2024-03-29T01:16:01Z
https://ijogi.mums.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=585
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
IJOGI
1680-2993
1680-2993
1393
17
128
تأثیر متفورمین در پیامد تلقیح داخل رحمی در بیماران نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک مقاوم و غیر مقاوم به انسولین
ناهید
لرزاده
عزیزه
قاسم نژاد
ژاله
محمدپور
مقدمه: سندرم تخمدان پلی کیستیک، شایع ترین علت ناباروری به دلیل عدم تخمک گذاری است و مقاومت به انسولین، بالا بودن شاخص توده بدنی و نسبت دور کمر به باسن، عوامل خطر شناخته شده در پیامد نامطلوب درمان نازایی و پاسخ بالینی به متفورمین می باشند. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر متفورمین در پیشگویی نتایج درمانی تلقیح داخل رحمی در بیماران نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک مقاوم و غیرمقاوم به انسولین و بررسی تأثیر مقاومت به انسولین، شاخص توده بدنی و نسبت دور کمر به باسن بر روی آن انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی غیر تصادفی در طی سال های 91-1390 بر روی 74 زن نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک داوطلب IUI و مراجعه کننده به درمانگاه نازایی بیمارستان میرزا کوچک خان تهران انجام شد. بیماران بر اساس تست تحمل گلوکز و سطح انسولین پلاسما به دو گروه مقاوم به انسولین و غیر مقاوم به انسولین و بر اساس شاخص توده بدنی به 4 گروه تقسیم شدند. برای تمام بیماران متفورمین با دوز 500 میلی گرم، 3 بار در روز، 6 هفته قبل از شروع سیکل IUI تجویز شد و سپس هر دو گروه جهت انجام IUI، تحت درمان با داروهای القاء تخمک گذاری قرار گرفتند. یافته ها با استفاده از آزمون های آماری تی تست و آنووا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: از 74 زن مورد مطالعه، 37 نفر مقاوم به انسولین و 37 نفر غیر مقاوم به انسولین بودند. درمان با متفورمین باعث افزایش درصد تخمک گذاری، افزایش میانگین اندازه فولیکول، نتیجه مثبت تست بارداری، حاملگی بالینی و عوارض جانبی در گروه مقاوم به انسولین شد ولی این تفاوت ها از نظر آماری معنی دار نبود (05/0<p). ولی دو گروه از نظر شاخص توده بدنی و نسبت دور کمر به باسن تفاوت معنی داری داشتند (02/0= p).11 نفر (7/29%) در گروه مقاوم به انسولین و 9 نفر (3/24%) در گروه غیر مقاوم باردار شدند ولی این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود (05/0<p). در شاخص های چهارگانه نیز دو گروه از نظر نتایج IUI و بارداری تفاوت معنی داری نداشتند (05/0=p). ولی در بیماران با وزن بالا (30-25 =BMI) در هر دو گروه، درصد بارداری بیشتری مشاهده شد. نتیجه گیری: می توانمتفورمین را به تمام بیماران PCOS بدون توجه به مقاوم و غیر مقاوم بودن به انسولین تجویز کرد و در ضمن شاخص توده بدنی، پیش بینی کننده بهتری در میزان پاسخ دهی به مصرف متفورمین می باشد.
بیماران نابارور
تلقیح داخل رحمی
سندرم تخمدان پلی کیستیک
متفورمین
2014
12
22
1
11
https://ijogi.mums.ac.ir/article_3817_1ebfb8fbc06ec6ee9f9ccd8bdf0746f2.pdf
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
IJOGI
1680-2993
1680-2993
1393
17
128
بررسی شیوع آنمی فقر آهن و عوارض آن در بارداری در بانوان مراجعهکننده به مراکز بهداشتی درمانی سمنان
ناهید
رهبر
راهب
قربانی
فریبا
رضایی آهوانویی
مقدمه: آنمی فقرآهن در بارداری، اثرات نامطلوبی بر زنان باردار، جنین و نوزاد دارد. با توجه به شیوع بالای آن، مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی آنمی فقر آهن در زنان باردار در ابتدا و انتهای بارداری و تأثیر آن بر مادر، جنین و نوزاد انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی طی سال های 89-1386 بر روی 546 زن بارداری که جهت مراقبت های دوران بارداری به تمام درمانگاه ها و مطب های متخصصین زنان در سطح شهر سمنان مراجعه کرده بودند، انجام شد. آزمایشات CBC و فریتین سرم برای تمام بیماران انجام شد. هموگلوبین کمتر از 11 گرم در دسی لیتر همراه با کاهش خفیف تا شدید ذخایر آهن به عنوان آنمی فقر آهن تعریف شد. نتایج آزمایشات و مشخصات فردی در پرسشنامه ثبت و از آزمون های دقیق فیشر، کای اسکوئر و t در سطح معنی داری 5% برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: در ابتدای بارداری در 169 زن باردار (31%) و در هفته 36 بارداری در 86 زن باردار (2/27%) آنمی فقر آهن مشاهده شد. در ابتدای بارداری، ارتباط آنمی فقر آهن با پاریتی مادر (001/0>p)، عفونت دوران بارداری (009/0=p) و وقوع IUFD (002/0=p) از نظر آماری معنادار بود اما در هفته 36 بارداری، با هیچ یک از متغیرهای بررسی شده ارتباط معنی داری نداشت (05/0 نتیجه گیری: آنمی فقر آهن در سمنان شیوع بالایی داشته و عوارض واضحی بر پیامدهای بارداری دارد لذا بهتر است تا با تدوین پروتکل های تشخیصی و درمانی به صورت منطقه ای و متناسب با شیوع آنمی فقر آهن در جهت ارتقاء سطح سلامت و بهداشت مادران و نوزادان گام برداشت.
آنمی
عوارض بارداری
فقر آهن
2014
12
22
12
17
https://ijogi.mums.ac.ir/article_3694_3b1d69a6b0283533585a903d34f12ff8.pdf
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
IJOGI
1680-2993
1680-2993
1393
17
128
اثربخشی برنامه آموزش بر وضعیت تغذیه بارداری : مقایسه روش بحث گروهی و بسته چند رسانه ای
مهدی
مشکی
خدیجه
سیدی ثانی
خسرو
شفقی
مقدمه: بارداری، از پرمخاطره ترین دوره های زندگی زنان است و تغذیه این دوران، سلامت مادر و جنین را تحت تأثیر قرار می دهد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی آموزش تغذیه به روش بحث گروهی و بکارگیری بسته چند رسانه ای بر وضعیت تغذیه زنان باردار انجام شد. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی با گروه کنترل در سال92 بر روی 174 زن باردار در مراکز بهداشتی مشهد و گناباد انجام شد. بسته چندرسانه ای با استفاده از نرم افزار Autoplay (نسخه 2/8) طراحی شد. پیش آزمون بسامد خوراک از آزمودنی ها صورت گرفت. سپس آموزش تغذیه به روش بحث گروهی و بسته چند رسانه ای اجرا شد. در نهایت یک ماه پس از مداخله، پس آزمون بسامد خوراک تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار Dietplan (نسخه 6) و SPSS (نسخه 20) و آزمون های آماری آنوای یک طرفه و تی زوجی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: متغیرهای نیاسین (4p=0/0)، ویتامین B6 (p=0/04) ، ویتامینD (p=0/01)، B12 (p=0/03) در گروه بسته چند رسانه ای قبل و بعد از مداخله اختلاف آماری معنی دار داشتند. فولات (4p=0/0)، ویتامین c (3p=0/0)، کاروتن (p=0/006) و فیبر (3p=0/0) در گروه بحث گروهی قبل و بعد از مداخله اختلاف آماری معنی دار داشتند. در مقایسه روش های بکارگرفته، میانگین نمرات در روش بحث گروهی نسبت به بسته چند رسانه ای بالاتر بود. نتیجهگیری: دو روش بحث گروهی و بسته چند رسانه ای، باعث ارتقاء قابل توجهی بر وضعیت تغذیه زنان باردار نسبت به قبل مداخله نسبت به گروه کنترل شدند. در مقایسه دو روش آموزشی، روش بحث گروهی از بسته چند رسانه ای اثربخش تر بود.
بحث گروهی
بسته چند رسانه ای
مادران باردار
وضعیت تغذیه
2014
12
22
18
27
https://ijogi.mums.ac.ir/article_3702_79de07467fe9ac8145fdcea348830678.pdf