2024-03-29T04:39:10Z
https://ijogi.mums.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=826
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
IJOGI
1680-2993
1680-2993
1391
15
5
تأثیر ناشتایی بر نتایج تست 05 گرمی غربالگری دیابت بارداری
لیلی
حفیظی
صدیقه
آیتی
نیره
قمیان
محبوبه
شیرازی
ابراهیم
دستگردی
مقدمه: دیابت بارداری به معنای تشخیص عدم تحمل کربوهیدرات در بارداری است که می تواند با عوارض مادری و
جنینی همراه باشد. اولین آزمایش غربالگری آن، تست تحمل گلوکز یک ساعته است که بدون توجه به وضعیت
ناشتایی انجام می شود. نتیجه این آزمایش در 11-14% زنان باردار مثبت است در حالی که شیوع دیابت بارداری 2-
5% است. افرادی که نتیجه مثبت دارند، توسط تست تحمل گلوکز 3 ساعته بررسی می شوند. این آزمایش به صورت
ناشتا انجام می شود و نیاز به 4 بار نمونه گیری خون دارد. لذا بیمار زمان، هزینه و استرس زیادی را متحمل می شود.
در صورتی که با انجام تست تحمل گلوکز پس از ناشتایی بتوان موارد مشکوک به دیابت بارداری را به طور قابل
توجهی کاهش داد، می توان از انجام تست 111 گرمی در بسیاری از بیماران خودداری کرد. مطالعه حاضر با هدف
ارزیابی تأثیر ناشتایی بر نتایج تست 51 گرمی غربالگری دیابت انجام شد.
روش کار: این مطالعه مقطعی و آینده نگر در سال 1311 و 1311 بر روی 131 زن باردار با سن بارداری 24 تا 32
هفته و بستری شده در بخش زنان و زایمان بیمارستان امام رضا )ع( که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند، انجام
شد. افراد به طور تصادفی در دو گروه ناشتا )11 نفر( و غیر ناشتا )51 نفر( قرار گرفتند. از همه افراد یک ساعت پس
از دریافت 51 گرم گلوکز خوراکی، نمونه خون گرفته شد. سپس میزان گلوکز خون در دو گروه اندازه گیری شد و با
استفاده از آزمون های آماری تی تست، کای دو و من ویتنی و نرم افزار آماری SPSS )نسخه 13( مورد مقایسه و آنالیز
آماری قرار گرفت و p>1/15 به عنوان سطح معنی دار در نظر گرفته شد.
یافته ها: آزمون تی تست رابطه آماری معنی داری را بین وضعیت ناشتایی و نتیجه غربالگری نشان نداد )p=1/19(. اما
بر اساس آزمون کای دو میانگین گلوکز خون در دو گروه ناشتا و غیر ناشتا به طور معنی دار متفاوت بود )p=1/13(.
نتیجه گیری: به دنبال ناشتایی، میانگین گلوکز خون در آزمون غربالگری دیابت بارداری، به طور معنی دار کمتر می شود.
تست چالش گلوکز
دیابت بارداری
غربالگری
گلوکز خون
ناشتایی
2012
05
21
1
6
https://ijogi.mums.ac.ir/article_5725_ed86f0da46048c56430050bf4a1b41dd.pdf
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
IJOGI
1680-2993
1680-2993
1391
15
5
بررسی عملکرد جنسی و کیفیت زندگی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مراجعه کننده به انجمن ام اس ایران در تهران در سال 1389
عفت السادات
مرقاتی خویی
کوثر
قادری
لیلا
امینی
حمید
حقانی
مقدمه: بیماری مولتیپل اسکلروزیس شایع ترین علت بیماری های ناتوان کننده پیشرونده عصبی در بالغین جوان است
که اثر عمیقی بر جنبه های اجتماعی، اقتصادی، روانی و جنسی بیماران مبتلا دارد. زنان 2 تا 3 بار بیش از مردان مبتلا
به این بیماری می شوند. در این بیماران مشکلات جنسی نیز شایع است و کیفیت زندگی آنان را شدیداً تحت تأثیر
قرار می دهد. مطالعه حاضر با هدف توصیف ارتباط عملکرد جنسی با کیفیت زندگی زنان مبتلا به ام اس انجام شد.
روشکار: این مطالعه توصیفی در سال 1389 بر روی 132 زن متأهل مبتلا به ام اس مراجعه کننده به انجمن ام اس
ایران در تهران به روش در دسترس انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه "کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ام
اس- 54" و پرسشنامه مشخصات فردی گردآوری و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 15) و آمار توصیفی و
آزمون پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. عملکرد جنسی بر اساس نتایج حیطه "عملکرد جنسی" پرسشنامه
کیفیت زندگی سنجیده شد.
یافتهها: نتایج حیطه عملکرد جنسی و کیفیت زندگی نشان داد که شایع ترین مشکل جنسی زنان مبتلا به ام اس،
اختلال ارگاسم است. بین مشکلات ارگاسم بیماران و دو حیطه ترکیبی سلامت روحی روانی (p<0/001) و سلامت
جسمی (p<0/001) کیفیت زندگی ارتباط معنی داری مشاهده شد. همچنین بین تعداد دفعات ارتباط جنسی با سن
نمره ،(p=0/048) بارداری تعداد ،(p=0/018) فرزند تعداد ،(p=0/043) بیماری شروع سن ،(p=0/003) بیماران
توانایی (p=0/005)، سن همسر (p=0/001) و مدت ازدواج (p=0/008) ارتباط معکوس و معنی داری مشاهده شد.
نتیجهگیری: مشکلات جنسی با کیفیت زندگی زنان با هم اس ارتباط دارد. بیشترین مشکل جنسی این زنان اخـتلال
ارگاسمیک و کمبود میل جنسی است.
عملکرد جنسی
کیفیت زندگی
مولتیپل اسکلروزیس
2012
05
21
7
14
https://ijogi.mums.ac.ir/article_5726_8b728650ca3a7bb1b1a8a068181062c0.pdf
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
IJOGI
1680-2993
1680-2993
1391
15
5
تأثیر آموزش رفتارهای دلبستگی بر میزان دلبستگی مادر به جنین در مادران نخست باردار مراجعه کننده به مراکز منتخب بارداری شهر شیراز - 1389
منیره
طوسی
مرضیه
اکبرزاده
فرخنده
شریف
نجف
زارع
مقدمه: دلبستگی بین مادر و کودک یکی از زیباترین و شگفت انگیزترین پدیده هاست که مدت ها پیش از تولد
کودک به وجود می آید. مادری که در طی بارداری به جنین خود دلبستگی پیدا می کند، آماده است تا پس از زایمان
ارتباط لذت بخشی با نوزاد خود برقرار کند. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش رفتارهای دلبستگی بر میزان
دلبستگی مادر به جنین در مادران نخست باردار انجام شد.
روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1389 بر روی 84 زن نخست باردار مراجعه کننده به دو بیمارستان
حافظ و شوشتری شهر شیراز انجام شد. افراد به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب و به طور تصادفی در دو
گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده شامل فرم اطلاعات فردی و بارداری و پرسشنامه دلبستگی مادر
به جنین بود. برای گروه آزمایش علاوه بر مراقبت های معمول بارداری، چهار جلسه دو ساعته کلاس های آموزش
رفتارهای دلبستگی طی یک ماه (هفته ای یکبار) برگزار شد و فرم های ثبت رفتارهای دلبستگی به مادران به شکل
هفتگی داده شد. گروه کنترل فقط مراقبت های معمول بارداری دریافت نمودند. نمره دلبستگی مادر به جنین قبل و
بعد از مداخله در هر دو گروه سنجیده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های کای دو و تی مستقل و
تی زوجی انجام شد.
یافته ها: میانگین نمره دلبستگی مادر به جنین قبل از مداخله در دو گروه آزمایش و کنترل به ترتیب 60/8±4/6 و
60/2±4/5 بود که از نظر آماری معنی داری نبود (p=0/544). در حالی که این میانگین بعد از مداخله در دو گروه
آزمایش و کنترل به ترتیب 64/6±3/5 و61/1±5/1 بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (p<0/0001).
نتیجه گیری: آموزش رفتارهای دلبستگی باعث افزایش میزان دلبستگی مادر به جنین می شود. لذا می توان در
طول دوران بارداری به مادران آموزش داد تا با انجام کار ساده ای چون لمس شکم در تحکیم روابط عاطفی بین
خود و نوزادشان بکوشند
آموزش
دلبستگی مادر به جنین
رفتارهای دلبستگی
زنان نخست باردار
2012
05
21
15
23
https://ijogi.mums.ac.ir/article_5727_521f75532f5390a82a55a9b23d009f8b.pdf
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
IJOGI
1680-2993
1680-2993
1391
15
5
بررسی اثر زوناهچینگ در افزایش میزان باروری در جنین های دارای زونای ضخیم توسط اشعه لیزر
اعظم سادات
امینی
جواد
بهارآرا
نیره
خادم
محسن
جلالی
مقدمه: امروزه جهت افزایش میزان باروری در آزمایشگاه های لقاح آزمایشگاهی از تکنیک های مختلف هچینگ
(خارج کردن) کمک شده (AH) از جمله لیزر هچینگ کمک شده (LAH) برای کمک به خارج کردن جنین از
زوناپلوسیدای ضخیم استفاده می شود. با توجه به نتایج متناقض درباره تأثیر لیزر هچینگ کمکی بر میزان باروری در
جنین های دارای زوناپلوسیدای ضخیم، مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط ضخامت زوناپلوسیدا توسط لیزر هچینگ
کمکی بر افزایش میزان باروری در بیماران نابارور تحت درمان به روش لقاح داخل آزمایشگاهی در مرکز ناباروری
مشهد در سال 89 انجام شد.
روش کار: این مطالعه مورد- شاهدی در سال 1389 بر روی 101 زوج نابارور تحت درمان با IVF انجام شد. 50 نفر
به عنوان گروه مورد و 51 نفر به عنوان گروه شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. افراد دو گروه از نظر سن مادر، تعداد
اووسیت خارج شده، تعداد اووسیت بارور شده و تعداد جنین های منتقل شده با هم همسان بودند و در ضمن در هر
دو گروه از جنین های با کیفیت مشابه استفاده شد. میزان وقوع بارداری در دو گروه با استفاده از آزمون اندازه گیری
ß–HCG (زنجیره بتا گونادوتروفین کوریونی انسان) و سونوگرافی تعیین شد. داده ها پس از گردآوری با استفاده از
آزمون های تی و کای دو و نرم افزارهای SPSS (نسخه 16) و Excel با ضریب اطمینان 95% مورد تجزیه و تحلیل
قرار گرفت و میزان p کمتر از 0/05 به عنوان سطح معنی دار در نظر گرفته شد.
یافته ها: بین افراد دو گروه از نظر سن، تعداد اووسیت بارور شده، تعداد اووسیت خارج شده، تعداد و کیفیت جنین های
منتقل شده تفاوت معنی داری مشاهده نشد (p=0/837). میزان بارداری در گروه شاهد و مورد به ترتیب 15/7 و 34
درصد بود که تفاوت مشاهده شده از نظر آماری معنی دار بود (p=0/033).
نتیجه گیری: انجام روش هچینگ کمک شده لیزری بر روی جنین های دارای زوناپلوسیدای ضخیم باعث افزایش
میزان باروری می شود.
ضخامت زوناپلوسیدا
لقاح داخل آزمایشگاهی
میزان باروری
هچینگ کمکی لیزری
2012
05
21
24
29
https://ijogi.mums.ac.ir/article_5728_b1092662065e7408d065ab5f87c0b4d2.pdf