مقدمه: وجوه بالینی سقط عفونی به واسطه استفاده از روشهای القاء دارویی بی خطر دچار تحول شده است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه ویژگی های بالینی سقط عفونی در دو دهه 80 و 90 انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی - تحلیلی گذشته نگر در سال 1391 بر روی 428 بیمار مبتلا به سقط عفونی در دهه 80 و 90 که به بیمارستان فاطمیه همدان مراجعه کردند، انجام شد. اطلاعات مربوط به این بیماران شامل سن، بیماری های زمینه ای، علائم بالینی، عوارض و روش های درمانی بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 17) انجام شد. یافتهها: بیشترین گروه سنی مراجعه کننده در دهه 80، 40-35 سال و در دهه 90، 35-30 سال بود. شایعترین علائم بالینی در هر دو دهه تب به همراه خونریزی یا درد شکم یا هر دو بود. بیشترین روش درمانی نهایی در هر دو دهه مربوط به کورتاژ با دهانه رحم باز بود. میزان سقط عفونی بستری به طور معنی دار در دهه 90 پایین تر بوده است. نتیجهگیری:مراجعه به دلیل سقط عفونی ناشی از دستکاری و عوارض آن در دهه 90 کمتر از دهه 80 بود که میتواند ناشی از استفاده از روشهای دارویی القاء و روشهای ایمن جهت سقط باشد و در مورد کاهش آمار کلی القاء نمیتوان قضاوت کرد.