Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
16
70
2013
09
23
بررسی مقایسه ای سطح سرمی پروتئین شوک حرارتی نوع 70 در پره اکلامپسی و بارداری طبیعی
1
8
FA
نفیسه
ثقفی
0000-0002-7380-8743
دانشیار گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات اختلالات تخمک گذاری، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
saghafin1@mums.ac.ir
اعظم سادات
حسینی هوشیار
دستیار تخصصی زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
hoseiniha881@mums.ac.ir
سعید
عامل جامه دار
استادیار گروه میکروب شناسی و ویروس شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
ameljs@mums.ac.ir
سید
مجید غضنفری
پزشک عمومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
حسین
نعمانی
کارشناس ارشد ایمنی شناسی، مرکز تحقیقات میکروب شناسی و ویروس شناسی، پژوهشکده بوعلی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
nomanih1@mums.ac.ir
10.22038/ijogi.2013.1925
مقدمه: پروتئین های شوک حرارتی (HSPs)، به مجموع پروتئین های داخل سلولی گفته میشوند که در شرایط استرسی در سلول بیان میشوند. در بارداری طبیعی، سطح HSP70 کاهش می یابد و افزایش سطح این پروتئین ها در همراهی با چندین عارضه بارداری مشاهده شده است. نقش HSP70 در بارداری های طبیعی و پاتولوژیک به خوبی شناخته نشده است، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط سطح سرمی HSP70 و پره اکلامپسی انجام شد. <br/>روشکار: این مطالعه مقطعی در سال های 1390-1389 بر روی 41 بیمار مبتلا به پره اکلامپسی و 39 زن با بارداری طبیعی در سه ماهه سوم بارداری در بیمارستان قائم (عج) مشهد انجام شد. تمام افراد، نخست باردار بودند. افراد دو گروه تا زمان زایمان از نظر عوارض مادری و جنینی پیگیری شدند. سطح HSP70 در سرم های بیماران با استفاده از روش الایزا اندازه گیری شد. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های تی مستقل، دقیق فیشر و من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. <br/>یافتهها: دو گروه از نظر سن مادر، سن بارداری و شاخص توده بدنی تفاوت معناداری نداشتند (05/0<p). غلظت سرمی HSP70 در بیماران پره اکلامپسی به طور معناداری بالاتر از افراد با بارداری طبیعی بود (001/0>p). بین HSP70 و شاخص توده بدنی و همچنین بین HSP70 و سن مادر و سن بارداری، ارتباط معناداری وجود نداشت (05/0<p). بین HSP70 و فشار خون سیستولیک مادر در گروه مورد، ارتباط معناداری وجود داشت (001/0>p). <br/>نتیجهگیری: غلظت سرمی HSP70 در افراد مبتلا به پره اکلامپسی، بالاتر از افراد با بارداری طبیعی است. HSP70 نه تنها می تواند یک نشانگر برای این شرایط باشد، بلکه می تواند نقش مهمی در پاتوژنز پره اکلامپسی داشته باشد. <br/>
بارداری طبیعی,پروتئین شوک حرارتی نوع 70,پره اکلامپسی
https://ijogi.mums.ac.ir/article_1925.html
https://ijogi.mums.ac.ir/article_1925_15b0fcef1aa531c6f715047ee12493fb.pdf
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
16
70
2013
09
23
عوارض مادری- جنینی و نوزادی زایمان در آب در مقایسه با زایمان معمولی
9
15
FA
مرضیه
قاسمی
0000-0001-9479-0119
استادیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
drghasemim@yahoo.com
فاطمه
تارا
0000-0003-1812-1209
دانشیار گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات اختلالات تخمک گذاری، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
taraf@mums.ac.ir
حامی
اشرف
پزشک عمومی، محقق پژوهشی، بیمارستان رضوی، مشهد، ایران.
hamiashraf@yahoo.com
10.22038/ijogi.2013.1926
مقدمه: با توجه به استفاده از آب گرم به عنوان روشی برای کاهش درد زایمان و با توجه به وجود تردیدهایی در خصوص عوارض احتمالی زایمان در آب، مطالعه حاضر با هدف بررسی عوارض مادری- جنینی و نوزادی زایمان در آب در مقایسه با زایمان معمولی انجام شد. <br/>روشکار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1388-1387 بر روی 200 زن باردار در بیمارستان ام البنین (س) مشهد انجام شد. افراد در دو گروه 100 نفری زایمان به روش معمولی و زایمان در آب قرار گرفتند. در گروه زایمان در آب، مادر اجازه تحرک آزادانه داشت و از نظر مصرف مایعات محدودیتی نداشت و در گروه زایمان به روش معمولی، زایمان به سبک معمول زایشگاه انجام می شد. طول مدت زایمان، میزان سزارین، میزان خونریزی پس از زایمان، میزان عفونت مادری و نوزادی طی یک هفته اول پس از زایمان و نیز آپگار اولیه نوزادی، عفونت چشم نوزادی و میزان بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان در دو گروه مقایسه شد. در نهایت 88 نفر در گروه زایمان معمولی و 83 نفر در گروه زایمان در آب باقی ماندند. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 14) و آزمون های کولموگروف- اسمیرنوف، کای اسکوئر و تی دانشجویی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. <br/>یافتهها: دو گروه از نظر میانگین طول مدت مرحله اول (344/0=p)، دوم (372/0=p) و سوم (523/0=p) زایمان اختلاف معناداری نداشتند. میزان سزارین در گروه زایمان به روش معمولی، به طور معناداری بالاتر از گروه زایمان در آب بود (018/0=p). آپگار دقیقه اول (026/0=p) و پنجم (001/0≥p) نوزادان در گروه زایمان در آب، به طور معناداری بهتر از گروه زایمان به روش معمولی بود. دو گروه از نظر سایر متغیرها تفاوتی نداشتند. <br/>نتیجهگیری: زایمان در آب، به دلیل کاهش درد و کاهش مداخلات پزشکی و همچنین به دلیل عدم تأثیر سوء بر روی نوزاد، می تواند جایگزین مناسبی برای زایمان به روش متداول باشد. <br/>
زایمان,زایمان در آب,عوارض
https://ijogi.mums.ac.ir/article_1926.html
https://ijogi.mums.ac.ir/article_1926_3f8d227d8ce4972323127eb2a14deeca.pdf
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
16
70
2013
09
23
مراحل تغییر و میزان پیش بینی کنندگی سازه خودکارآمدی در انجام رفتار خودآزمایی پستان در زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر تهران سال 1390
16
23
FA
اشرف
پیراسته
استادیار گروه بهداشت و پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران.
کبری
خواجوی شجاعی
مربی گروه بهداشت و پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران.
prskhajavi@yahoo.com
ناهید
خلدی
مربی گروه بهداشت و پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران.
علی
دواتی
دانشیار گروه بهداشت و پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران.
10.22038/ijogi.2013.1927
مقدمه: سرطان پستان، یکی از شایعترین سرطانها در زنان به شمار میرود و تشخیص زودهنگام بیماری، نقش مهمی در پیش آگهی دارد. خودآزمایی پستان، یک روش ساده برای تشخیص زودرس است. عوامل مختلفی در انجام خودآزمایی پستان مؤثر هستند. خودکارآمدی، عامل پیش بینی کننده مهمی در تصمیم گیری افراد در انجام رفتارهای بهداشتی می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین خودکارآمدی زنان در مورد خودآزمایی پستان و ارتباط آن با سطح تغییر رفتار بر اساس الگوی بین نظریه ای انجام شد. <br/>روشکار: این مطالعه توصیفی تحلیلی و مقطعی در سال 1390 بر روی 203 نفر از زنان متأهل مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر تهران انجام شد. اطلاعات توسط پرسشنامه محقق ساخته که شامل سه بخش: فردی، سازه خودکارآمدی و سؤالات تعیین مراحل تغییر رفتار بود، جمع آوری شد. دادهها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های آماری کای دو، تی مستقل، همبستگی اسپیرمن و رگرسیون لوجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. <br/>یافتهها: بین سطح تحصیلات زنان و انجام خودآزمایی پستان ارتباط معنی داری وجود نداشت (65/0=p)، ولی بین وضعیت شغلی افراد و مرحله تغییر رفتار خودآزمایی پستان ارتباط معناداری مشاهده شد (018/0>p)؛ به گونه ای که احتمال انجام خودآزمایی پستان در زنان خانه دار، 64/2 برابر بیشتر از زنان شاغل بود. همچنینبین خودکارآمدی زنان مورد مطالعه و مراحل انجام خودآزمایی پستان ارتباط معنی داری وجود داشت (001/0>p) و احتمال انجام خودآزمایی پستان در زنانی که خودکارآمدی بالاتری داشتند، 17/1 برابر بیشتر از سایر زنان بود. <br/>نتیجهگیری: با تقویت خودکارآمدی در زنان، رفتار خودآزمایی پستان در آنان افزایش می یابد. <br/>
خودکارآمدی,خودآزمایی پستان,رفتار
https://ijogi.mums.ac.ir/article_1927.html
https://ijogi.mums.ac.ir/article_1927_ed220449fc7d7a91c256a90bcd9f01e3.pdf