2024-03-28T16:43:36Z
https://ijogi.mums.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=806
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
IJOGI
1680-2993
1680-2993
1391
15
25
بررسی برخی عوامل کلینیکی مؤثر در موفقیت انتقال جنین های فریز شده در مرکز تحقیقاتی درمانی ناباروری یزد
مریم
افتخار
الهام
رحمانی
مقدمه: یکی از مهم ترین درمان های زوج های نابارور، انتقال جنین فریز شده می باشد. اگر چه انتقال جنین تازه مورد تأیید و توجه است، اما مطالعات اندکی در مورد عوامل بالینی مؤثر در میزان لقاح و میزان بارداری در انتقال جنین فریز شده وجود دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی برخی عوامل بالینی مؤثر در پیش آگهی انتقال جنین فریز شده انجام شد.
روشکار: این مطالعه گذشته نگر با بررسی 372 پرونده بیمارانی که بین فروردین 1388 لغایت فروردین 1390 به مرکز تحقیقاتی درمانی ناباروری یزد مراجعه و از جنین فریز شده استفاده کرده بودند، انجام شد. کلیه اطلاعات مربوط به پرونده بیماران در پرسشنامه ثبت شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 15) و آزمون های کولموگروف- اسمیرنوف و من ویتنی استفاده شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
یافتهها: میزان بارداری بالینی در زنان زیر 35 سال 7/57 درصد و بالای 35 سال 2/29 درصد و همچنین میزان بارداری بالینی در زنان با هورمون محرک فولیکول روز سوم زیر 10، 3/56 درصد و هورمون محرک فولیکول بالای 10، 5/17 درصد بود که این نتایج از نظر آماری معنی دار بود (0001/0=p). اما سایر عوامل مانند علت فریز جنین، پروتکل اولیه لقاح آزمایشگاهی، روش لقاح آزمایشگاهی، ضخامت اندومتر و طول سیکل درمان تا روز انتقال جنین از نظر آماری در انتقال جنین فریز شده مؤثر نبودند (05/0<p).
نتیجهگیری: سن زن و هورمون محرک فولیکول روز سوم یکی از مهمترین عوامل مؤثر در میزان بارداری بالینی در انتقال جنین فریز شده می باشد.
انتقال جنین
جنین فریز شده
لقاح آزمایشگاهی
میزان بارداری بالینی
2012
10
22
1
7
https://ijogi.mums.ac.ir/article_5642_20a6d2a60cb66b1802bfa2debef3264d.pdf
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
IJOGI
1680-2993
1680-2993
1391
15
25
مقایسه تعداد و شاخص های پلاکتی در زنان باردار سالم و پره اکلامپسی
مریم
زنگنه
بهزاد
ابراهیمی
فیروزه
ویسی
شهره
ملک خسروی
نگین
رضاوند
محمد رسول
قدمی
مقدمه: پره اکلامپسی یکی از عوارض دوران بارداری است که باعث به خطر افتادن زندگی مادر و جنین می شود. مطالعات مختلف نشان دهنده نقش مهم پلاکت ها در پاتوژنز پره اکلامپسی می باشند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه شاخص های پلاکتی در زنان باردار سالم و زنان پره اکلامپسی و ارزش پیشگویی آن ها در مورد شدت پره اکلامپسی انجام شد.
روش کار: این مطالعه مورد - شاهدی در فاصله زمانی تیر ماه 1387 تا دی ماه 1389، بر روی زنان باردار مراجعه کننده به بیمارستان امام رضا (ع) کرمانشاه در هنگام وضع حمل انجام شد. افراد در سه گروه مبتلا به پره اکلامپسی خفیف (57 نفر)، مبتلا به پره اکلامپسی شدید (50 نفر) و زنان باردار سالم (102 نفر) قرار گرفتند. در حوالی زایمان، 5 میلی لیتر از خون وریدی افراد هر سه گروه در شرایط استاندارد آزمایشگاهی گرفته شد تا شاخص های پلاکتی آن اندازه گیری شود. برای سنجش شاخص های پلاکتی که شامل تعداد پلاکت، میانگین حجم پلاکتی، گستره توزیع پلاکتی و نسبت سلول های بزرگ پلاکتی بودند از دستگاه شمارش سلول های خونی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و روش آماری ANOVA (آنالیز واریانس) انجام شد. جهت بررسی تفاوت بین گروه ها از آزمون آماری توکی استفاده شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
یافته ها: در این مطالعه بین زنان پره اکلامپسی و باردار سالم از نظر تعداد پلاکت و شاخص های پلاکتی اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت (05/0<p). همچنین هیچ گونه اختلاف معنی داری در تعداد پلاکت و شاخص های پلاکتی (05/0<p) در مبتلایان به پره اکلامپسی مشاهده نشد.
نتیجه گیری: شاخص های پلاکتی در دوران بارداری تحت تأثیر پره اکلامپسی قرار نمی گیرند. همچنین بین تعداد پلاکت ها و نیز شاخص های پلاکتی در زنان مبتلا به پره اکلامپسی خفیف و شدید تفاوتی وجود ندارد.
پره اکلامپسی
پلاکت
شاخص های پلاکتی
2012
10
22
8
13
https://ijogi.mums.ac.ir/article_5643_6576395c077e8d060cd214e365801e15.pdf
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
IJOGI
1680-2993
1680-2993
1391
15
25
بررسی شکل انقباضات رحمی با تجویز اکسی توسین در فاز فعال مرحله اول زایمان
سمیرا
ابراهیم زاده ذگمی
ناهید
گلمکانی
سلمه
دادگر
مقدمه: امروزه مسئله زایمان و کنترل مناسب آن، امر بسیار مهمی است زیرا حدود 50% سزارین های انجام شده به
لیدل پیشرفت غیرطبیعی در مرحله اول زایمان می باشد. در مامایی مدرن به طور وسیعی از انفوزیون اکسی توسین برای
تحریک و تسریع زایمان استفاده می شود. از آنجایی که در عد م تناسب سری- لگنی شکل انقباضات رحم تغییر می کند،
مطالعه حاضر با هدف بررسی شکل انقباضات رحمی با تجویز اکسی توسین در فاز فعال مرحله اول زایمان انجام شد .
روش کار: در این مطالعه کوهورت، ابتدا وضعیت انقباضات رحمی 100 نز نخست زا با بارداری تک قلو و نمایش قله
سر به مدت 30 دقیقه در اتساع 3-4 سانتی متر مانیتور شد. طی لیبر در 53 زن به دلیل عدم پیشرفت لیبر، اکسی
توسین تجویز شد. نهایتاً در اتساع 8 -10 سانتی متری دهانه رحم به مدت 30 دقیقه الگوی انقباضات ثبت شد و نسبت
طول زمان برگشت یک انقباض از قله به خط پایه به زمان رسیدن از خط پایه به قله در دو مرحله شروع و انتهای مرحله
اول زایمان در دو گروه (با و بدون تجویز اکسی توسین) محاسبه و مقایسه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم
افزار آماری SPSS (نسخه 11/5) و آزمون آماری تی زوجی، تی مستقل و کای اسکوئر انجام شد. میزان کمتر یا مساوی
0/05 معنیدار در نظر گرفته شد .
یافتهها: نسبت طول زمان برگشت یک انقباض از قله به خط پایه به زمان رسیدن از خط پایه به قله در ابتدا و انتهای
لیبر در دو گروه با و بدون تجویز اکسی توسین به ترتیب p=0/687) 1/150± 0/223 1، /164 ± 0/203) و 0/199
±161/ و 1 /091± 0/214 1 بود (p=0/059) که تفاوت مشاهده شده در دو گروه از نظر آماری معنی داری نبود .
نتیجهگیری: استفاده از اکسی توسین جهت تقویت انقباضات رحمی شکل انقباضات رحمی را تغییر نمی دهد.
اکسی توسین
شکل انقباضات رحمی
مرحله اول زایمان
نسبت F:R
2012
10
22
14
20
https://ijogi.mums.ac.ir/article_5646_a8c24024b349625a47097bca082051a2.pdf
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
IJOGI
1680-2993
1680-2993
1391
15
25
تأثیر فشار در نقاط سانینجیائو (SP6) هوگو (LI4) بر طول مدت زایمان در زنان نخست زا: کارآزمایی بالینی تصادفی شده
فهیمه
صحتی شفائی
رأفت
کاظم زاده
رضا
حشمت
فیروز
امانی
مقدمه: طول مدت زایمان از عوامل مؤثر بر نتایج بارداری و آسیب های وارده بر مادر و جنین می باشد. به گونه ای
که با طولانی شدن بیش از حد زایمان، احتمال عفونت، کمبود اکسیژن، صدمات جسمی- عصبی و مرگ در جنین و
نوزاد، همچنین خونریزی و عفونت بعد از زایمان و آشفتگی حاصل از اضطراب، بی خوابی و خستگی در مادر افزایش
می یابد. مراقبت مطلوب از مادران در هنگام زایمان از اهداف نظام بهداشتی- درمانی می باشد. مطالعه حاضر با هدف
تعیین تأثیر فشار در نقاط سانینجیائو- هوگو بر طول مدت زایمان در زنان نخست زا انجام شد.
روشکار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1390 -91 بر روی 84 زن نخست زای واجد شرایط مراجعه کننده به
بیمارستان های سبلان و علوی اردبیل انجام شد. افراد توسط بلوک بندی تصادفی 4 و 6 تایی به دو گروه مداخله و
کنترل تقسیم شدند. مداخله به صورت اعمال فشار در نقاط سانینجیائو و هوگو در دیلاتاسیون های 8 ،6 ،4 و 10 سانتی
متری سرویکس بود. طول مدت فاز فعال و مرحله دوم از طریق معاینه واژینال توسط پژوهشگر در پرسشنامه حاوی
اطلاعات فردی ثبت شد. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و روش های آماری
توصیفی -تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 0/05 معنی دار در نظر گرفته شد.
یافتهها: میانگین سنی شرکت کنندگان 21/9 ± 3/97 سال بود. میانگین طول مدت فاز فعال زایمان در دو گروه
مداخله و کنترل به ترتیب 2:15 ± 1:19 ساعت و 4:10 ± 1:59 ساعت (p=0/001) و میانگین طول مدت مرحله دوم
زایمان در دو گروه مداخله و کنترل به ترتیب 00:45±00:25 دقیقه و 1:04± 00:39 ساعت بود (p=0/008).
نتیجهگیری: فشار بر نقاط سانینجیائو- هوگو در دیلاتاسیون های مختلف باعث کاهش طول مـدت فـاز فعـال و مرحلـه
دوم زایمان می شود.
زنان نخست زا
سانینجیائو
طب فشاری
طول مدت زایمان
هوگو
2012
10
22
21
28
https://ijogi.mums.ac.ir/article_5647_e0ae032926501c0f29d8ec5927d60046.pdf