مقایسه تاثیربستن زودرس و دیررس بندناف بر آپگار نوزاد

نوع مقاله : اصیل پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد مامایی، مربی و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان

2 کارشناس ارشد ما مایی، مربی و عضو هیئت علمی دانشکده پرستاری و مامایی مشهد

3 دکترای پرستاری و عضو هیئت علمی دانشکده پرستاری و مامایی مشهد

چکیده

مقدمه: پس از سال ها بحث و گفتگو٬ توافق اندکی در مورد زمان مناسب برای بستن بندناف وجود دارد. به دنبال بستن دیررس بندناف٬ نوزاد تزریق خون جفتی بیشتری دریافت می کند که ممکن است بر آپگار او مؤثر باشد. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر بستن زودرس و دیررس بندناف بر آپگار نوزاد انجام شد.
 
روش کار: پژوهش حاضر به شیوه کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی و دو سو کور بر روی 64 نوزاد رسیده سالم، در فاصله مهر ماه تا بهمن ماه 1381 در بیمارستان دزیانی گرگان، صورت گرفت. مادران واجد شرایط قبل از زایمان طبیعی به طور تصادفی به دو گروه بستن زودرس و دیررس بندناف تقسیم شدند. بندناف در گروه بستن زودرس30 ثانیه و در گروه بستن دیررس 3 دقیقه پس از تولد در حالی که نوزاد هم سطح با دهانه واژن قرار داشت بسته شد. نمره آپگار نوزاد در پایان دقیقه اول و پنجم تولد٬ حجم خون باقی مانده جفتی و حجم تقریبی خون نوزاد تعیین شد. جهت گردآوری داده ها از فرم های انتخاب نمونه٬ مصاحبه و مشاهده استفاده گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های من ویتنی٬ کای دو و تی دانشجویی تجزیه و تحلیل شد.
 
نتایج: نمره آپگار دقیقه اول و دقیقه پنجم بین دو گروه بستن زودرس و دیررس بندناف اختلاف معنی دار داشت(p<0.001). حجم خون باقی مانده جفتی در گروه بستن دیررس بندناف 5/39 % کمتر از گروه بستن زودرس بود(p<0.001). حجم تقریبی خون نوزاد در گروه بستن دیررس بندناف 1/7% بالاتر از گروه بستن زودرس بود(p<0.001).
 
نتیجه گیری: بستن دیررس بندناف به طور معنی دار سبب افزایش نمره آپگار٬ کاهش حجم خون باقی مانده جفتی و افزایش حجم تقریبی خون نوزاد می شود. مطالعات بیشتر با تغییر در زمان بستن بندناف یا سطح نگه داری نوزاد پیشنهاد می گردد

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Comparison of the Effect of Early and Late Umbilical Cord Clamping on the Apgar score of the Neonate

نویسندگان [English]

  • Azam Jahazi 1
  • Masoumeh Kordi 2
  • Seyed Reza Mazloum 3
1 Midwife, Instructor, Gorgan Islamic Azad University, Gorgan, Iran
2 Midwife, instructor, Nursing and Midwifery School, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran
3 Ph.D. in Nursing, Nursing and Midwife School, Mashhad, Iran
چکیده [English]

Introduction: After decades of discussion and dialogue, there is little agreement about suitable time for after birth umbilical cord clamping. By using the late cord clamping, neonate receives more placental transfusion that may affect the Apgar score. This study was designed to compare the effect of early and late cord clamping on the Apgar score of the neonate.
Methods and Materials: This double blind, randomized, clinical trial carried out, in the year 2002 at Deziani Hospital of Gorgan, Iran. This study was approved by the local committee of medical ethics. Healthy full-term vaginally born neonates (n=64), were randomly allocated to early (30s) and late (3min) umbilical cord clamping group. During this period of time, the attendant held the neonate supine at the level of introitus. At the end of 1min and 5mins after birth The Apgar score of the neonate, residual placental blood volume and estimated neonatal blood volume were determined. Data obtained by interview and observation, analyzed by SPSS software, Mann Whitney, t student and Chi-squared tests.
Results: There was a significant difference between early and late umbilical cord clamping groups (p<0.001), in the 1min and 5mins Apgar scores of the neonate. Placental residual blood volume in the late cord clamping group was 39.5% lower than the early cord clamping group (p<0.001). Estimated neonatal blood volume in late cord clamping group was 7.1% higher than early cord clamping group (p<0.001).
Conclusion: Late cord clamping leads to a significant increase in the Apgar score of the neonate and the estimated neonatal blood volume. However, the placental residual blood volume significantly decreased. Further trials should delay cord clamping until cessation of cord pulse or alter the level that the newborn is kept.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Clamping
  • Apgar
  • neonate
1. World Health Organization .Care in normal birth; a practical guide. Geneve: M1996..25-29.
2. Rogers J. Active versus expectant management of third stage of labour: the Hinching brook
randomised controlled trial. Lancet 1998 ; 351 (9104): 693 – 9.
3. Sciarra JS. Sciarra Gynecology and obstetrics. Philadelphia: Lippincott; 1995.351.
4. Mercer JS. Skovgaard RL. Neonatal transitional physiology: a new paradigm. J Perinat Neonatal
Nurs 2002;15 (4): 56 – 75.
5. Brown B. Mayls Textbook of midwifery. Tehran: Chehr; 1376. 283-4.
6. Ibrahim HM , Krouskop RW, Lewis DF, Dhanireddy R. Placental transfusion : umbilical cord
clamping and preterm infants. J Perinatol 2000; 20: 351 –4.
7. Lozoff B, Yimenez E, Wolf AW. Long term development outcome in infants with iron
deficiency. N Eng J Med 1991; 325: 687 -94.
8. Mc Donnell M, Henderson-Smart DJ. Delayed umbilical cord clamping in preterm infants : a
feasibility study. J Paediatr Child Health 1997; 33: 308 - 10.
9. Enkin M, Keirse MJ, Neilson J, Crowther C, Duley L, Hodnett E, et al. A guide to effective
care in pregnancy and childbirth, 3 rd ed. NewYork: Oxford university press; 2000 .120.
10. Oxford Midwives Research Group. A study of the relationship between the delivery to cord
clamping interval and the time of cord separation. Midwifery 1991; 1: 167 – 176
11. Jones JG, Holland BM, Hudson IR, Wardrop CA. Total circulating red cells versus hematocrit
as the primary descriptor of oxygen transport by the blood. Br J Haematol 1990; 76: 288 - 94.
12. Mercer JS. Current best evidence: a review of the literature on umbilical cord clamping. J
Midwif women Health 2001; 45: 55 - 66.
13. Morley GM. Cord closure: Can hasty clamping injure the newborn?. OBG Management 1998;
7: 29 - 36.
14. World Health Organization. Mother baby package:implementing safe-motherhood in countries.
Geneva: 994.5.
15. Linderkamp O, Nelle M, Kraus M, ZiloW EP. The effect of early and late cord clamping on
blood viscosity and other hemorheological parameters in full-term neonates. Acta Paediatr
1992; 81: 745 -50.