2024-03-29T16:45:23Z
https://ijogi.mums.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=726
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
IJOGI
1680-2993
1680-2993
1394
18
162
مقایسه میزان اثربخشی دو نوع فعالیت بدنی مفرح و معمولی بر سطح تحرک و علاقه مندی به انجام ورزش در زنان سالمند ساکن در خانه های سالمندان شهر مشهد
سید رضا
مظلوم
زهره
نجفی
هادی
کوشیار
امین
اظهری
مقدمه: مهم ترین مسئله در ارتقاء سلامت و کیفیت زندگی سالمندان، حفظ استقلال بالای آنان در فعالیت های فیزیکی، شناختی و ادامه زندگی به صورت فعال می باشد. سالمندان به دلایل مختلفی از جمله تنبلی، نبودِ همراه و عدم علاقه و انگیزه به زندگی، فعالیت بدنی کمتری دارند. اجرای فعالیت بدنی مفرح باعث افزایش تعداد دفعات ملاقات سالمندان با افراد دیگر و سرگرم شدن و افزایش علاقه مندی به انجام فعالیت های بدنی می شود که در نهایت ممکن است به بهبود وضعیت تحرک و افزایش علاقه مندی به ورزش در سالمندان کمک کند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه فعالیت بدنی مفرح و معمولی بر میزان تحرک و علاقه مندی به ورزش در زنان سالمندان مقیم خانه های سالمندان انجام شد.
روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی دو گروهه در سال 93-1392 بر روی 63 سالمند (28 نفر در گروه مداخله و 35 نفر در گروه کنترل) ساکن در خانه های سالمندان شهر مشهد انجام شد. گروه مداخله به مدت 2 ماه، هفته ای 3 مرتبه به مدت 20 دقیقه تمرینات فیزیکی مفرح و گروه کنترل تمرینات ورزشی روتین خانه سالمندان را انجام دادند. ابزارهای استاندارد مورد استفاده ابزار تحرک سالمندان و پرسشنامه مقیاس وابستگی به انجام ورزش بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 5/11) و آزمون های تی مستقل و من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
یافته ها: میانگین سن سالمندان 0/7±5/72 سال بود. میانگین اصلاحی تحرک و میانگین علاقه مندی به ورزش سالمندان در دو گروه در مرحله بعد از مداخله، تفاوت معنی داری داشت (001/0>p).
نتیجه گیری: فعالیت های ورزشی مفرح باعث بهبودی وضعیت تحرک از طریق افزایش علاقه مندی زنان سالمند به ورزش می شود. بنابراین با آگاه کردن مسئولین خانه های سالمندان از پروتکل فعالیت های بدنی مفرح و اجرای آن می توان از بروز بسیاری از اختلالات حرکتی پیشگیری کرد.
تحرک
خانه های سالمندان
سالمند
فعالیت بدنی
کارآزمایی بالینی
علاقه مندی به ورزش
2015
08
23
1
10
https://ijogi.mums.ac.ir/article_4973_32774451de8140e017fb83c6b741d1fc.pdf
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
IJOGI
1680-2993
1680-2993
1394
18
162
تأثیر یک دوره تمرین هوازی در صبح و عصر بر دیسمنوره اولیه و برخی متغیرهای فیزیولوژیکی دختران بالغ
سارا
سرحدی
علیرضا
رمضانی
مینا
غلامی
حامد
طاهری
مقدمه: دیسمنوره اولیه یکی از شایع ترین شکایات مراجعان به پزشک زنان می باشد. به نظر میرسد تأثیر ورزش بر دیسمنوره و همچنین توجه به تعامل تمرین هوازی با زمانهای روز، روش مؤثرتری برای کاهش درد دیسمنوره باشد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر یک دوره تمرین هوازی در صبح و عصر بر شدت درد دیسمنوره اولیه و برخی متغیرهای فیزیولوژیکی دختران بالغ انجام شد. روش کار:در این مطالعه که به روش میدانی انجام شد، از میان 1033 دانش آموز دختر شهرستان بهارستان، 38 دختر بالغ با سابقه ابتلاء به دیسمنوره اولیه به عنوان نمونه انتخاب شدند. افراد به طور تصادفی به دو گروه 19 نفره (صبح، عصر) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی (ایروبیک و تمرینات آمادگی جسمانی) شامل 4 هفته، هر هفته 4 جلسه 50 دقیقه ای با شدت 70-65% ضربان قلب ذخیره بود. برای اندازه گیری شدت درد از مقیاس دیداری درد و برای اندازه گیری حداکثر اکسیژن مصرفی از آزمون 1600 متر دویدن استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماریSPSS (نسخه 18) و آزمون های یومن ویتنی و ویلکاکسون انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها:تمرین باعث افزایش حداکثر اکسیژن مصرفی و کاهش معنیدار شدت درد دیسمنوره و ضربان قلب استراحت از پیش آزمون به پس آزمون هر دو گروه شد (05/0p<)، اما بین دو گروه صبح و گروه عصر در متغیرهای ذکر شده تفاوت معنیداری وجود نداشت (05/0<p). بین پیش آزمون و پس آزمون فشارخون و دمای بدن نیز در دو گروه صبح و عصر تفاوت معنیداری وجود نداشت (05/0<p). همچنین دو گروه از لحاظ متغیرهای فشارخون و دمای بدن تفاوت معنی داری نداشتند (05/0<p). نتیجه گیری: تمرین هوازی باعث کاهش درد دیسمنوره، کاهش ضربان قلب و افزایش حداکثر اکسیژن مصرفی می شود و تفاوتی بین تمرین در نوبت صبح و عصر وجود ندارد.
تمرین هوازی
دختران بالغ
دیسمنوره اولیه
ساعت زیستی
شاخص های فیزیولوژیک
2015
08
23
11
20
https://ijogi.mums.ac.ir/article_4975_10cd200c0d2574665da6346e2a81e0ba.pdf
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
IJOGI
1680-2993
1680-2993
1394
18
162
کوریوکارسینوم کورنه: معرفی یک مورد
سیده حورا
واحدالعین
فاطمه
تارا
معصومه
میر تیموری
محبوبه
محمودی نیا
مقدمه: حاملگی مولار، یک اتفاق نادر است که میزان شیوع آن حدود 1 تا 2 مورد در هر 1000 حاملگی می باشد. حاملگی خارج رحمی در 1% بارداری ها اتفاق می افتد و در اکثر موارد، در لوله های فالوپ می باشد. همزمانی مول و حاملگی اکتوپیک، اتفاق بسیار نادری است. در این گزارش، بیمار 36 ساله با حاملگی مولار لوله ای معرفی می شود. معرفی بیمار: بیمار خانم 36 ساله، با بارداری چهارم و سابقه دو بار سقط و تولد یک نوزاد زنده، با شکایتآمنوره 2 ماهه، درد مختصر هیپوگاستر و5000BhCG<مهر ماه 1393 به بیمارستان ام البنین(س) مشهد مراجعه کرد. در سونوگرافی واژینال انجام شده در طی بستری رحم سایز نرمال داشت اما توده سالید 5/4×4 سانتی متر در آدنکس راست در مجاورت تخمدان راست مشاهده شد. بیمار با تشخیص حاملگی خارج رحمی تحت لاپاروتومی قرار گرفت. در نهایت با بررسی آسیب شناسی توده و عدم وجود متاستاز، بیمار با تشخیص حاملگی خارج رحمی کورنئال و کوریو کارسینومای کورنه تحت درمان با متوترکسات قرار گرفت و بهبود یافت. نتیجه گیری:حاملگی مولار، در حاملگی اکتوپیک نیز اتفاق می افتد و می تواند منجر به تشخیص اشتباه و ایجاد عوارض با مرگ و میر بالا در بیماران شود، لذا تشخیص و درمان سریع این موارد اهمیت ویژه ای دارد.
حاملگی اکتوپیک کورنئال
حاملگی مولار
خونریزی واژینال غیر طبیعی
2015
08
23
21
24
https://ijogi.mums.ac.ir/article_4977_0d2e5598b182645cfd3eb9058fd4f63f.pdf