir
1
مربی گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
AUTHOR
سامیه
کاظمی
kazemi.samiyeh@gmail.com
2
دانشجوی کارشناس ارشد مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
LEAD_AUTHOR
مرتضی
قوجازاده
az4007@yahoo.com
3
استادیار گروه فیزیولوژی، مرکز تحقیقات سلامت باروری زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی پیامد سوختگی در دوران بارداری: مطالعه ای چهار ساله در بیمارستان طالقانی اهواز
مقدمه: بروز سوختگی در دوران بارداری میتواند پیامدهای ناگواری بر بارداری داشته باشد و حیات مادر و جنین را به مخاطره بیاندازد. مطالعه حاضر با هدف بررسی بروز سوختگی در دوران بارداری و پیامدهای ناشی از آن انجام شد. روشکار: این مطالعه توصیفی- مقطعی و گذشته نگر بر روی 510 زن واقع در سنین باروری دچار سوختگی و بستری در بیمارستان سوختگی طالقانی اهواز از اول فروردین سال 1385 تا پایان اسفند سال 1388 انجام شد. ابزار گردآوری داده ها چک لیست محقق ساخته بود. داده ها از پرونده بیماران گردآوری و با استفاده از روش های آمار توصیفی و نرم افزار آماری SPSS (نسخه 15) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافتهها: از 510 زن متأهل مبتلا به سوختگی، 32 نفر (3/6%) باردار بودند. میانگین سنی افراد مورد مطالعه 6±5/25 سال بود. متوسط سوختگی سطح کل بدن در این بیماران 8/26±2/52 درصد بود. در 19 بیماری که دارای سوختگی بالای 40 درصد بودند، سوختگی باعث عارضه در بارداری شده بود. بیشتر این عوارض در 72 ساعت اول پذیرش رخ داده بود. در 9 بیمار (1/28%) باردار مبتلا به سوختگی، سقط جنین اتفاق افتاده بود و در 10 بیمار (3/31%) نیز ختم بارداری انجام شد. در 3 بیماری که در هفته های 32، 34 و 38 بارداری قرار داشتند، انجام به موقع سزارین در 48 ساعت اول پذیرش، باعث نجات جان جنین شده بود. در مجموع میزان مرگ و میر مادران 6/40 درصد بود. نتیجهگیری: آسیب ناشی از سوختگی های بیشتر از 40 درصد سطح بدن می تواند تأثیر نامطلوبی بر پیامد بارداری داشته باشد.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_557_54694e2eaaf9caf95d5d0374107a6777.pdf
2013-02-19
26
32
10.22038/ijogi.2013.557
بارداری
زخم و جراحت
سوختگی
جواد
زارعی
1
دانشجوی دکترای مدیریت اطلاعات بهداشتی و درمانی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
AUTHOR
عبدالعظیم
قلمبر
2
دانشیار گروه جراحی پلاستیک، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
AUTHOR
فاطمه
عبدی
abdi@sbmu.ac.ir
3
دانشجوی دکترای تخصصی بهداشت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
LEAD_AUTHOR