مقدمه: زنان مبتلا به دیابت بارداری، به دلیل نگرانی در مورد بروز ناهنجاری در جنین و نیز هیپوگلیسمی نوزادان به ندرت با سولفونیل اوره ها درمان می شوند. اطلاعات اندکی در مورد تأثیر این داروها در این گروه از زنان وجود دارد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثرات درمانی گلی بنکلامید و انسولین در درمان دیابت بارداری انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی مداخله گر در سال 90-1389 بر روی 90 زن مبتلا به دیابت بارداری که نیاز به درمان داشتند انجام شد. زنان به طور تصادفی تحت درمان با گلی بن کلامید و یا انسولین قرار گرفتند. انسولین زیر جلدی 20 واحد 2 بار در روز تجویز شد و در صورت نیاز، به صورت هفتگی افزایش یافت. در گروه دیگر 5/2 میلی گرم گلی بن کلامید خوراکی، یک بار در روز شروع شد و در صورت نیاز هفتگی تا حداکثر دوز 20 میلی گرم افزایش یافت. هدف درمان، قند خون ناشتای 90-60 و پس از غذای کمتر از 120 میلی گرم در دسی لیتر بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرمافزار SPSS (نسخه 16) و آزمون های کای دو، تست دقیق فیشر، تی مستقل و من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: تنها یکی از زنان در گروه گلی بن کلامید جهت کنترل قند خون نیازمند دریافت انسولین شد. دو گروه گلی بن کلامید و انسولین از نظر درصد نوزادان مبتلا به ماکروزومی (649/0)، اولیگوهیدروآمینوس (304/0)، پلی سیتمی (304/0)، هیپوگلسیمی (325/0)، پلی هیدروآمینوس (778/0) و سایر عوارض نوزادی تفاوت معنی داری نداشتند. نتیجه گیری: گلی بن کلامید در درمان دیابت بارداری دارای اثربخشی معادل درمان با انسولین می باشد.