ORIGINAL_ARTICLE
نتایج بارداری در بیماران سندرم تخمدان پلیکیستیک تحت درمان IVF با دو پروتکل Long GnRh آگونیست وFlexible GnRh آنتاگونیست
مقدمه: در بیماران نابارور مبتلا به سندرم پلیکیستیک که عدم پاسخ به درمانهای تحریک تخمکگذاری دارند، لقاح آزمایشگاهی (IVF) گزینه مناسبی است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه نتایج بارداری در بیماران سندرم تخمدان پلیکیستیک تحت درمان IVF که تحت پروتکل GnRH آگونیست بلندمدت یا آنتاگونیست GnRH قرار میگیرند، انجام شد.
روشکار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی در سال 1393 بر روی 96 بیمار نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک کاندید لقاح آزمایشگاهی (IVf) مراجعهکننده به مرکز میلاد انجام شد. بیماران بهطور تصادفی به 2 گروه آگونیست GnRH بلندمدت و آنتاگونیست GnRH قرار گرفتند و به هر دو گروه قرص ضد بارداری خوراکی بهعنوان پیش درمان و FSH نوترکیب جهت تحریک تخمدان تجویز شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمونهای آماری کی دو، دقیق فیشر، و منویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد.
یافتهها: دو گروه آگونیست GnRH و آنتاگونیست GnRH از نظر نتایج بارداری نظیر حاملگی شیمیایی (544/0=p)، حاملگی بالینی (6/0=p)، سقط (1=p) و چندقلویی (668/0=p) تفاوت آماری معناداری نداشتند. شیوع سندرم تحریک بیش از حد تخمدان در گروه آنتاگونیست نسبت به آگونیست کمتر بود که از نظر آماری معنادار بود (0001/0=p). دوز گنادوتروپین (344/0=p) و تعداد روزهای تحریک با گنادوتروپین (236/0=p) بین دو گروه از نظر آماری معنادار نبود.
نتیجهگیری: آنتاگونیست GnRh میتواند در مبتلایان به سندرم تخمدان پلیکیستیک که کاندید IVF هستند، مورد استفاده قرار گیرد و استفاده از رژیم آنتاگونیست GnRh در مقایسه با آگونیست GnRH بر روی نتایج بارداری تفاوتی ندارد و فقط عارضه درمان ناباروری را کاهش میدهد.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_12126_536b4b2c5024b5cc3c92b7c678605c1a.pdf
2018-11-22
1
9
10.22038/ijogi.2018.12126
آنتاگونیست گنادوتروپین
آگونیست گنادوتروپین
سندرم تخمدان پلیکیستیک
دکتر نیره
خادم غائبی
1
استاد گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات سلامت زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
دکتر ملیحه
امیریان
2
دانشیار گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات سلامت زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
LEAD_AUTHOR
دکتر سیده حورا
موسوی واحد
3
استادیار گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات سلامت زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
AUTHOR
دکتر یلدا
آریان
4
دستیار تخصصی زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
دکتر ویدا
وکیلی
5
دانشیار گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
دکتر یوسف
یوسفی
6
دستیار تخصصی گروه جراحی عمومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
سیده اعظم
تشکری هاشمی
tashakoriha1@mums.ac.ir
7
کارشناس ارشد مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
Lainas TG, Sfontouris IA, Zorzovilis IZ, Petsas GK, Lainas GT, Alexopoulou E, et al. Flexible GnRH antagonist protocol versus GnRH agonist long protocol in patients with polycystic ovary syndrome treated for IVF: a prospective randomised controlled trial (RCT). Hum Reprod 2010; 25(3):683-9.
1
Onofriescu A, Bors A, Luca A, Holicov M, Onofriescu M, Vulpoi C. GnRH antagonist IVF protocol in PCOS. Curr Health Sci J 2013; 39(1):20-5.
2
Kdous M, Chaker A, Bouyahia M, Zhioua F, Zhioua A. Increased risk of early pregnancy loss and lower live birth rate with GNRH antagonist vs. long GNRH agonist protocol in PCOS women undergoing controlled ovarian hyperstimulation. Tunis Med 2009; 87(12):834-42.
3
Sirmans SM, Pate KA. Epidemiology, diagnosis, and management of polycystic ovary syndrome. Clin Epidemiol 2013; 6(12):1-13.
4
Nastri CO, Ferriani RA, Rocha IA, Martins WP. Ovarian hyperstimulation syndrome: pathophysiology and prevention. J Assist Reprod Genet 2010; 27(2-3):121-8.
5
Abuzeid MI, Mitwally M, Abuzeid YM, Bokhari HA, Ashraf M, Diamond MP. Early initiation of gonadotropin-releasing hormone antagonist in polycystic ovarian syndrome patients undergoing assisted reproduction: randomized controlled trial ISRCTN69937179. J Assist Reprod Genet 2012; 29(11):1193-202.
6
Aubuchon M, Burney RO, Schust DJ, Yao MW. Infertility and assisted reproductive technology. In: Novak F, editor. Berek & Novaks gynecology. 15th ed. Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins; 2012. P. 1133-89.
7
Mancini F, Tur R, Martinez F, Coroleu B, Rodríguez I, Barri PN. Gonadotrophin-releasing hormone-antagonists vs long agonist in in-vitro fertilization patients with polycystic ovary syndrome: a meta-analysis. Gynecol Endocrinol 2011; 27(3):150-5.
8
Kurzawa R, Ciepiela P, Baczkowski T, Safranow K, Brelik P. Comparison of embryological and clinical outcome in GnRH antagonist vs. GnRH agonist protocols for in vitro fertilization in PCOS non-obese patients. A prospective randomized study. J Assist Reprod Genet 2008; 25(8):365-74.
9
Ashrafi M, Moini A, Mohammadzadeh A, Ezabadi Z, Zafarani F, Baghestani AR. A comparative study of GnRH antagonist and GnRH agonist in PCO patients undergoing IVF/ICSI cycles. Iran J Reprod Med 2005; 3(1):14-8.
10
Kaur H, Krishna D, Shetty N, Krishnan S, Srinivas M, Rao KA. A prospective study of GnRH long agonist versus flexible GnRH antagonist protocol in PCOS: Indian experience. J Hum Reprod Sci 2012; 5(2):181-6.
11
Hosseini MA, Aleyasin A, Saeedi H, Mahdavi A. Comparison of gonadotropin‐releasing hormone agonists and antagonists in assisted reproduction cycles of polycystic ovarian syndrome patients. J Obstet Gynaecol Res 2010; 36(3):605-10.
12
Xiao J, Chen S, Zhang C, Chang S. Effectiveness of GnRH antagonist in the treatment of patients with polycystic ovary syndrome undergoing IVF: a systematic review and meta analysis. Gynecol Endocrinol 2013; 29(3):187-91.
13
Kim CH, Moon JW, Kang HJ, Ahn JW, Kim SH, Chae HD, et al. Effectiveness of GnRH antagonist multiple dose protocol applied during early and late follicular phase compared with GnRH agonist long protocol in non-obese and obese patients with polycystic ovary syndrome undergoing IVF/ICSI. Clin Exp Reprod Med 2012; 39(1):22-7.
14
Lin H, Li Y, Li L, Wang W, Yang D, Zhang Q. Is a GnRH antagonist protocol better in PCOS patients? A meta-analysis of RCTs. PloS One 2014; 9(3):e91796.
15
Depalo R, Jayakrishan K, Garruti G, Totaro I, Panzarino M, Giorgino F, et al. GnRH agonist versus GnRH antagonist in in vitro fertilization and embryo transfer (IVF/ET). Reprod Biol Endocrinol 2012; 10(1):26.
16
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی تأثیر مصرف موضعی روغن آفتابگردان در پیشگیری از عفونتهای بیمارستانی در نوزادان نارس
مقدمه: یکی از مهمترین علت مرگ نوزادان نارس، عفونتهای بیمارستانی میباشد و پوست نیز میتواند یکی از راههای ورود عفونت به بدن باشد. با توجه به نقش روغن آفتابگردان همراه با ماساژ در کاهش عفونتهای بیمارستانی، مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر موضعی روغن آفتابگردان در پیشگیری از عفونتهای بیمارستانی در نوزادان نارس انجام شد.
روشکار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1395 بر روی 60 نوزاد نارس (کمتر از 34 هفته حاملگی) بستری در بخش NICU بیمارستان قائم (عج) مشهد در دو گروه ماساژ با روغن آفتابگردان (27 نفر) و گروه کنترل (33 نفر) انجام شد. سطح بدن این نوزادان روزانه 3 بار تا 2 هفته و سپس 2 بار تا 28 روز با روغن آفتابگردان پوشیده شد. کشت خون، میزان پلاکت و گلبولهای سفید خون در موقع بدحال شدن نوزاد سنجیده شد. همچنین بررسی وضعیت پوست در روزهای 1، 3، 7، 14، 21 و 28 بعد از چرب کردن پوست ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمون کای اسکوئر و تی تست انجام گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد.
یافتهها: نتایج کشت خون اولیه مثبت (67/0=p) و کشت خون ثانویه مثبت (15/0=p) در دو گروه ماساژ با روغن آفتابگردان و کنترل تفاوت معنیداری نداشت. وضعیت بالینی پوست نوزادان گروه مداخله در تمام مدت مطالعه به شکل معنیداری بهتر از نوزادان گروه کنترل (05/0>p) و میانگین مدت بستری در گروه مداخله حدود 4 روز کمتر از گروه کنترل (039/0=p) بود.
نتیجهگیری: در این مطالعه استفاده از روغن آفتابگردان، کاهش محسوسی در پیشگیری از عفونتهای بیمارستانی نداشت، ولی با توجه به وضعیت پوست بهتر و مدت بستری کمتر نوزادان گروه مداخله، مصرف روغن آفتابگردان بهطور معمول میتواند سودمند باشد.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_12127_71f037374dc3129cc1499dc130804c1e.pdf
2018-11-22
10
17
10.22038/ijogi.2018.12127
روغن آفتابگردان
عفونت بیمارستانی
ماساژ
نوزاد نارس
دکتر غلامعلی
معموری
1
استاد گروه نوزادان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
دکتر محمد
عبدالحسین عطار
2
استادیار گروه طب سنتی، مرکز تحقیقات کارآزمایی بالینی طب سنتی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران.
AUTHOR
دکتر حسن
رخشنده
3
استادیار گروه داروسازی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
مریم
لطفی
lotfi.m@yahoo.com
4
کارشناس ارشد پرستاری نوزادان، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
مریم
ذاکری حمیدی
maryamzakerihamidi@yahoo.co.nz
5
استادیار گروه بهداشت باروری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن، تنکابن، ایران.
AUTHOR
دکتر حسن
بسکابادی
6
استاد گروه نوزادان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
LEAD_AUTHOR
Boskabadi H, Maamouri G, Mafinejad S. Neonatal complications related with prolonged rupture of membranes. Macedon J Med Sci 2011; 4(1):93-8.
1
Boskabadi H, Bagheri F, Askari HZ. Developmental disorders in preterm neonates during the first two years of life using the ages and stages questionnaire. J Babol Univ Med Sci 2016; 18(2):7-13.
2
Kliegman R, Behrman RE, Nelson WE. Nelson textbook of pediatrics. New York: Elsevier; 2016.
3
Telofski LS, Morello AP, Mack Correa MC, Stamatas GN. The infant skin barrier: can we preserve, protect, and enhance the barrier? Dermatol Res Pract 2012; 2012:198789.
4
Saijo S, Tagami H. Dry skin of newborn infants: functional analysis of the stratum corneum. Pediatr Dermatol 1991; 8(2):155-9.
5
Larson AA, Dinulos JG. Cutaneous bacterial infections in the newborn. Curr Opin Pediatr 2005; 17(4):481-5.
6
de Meza T. Should we use olive oil or sunflower oil on a preterm infant's skin? Infant 2013; 9(5):170-2.
7
Partovi S, Kianifar HR, Gholami Robatsangi M, Ghorbani Z, Saeidi R. Evaluation of massage with oil containing medium chain triglyceride on weight gaining in preterm. Koomesh 2009; 11(1):1-6. (Persian).
8
Lian YC, Ying SH, Peng CC, Yann TY. Early discharge study for premature infants: Singapore general hospital. Perm J 2008; 12(4):15-8.
9
Karbandi S, Boskabadi H, Esmaeily H, Kalateh MM. Effects of massage on duration of phototherapy in premature infants admitted to a neonatal intensive care unit. J Babol Univ Med Sci 2016; 18(1):11-7.
10
Darmstadt GL, Ahmed S, Ahmed AS, Saha SK. Mechanism for prevention of infection in preterm neonates by topical emollients: a randomized, controlled clinical trial. Pediatr Infect Dis J 2014; 33(11):1124-7.
11
Mirmohammadali M, Hosseini-Baharanchi FS, Dehkordi ZR, Bekhradi R, Delaram M. The effect of massage with oils on the growth of term infants: a randomized controlled trial. Open J Pediatr 2015; 5(3):223.
12
Darmstadt GL, Saha SK, Ahmed AS, Chowdhury MA, Law PA, Ahmed S, et al. Effect of topical treatment with skin barrier-enhancing emollients on nosocomial infections in preterm infants in Bangladesh: a randomised controlled trial. Lancet 2005; 365(9464):1039-45.
13
Alizadeh P, Godarzi Z, Shariat M, Nariman S, Nik Zinat Matin E. The effect of massage therapy by sunflower oil on neonates for length of hospital stay from the hospital. Alborz Univ Med J 2013; 2(2):59-66. (Persian).
14
Danby SG, AlEnezi T, Sultan A, Lavender T, Chittock J, Brown K, et al. Effect of olive and sunflower seed oil on the adult skin barrier: implications for neonatal skin care. Pediatr Dermatol 2013; 30(1):42-50.
15
Lee HK. The effects of infant massage on weight, height, and mother-infant interaction. Taehan Kanho Hakhoe Chi 2006; 36(8):1331-9.
16
Darmstadt GL, Badrawi N, Law PA, Ahmed S, Bashir M, Iskander I, et al. Topically applied sunflower seed oil prevents invasive bacterial infections in preterm infants in Egypt: a randomized, controlled clinical trial. Pediatr Infect Dis J 2004; 23(8):719-25.
17
Oranges T, Dini V, Romanelli M. Skin physiology of the neonate and infant: clinical implications. Adv Wound Care 2015; 4(10):587-95.
18
Eichenfield LF, McCollum A, Msika P. The benefits of sunflower oleodistillate (SOD) in pediatric dermatology. Pediatr Dermatol 2009; 26(6):669-75.
19
Arora J, Kumar A, Ramji S. Effect of oil massage on growth and neurobehavior in very low birth weight preterm neonates. Indian Pediatr 2005; 42(11):1092-100.
20
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی ارتباط شاخصهای آنتروپومتریک با سطح خونی میزان ویتامین D، کلسیم، منیزیم،آلکالن فسفاتاز و پاراتیروئید هورمون در زنان سنین باروری
مقدمه: امروزه سبک زندگی مدرن، زنان را در معرض انواع کمبودهای ویتامینی و اختلالات آنزیمی و هورمونی و بهدنبال آن نگرانی مهم چاقی و اضافه وزن قرار داده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط شاخصهای آنتروپومتریک با سطح سرمی ویتامین D، کلسیم، منیزیم، آلکالن فسفاتاز و هورمون پاراتیروئیدی انجام شد.
روشکار: این مطالعه همبستگی در فاصله زمانی مهر ماه 1395 تا دی ماه 1396 بر روی 100 نفر از زنان سالم سنین باروری شهر ارومیه انجام شد. پس از اخذ رضایتنامه کتبی و تکمیل پرسشنامه حاوی اطلاعات فردی، از واحدهای پژوهش 10 میلیلیتر خون وریدی بعد از حدود 12 ساعت ناشتایی اخذ گردید و سطوح کلسیم، منیزیم، ویتامین D، هورمون پاراتیروئید و آلکالین فسفاتاز مورد سنجش قرار گرفت. همچنین شاخصهای آنتروپومتریک نیز مورد سنجش قرار گرفت. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون همبستگی و آنالیز واریانس انجام گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد.
یافتهها: در این مطالعه ویتامین D همبستگی منفی با تمام شاخصهای آنتروپومتریک داشت، اما این همبستگی از نظر آماری معنادار نبود (05/0<p). کلسیم و منیزیم نیز همبستگی معناداری با شاخصهای آنتروپومتریک نداشتند. آلکالن فسفاتاز، همبستگی مثبت اما غیر معناداری با تمام شاخصهای آنتروپومتریک داشت (05/0<p). در این مطالعه، میزان پاراتیروئید هورمون همبستگی مثبت و معناداری با شاخص توده بدنی داشت (21/0=r، 05/0p<).
نتیجهگیری: هورمون پاراتیروئیدی از بین شاخصهای مورد اندازهگیری، همبستگی معناداری با شاخص توده بدنی داشت و اگرچه وضعیت سرمی منیزیم و کلسیم در اغلب موارد از سطح مطلوبی برخوردار بود، اما متأسفانه بیش از نیمی از نمونهها از کمبود ویتامین D رنج میبردند.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_12129_33a11546c4bcef3c78be3820846c9840.pdf
2018-11-22
18
25
10.22038/ijogi.2018.12129
آلکالین فسفاتاز
آنتروپومتریک
زنان
کلسیم
منیزیم
ویتامین D
هورمون پاراتیروئیدی
دکتر حمیده
محدثی
1
استادیار گروه مامایی، مرکز تحقیقات چاقی مادر و کودک، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران.
AUTHOR
دکتر شاهصنم
غیبی
2
دانشیار گروه گوارش و کبد کودکان، مرکز تحقیقات چاقی مادر و کودک، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران.
AUTHOR
مرضیه
ساعی قرهناز
3
دانشجوی دکترای تخصصی بهداشت باروری، کمیته پژوهشی دانشجویان، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
LEAD_AUTHOR
مریم
نجارزاده
maryam.najjarzadeh@gmail.com
4
دانشجوی دکترای تخصصی مامایی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
AUTHOR
دکتر حمیدرضا
خلخالی
5
دانشیار گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، مرکز تحقیقات ایمنی بیمار، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران.
AUTHOR
میترا
یگانهپور
6
کارشناس مامایی، بیمارستان مطهری ارومیه، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران.
AUTHOR
Rahmani A, Sayehmiri K, Asadollahi K, Sarokhani D, Islami F, Sarokhani M. Investigation of the prevalence of obesity in Iran: a systematic review and meta-analysis study. Acta Med Iran 2015; 53(10):596-607.
1
Basagoudar S, Chandrashekhar R. Study of obesity and its risk factors among women of reproductive age group. Int J Curr Res Rev 2013; 5(3):23-8.
2
Farhud DD. Impact of lifestyle on health. Iran J Public Health 2015; 44(11):1442-4.
3
van Schoor NM, Lips P. Worldwide vitamin D status. Best Pract Res Clin Endocrinol Metab 2011; 25(4):671-80.
4
Lagunova Z, Porojnicu AC, Lindberg F, Hexeberg S, Moan J. The dependency of vitamin D status on body mass index, gender, age and season. Anticancer Res 2009; 29(9):3713-20.
5
Irani M, Mirzaei K, Maleki N, Entezari E. The role of vitamin D in male and female reproductive health: a review study. Iran J Obstet Gynecol Infertil 2017; 20(3):98-109. (Persian).
6
Azami M, Badfar G, Shohani M, Mansouri A, Yekta-Kooshali MH, Sharifi A, et al. A Meta-Analysis of Mean Vitamin D Concentration among Pregnant Women and Newborns in Iran. Iran J Obstet Gynecol Infertil 2017; 20(4):76-87. (Persian).
7
Pereira‐Santos M, Costa PR, Assis AM, Santos CA, Santos DB. Obesity and vitamin D deficiency: a systematic review and meta‐analysis. Obes Rev 2015; 16(4):341-9.
8
Tabrizi R, Moosazadeh M, Akbari M, Dabbaghmanesh MH, Mohamadkhani M, Asemi Z, et al. High prevalence of vitamin D deficiency among the Iranian population: a systematic review and meta-analysis. Iran J Med Sci 2017; 41(2):125-39.
9
Lopes VM, Lopes JR, Brasileiro JP, Oliveira I, Lacerda RP, Andrade MR, et al. Highly prevalence of vitamin D deficiency among Brazilian women of reproductive age. Arch Endocrinol Metab 2017; 61(1):21-7.
10
Foss Y. Vitamin D deficiency is the cause of common obesity. Med Hypotheses 2009; 72(3):314-21.
11
Kamycheva E, Sundsfjord J, Jorde R. Serum parathyroid hormone level is associated with body mass index. The 5th Tromso study. Eur J Endocrinol 2004; 151(2):167-72.
12
Shapses SA, Lee EJ, Sukumar D, Durazo-Arvizu R, Schneider SH. The effect of obesity on the relationship between serum parathyroid hormone and 25-hydroxyvitamin D in women. J Clin Endocrinol Metab 2013; 98(5):E886-90.
13
Gunther CW, Legowski PA, Lyle RM, Weaver CM, McCabe LD, McCabe GP, et al. Parathyroid hormone is associated with decreased fat mass in young healthy women. Int J Obes 2006; 30(1):94-9.
14
Al-Sultan AI. Assessment of the relationship of hepatic enzymes with obesity and insulin resistance in adults in Saudi Arabia. Sultan Qaboos Univ Med J 2008; 8(2):185-92.
15
Kim MK, Baek KH, Kang MI, Park SE, Rhee EJ, Park CY, et al. Serum alkaline phosphatase, body composition, and risk of metabolic syndrome in middle-aged Korean. Endocr J 2013; 60(3):321-8.
16
Ali AT, Paiker JE, Crowther NJ. The relationship between anthropometry and serum concentrations of alkaline phosphatase isoenzymes, liver enzymes, albumin, and bilirubin. Am J Clin Pathol 2006; 126(3):437-42.
17
Shi H, Dirienzo D, Zemel MB. Effects of dietary calcium on adipocyte lipid metabolism and body weight regulation in energy-restricted aP2-agouti transgenic mice. FASEB J 2001; 15(2):291-3.
18
Kurpad AV, Aeberli I. Low serum magnesium and obesity--causal role or diet biomarker? Indian Pediatr 2012; 49(2):100-1.
19
Rodríguez‐Rodríguez E, Navia B, López‐Sobaler AM, Ortega RM. Vitamin D in overweight/obese women and its relationship with dietetic and anthropometric variables. Obesity 2009; 17(4):778-82.
20
Grineva E, Karonova T, Micheeva E, Belyaeva O, Nikitina IL. Vitamin D deficiency is a risk factor for obesity and diabetes type 2 in women at late reproductive age. Aging (Albany NY) 2013; 5(7):575-81.
21
Shirazi L, Almquist M, Malm J, Wirfält E, Manjer J. Determinants of serum levels of vitamin D: a study of life-style, menopausal status, dietary intake, serum calcium, and PTH. BMC Womens Health 2013; 13(1):33.
22
Rock CL, Emond JA, Flatt SW, Heath DD, Karanja N, Pakiz B, et al. Weight loss is associated with increased serum 25‐hydroxyvitamin d in overweight or obese women. Obesity 2012; 20(11):2296-301.
23
Al-Horani H, Abu Dayyih W, Mallah E, Hamad M, Mima M, Awad R, et al. Nationality, gender, age, and body mass index influences on vitamin D concentration among elderly patients and young Iraqi and Jordanian in Jordan. Biochem Res Int 2016; 2016:9820503.
24
Amini Z, Bryant S, Smith C, Singh R, Kumar S. Is the serum vitamin D-parathyroid hormone relationship influenced by obesity in children? Horm Res Paediatr 2013; 80(4):252-6.
25
Taheri E, Saedisomeolia A, Djalali M, Qorbani M, Madani Civi M. The relationship between serum 25-hydroxy vitamin D concentration and obesity in type 2 diabetic patients and healthy subjects. J Diabetes Metab Disord 2012; 11(1):16.
26
Valiña‐Tóth AL, Lai Z, Yoo W, Abou‐Samra A, Gadegbeku CA, Flack JM. Relationship of vitamin D and parathyroid hormone with obesity and body composition in African Americans. Clin Endocrinol 2010; 72(5):595-603.
27
Zemel MB. Regulation of adiposity and obesity risk by dietary calcium: mechanisms and implications. J Am Coll Nutr 2002; 21(2):146S-51S.
28
Zemel MB. Mechanisms of dairy modulation of adiposity. J Nutr 2003; 133(1):252S-6S.
29
Song Q, Sergeev IN. Calcium and vitamin D in obesity. Nutr Res Rev 2012; 25(1):130-41.
30
Dalfardi O, Jahandideh D, Omrani GH. The correlation of serum calcium level and obesity; is there any explanation? Galen Med J 2013; 2(1):26-31.
31
Abbasalizad Farhanghi M, Mahbob S, Ghaem Magami S, Safayian A, Vahed Jabbari M, Ostadrahimi A. Serum magnesium concentration and its relationship with body composition in obese and non obese reproductive age women. Iran J Endocrinol Metab 2008; 10(2):169-75.
32
Zaakouk AM, Hassan MA, Tolba OA. Serum magnesium status among obese children and adolescents. Egypt Pediatr Assoc Gazette 2016; 64(1):32-7.
33
Farhangi MA, Ostadrahimi A, Mahboob S. Serum calcium, magnesium, phosphorous and lipid profile in healthy Iranian premenopausal women. Biochem Med 2011; 21(3):312-20.
34
Song CH, Choi WS, Oh HJ, Kim KS. Associations of serum minerals with body mass index in adult women. Eur J Clin Nutr 2007; 61(5):682-5.
35
Khan AR, Awan FR, Najam SS, Islam M, Siddique T, Zain M. Elevated serum level of human alkaline phosphatase in obesity. Age (years) 2015; 48(8.8):42-5.
36
Qureshi IZ, Shabana A, Fareeha A. Effect of overweight and obesity on liver function in a sample from Pakistani population. Pak J Zool 2006; 38(1):49.
37
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی مقایسه مشاوره حضوری و حمایت تلفنی بر خودکارآمدی زایمان در زنان نخستزا
مقدمه: ارتقاء آگاهی مادران و آموزش صحیح در دوران بارداری، از عوامل مهم در ایجاد آمادگی جهت رویارویی با فرآیند زایمان است. طبق تئوری یادگیری اجتماعی بندورا، خودکارآمدی به اطمینان فرد در مورد تواناییاش برای رفتار به طریقی که به نتیجه مطلوب بیانجامد، اشاره میکند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه مشاوره حضوری و حمایت تلفنی بر خودکارآمدی زایمان در زنان نخستزا انجام شد.
روشکار: اینمطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سوکور در سال 1396 بر روی 163 زن نخستزا 35-18 ساله مراجعهکننده به مراکز بهداشتی شهر زاهدان انجام شد. افراد در سه گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. در فاصله هفته 32-20 بارداری، افراد گروه مشاوره حضوری، 4 جلسه مشاوره 60 دقیقهای و گروه حمایت تلفنی، 4 جلسه مشاوره تلفنی به مدت 20 دقیقه دریافت نمودند. گروه کنترل، مراقبتهای معمول دریافت نمودند. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه مشخصات فردی و خودکارآمدی زایمان و فرم ثبت تمرینات بود. پیشآزمون در هفته 20 و پسآزمون در هفته 36-34 بارداری و با در نظر گرفتن فاصله 2 هفته از مداخله انجام شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 19) و آزمونهای غیر پارامتری کروسکال والیس و ویلکاکسون انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد.
یافتهها: قبل از مداخله، بین گروهها از نظر نمره خودکارآمدی اختلاف معناداری مشاهده نشد (05/0p>). پس از مداخله میانگین نمره خودکارآمدی در گروه مشاوری حضوری (0001/0>p) بیشتر از حمایت تلفنی (001/0>p) افزایش یافت و در گروه کنترل افزایش معناداری نداشت (57/0=p).
نتیجهگیری: مشاوره حضوری بیشتر از حمایت تلفنی در ارتقاء خودکارآمدی زایمان مؤثر است.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_12130_731ebf527e01d8a8de3a2a671a75fb07.pdf
2018-11-22
26
34
10.22038/ijogi.2018.12130
حمایت تلفنی
خودکارآمدی
زایمان
مشاوره حضوری
فرنوش
خجسته
khojastefarnoosh@yahoo.com
1
مربی گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
AUTHOR
زهرا
اشتهاریان دخت
z_eshteharian@yahoo.com
2
دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
LEAD_AUTHOR
دکتر حسین
انصاری
3
استادیار گروه آمار، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
AUTHOR
Serçekuş P, Başkale H. Effects of antenatal education on fear of childbirth, maternal self-efficacy and parental attachment. Midwifery 2016; 34:166-72.
1
Gao LL, Ip WY, Sun K. Validation of the short form of the chinese childbirth self‐efficacy inventory in Mainland China. Res Nurs Health 2011; 34(1):49-59.
2
Amidimazaheri M, Amiri M, Khorsandi M, Hasanzadeh A, Taheri Z. Does maternal education can reduce the cesarean section? Payesh 2015; 14(5):577-86. (Persian).
3
Khorsandi M, Aaghari Jafarabadi M, Jahani F, Rafiei M. Cultural adaptation and psychometric testing of the short form of Iranian childbirth self efficacy inventory. Iran Red Crescent Med J 2013; 15(11):e11741.
4
Khorsandi M, Ghofranipour F, Heidarnia A, Fagheizade S, Akbarzadeh A, Vafaeei M. Evaluation of perceived self-efficacy labor in pregnant women. J Med Council Iran 2008; 26(1):89-95. (Persian).
5
Hamzekhani M, Hamidzadeh A, Vasegh RS, Montazeri A. Effect of computerized educational program on self-efficacy of pregnant women to cope with childbirth. Knowl Health 2014; 9(1):13-20. (Persian).
6
Siegel RS, Brandon AR. Adolescents, pregnancy, and mental health. J Pediatr Adolesc Gynecol 2014; 27(3):138-50.
7
Najafi F, Abouzari-Gazafroodi K, Jafarzadeh-Kenarsari F, Rahnama P, Gholami Chaboki B. Relationship between attendance at childbirth preparation classes and fear of childbirth and type of delivery. Hayat 2016; 21(4):30-40. (Persian).
8
Ghazaie M, Davoodi I, Neysi A, Mehrabizadeh Honarmand M, Bassak Nejad S. The effectiveness of cognitive-behavioral therapy on fear of childbirth, fear of pain, self-efficacy of childbirth and tendency to caesarean in nulliparous women. Iran J Obstet Gynecol Infertil 2016; 19(31):1-2. (Persian).
9
Haghani F, Shahidi S, Manoochehri F, Kalantari B, Ghasemi G. The effect of distance learning via sms on knowledge & satisfaction of pregnant women. Iran J Med Educ 2016; 16:43-52.
10
Delaram M, Soltanpour F. The effect of counseling in third trimester on anxiety of nulliparous women at the time of admission for labor. Zahedan J Res Med Sci 2012; 14(2):61-5.
11
Esfandyari Nejad P, Nezamivand Chegini S, Najar S, Yaralizadeh M, Afshari P, Beiranvand S. A survey on the compatibility of prenatal care offered at the second and third trimester of pregnancy with standard guidelines of country in Ahvaz health care centers, 2012. Iran J Obstet Gynecol Infertil 2016; 19(19):1-4. (Persian).
12
Dennis CL, Kingston D. A systematic review of telephone support for women during pregnancy and the early postpartum period. J Obstet Gynecol Neonat Nurs 2008; 37(3):301-14.
13
Franek J. Home telehealth for patients with chronic obstructive pulmonary disease (COPD): an evidence-based analysis. Ont Health Technol Assess Ser 2012; 12(11):1-58.
14
Abedian Z, Abbaszadeh N, Latifnejad Roudsari R, Shakeri MT. The effect of telephone support on the severity of nausea and vomiting in the first trimester of pregnancy in the primiparous women. Iran J Obstet Gynecol Infertil 2014; 17(118):18-29. (Persian).
15
Thompson T, Arthur D, Boxer R. A model for telephonic medical consults: guidelines for decision-markers. TeleHealth News 2008. Available at: URL: http. www telehealth reports com/documents/Model For telephonic Consults pdf; 2010.
16
Stead LF, Hartmann‐Boyce J, Perera R, Lancaster T. Telephone counselling for smoking cessation. Cochrane Database Syst Rev 2013; 8:CD002850.
17
Hosseininasab SD, Taghavi S, Ahmadian S. The effectiveness of prenatal education in decreasing the childbirth pain and anxiety. Med J Tabriz Univ Med Sci 2009; 31(4):24-30. (Persian).
18
Khorsandi M, Ghofranipour F, Faghihzadeh S, Hidarnia A, Akbarzadeh Bagheban A, Aguilar‐Vafaie ME. Iranian version of childbirth self‐efficacy inventory. J Clin Nurs 2008; 17(21):2846-55.
19
Ip WY, Tang CS, Goggins WB. An educational intervention to improve women’s ability to cope with childbirth. J Clin Nurs 2009; 18(15):2125-35.
20
Howharn C. Effects of childbirth preparation classes on self-efficacy in coping with labor pain in Thai primiparas. [Doctoral Dissertation]. Texas: The University of Texas at Austin; 2008.
21
Brixval CS, Axelsen SF, Thygesen LC, Due P, Koushede V. Antenatal education in small classes may increase childbirth self-efficacy: results from a Danish randomised trial. Sex Reprod Healthc 2016; 10:32-4.
22
Khaikin R, Marcus Y, Kelishek S, Balik C. The effect of childbirth preparation courses on anxiety and self-efficacy in coping with childbirth. Clin Nurs Stud 2016; 4(3):39.
23
Cormick G, Kim NA, Rodgers A, Gibbons L, Buekens PM, Belizán JM, et al. Interest of pregnant women in the use of SMS (short message service) text messages for the improvement of perinatal and postnatal care. Reprod Health 2012; 9(1):9.
24
Modanloo S, Zolfaghari M, Dehghankar L, Mohamammadi Y, Mohammadkhani Ghiasvand A. Assessment the effect of small message service (SMS) follow up on self-efficacy in dialysis patients. Iran J Nurs Res 2014; 8(4):61-71.
25
ORIGINAL_ARTICLE
ارتباط چاقی و اسپرموگرام در مردان با ناباروری ایدیوپاتیک
مقدمه:از آنجا که ناباروری، کیفیت زندگی و حتی روابط زوجین را تحت تأثیر قرار میدهد، تشخیص متغیرهای مؤثر بر قدرت باروری از اهمیت ویژهای برخوردار است. یکی از این موارد، چاقی مردان و ارتباط آن با ناباروری است. با توجه به متناقض بودن نتایج حاصل از مطالعات مختلف، مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط شاخص توده بدنی با کیفیت پارامترهای اسپرم آنالیز انجام شد.
روشکار: این مطالعه مقطعی در سال 95-1394 بر روی 200 نفر از همسران زنان مراجعهکننده به کلینیک ناباروری ولیعصر شهر تهران و دارای معیارهای ورود به مطالعه انجام گرفت. اطلاعات فردی قد، وزن و نتایج اسپرم آنالیز نمونههای واجد شرایط وارد پرسشنامه محقق ساخته شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 18) و آزمون کای دو انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد.
یافتهها: بیش از 77 نفر (5/38%) از افراد شرکتکننده در مطالعه در گروه شاخص توده بدنی نرمال، 94 نفر (47%) در گروه دارای اضافه وزن و 29 نفر (5/14%) در گروه افراد چاق قرار گرفتند. بر اساس نتایج مطالعه، ارتباط معنیداری بین شمارش اسپرم، تحرک و شکل اسپرم و شاخص توده بدنی در سه گروه طبقه مردان بر حسب شاخص توده بدنی مشاهده نشد (05/0p>).
نتیجهگیری: بین شاخص توده بدنی در سه گروه طبقهبندی شده مردان (بر حسب شاخص توده بدنی)، با فاکتورهای اسپرم آنالیز شامل شمارش اسپرم، تحرک و شکل اسپرمها ارتباط معناداری وجود ندارد.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_12131_3a4b901ca34edee5dd56e9d50333a438.pdf
2018-11-22
35
41
10.22038/ijogi.2018.12131
آنالیز اسپرم
شاخص توده بدنی
ناباروری
مژگان
هاشمزاده
1
دانشجو دکتری بهداشت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شاهرود، شاهرود، ایران. مربی گروه مامایی و بهداشت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
AUTHOR
دکتر زیبا
تقیزاده
2
دانشیار گروه مامایی و بهداشت باروری، مرکز تحقیقات مراقبتهای پرستاری و مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
AUTHOR
دکتر زهرا
بهبودی مقدم
3
دانشیار گروه مامایی و بهداشت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
LEAD_AUTHOR
دکتر علی
منتظری
4
استاد گروه پژوهشی سلامت جامعه، مرکز تحقیقات سنجش سلامت، پژوهشکده علوم بهداشتی جهاد دانشگاهی، تهران، ایران.
AUTHOR
دکتر بتول
رشیدی
5
استاد گروه زنان و مامایی، پژوهشکده سلامت خانواده، مرکز تحقیقات بهداشت باروری ولی عصر، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
AUTHOR
مهری
شمس
6
مربی گروه مامایی و بهداشت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
AUTHOR
مینا
فرخی
mina_fk69@yahoo.com
7
کارشناس ارشد مامایی، مرکز باروری و ناباروری نوین کیان، تهران، ایران.
AUTHOR
World Health Organization. Multiple definitions of infertility. Geneva: World Health Organization; 2016.
1
Sharlip ID, Jarow JP, Belker AM, Lipshultz LI, Sigman M, Thomas AJ, et al. Best practice policies for male infertility. Fertil Steril 2002; 77(5):873-82.
2
Direkavand Moghadam A, Delpisheh A, Sayemiri K. The prevalence of infertility in Iran, a systematic review. Iran J Obstet Gynecol Infertil 2013; 16(81):1-7. (Persian).
3
Tansaz M, Adhami S, Mokaberinejad R, Namavar Jahromi B, Atarzadeh F, Jaladat AM. An overview of the causes and symptoms of male infertility from the perspective of traditional Persian medicine. Iran J Obstet Gynecol Infertil 2016; 18(182):11-7. (Persian).
4
Salahi M, Ghasemi F. Comprehensives review on obstetrics. 18th ed. Tehran, Iran: Noor Danesh Publication; 2006.
5
Schilling K, Toth B, Rösner S, Strowitzki T, Wischmann T. Prevalence of behaviour-related fertility disorders in a clinical sample: results of a pilot study. Arch Gynecol Obstet 2012; 286(5):1307-14.
6
Ogden CL, Carroll MD, Curtin LR, McDowell MA, Tabak CJ, Flegal KM. Prevalence of overweight and obesity in the United States, 1999-2004. JAMA 2006; 295(13):1549-55.
7
Tuan NT, Tuong PD, Popkin BM. Body mass index (BMI) dynamics in Vietnam. Eur J Clin Nutr 2008; 62(1):78-86.
8
Death-Wesly T, Wang H, Popkin BM. Under-and overnutrition dynamics in Chinese children and adults (1991-2004). Eur J Clin Nutr 2007; 62(11):1302.
9
World Health Organization. Obesity: preventing and managing the global epidemic. Geneva: World Health Organization; 2014.
10
Eneli IU, Skybo T, Camargo CA. Weight loss and asthma: a systematic review. Thorax 2008; 63(8):671-6.
11
McClean KM, Kee F, Young IS, Elborn JS. Obesity and the lung: 1·epidemiology. Thorax 2008; 63(7):649-54.
12
Chavarro JE, Rich-Edwards JW, Rosner BA, Willett WC. Diet and lifestyle in the prevention of ovulatory disorder infertility. Obstet Gynecol 2007; 110(5):1050-8.
13
Metwally M, Ong KJ, Ledger WL, Li TC. Does high body mass index increase the risk of miscarriage after spontaneous and assisted conception? A meta-analysis of the evidence. Fertil Steril 2008; 90(3):714-26.
14
Bacon CG, Mittleman MA, Kawachi I, Giovannucci E, Glasser DB, Rimm EB. A prospective study of risk factors for erectile dysfunction. J Urol 2006; 176(1):217-21.
15
Esposito K, Giugliano F, Di Palo C, Giugliano G, Marfella R, D'andrea F, et al. Effect of lifestyle changes on erectile dysfunction in obese men: a randomized controlled trial. JAMA 2004; 291(24):2978-84.
16
Pasquali R. Obesity and androgens: facts and perspectives. Fertil Steril 2006; 85(5):1319-40.
17
Berga SL, Yen SS. Reproductive failure due to central nervous system-hypothalamic-pituitary dysfunction. Yen and Jaffe’s Reproductive Endocrinology. 5th ed. Philadelphia: Elsevier; 2004.
18
Chavarro JE, Toth TL, Wright DL, Meeker JD, Hauser R. Body mass index in relation to semen quality, sperm DNA integrity, and serum reproductive hormone levels among men attending an infertility clinic. Fertil Steril 2010; 93(7):2222-31.
19
Hammoud AO, Wilde N, Gibson M, Parks A, Carrell DT, Meikle AW. Male obesity and alteration in sperm parameters. Fertil Steril 2008; 90(6):2222-5.
20
Aggerholm AS, Thulstrup AM, Toft G, Ramlau-Hansen CH, Bonde JP. Is overweight a risk factor for reduced semen quality and altered serum sex hormone profile? Fertil Steril 2008; 90(3):619-26.
21
Nangia AK, Luke B, Smith JF, Mak W, Stern JE. National study of factors influencing assisted reproductive technology outcomes with male factor infertility. Fertil Steril 2011; 96(3):609-14.
22
World Health Organization. Department of reproductive health and research. WHO laboratory manual for the examination and processing of human semen. Geneva: World Health Organization; 2010.
23
Pauli EM, Legro RS, Demers LM, Kunselman AR, Dodson WC, Lee PA. Diminished paternity and gonadal function with increasing obesity in men. Fertil Steril 2008; 90(2):346-51.
24
Qin DD, Yuan W, Zhou WJ, Cui YQ, Wu JQ, Gao ES. Do reproductive hormones explain the association between body mass index and semen quality? Asian J Androl 2007; 9(6):827-34.
25
Koloszar S, Fejes I, Zavaczki Z, Daru J, Szöllősi J, Pal A. Effect of body weight on sperm concentration in normozoospermic males. Arch Androl 2005; 51(4):299-304.
26
Kort HI, Massey JB, Elsner CW, Mitchell‐Leef D, Shapiro DB, Witt MA, et al. Impact of body mass index values on sperm quantity and quality. J Androl 2006; 27(3):450-2.
27
Pasquali R, Patton L, Gambineri A. Obesity and infertility. Curr Opin Endocrinol Diabetes Obesity 2007; 14(6):482-7.
28
Martini AC, Tissera A, Estofán D, Molina RI, Mangeaud A, de Cuneo MF, et al. Overweight and seminal quality: a study of 794 patients. Fertil Steril 2010; 94(5):1739-43.
29
Relwani R, Berger D, Santoro N, Hickmon C, Nihsen M, Zapantis A, et al. Semen parameters are unrelated to BMI but vary with SSRI use and prior urological surgery. Reprod Sci 2011; 18(4):391-7.
30
Fejes I, Koloszar S, Szöllo˝ si J, Zavaczki Z, Pal A. Is semen quality affected by male body fat distribution? Andrologia 2005; 37(5):155-9.
31
Magnusdottir EV, Thorsteinsson T, Thorsteinsdottir S, Heimisdottir M, Olafsdottir K. Persistent organochlorines, sedentary occupation, obesity and human male subfertility. Hum Reprod 2005; 20(1):208-15.
32
Fejes I, Koloszar S, Zavaczki Z, Daru J, Szöllösi J, Pal A. Effect of body weight on testosterone/estradiol ratio in oligozoospermic patients. Arch Androl 2006; 52(2):97-102.
33
Stefan S. Du Plessis, Stephanie Cabler, Debra A. McAlister, Edmund Sabanegh & Ashok Agarwal. The effect of obesity on sperm disorders and male infertility; Nature Reviews 2010
34
Choobineh H, Sadighi Gilani M, Hassanzadeh G, Saeepour N, Habibi M, Falahi P, et al. Assessment of Socio-Demographic Characteristics of Infertile Men Who Referred to Shariati Hospital, Tehran, Iran. Iran J Obstet Gynecol Infertil 2013; 16(47.48):6-12. (Persian).
35
Jensen TK, Andersson AM, Jørgensen N, Andersen AG, Carlsen E, Skakkebæk NE. Body mass index in relation to semen quality and reproductive hormonesamong 1,558 Danish men. Fertil Steril 2004; 82(4):863-70.
36
Kaufman JM, Vermeulen A. The decline of androgen levels in elderly men and its clinical and therapeutic implications. Endoc Rev 2005; 26(6):833-76.
37
ORIGINAL_ARTICLE
مقایسه تأثیر کپسول منستروگل و ویتامین E بر شدت دیسمنوره اولیه بر اساس مقیاس چند بُعدی گفتاری
مقدمه: دیسمنوره اولیه، یکی از اختلالات شایع دستگاه تناسلی است. راههای متفاوتی جهت درمان دیسمنوره مطرح است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر کپسول منستروگل (عصاره خشک کرفس، زعفران و انیسون) و ویتامین E بر شدت دیسمنوره اولیه انجام شد.
روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور در سال 1396 بر روی 120 دختر دانشجوی علوم پزشکی همدان با دیسمنوره اولیه انجام شد. افراد بهصورت بلوک جایگشتی در 3 گروه 40 نفره تقسیم شدند. گروه اول، 500 میلیگرم منستروگل، گروه دوم ویتامین E200 واحدی و گروه سوم، کپسول دارونما هر 8 ساعت، از روز اول شروع درد به مدت 3 روز طی دو سیکل قاعدگی دریافت کردند. شدت و مدت دیسمنوره در هر سیکل بهوسیله مقیاس چندبُعدی گفتاری و خطکش درد مک گیل مقایسه شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمونهای آماری کای اسکوئر، تی مستقل، تی زوجی و تحلیل اندازهگیری تکراری انجام گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد.
یافتهها: میانگین نمرات شدت علائم دیسمنوره قبل از مداخله در گروهها همگن بود، ولی بعد از مداخله دارویی بر اساس آزمون ANOVA در واحدهای پژوهش اختلاف آماری معناداری وجود داشت (001/0>p) و در گروه منستروگل کمتر بود. بر اساس نتایج آزمون کای دو، پس از مداخله شدت دیسمنوره بر اساس خطکش درد مگ گیل در واحدهای پژوهش اختلاف آماری معناداری داشت (001/0>p) و در گروه منستروگل کمتر بود.
نتیجهگیری: مصرف کپسول منستروگل میتواند شدت دیسمنوره اولیه را همانند ویتامین E کاهش دهد؛ لذا با توجه به عوارض جانبی اندک مشاهده شده، مصرف آن در زنان دارای دیسمنوره میتواند مفید باشد.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_12133_3b007ad7e216772ba369fa445c105493.pdf
2018-11-22
42
49
10.22038/ijogi.2018.12133
دیسمنوره اولیه
منستروگل
ویتامین E
سامان
نظری
nsaman96@yahoo.com
1
دانشجوی پزشکی، مرکز تحقیقات دانشجویان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
AUTHOR
ساسان
نظری
nsasan@yahoo.com
2
دانشجوی پزشکی، مرکز تحقیقات دانشجویان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
AUTHOR
آرزو
شایان
arezoo.shayan2012@yahoo.com
3
مربی گروه مامایی، مرکز تحقیقات مراقبتهای مادر و کودک، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
AUTHOR
دکتر فاطمه
شبیری
4
استاد گروه مامایی، مرکز تحقیقات مراقبتهای مادر و کودک، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
LEAD_AUTHOR
دکتر انسیه
جنابی
5
استادیار گروه پژوهشی، مرکز تحقیقات اختلال تکاملی کودک، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
AUTHOR
Iravani M. Clinical effects of Zataria Multiflora essential oil on primary dysmenorrhea. Gender Med 2006; 3:S55-6. (Persian).
1
Jonatan S, Berek J. Novak's gynecology. 14th ed. Philadelphia: Lippincott Williams and Wilkins; 2012.
2
Shobeiri F, Ebrahimi R, Ezati Arasteh F, Nazari S, Nazari S. Frequency of premenstrual syndrome and effectiveness of group counseling in reducing the se-verity of symptoms in female students. J Postgrad Med Instit 2018; 32(1):80-6.
3
Ju H, Jones M, Mishra G. The prevalence and risk factors of dysmenorrhea. Epidemiol Rev 2014; 36:104-13.
4
Kalvandi R, Alimohammadi S, Pashmakian Z, Rajabi M. The effects of medicinal plants of Melissa officinalis and Salvia officinalis on primary dysmenorrhea. Avicenna J Clin Med 2014; 21(4):105-11.
5
Shobeiri F, Ezzati Arasteh F, Ebrahimi R, Nazari M. Effect of calcium on physical symptoms of premenstrual syndrome. Iran J Obstet Gynecol Infertil 2016; 19(1.2):1-8. (Persian).
6
Azgeli G, Goli M, Moatar F, Valai N. The comparison zangebil, mefenamic acid and ibubrofen on dysmenorrhea. J Shahid Beheshti Univ Med Sci Health Ser 2008; 31(1):61-5.
7
Shobeiri F, Jenabi E. The effects of vitamin E on muscular pain reduction in students affected by premenstrual syndrome. Iran J Obstet Gynecol Infertil 2014; 17(96):1-5. (Persian).
8
Zeraati F, Shobeiri F, Nazari M, Araghchian M, Bekhradi R. Comparative evaluation of the efficacy of herbal drugs (fennelin and vitagnus) and mefenamic acid in the treatment of primary dysmenorrhea. Iran J Nurs Midwifery Res 2014; 19(6):581.
9
Asif HM, Akram M, Usmanghani KH. Monograph of Apium graveolens Linn. J Med Plan Res 2011; 5(8):1494-6.
10
Gharib Naseri MK, Pilehvaran AA, Shamansouri N. Investigating the spasmolytic activity of celery (Apium Graveolens) leaf hydroalcoholic extract on rat's ileum. Feyz 2007; 11(3):1-7. (Persian).
11
Zargar A. Comparison of the effects of ondansetron, vitamin B6 and ginger rhizome in nausea and vomiting of pregnancy in pregnant women referred to health centers in Hamadan, 2017: a randomized clinical trial. Iran J Obstet Gynecol Infertil 2018; 21(7):1-5. (Persian).
12
Nasri S, Ramezani M, Yasa N. Antinociceptive and anti-inflammatory effects of hydro-alcoholic extract of Apium graveolens. J Shahrekord Univ Med Sci 2009; 10:25-31. (Persian).
13
Srivastava R, Ahmed H, Dixit RK. Crocus sativus L.: a comprehensive review. Pharmacogn Rev 2010; 4(8):200-8.
14
Kianbakht S. A systematic review on pharmacology of saffron and its active constituents. J Med Plants 2009; 4(28):1-27.
15
Shojaii A, Abdollahi-Fard M. Review of pharmacological properties and chemical constituents of Pimpinella anisum. ISRN Pharm 2012; 2012:1-8.
16
Harel Z. Dysmenorrhea in adolescents and young adults: from pathophysiology to pharmacological treatments and management strategies. Expert Opin Pharmacother 2008; 9(15):2661-72.
17
Mslemi L, Aghamohammadi A, Bekhradi R, Zafari M. Comparing the effects of vitamin E and fennel extract on intensity of primary dysmenorrhea. J Mazandaran Univ Med Sci 2012; 22(88):103-7. (Persian).
18
Nahid K, Fariborz M, Ataolah G, Solokian S. The effect of an Iranian herbal drug on primary dysmenorrhea: a clinical controlled trial. J Midwifery Womens Health 2009; 54(5):401-4.
19
Han S, Hur M, Buckle J, Choi J. Effect of aromatherapy on symptoms of dysmenorrhea in college students. J Altern Complementary Med 2006; 12(6):535-41.
20
Mirabi P, Dolatian M, Mojab F, Namdari M. Effects of valerian on bleeding and systemic manifestations of menstruation. J Med Plants 2012; 4(44):155-63.
21
Nagata O, Oba S, Shimizu H. Associations of menstrual cycle length with intake of soy, fat, and dietary fiber in Japanese women. Nutr Cancer 2006; 54(2):166-70.
22
Liu YF, Wang TF, Shi MY, Wang DH. Effect observation on treatment of dysmenorrhea due to endometriosis (adenomyosis) with Modified Fenugreek Bolus in 40 cases. China J Tradit Chin Med Pharm 2011; 1:59.
23
Shadipour M, Simbar M, Salamzadeh J, Nasire N. A comparative study on the effects of Menstrogol and Mefenamic acid on postpartum after-pain. Iran South Med J 2014; 16(6):401-9. (Persian).
24
Kashanian M, Lakeh MM, Ghasemi A, Noori S. Evaluation of the effect of vitamin E on pelvic pain reduction in women suffering from primary dysmenorrhea. J Reprod Med 2013; 58(1-2):34-8.
25
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی تأثیر عصاره هیدروالکلی برگ کرفس روی سقط و ویژگیهای مورفولوژیکی جنین موشهای سوری
مقدمه: مطالعات نشان دادهاند که گیاهان دارویی علیرغم اثرات درمانی فراوان، گاهی میتوانند عوارض جانبی متعددی را بر روی جنین بر جای گذاشته و حتی باعث سقط شوند. گیاه کرفس، یک گیاه دارویی در طب سنتی است که خواص درمانی متعددی دارد. با این وجود اطلاعات چندانی در رابطه با اثرات آن بر جنین وجود ندارد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات عصاره هیدروالکلی برگ کرفس بر روی جنین موش سوری انجام شد. روشکار: این مطالعه مداخلهای از خرداد تا تیر ماه سال 1395 بر روی 20 موش ماده با نژاد سوری که از مرکز حیوانخانه دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد خریداری شده بود، در آزمایشگاه هیستولوژی (بافتشناسی) گروه آناتومی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد انجام شد. 20 موش ماده پس از جفتگیری، به صورت تصادفی به 4 گروه تقسیمبندی شدند. یک گروه به عنوان کنترل دریافت کننده تنها آب و غذای معمولی بود. سه گروه دیگر به عنوان گروههای تجربی به ترتیب در هفتههای اول، دوم و سوم بارداری دریافت کننده دوز 200 میلیگرم بر کیلوگرم از عصاره برگ کرفس بودند. در روز 20 حاملگی عمل سزارین انجام و تعداد جنینهای جذب شده شمارش و به عنوان سقط در نظر گرفته شد. علاوه بر این وزن جنین، قد و طول آن نیز به دقت اندازهگیری گردید. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمونهای آماری آنالیز واریانس یکطرفه و تست پشتیان LSD انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد. یافتهها: تعداد جنینهای زنده در گروه کنترل و گروه تجربی اول (دریافت کننده عصاره در هفته اول بارداری) یکسان بودند، اما با سایر گروهها تفاوت داشتند. تنها یک مورد جنین سقط شده در گروه تجربی سوم (دریافت کننده عصاره در هفته سوم بارداری) مشاهده شد. همچین وزن و قد جنین در گروههای دریافت کننده عصاره بهطور معناداری کاهش یافت (05/0>p). نتیجهگیری: عصاره گیاه کرفس دارای اثر سقطزایی بوده و میتواند تغییرات مورفولوژیکی در جنین بهوجود آورد. از این رو پیشنهاد میشود که اثرات مصرف این گیاه در زنان باردار بررسی شود.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_12135_ac1d224e7e3e4f88dd2c7b76dcc5ad8c.pdf
2018-11-22
50
57
10.22038/ijogi.2018.12135
جنین
حاملگی
عصاره کرفس
موش سوری
سید کاظم
بزاززاده
k_1361@yahoo.com
1
کارشناس ارشد علوم تشریح (آناتومی)، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران.
AUTHOR
دکتر عباس
شاهدی
2
استادیار گروه بیولوژی و علوم تشریح، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران.
LEAD_AUTHOR
دکتر مرتضی
انوری
3
دانشیار گروه بیولوژی و علوم تشریح، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران.
AUTHOR
دکتر مریم
یادگاری
4
استادیار گروه بیولوژی و علوم تشریح، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران.
AUTHOR
نعیمه
اکرمزاده اردکانی
5
دانشجوی دکترای علوم و صنایع غذایی، دانشکده علوم تغذیه و صنایع غذایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
AUTHOR
Gracia CR, Sammel MD, Chittams J, Hummel AC, Shaunik A, Barnhart KT. Risk factors for spontaneous abortion in early symptomatic first-trimester pregnancies. Obstet Gynecol 2005; 106(5 Part 1):993-9.
1
Jafarzadeh L, Sedighi M, Behzadian M, Ansari-Samani R, Shahinfard N, Rafieian-Kopaei M. The teratogenic and abortifacient effects of heracleum persicum hydroalcholic extract and its correlation with mothers’ estrogen and progesterone in Balb/C mice. J Babol Univ Med Sci 2014; 16(3):26-32.
2
Ramezani M, Hosseinzadeh H, Daneshmand N. Antinociceptive effect of Elaeagnus angustifolia fruit seeds in mice. Fitoterapia 2001; 72(3):255-62.
3
Genbacev O, Joslin R, Damsky CH, Polliotti BM, Fisher SJ. Hypoxia alters early gestation human cytotrophoblast differentiation/invasion in vitro and models the placental defects that occur in preeclampsia. J Clin Invest 1996; 97(2):540-50.
4
Zhu X, Proctor M, Bensoussan A, Wu E, Smith CA. Chinese herbal medicine for primary dysmenorrhoea. Cochrane Database Syst Rev 2008; 2:CD005288.
5
Momin RA, Nair MG. Mosquitocidal, nematicidal, and antifungal compounds from Apium graveolens L. seeds. J Agric Food Chem 2001; 49(1):142-5.
6
Tyagi S. Medical benefits of Apium graveolens (celery herb). J Drug Disc Ther 2013; 1(5):629.
7
Mansi K, Abushoffa AM, Disi A, Aburjai T. Hypolipidemic effects of seed extract of celery (Apium graveolens) in rats. Pharmacog Magaz 2009; 5(20):301.
8
Mencherini T, Cau A, Bianco G, Della Loggia R, Aquino RP, Autore G. An extract of Apium graveolens var. dulce leaves: structure of the major constituent, apiin, and its anti‐inflammatory properties. J Pharm Pharmacol 2007; 59(6):891-7.
9
Ghasemiboroon M, Ghafourian Boroujerdnia M, Ahangarpoor A, Kooti W, Hasanzadeh Noohi Z, et al. The effect of hydro-alcoholic extract of Celery (Apium graveolens) leaves on serum level of testosterone, FSH and LH in Male Rats. J Zanjan Univ Med Sci Health Ser 2014; 22(93):49-57.
10
Kooti W, Ghasemiboroon M, Ahangarpoor A, Hardani A, Amirzargar A, Asadi-Samani M, et al. The effect of hydro-alcoholic extract of celery on male rats in fertility control and sex ratio of rat offspring. J Babol Univ Med Sci 2014; 16(4):43-9.
11
Chiang LC, Ng LT, Lin IC, Kuo PL, Lin CC. Anti-proliferative effect of apigenin and its apoptotic induction in human Hep G2 cells. Cancer Lett 2006; 237(2):207-14.
12
Popovic M, Kaurinovic B, Trivic S, Mimica-Dukic N, Bursac M. Effect of celery (Apium graveolens) extracts on some biochemical parameters of oxidative stress in mice treated with carbon tetrachloride. Phytother Res 2006; 20(7):531-7.
13
Modaresi M. Effect of apium graveolens on testis and spermatogenesis in mice. Exper Animal Biol 2012; 1(3):13-8. (Persian).
14
Jafarzadeh L, Asgari A, Golshan-Iranpoor F, Kheiri S, Parvin N, Rafieian M, et al. Abortificient effects of Stachys lavandulifolia Vahl in mice. J Shahrekord Univ Med Sci 2010; 11(4):26-31. (Persian).
15
Kumar D, Kumar A, Prakash O. Potential antifertility agents from plants: a comprehensive review. J Ethnopharmacol 2012; 140(1):1-32.
16
Louei Monfared A. Histological and morphological characteristics of placenta in the rats administrated with glycyrrhiza glabra extract. Botany Res Int 2013; 6(2):27-31.
17
Tesch BJ. Herbs commonly used by women: an evidence-based review. Am J Obstet Gynecol 2003; 188(5):S44-55.
18
Vatanchian M, Dlavar A, Shahsavand S, Kamali H. Teratogenic effects of aqueous extract of aerial part of Verbascum cheiranthifolium in mouse embryo. J North Khorasan Univ Med Sci 2014; 6(4):957-67. (Persian).
19
Koren G, Dugoua JJ, Magee L, Vohra S, Matsui D, Berard A, et al. MotherNature: establishing a Canadian research network for natural health products (NHPs) during pregnancy and lactation. J Altern Complement Med 2008; 14(4):369-72.
20
Hajiakhondi A, Abdolalizadehi P, Seidalielahi H, Abdolalizade P, Karimpour H, Memarian H, et al. Plants known effects on embryonic development in animals. Teb Tazkiye 2003; 12(2):56-62. (Persian).
21
Anvari M, Dashti MH, Zeinali F, Hosseini-Bioki SM. The effect of thyme (Zataria multiflora Boiss.) decoction on pregnancy in rats. J Med Plants 2011; 2(38):19-25. (Persian).
22
Kooti W, Ali-Akbari S, Asadi-Samani M, Ghadery H, Ashtary-Larky D. A review on medicinal plant of Apium graveolens. Adv Herbal Med 2015; 1(1):48-59.
23
Hojjati MR, Sedighi HM, Shahrani M. Effect of alcoholic extract of Kelussia odoratissima Mozaffarian on ileum contractions in rats. J Sabzevar Univ Med Sci 2012; 19(2):156-63. (Persian).
24
Aguwa CN. Toxic effects of the methanolic extract of Lawsonia inermis roots. Int J Crude Drug Res 1987; 25(4):241-5.
25
Tamura K, Honda H, Mimaki Y, Sashida Y, Kogo H. Inhibitory effect of a new steroidal saponin, OSW‐1, on ovarian functions in rats. Br J Pharmacol 1997; 121(8):1796-802.
26
Breinholt V, Hossaini A, Svendsen GW, Brouwer C, Nielsen S. Estrogenic activity of flavonoids in mice. The importance of estrogen receptor distribution, metabolism and bioavailability. Food Chem Toxicol 2000; 38(7):555-64.
27
Motaghi B, Rafieian M, Asgari A. Abortificient effect of mulberry white root in mice. J Gorgan Univ Med Sci 2016; 18(1):53-6. (Persian).
28
Butterweck V, Hegger M, Winterhoff H. Flavonoids of St. John’s Wort reduce HPA axis function in the rat. Planta Med 2004; 70(10):1008-11.
29
Elbaum DJ, Bender EM, Brown JM, Keyes PL. Serum progesterone in pregnant rats with ectopic or in situ corpora lutea: correlation between amount of luteal tissue and progesterone concentration. Biol Reprod 1975; 13(5):541-5.
30
Strick R, Strissel PL, Borgers S, Smith SL, Rowley JD. Dietary bioflavonoids induce cleavage in the MLL gene and may contribute to infant leukemia. Proc Natl Acad Sci U S A 2000; 97(9):4790-5.
31
Hardani A, Afzalzadeh MR, Amirzargar A, Mansouri E, Meamar Z. Effects of aqueous extract of celery (Apium graveolens L.) leaves on spermatogenesis in healthy male rats. Avicenna J Phytomed 2015; 5(2):113-9.
32
Shariatzadeh MS, Azarnia M, Kaka GH, Shogh N, Sadraie SH. Study of teratogenic effects of extract of berberis integerrima on liver tissue in mouse embryo. J Cell Tissue 2013; 4(1):63-70.
33
Yu KM. Relation between placental morphometry and fetal growth. Zhonghua Fu Chan Ke Za Zhi 1992; 27(4):217-9.
34
Yin F, Giuliano AE, Law RE, Van Herle AJ. Apigenin inhibits growth and induces G2/M arrest by modulating cyclin-CDK regulators and ERK MAP kinase activation in breast carcinoma cells. Anticancer Res 2000; 21(1A):413-20.
35
Hsieh WT, Huang KY, Lin HY, Chung JG. Physalis angulata induced G2/M phase arrest in human breast cancer cells. Food Chem Toxicol 2006; 44(7):974-83.
36
ORIGINAL_ARTICLE
تأثیر تمرینات با مقاومت کل بدن (TRX) و مصرف مکمل امگا-3 بر سطح سرمی ویسفاتین و مقاومت به انسولین مبتلایان به سندرم تخمدان پلیکیستیک
مقدمه: سندرم تخمدان پلیکیستیک، از شایعترین بیماریهای اندوکرینی با عوارض هایپرانسولینمی در زنان میباشد. ناباروری با شیوع حدود 15%، یکی از مشکلات عمده جامعه میباشد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر 8 هفته TRX و مصرف مکمل امگا-3 بر سطح سرمی ویسفاتین و مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک انجام شد.
روشکار: اینمطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1396 بر روی 28 بیمار مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک در شهر اصفهان انجام شد. شرکتکنندگان بهطور تصادفی به چهار گروه تمرین TRX، مصرف مکمل امگا-3، ترکیب تمرین- مکمل و کنترل تقسیم شدند. گروه مکمل و ترکیبی بستههای حاوی 56 کپسول یک گرمی مکمل امگا-3 (360 میلیگرم EPA و 280 میلیگرم DHA) دریافت کردند. گروه تمرین و ترکیبی تحت تأثیر یک برنامه تمرینی TRX شامل 10 دقیقه گرم کردن، 45 دقیقه تمرین TRX و 10 دقیقه سرد کردن قرار گرفتند. گروه کنترل نیز بدون هیچ مداخلهای فقط پیگیری شدند. بهمنظور تعیین سطوح سرمی ویسفاتین، گلوکز ناشتا، انسولین و مقاومت به انسولین، قبل و پس از 8 هفته مداخله، نمونه خونی گرفته شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمون تی همبسته و تحلیل واریانس انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد.
یافتهها: پس از 8 هفته مداخله کاهش وزن در گروه TRX بهطور معناداری بیشتر از گروه مکمل و کنترل بود (05/0>p). اختلاف میانگین سطح قندخون ناشتا قبل و بعد از مداخله در گروه تمرین، مکمل و کنترل معنیدار بود (05/0>p). همچنین اختلاف میانگین انسولین قبل و بعد از مداخله در گروه تمرین، مکمل و ترکیبی معنیدار بود (05/0>p). اختلاف میانگین مقاومت به انسولین قبل و بعد از مداخله در هر چهار گروه معنیدار بود (05/0>p). تغییرات سطح سرمی ویسفاتین قبل و بعد از مداخله در گروه تمرین، مکمل و ترکیبی معنیدار بود (05/0>p).
نتیجهگیری: هشت هفته تمرین TRX و مصرف مکمل امگا-3 به واسطه کاهش وزن و مقاومت به انسولین میتواند در کنترل و بهبود عوارض ناشی از بیماری بیماران سندرم تخمدان پلیکیستیک در زنان مؤثر باشد.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_12136_e9ee7c873a32fb525ba92cb55f529b6a.pdf
2018-11-22
58
70
10.22038/ijogi.2018.12136
امگا-3
سندرم تخمدان پلیکیستیک
مقاومت به انسولین
ویسفاتین
TRX
فریبا
خوشکام
khoshkam7280@gmail.com
1
کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران.
AUTHOR
دکتر فرزانه
تقیان
2
دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران.
LEAD_AUTHOR
دکتر خسرو
جلالی دهکردی
3
استادیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران.
AUTHOR
Baptiste CG, Battista MC, Trottier A, Baillargeon JP. Insulin and hyperandrogenism in women with polycystic ovary syndrome. J Steroid Biochem Mol Biol 2010; 122(1-3):42-52.
1
Rafraf M, Mohammadi E, Farzadi L, Asghari Jafarabadi M. Effects of Omega-3 fatty acid supplement on serum lipid profile and markers of oxidative stress in women with polycystic ovary syndrome. Iran J Obstet Gynecol Infertil 2012; 15(8):1-10. (Persian).
2
Cree-Green M, Rahat H, Newcomer BR, Bergman BC, Brown MS, Coe GV, et al. Insulin resistance, hyperinsulinemia, and mitochondria dysfunction in Nonobese girls with polycystic ovarian syndrome. J Endocr Soc 2017;1(7):931-44.
3
Zarei M, Hamedinia M, Haghighi A, Noorafshar R, Amini S. Effect of three combined aerobic-resistance exercise training protocols with different intensities on metabolic control and visfatin levels in men with type 2 diabetes. Iran J Diabetes Metab 2017; 16(1):63-76. (Persian).
4
Mir P, Mir Z. Effect of 8 weeks pilates exercise on plasma visfatin and insulin resistance index in obese women. Nurs Vulnerables 2016; 3(8):1-2. (Persian).
5
Dİkmen E, Tarkun İ, Cantürk Z, Çetİnarslan B. Plasma visfatin level in women with polycystic ovary syndrome. Gynecol Endocrinol 2011; 27(7):475-9.
6
Rostami A, Hemmat Far A, Nowruz Kemare MH Comparison of the effect of eight weeks aerobic training exercises on viscosity levels and insulin resistance. Quart J Sport Sci 2015; 14:21-36. (Persian).
7
Hosseinzadeh Attar M, Hajianfar H, Bahonar A, Mohamad K, Keshavarz SA, Entezari MH, et al. The effect of n-fatty acid (omega 3) on serum visfatin concentration in patients with type2 diabetes. J Jahrom Univ Med Sci 2012; 10(1):24-32. (Persian).
8
Tawfighi A, Hamzezadeh S. Evaluation of plasma visfatin and metabolic indices response to aerobic training in type 2 diabetes women. Exerc Biomed Sci 2012; 4(8):51-60. (Persian).
9
Sadeghi A, Djafarian K, Mohammadi H, Shab-Bidar S. Effect of omega-3 fatty acids supplementation on insulin resistance in women with polycystic ovary syndrome: meta-analysis of randomized controlled trials. Diabetes Metab Syndr 2017; 11(2):157-62.
10
McManus A, Newton W. Consumption of omega-3 fatty acids and women's health. OA Womens Health 2013; 1:11-5.
11
Ouladsahebmadarek E, Khaki A. Ultra-structural study by transmission electron microscopy: effect of omega-3 on ovary cell organelles after experimental induced poly cystic ovary syndrome. Int J Womens Health Reprod Sci 2014; 3:186-94.
12
Heidari A, Nouri M, Sadaghiani M, Aghadavod E. Effect of eicosapentaenoic acid on insulin resistance genes in granulosa cells of patients with polycystic ovarian syndrome. Fiyz̤ 2017; 20(6):501-8. (Persian).
13
Seo DI, So WY, Ha S, Yoo EJ, Kim D, Singh H, et al. Effects of 12 weeks of combined exercise training on visfatin and metabolic syndrome factors in obese middle-aged women. J Sports Sci Med 2011; 10(1):222.
14
Taghian F, Esfarjani F. Effects of aerobic training on body composition and serum homocysteine in elderly women. Armaghane Danesh Bim J 2011; 16(3):221-32. (Persian).
15
Yazdani F, Ahmadi B. The effect of 8 weeks of resistance training on ovary morphology, glycemic control and body composition on women with polycystic ovary syndrome. Med J Mashhad Univ Med Sci 2015; 58(7):381-9. (Persian).
16
Janot J, Heltne T, Welles C, Riedl J, Anderson H, Howard A, et al. Effects of TRX versus traditional resistance training programs on measures of muscular performance in adults. J Fitness Res. 2013; 2(2):23-38.
17
Gümüş Ü, Güzel AI, Topcu HO, Timur H, Yılmaz N, Danışman N. Plasma visfatin levels in adolescents with polycystic ovary syndrome: a prospective case-control study. J Pediatr Adolesc Gynecol 2015; 28(4):249-53.
18
Brennan L, Teede H, Skouteris H, Linardon J, Hill B, Moran L. Lifestyle and behavioral management of polycystic ovary syndrome. J Womens Health 2017; 26(8):836-48.
19
Ghorbani M, Hassani A, Donyaei A, Ghadiri M. The effect of 8-weeks compound exercises training with omega-3 and l-carnitine supplementation intake on serum levels of visfatin in type 2 diabetic women. Iran J Endocrinol Metab 2017; 19(1):18-25. (Persian).
20
McEwen BJ. Can omega-3 polyunsaturated fatty acids improve metabolic profile in polycystic ovary syndrome (PCOS)? Adv Integrat Med 2017; 4(2):82-3.
21
Scott D, Harrison CL, Hutchison S, de Courten B, Stepto NK. Exploring factors related to changes in body composition, insulin sensitivity and aerobic capacity in response to a 12-week exercise intervention in overweight and obese women with and without polycystic ovary syndrome. PloS One 2017; 12(8):e0182412.
22
Mahmoudi MJ, Alataab S, Sharifi F, Derakhshan F, Fakhrzadeh H. Effect of omega-3 fatty acids suplements on metabolic syndrome in elderly residents of kahrizak charity foundation: double blind clincal trial. Iran J Diabetes Metab 2014; 13(6):462-8. (Persian).
23
Rafraf M, Mohammadi E, Asghari-Jafarabadi M, Farzadi L. Omega-3 fatty acids improve glucose metabolism without effects on obesity values and serum visfatin levels in women with polycystic ovary syndrome. J Am Coll Nutr 2012; 31(5):361-8.
24
Hajianfar H, Hosseinzadeh MJ, Bahonar A, Mohammad K, Askari GR, Entezari MH, et al. The effect of omega-3 on the serum visfatin concentration in patients with type II diabetes. J Res Med Sci 2011; 16(4):490-5.
25
Ahmadi Kani Golzar F, Sheikholeslami Vatani D, Kashkooli V, Moradi H, Farhangian M. The effects of whey protein isolate supplement and strength training on weight loss, body composition, strength and muscle hypertrophy in overweight young men. Iran J Nutr Sci Food Technol 2012; 7(2):37-46. (Persian).
26
Salimi Avansar M, Zar A. Comparing the effect of endurance and high intensity interval trainings on levels of Chemerin and protein of c-reactive plasma in obese children. J Arak Univ Med Sci 2017; 20(2):54-66. (Persian).
27
Mingay E, Veysey M, Lucock M, Niblett S, King K, Patterson A, et al. Sex-dependent association between omega-3 index and body weight status in older Australians. J Nutr Intermed Metab 2016; 5:70-7.
28
Sandro M, njHirabara, Alessandra Folador, Jar Sadeghi. A, et at. Effect of omega-3 fatty acids supplementation on insylin resistance in women eith polycystic ovar syndrome: Meta-analysis of randomized controlled trials. Diab Met Syndr;clin Res Rev 2013.
29
Souri R, Khosravi N, Yazdandoost H, Khademi H. The effect of aerobic and periodic exercise on the level of visfatin RBP4 serum in type 2 diabetes. Iran J Diabetes Metab 2011; 10(4):388-97
30
Ismailzadeh Toloei M et al. The effect of 8 weeks resistance training on ovarian morpholysis, glycemic control and body composition in women with polycystic ovary syndrome. School of Medicine, Mashhad University of Medical Sciences2015;7:381-389. ((Persian).
31
Ghaffari M, Banitali A, Heidari AR. Effect of a periodic and simultaneous strength-endurance period on some levels of insulin resistance adipokines in women with diabetes mellitus. Health Res 2017; 3:193-206. (Persian).
32
Faramarzi M, Aghababa R. Effect of supplementation of omega-3 with aerobic exercise activity on adiponectin concentration and insulin resistance in elderly women. J Sport Bioethics Sci 2011; 3(5):56-66. (Persian).
33
Torabi S, Asad MR, Tabrizi A. The effect of 8 weeks of moderate-intensity endurance training on serum levels of liver enzymes and insulin resistance index in women with type 2 diabetes. Qom Univ Med Sci J 2017; 11(7):47-55. (Persian).
34
Jamshidi Khezerlou Z, Ahmadizad S, Hedayati M, Rahmani H. Responses of visfatin and insulin resistance index to different resistance exercise protocols. Iran J Diabetes Metab 2014; 13(4):297-307. (Persian).
35
Basami M, Ahmadizad S, Rahmani H, Nikseresht A. Effect of resistance exercise and its volume on plasma visfatin concentration and its relationship with insulin resistance index, interlukin-6 and growth hormone in men. J Sport Bioethics Sci 2013; 5(9):33-41. (Persian).
36
Nasiri S, Banitalebi E, Faramarzi M, Rabiei V. Study of blood sugar and lipid profile changes after eight weeks of combined training in women with type 2 diabetes. J Jiroft Univ Med Sci 2017; 3(2):114-24. (Persian).
37
Dong-il Seo,Wi-Young So,sung ha,Eun-jung Yoo,Daeyeol Kim,Harshvardhan Singh,Christopher A.Fahs,Lindy Rossow,Debra A.Bemben,Michael G.Bemben Eonho Kim. Effects of 12 Weeks of combined exercise training on visatin a metabolic syndrome factorse in obese middle-aged women.journal of sports and medicin 2011; 10:222-226.
38
Faraji H, Dabagh Nikokheslat S. The effect of concurrent training on plasma Nesfatin, Resistin, Visfatin and peptide YY levels in obese women. Metab Exerc J 2016; 6(1):19-31. (Persian).
39
Hosseini A, Nora M, Azerbaijani MA, Mokhtari L, Nourizadeh R. Effect of aerobic training on some cardiovascular risk factors of middle-aged women. Quart J Sport Phys Fitness 2014; 2:66-47. (Persian).
40
Gul OO, Cander S, Gul B, Açıkgoz E, Sarandol E, Ersoy C. Evaluation of insulin resistance and plasma levels for visfatin and resistin in obese and non-obese patients with polycystic ovary syndrome. Eur Cytokine Network 2015; 26(4):73-8.
41
Yildiz BO, Bozdag G, Otegen U, Harmanci A, Boynukalin K, Vural Z, et al. Visfatin and retinol-binding protein 4 concentrations in lean, glucose-tolerant women with PCOS. Reprod Biomed Online 2010; 20(1):150-5.
42
Yaman A, Kaleel A, Shaden. Plasma visatin level in Women with Polycystic ovaray Sandrome. Int. Pharm.Sci.Rev.Res, 2013; 2:38-40.
43
ORIGINAL_ARTICLE
پاسخ ساختاری عضلات شکمی به شش هفته تمرین تقویتی در زنان مبتلا به دیاستازیس رکتی
مقدمه: به فاصله گرفتن دو بخش عضله راست شکمی بیش از 2 تا 7/2 سانتیمتر، دیاستازیس رکتی گفته میشود که میتواند فعالیتهای شکمی مانند تنفس، ادرار کردن و زایمان را تحت تأثیر قرار دهد و ممکن است وضعیت بدنی را تغییر دهد و ناحیه کمری لگنی را مستعد آسیب نماید. با توجه به اهمیت تمرین درمانی در درمان دیاستازیس رکتی، مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر تمرینات تقویتی عضلات مایل شکم بر فاصله دو عضله راست شکمی و ضخامت عضلات شکمی در زنان مبتلا به دیاستازیس رکتی انجام گرفت.
روشکار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دارای گروه کنترل در پاییز و زمستان سال 1396 بر روی 32 نفر از زنانی که 6 ماه از زایمانشان گذشته و مبتلا به دیاستازیس رکتی بوده و به درمانگاه فیزیوتراپی حضرت زینب شهرستان نور ارجاع داده شده بودند، انجام شد. فاصله دو بالک عضله راست شکمی و ضخامت عضلات شکم در حالت استراحت قبل از مداخله توسط سونوگرافی تعیین شد. در گروه مداخله، تمرین تقویتی عضلات مایل به مدت 6 هفته در منزل انجام گرفت. گروه کنترل تمرین خاصی انجام نداد. بعد از 6 هفته مجدداً سونوگرافی برای تعیین فاصله دو بالک عضله راست شکمی و ضخامت عضلات شکم در وضعیت استراحت انجام گرفت. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS(نسخه 22) و آزمونهای تی تست، منویتنی، پیرد تی تست و ویلکاکسون انجام شد. میزان pکمتر یا مساوی 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد.
یافتهها: فاصله دو بالک عضله راست شکمی بعد از 6 هفته تمرین در گروه مداخله کاهش معناداری نشان داد (بالای ناف 001/0=p، پایین ناف 03/0=p). ضخامت عضلات مایل داخلی و خارجی و عضلات عرضی شکمی دوطرف بعد از 6 هفته در گروه مداخله افزایش معناداری داشت (05/0p<). در گروه کنترل فاصله دو بالک عضله راست شکمی و ضخامت عضلات شکمی تغییر معنیداری نداشت.
نتیجهگیری: تمرینات تقویتی عضلات مایل شکم فاصله دو بالک عضله راست شکمی را کاهش داده و ضخامت عضلات مایل و عضلات عرضی شکم را در زنان مبتلا به دیاستاز رکتی افزایش میدهد.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_12137_9d137fcc102e3cf80821e15ad784d7b1.pdf
2018-11-22
71
82
10.22038/ijogi.2018.12137
تمرین تقویتی
دیاستازیس رکتی
ضخامت عضلات
عضلات مایل شکم
فاطمه
ایزدی
1
دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
AUTHOR
دکتر مینو
خلخالی زاویه
2
دانشیار گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
LEAD_AUTHOR
دکتر علیرضا
اکبرزاده باغبان
3
استاد گروه علوم پایه، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
AUTHOR
Litos K. Progressive therapeutic exercise program for successful treatment of a postpartum woman with a severe diastasis recti abdominis. J Womens Health Phys Ther 2014; 38(2):58-73.
1
Chiarello CM, Falzone LA, McCaslin KE, Patel MN, Ulery KR. The effects of an exercise program on diastasis recti abdominis in pregnant women. J Womens Health Phys Ther 2005; 29(1):11-6.
2
Hanif S. Therapeutic exercise in the reduction of diastasis recti. Pak J Med Res 2017; 56(3):104-7.
3
Benjamin DR, van de Water AT, Peiris CL. Effects of exercise on diastasis of the rectus abdominis muscle in the antenatal and postnatal periods: a systematic review. Physiotherapy 2014; 100(1):1-8.
4
Mota P, Pascoal AG, Sancho F, Carita AI, Bø K. Reliability of the inter-rectus distance measured by palpation. Comparison of palpation and ultrasound measurements. Man Ther 2013; 18(4):294-8.
5
Khademi J, Bandpei MA, Abdollahi I, Arab AM, Darvishi H, Aghamiri SS. Measurement of abdominal muscle thickness using ultrasound: a reliability study on patients with chronic non-specific low back pain. J Mazandaran Univ Med Sci 2015; 24(122):265-73. (Persian).
6
Sitler KL. Effects of exercise and exercise combined with electrical stimulation on a diastasis recti: a single subject design. [Master Thesis]. Ohio: Air Force Institute of Technology; 1995.
7
Nolan M. Effects of antenatal exercise on psychological well‐being, pregnancy and birth outcome. J Adv Nurs 2003; 41(6):623.
8
Lo T. Diastasis of the recti abdominis in pregnancy: risk factors and treatment. Physiother Can 1999; 51(1):32-7.
9
Rett MT, Araújo FR, Rocha I, Silva RA. Diástase dos músculos retoabdominais no puerpério imediato de primíparas e multíparas após o parto vaginal. Fisioter Pesq 2012; 19(3):236-41.
10
Rett MT, Almeida TV, Mendonça AC, DeSantana JM, Ferreira AP, Araújo KC. Factors relating to mother and child associated with separation of the rectus abdominis muscle in immediate puerperium. Rev Bras Saúde Materno Infantil 2014; 14(1):73-80.
11
Gilleard WL. The structure and function of the abdominal muscles during pregnancy and the immediate post-birth period. Australia: University of Wollongong; 1992.
12
Liaw LJ, Hsu MJ, Liao CF, Liu MF, Hsu AT. The relationships between inter-recti distance measured by ultrasound imaging and abdominal muscle function in postpartum women: a 6-month follow-up study. J Orthop Sports Phys Ther 2011; 41(6):435-43.
13
Boissonnault JS, Blaschak MJ. Incidence of diastasis recti abdominis during the childbearing year. Phys Ther 1988; 68(7):1082-6.
14
Hannaford R, Tozer J. An investigation of the incidence, degree, and possible predisposing factors of rectus diastasis in the immediate postpartum period. J Natl Obstet Gynaecol Group Austral Phys Assoc 1985; 4:29-34.
15
Fernandes da Mota PG, Pascoal AG, Carita AI, Bø K. Prevalence and risk factors of diastasis recti abdominis from late pregnancy to 6 months postpartum, and relationship with lumbo-pelvic pain. Man Ther 2015; 20(1):200-5.
16
Bursch SG. Interrater reliability of diastasis recti abdominis measurement. Phys Ther 1987; 67(7):1077-9.
17
Richardson C, Jull G, Hodges PW, Hides JA. Backpain and lum-bopelvic stabilisation: the case for the local muscle system. Therapeutic exercise for spinal segmental stabilization in low back pain: scientific basis and clinical approach. London, UK: Churchill Livingstone; 1999.
18
Lee DG, Lee L, McLaughlin L. Stability, continence and breathing: the role of fascia following pregnancy and delivery. J Bodyw Mov Ther 2008; 12(4):333-48.
19
Kendall FP, McCreary EK, Provance PG, Rodgers MM, Romani WA. Muscles: testing and function, with posture and pain (Kendall, Muscles). Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins; 2005.
20
Portfield JA, DeRosa C. Mechanical low back pain. Philadelphia: WB Saunders; 1991.
21
Mahalakshmi V, Sumathi G, Chitra TV, Ramamoorthy V. Effect of exercise on diastasis recti abdominis among the primiparous women: a quasi-experimental study. Int J Reprod Contracept Obstet Gynecol 2016; 5(12):4441-6.
22
Brauman D. Diastasis recti: clinical anatomy. Plast Reconstr Surg 2008; 122(5):1564-9.
23
Lee D, Bsr F, Cgims L, Fcamt C, McLaughlin LB, Fcamt C. Postpartum diastasis rectus abdominis-consideration for exercise training. J Body Work Mov Ther 2007; 12:333-48.
24
Hickey F, Finch JG, Khanna A. A systematic review on the outcomes of correction of diastasis of the recti. Hernia 2011; 15(6):607-14.
25
Lee D. Diastasis rectus abdominis & postpartum health consideration for exercise training. J Bodyw Mov Ther 2007; 12:333-48.
26
El-Mekawy HS, Eldeeb AM, El-Lythy MA, El-Begawy AF. Effect of abdominal exercises versus abdominal supporting belt on post-partum abdominal efficiency and rectus separation. Int J Med Health Sci 2013; 7(1):75-9.
27
Pascoal A, Dionisio S, Cordeiro F, Mota P. Inter-rectus distance in postpartum women can be reduced by isometric contraction of the abdominal muscles: a preliminary case-control study. Physiotherapy 2014; 100(4):344-8.
28
Sheppard S. The role of transversus abdominus in post partum correction of gross divarication recti. Man Ther 1996; 1(4):214-6.
29
Rezazadeh M, Zaviyeh MK, Manshadi FD, Baghban AA. Comparison of the immediate effect of contraction maneuvers of the abdominal muscles on inter-recti distance in women with diastasis recti and healthy women. Qom Univ Med Sci J 2017; 11(8):1-8. (Persian).
30
Weis CA, Triano JJ, Barrett J, Campbell MD, Croy M, Roeder J. Ultrasound assessment of abdominal muscle thickness in postpartum vs nulliparous women. J Manipulative Physiol Ther 2015; 38(5):352-7.
31
Rankin G, Stokes M, Newham DJ. Abdominal muscle size and symmetry in normal subjects. Muscle Nerve 2006; 34(3):320-6.
32
Teyhen D. Abstracts from the rehabilitative ultrasound imaging symposium. May 8-10, 2006. San Antonio, Texas, USA. J Orthop Sports Phys Ther 2006; 36(8):A-1-17.
33
Ferreira PH, Ferreira ML, Hodges PW. Changes in recruitment of the abdominal muscles in people with low back pain: ultrasound measurement of muscle activity. Spine 2004; 29(22):2560-6.
34
Coldron Y, Stokes MJ, Newham DJ, Cook K. Postpartum characteristics of rectus abdominis on ultrasound imaging. Man Ther 2008; 13(2):112-21.
35
Mota P, Pascoal AG, Sancho F, Bø K. Test-retest and intrarater reliability of 2-dimensional ultrasound measurements of distance between rectus abdominis in women. J Orthop Sports Phys Ther 2012; 42(11):940-6.
36
Walton LM, Costa A, LaVanture D, McIlrath S, Stebbins B. The effects of a 6 week dynamic core stability plank exercise program compared to a traditional supine core stability strengthening program on diastasis recti abdominis closure, pain, oswestry disability index (ODI) and pelvic floor disability index scores (PFDI). Phys Ther Rehabil 2016; 3(1):3.
37
Beer GM, Schuster A, Seifert B, Manestar M, Mihic‐Probst D, Weber SA. The normal width of the linea alba in nulliparous women. Clin Anat 2009; 22(6):706-11.
38
Hodges PW, Pengel LH, Herbert RD, Gandevia SC. Measurement of muscle contraction with ultrasound imaging. Muscle Nerve 2003; 27(6):682-92.
39
Henry SM, Westervelt KC. The use of real-time ultrasound feedback in teaching abdominal hollowing exercises to healthy subjects. J Orthop Sports Phys Ther 2005; 35(6):338-45.
40
Norasteh A, Ebrahimi E, Salavati M, Rafiei J, Abbasnejad E. Reliability of B-mode ultrasonography for abdominal muscles in asymptomatic and patients with acute low back pain. J Bodyw Mov Ther 2007; 11(1):17-20.
41
Misuri G, Colagrande S, Gorini M, Iandelli I, Mancini M, Duranti R, et al. In vivo ultrasound assessment of respiratory function of abdominal muscles in normal subjects. Eur Respir J 1997; 10(12):2861-7.
42
Kendall FP, McCreary EK, Provance PG, Rodgers MM, Romani WA. Muscles: testing and function with posture and pain. Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins; 2005.
43
Stokes IA, Gardner-Morse MG, Henry SM. Intra-abdominal pressure and abdominal wall muscular function: Spinal unloading mechanism. Clin Biomech 2010; 25(9):859-66.
44
Callinan–Moore K. Managing diastasis recti. J Natl Womens Health Group 1993; 12(1):15-9.
45
Ellson D, Bullock-Saxton J. The effect of abdominal muscle contraction on diastasis recti in post natal women determined by diagnostic ultrasound. Proccedings CPT Congress, Washintgon; 1995.
46
Acharry N, Kutty RK. Abdominal exercise with bracing, a therapeutic efficacy in reducing diastasis-recti among postpartal females. Int J Physiother Res 2015; 3(2):999-1005.
47
Chiarello CM, McAuley JA, Hartigan EH. Immediate effect of active abdominal contraction on inter-recti distance. J Orthop Sports Phys Ther 2016; 46(3):177-83.
48
Hsia M، Jones S. Natural resolution of rectus abdominis diastasis. Two single case studies. Australian Journal of Physiotherapy. 2000;46(4):301-7.
49
Sitler KL. Effects of Exercise and Exercise Combined with Electrical Stimulation on a Diastasis Recti: A Single Subject Design. DTIC Document، 1995.
50
Mesquita LA، Machado AV، Andrade AV. Fisioterapia para redução da diástase dos músculos retos abdominais no pós-parto. Rev Bras Ginecol Obstet. 1999;21(5):267-72.
51
Sharma G, Lobo T, Keller L. Postnatal exercise can reverse diastasis recti. Obstet Gynecol 2014; 123:171S.
52
Sancho MF, Pascoal AG, Mota P, Bø K. Abdominal exercises affect inter-rectus distance in postpartum women: a two-dimensional ultrasound study. Physiotherapy 2015; 101(3):286-91.
53
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی تأثیر اسپری نانوذرات نقره (نیواشا) بر شدت درد زخم سزارین کارآزمایی بالینی تصادفی شده
مقدمه: سزارین، یکی از شایعترین اعمال جراحی زنان و درد، یکی از مشکلات شایع پس از آن میباشد. نانوذرات نقره با مکانیسم ضدالتهابی ممکن است در کاهش درد مفید باشد؛ لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر اسپری نانوذرات نقره (نیواشا) بر شدت درد زخم سزارین انجام شد.
روشکار: این مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده سهسوکور در سال 1396 بر روی 92 زن سزارین شده در بیمارستان آموزشی امالبنین (س) مشهد انجام شد. افراد با تخصیص تصادفی در سه گروه قرار گرفتند.در دو گروه اسپری نانوذرات نقره (نیواشا) و دارونما، اسپری روی زخم سزارین به مدت 10 روز متوالی و دو بار در روز و هر بار 3 پاف تجویز شد، گروه کنترل هیچ دارویی دریافت نکردند. شدت درد زخم 28-20 ساعت پس از سزارین، روز پنجم و دهم پس از سزارین بهوسیله مقیاس دیداری درد ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمونهای کای دو و کروسکال والیس انجام شد. میزانp کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد.
یافتهها: پس از مداخله میانگین شدت درد زخم، در روز پنجم در گروه نانوذرات نقره، پلاسبو و گروه کنترل بهترتیب 1/1±2/2، 3/1±8/4 و 3/1±7/4 و در روز دهم در گروه نانوذرات نقره، دارونما و گروه کنترل بهترتیب 4/0±1/0، 5/1±4/2 و 6/1±0/2 بود که اختلاف آماری معناداری در جهت کاهش شدت درد در گروه نانوذرات نقره نسبت به دو گروه دیگر مشاهده شد (001/0p<)، اما بین گروه دارونما و گروه کنترل در روز پنجم (84/0=p) و دهم (37/0=p) اختلاف آماری معناداری وجود نداشت.
نتیجهگیری: با توجه به کاهش شدت درد زخم سزارین پس از مداخله، اسپری نانوذرات نقره (نیواشا) بهعنوان دارویی مناسب جهت کاهش درد پس از سزارین به مادران توصیه میگردد.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_12138_a4797118edb3788fd232f2c6890cee13.pdf
2018-11-22
83
92
10.22038/ijogi.2018.12138
برش سزارین
درد
نانوذرات
زکیه
برومند
boroumandz941@mums.ac.ir
1
دانشجوی کارشناسی ارشد مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
ناهید
گلمکانی
golmakaninn@mums.ac.ir
2
استادیار گروه مامایی، مرکز تحقیقات مراقبت مبتنی بر شواهد، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
LEAD_AUTHOR
سید رضا
مظلوم
3
مربی گروه پرستاری، مرکز تحقیقات مراقبت مبتنی بر شواهد، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
دکتر سلمه
دادگر
4
استادیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
شیوا
گل محمدزاده
golmohamadzadehsh@mums.ac.ir
5
دانشیار گروه نانوفناوری دارویی و مرکز تحقیقات نانوفناوری، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
Samadi S, Khadivzadeh T, Emami A, Moosavi NS, Tafaghodi M, Behnam HR. The effect of Hypericum perforatum on the wound healing and scar of cesarean. J Altern Complement Med 2010; 16(1):113-7.
1
Lotfalizade M, Zirak N, Ghomian N, Ebrahimi F, Mohammadnejad M. Comparison of the effects of diclofenac suppository and tramadol injection and the combination of these two drugs on pain after spinal anesthesia for cesarean. Iran J Obstet Gynecol Infertil 2015; 17(131):1-5. (Persian).
2
Rabiee L, Seyfi S, Shahrbanoo Latifi O. The effect of foot and hand massage on post-cesarean section pain. Anesthesiol Pain 2012; 2(7):102-10.
3
Sharifipour F, Mirmohammad Ali M, Hashemzadeh M. Comparison of the effect of Citrus arantium and Salvia officinalis aroma on post-cesarean section pain. Iran J Obstet Gynecol Infertil 2017; 20(2):41-9. (Persian).
4
Mousavi FS, Golmakani N, Saki A. The relationship between postoperative pain after cesarean section with pre and postoperative anxiety. Iran J Obstet Gynecol Infertil 2016; 19(24):1-10. (Persian).
5
Abbaspoor Z, Akbari M, Najar S. Effect of foot and hand massage in post-cesarean section pain control: a randomized control trial. Pain Manag Nurs 2014; 15(1):132-6.
6
Rezaei R, Saatsaz S, Alipour A, Beheshti Z. Massage-therapy and post cesarean pain control. Iran J Obstet Gynecol Infertil 2017; 20(4):34-43. (Persian).
7
Razmjoo N, Yousefi F, Esmaeeli H, Azizi H, Lotfalizadeh M. Effect of foot reflexology on pain and anxiety in women following elective cesarean section. Iran J Obstet Gynecol Infertil 2012; 15(1):8-16. (Persian).
8
Sabzi D. Comparison of conventional antibiotic treatments with nanocrystal dressings (Agicoat) on non-infectious wounds. Available at: URL: http://wwwemadpharmacom; 2015.
9
Freitas RA Jr. What is nanomedicine? Nanomedicine 2005; 1(1):2-9.
10
Wu J, Zheng Y, Wen X, Lin Q, Chen X, Wu Z. Silver nanoparticle/bacterial cellulose gel membranes for antibacterial wound dressing: investigation in vitro and in vivo. Biomed Mater 2014; 9(3):35005.
11
Mohsen Zargar NM. Silver nanoparticles and their applications. Sci Res Appl Biol 2013; 3(3):13-31. (Persian).
12
Ghorbani f. Application of nanoparticles in medicine. Available at: URL: http://wwwnanoir; 2014.
13
Enshaeieh M, Abdoli A, Montazeri R. The production and antibacterial effectiveness of silver nanocrystalline dressing. J Microb World 2016; 9(1):62-70.
14
Wong KK, Liu X. Silver nanoparticles—the real “silver bullet” in clinical medicine? Med Chem Comm 2010; 1(2):125-31.
15
Rigo C, Ferroni L, Tocco I, Roman M, Munivrana I, Gardin C, et al. Active silver nanoparticles for wound healing. Int J Mol Sci 2013; 14(3):4817-40.
16
Chowdhury S, De M, Guha R, Batabyal S, Samanta I, Hazra SK, et al. Influence of silver nanoparticles on post-surgical wound healing following topical application. Eur J Nanomed 2014; 6(4):237-47.
17
Tredget EE, Shankowsky HA, Groeneveld A, Burrell R. A matched-pair, randomized study evaluating the efficacy and safety of Acticoat silver-coated dressing for the treatment of burn wounds. J Burn Care Rehabil 1998; 19(6):531-7.
18
Varas RP, O'Keeffe T, Namias N, Pizano LR, Quintana OD, Tellachea MH, et al. A prospective, randomized trial of Acticoat versus silver sulfadiazine in the treatment of partial-thickness burns: which method is less painful? J Burn Care Rehabil 2005; 26(4):344-7.
19
Malek Hoseini A, Abed Saeedi Z, Alizadeh SA, Naeini MK. Comparison of the effect of acticoat (TM) and usual dressing on pain during change dressing in patients with two and three burn wound. J Arak Univ Med Sci 2015; 17(12):75-82. (Persian).
20
Ramanaiah NV, Saikrishna C, Vamshidhar GV, Lokesh K. A clinical study on efficacy of nanocrystalline silver dressing in diabetic foot ulcers. J Evid Based Med Healthcare 2015; 2(45):8160-70.
21
Sharma R, Kumar R, Mittal S, Kaur A. Study of effect of topical nano silver gel on wound healing. J Adv Med Dent Sci Res 2016; 4(5):59.
22
Qiu SH, Li R, Wang HS. Medical antibiotic nanosilver dressings using for wound covering after circumcision for phimosis. Chin J Nosocomiol 2009; 19:27.
23
Fu XY, Guo CL. Medical antibiotic nanosilver applied in wound covering by diabetes mellitus covering abscess with body surface abscess drainage. Chin J Nosocomiol 2011; 9:51.
24
Connery SA, Downes KL, Young C. A study evaluating silver-impregnated dressings on cesarean wound healing. Adv Skin Wound Care 2012; 25(9):414-9.
25
Bosworth C. Burns, management and care. Trans: Amerion P. Mashhad: Entesharat Behnashr; 2000. P. 22-7. (Persian).
26
Schwartz S. Schwartz's principles of surgery. Trans:Tarbiat M. 8th ed. Tehran: Entesharat Samat; 2005. P. 218. (Persian).
27
ORIGINAL_ARTICLE
تأثیر رایحه اسانس پرتقال بر پیشگیری از افسردگی بعد از زایمان: کارآزمایی بالینی تصادفیسازی شده
مقدمه: افسردگی، از شایعترین مشکلات زنان در دوران حاملگی و بعد از زایمان است. تحقیقات نشان دادهاند رایحهدرمانی اختلالات خلقی زنان را کاهش میدهد. با توجه به شرایط زیستی بعد از زایمان و کاهش سطح هورمونی، مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر رایحه پرتقال بر پیشگیری از افسردگی بعد از زایمان انجام شد.
روشکار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در تابستان سال 1396 بر روی 100 زن زایمان کرده بستری در بخش زنان بیمارستان حضرت امالبنین (س) مشهد انجام شد. افراد بهصورت تصادفی در دو گروه رایحهدرمانی و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله علاوه بر دریافت مراقبتهای معمول، از روز دوم بعد از زایمان به مدت 6 هفته هر 12 ساعت 3 قطره اسانس پرتقال را روی دستمال ریخته و استنشاق میکردند. در روزهای دهم، سیام و چهل و دوم بعد از زایمان پرسشنامه افسردگی ادینبورگ در هر دو گروه تکمیل شد و در صورت کسب نمره بالاتر از 12 از پرسشنامه، به روانپزشک ارجاع و تشخیص افسردگی با مصاحبه بالینی و بر اساس معیارهای تشخیصی DSM-4 انجام شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمونهای آماری کایدو، تی مستقل، تحلیل واریانس با مقادیر تکراری و دقیق فیشر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد.
یافتهها: میانگین نمره افسردگی در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل بهصورت معنیداری کاهش پیدا کرد و فراوانی افسردگی در پایان مطالعه در گروه رایحهدرمانی 0% و در گروه کنترل 2/22% برآورد شد (001/0>p).
نتیجهگیری: استنشاق رایحه پرتقال در دوره بعد از زایمان در پیشگیری از افسردگی بعد از زایمان مؤثر است.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_12139_1969908f2eb35e38baea8bb329c6c42e.pdf
2018-11-22
93
100
10.22038/ijogi.2018.12139
اسانس
افسردگی
بعد از زایمان
پرتقال
رایحهدرمانی
افسانه
مهدیزاده
1
دانشجوی کارشناسی ارشد مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
مهین
تفضلی
tafazolim@mums.as.ir
2
مربی گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
LEAD_AUTHOR
سید رضا
مظلوم
3
مربی گروه پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
دکتر علی
منطقی
4
دانشیار گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
دکتر جواد
اصیلی
5
استادیار گروه فارماکوگنوزی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
دکتر محمدرضا
نورس
6
استادیار گروه طب سنتی، دانشکده طب ایرانی و مکمل، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
Tabrizi M, Lorestani K. Effectiveness of the eclectic counseling in decreasing depression during pregnancy and preventing postnatal depression. J Clin Psychol Andeshi Raftar 2010; 5(17):19-26. (Persian).
1
Jamshidimanesh M, Golian TS, Hosseini AF, Shams AN, LahonI F. The effect of an educational program on prevention of postpartum depression. Payesh 2013; 12(6):619-27. (Persian).
2
Ajh N, Yunesian M, Fili A, Abasi A. The study of supportive activities during pregnancy on postpa. J Hayat 2006; 12(3):73-80. (Persian).
3
Kianpour M, Mansouri A, Mehrabi T. Effect of lavender scent inhalation on prevention of stress, anxiety and depression in the postpartum period. Iran J Nurs Midwifery Res 2017; 21(2):197.
4
RashidiFakari F, Tabatabaeichehr M. Comparing the effect of geranium and orange essential oils on level of anxiety during delivery. J Mazandaran Univ Med Sci 2015; 25(123):208-11. (Persian).
5
Esmaelzadeh SS, Torkashvand S, Rahimzadeh KM, Lotfi R, Akbari KM, Khosravi N. Effect of aromatherapy with Boswellia Carteri on anxiety in first stage of labor in nulliparous women. Complement Med J Facul Nurs Midwifery 2016; 4(5):1314-23. (Persian).
6
Ozgoli G, Shahveh M, Esmaielli S, Nassiri N. Essential oil of Citrus sinensis for the treatment of premenstrual syndrome; a randomized double-blind placebo-controlled trial. J Reprod Infertil 2011; 12(2):123-9. (Persian).
7
Alijani Ranani H, Noruzi Zamenjani M, Amin Asnafi A, Latifi M. The effect of aromatherapy with orange essential oils on sleep quality in the school-age children whit ALL. Complement Med J Facul Nurs Midwifery 2015; 5(1):1113-22. (Persian).
8
Kaviani M, Saniee L, Azima S, Sharif F, Sayadi M. The effect of omega-3 fatty acid supplementation on maternal depression during pregnancy: a double blind randomized controlled clinical trial. Int J Community Based Nurs Midwifery 2014; 2(3):142.
9
Kanani M, Mazloum SR, Emami A, Mokhber N. The effect of aromatherapy with orange essential oils on anxiety in patients undergoing hemodialysis. J Sabzevar Univ Med Sci 2012; 19(3):249-57. (Persian).
10
Lehrner J, Eckersberger C, Walla P, Pötsch G, Deecke L. Ambient odor of orange in a dental office reduces anxiety and improves mood in female patients. Physiol Behav 2000; 71(1-2):83-6.
11
Lehrner J, Marwinski G. Lehr S, Johren P. Ambient odor of orange and lavender reduce anxiety and and improves mood in dental office. Physiol Behav 2005; 86(1-2):92-5.
12
Holm L, Fitzmaurice L. Emergency department waiting room stress: can music or aromatherapy improve anxiety score? Pediatr Emerg Care 2008; 24(12):836-8.
13
Mirghafourvand M, Charandabi SM, Hakimi S, Khodaie L, Galeshi M. The effect of orange peel essential oil on postpartum depression and anxiety: a randomized controlled clinical trial. Iran Red Crescent Med J 2015; 19(2):e30298.
14
ORIGINAL_ARTICLE
مدیریت تروما در بارداری: رویکردی کاربردی از مراقبت مبتنی بر شواهد
مقدمه: تروما بهطور متوسط یکی از هر 12 بارداری را متأثر میکند و علاوه بر پیامدهای جنینی، از مهمترین علل غیر مامایی منجر شونده به مرگ در بین زنان باردار میباشد. با توجه به تغییر رویکردهای درمانی بر اساس مطالعات متعدد انجام شده پیرامون مدیریت تروما در بارداری، ضرورت بروزرسانی مراقبتهای ارائه شده وجود دارد، لذا مطالعه مروری حاضر با هدف گردآوری مراقبتهای بهینه مطرح شده برای بیماران باردار دچار تروما با استفاده از رویکرد مبتنی بر شواهد بر اساس بروزترین مقالات و دستورالعملهای موجود انجام شد. روشکار: در این مطالعه مروری، تمام مقالات و دستورالعملهای موجود از پایگاههای اطلاعاتی Irandoc، Magiran، Scopus، UpToDate، Science direct، Google Scholar، Pubmed، web of science،Cochrane Library، CINAHL و Medline با کلیدواژههای Trauma و pregnancy و معادلهای فارسی آن بدون محدودیت زمانی توسط دو پژوهشگر جستجو شدند. پس از جستجو، محتوای تمام مقالات و دستورالعملهای موجود جهت یافتن مرتبطترین شواهد مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافتهها: بر اساس یافتههای مقالات و گایدیلاینهای مرور شده، ارزیابی و مدیریت زنان باردار سانحه دیده نیازمند رویکرد هماهنگ تیمی از متخصصان میباشد. بهعلاوه در تمام منابع مرور شده، هدف اولیه درمان قربانیان تروما در بارداری، ایجاد ثبات در وضعیت مادر و در ادامه ارزیابی وضعیت جنین میباشد. مراقبتهای اولیه بیماران باردار همانند افراد غیر باردار بر اساس اصول احیای قلبی - عروقی پیشرفته (ACLS) میباشد. برخی جنبههای منحصر به فرد این احیاء شامل انتوباسیون سریع، انجام احیاء در وضعیت خوابیده به پهلو چپ و یا جابجایی دستی رحم و سزارین حولوحوش مرگ میباشد. غربالگری معمول زنان از نظر خشونت خانگی، توصیه به استفاده صحیح از کمربند ایمنی و خاموش نکردن کیسه هوا در حین رانندگی، از جمله استراتژیهای مهم کاهش آسیبهای ناشی از تروما در بارداری میباشد. نتیجهگیری: بر اساس شواهد بهدست آمده، مدیریت تروما در بارداری باید بهصورت تیمی و با توجه به جنبهها و تغییرات خاص مربوط به این دوران صورت گیرد. استفاده از استراتژیهای پیشگیری از وقوع تروما نیز نقش بسزایی در کاهش اثرات این عارضه در بارداری دارد.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_12142_edb91d670c79f1ed983fdf6597cd06bc.pdf
2018-11-22
101
117
10.22038/ijogi.2018.12142
احیاء قلبی - عروقی پیشرفته
بارداری
تروما
خشونت خانگی
سزارین
الهام
آزموده
azmoudehe901@mums.ac.ir
1
مربی گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تربتحیدریه، تربتحیدریه، ایران.
AUTHOR
اکرم
اشرفی زاوه
ashrafizaveh@yahoo.com
2
مربی گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی تربتحیدریه، تربتحیدریه، ایران.
LEAD_AUTHOR
دکتر فاطمه
تارا
3
استاد گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات اختلالات تخمکگذاری، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
AUTHOR
دکتر حسین
دینپناه
4
استادیار گروه طب اورژانس، بیمارستان نهم دی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تربتحیدریه، تربتحیدریه، ایران.
AUTHOR
حسین
آزموده
azmoudehe@thums.ac.ir
5
دانشجوی کاردانی فوریت های پزشکی، دانشکده پیراپزشکی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی تربتحیدریه، تربتحیدریه، ایران.
AUTHOR
Lucia A, Dantoni SE. Trauma management of the pregnant patient. Crit Care Clin 2016; 32(1):109-17.
1
Desjardins G. Management of the injured pregnant patient. Florida: Related Resuscitation University of Miami; 2012.
2
Murphy NJ, Quinlan JD. Trauma in pregnancy: assessment, management, and prevention. Am Fam Physician 2014; 90(10):717-22.
3
Trauma during pregnancy. ACOG technical bulletin number 161-November 1991. Int J Gynecol Obstet 1993; 40(2):165-70.
4
Huls CK, Detlefs C. Trauma in pregnancy. Semin Perinatol 2018; 42(1):13-20.
5
Rudloff U. Trauma in pregnancy. Arch Gynecol Obstet 2007; 276(2):101-17.
6
Rothenberger D, Quattlebaum FW, Perry Jr JF, Zabel J, Fischer RP. Blunt maternal trauma: a review of 103 cases. J Trauma 1978; 18(3):173-9.
7
Goldman SM, Wagner LK. Radiologic management of abdominal trauma in pregnancy. AJR Am J Roentgenol 1996; 166(4):763-7.
8
Hill D, Lense J. Abdominal trauma in the pregnant patient. Am Fam Physician 1996; 53(4):1269-74.
9
Mendez-Figueroa H, Dahlke JD, Vrees RA, Rouse DJ. Trauma in pregnancy: an updated systematic review. Am J Obstet Gynecol 2013; 209(1):1-10.
10
Kilpatrick SJ, Manaker S, Moreira ME. Initial evaluation and management of pregnant women with major trauma. New York: UpToDate, Inc; 2016.
11
Jain V, Chari R, Maslovitz S, Farine D, Bujold E, Gagnon R, et al. Guidelines for the management of a pregnant trauma patient. J Obste Gynaecol Can 2015; 37(6):553-74.
12
Queensland Clinical Guideline. Trauma in pregnancy. Brisbane, Australia: Maternity and Neonatal Clinical Guideline; 2014. P. 1-31.
13
Bochicchio GV, Napolitano LM, Haan J, Champion H, Scalea T. Incidental pregnancy in trauma patients. Obstetrical & gynecological survey. J Am Coll Surg 2001; 192(5):566-9.
14
Vanden Hoek TL, Morrison LJ, Shuster M, Donnino M, Sinz E, Lavonas EJ, et al. Part 12: cardiac arrest in special situations. Circulation 2010; 122(18 suppl 3):S829-61.
15
Barraco RD, Chiu WC, Clancy TV, Como JJ, Ebert JB, Hess LW, et al. Practice management guidelines for the diagnosis and management of injury in the pregnant patient: the EAST Practice Management Guidelines Work Group. J Trauma 2010; 69(1):211-4.
16
Pearlman MD, Viano D. Automobile crash simulation with the first pregnant crash test dummy. Am J Obstet Gynecol 1996; 175(4):977-81.
17
Moise KJ, Belfort MA. Damage control for the obstetric patient. Surg Clin North Am 1997; 77(4):835-52.
18
Ministry of Health and Medical Education. National guidelines for obstetric and perinatal care. 3rd ed. Tehran: Ministry of Health and Medical Education; 2017.
19
Torkestani F, Abedini MD, Radpuyan L, Rahimi Qasabeh S, Hadipour Jahromi L, Bakhshandeh M, et al. Country guide for midwifery and maternal services. 4th ed. Tehran: The Ministry of Health and Medical Education; 2017.
20
Pearlman MD, Tintinalli JE, Lorenz RP. A prospective controlled study of outcome after trauma during pregnancy. Am J Obstet Gynecol 1990; 162(6):1502-7.
21
Shah AJ, Kilcline BA. Trauma in pregnancy. Emerg Med Clin North Am 2003; 21(3):615-29.
22
American College of Surgeons. Committee on Trauma. Subcommittee on advanced trauma life support: ATLS student course manual. 9th ed. Chicago: American College of Surgeons; 2012.
23
Dahmus MA, Sibai BM. Blunt abdominal trauma: are there any predictive factors for abruptio placentae or maternal-fetal distress? Am J Obstet Gynecol 1993; 169(4):1054-9.
24
Lipitz S, Achiron R, Horoshovski D, Rotstein Z, Sherman D, Schiff E. Fetomaternal haemorrhage discovered after trauma and treated by fetal intravascular transfusion. Eur J Obstet Gynecol Reprod Biol 1997; 71(1):21-2.
25
Pearlman M, Tintinalli J. Evaluation and treatment of the gravida and fetus following trauma during pregnancy. Obstet Gynecol Clin North Am 1991; 18(2):371-81.
26
Maghsoudi H, Samnia R, Garadaghi A, Kianvar H. Burns in pregnancy. Burns 2006; 32(2):246-50.
27
Parikh P, Sunesara I, Lutz E, Kolb J, Sawardecker S, Martin Jr JN. Burns during pregnancy: implications for maternal-perinatal providers and guidelines for practice. Obstet Gynecol Surv 2015; 70(10):633-43.
28
Sure M. Trauma during pregnancy. Obstet Gynecol 2004; 40:24-8.
29
Gilles MT, Blair E, Watson L, Badawi N, Alessandri L, Dawes V, et al. Trauma in pregnancy and cerebral palsy: is there a link? Med J Aust 1996; 164(8):500-1.
30
Leggon RE, Wood GC, Indeck MC. Pelvic fractures in pregnancy: factors influencing maternal and fetal outcomes. J Trauma 2002; 53(4):796-804.
31
Mcgoldrick NP, Green C, Burke N, Quinlan C, Mccormack D. Pregnancy and the orthopaedic patient. Orthopaed Trauma 2012; 26(3):212-9.
32
Baumgartner R, Libuit K, Ren D, Bakr O, Singh N, Kandemir U, et al. Reduction of radiation exposure from C-arm fluoroscopy during orthopaedic trauma operations with introduction of real-time dosimetry. J Orthop Trauma 2016; 30(2):e53-8.
33
Giordano BD, Baumhauer JF, Morgan TL, Rechtine GR 2nd. Patient and surgeon radiation exposure: comparison of standard and mini-C-arm fluoroscopy. J Bone Joint Surg Am 2009; 91(2):297-304.
34
American College of Obstetricians Gynecologists' Committeeon Obstetric Practice. Committee Opinion No. 656: guidelines for diagnostic imaging during pregnancy and lactation. Obstet Gynecol 2016; 127(2):e75-80.
35
Vallier HA, Cureton BA, Schubeck D. Pregnancy outcomes after pelvic ring injury. J Orthop Trauma 2012; 26(5):302-7.
36
Crosby WM, Costiloe JP. Safety of lap-belt restraint for pregnant victims of automobile collisions. N Engl J Med 1971; 284(12):632-6.
37
American College of Obstetricians and Gynecologists. Car safety for you and your baby. New York: ACOG Education Pamphlet AP018; 2009.
38
Golmakani N, Azmoude E. Domestic violence in pregnancy, outcomes and strategies: a review article. Iran J Obstet Gynecol Infertil 2013; 15(42):13-22. (Persian).
39
ORIGINAL_ARTICLE
حاملگی پرخطر (گزارش یک مورد تیرخوردگی)
مقدمه:تروما، یکی از علل مهم بروز حامگلیهای پرخطر محسوب میشود. مهمترین علت مرگومیر زنان باردار و سپس جنین، تروما میباشد. مرگ ناشی از تروما در حاملگی قابل پیشگیری میباشد؛ بنابراین شناخت اصول ایمنی در برخورد با مادر باردار ضروری است. در این گزارش یک مورد مادر باردار دچار تیرخوردگی معرفی میشود که علیرغم بارداری پرخطر و بیهوشی طولانیمدت، با تدابیر مناسب و بهموقع متخصص زنان و زایمان و متخصص بیهوشی، وضعیت مادر و جنین پایدار گشت. معرفی بیمار:بیمار خانمی 38 ساله و 32 هفته باردار بود که در آذر ماه 1395 یک عدد تیر به ناحیه فک بیمار اصابت کرده و از طرف مخالف آن خارج شده بود. تیر به ناحیه شانه نیز وارد شده بود که بیمار به دنبال تنگی نفس اینتوبه شد. 3 روز بعد بیمار جهت انجام تراکئوستومی و عمل فک و نیز ارتوپدی به مدت 3 ساعت تحت بیهوشی عمومی با حضور پزشک زنان و زایمان تحت عمل جراحی قرار گرفت که در نتیجه مادر بهسلامت ریکاوری گشت. در روز بعد به علت ناپایداری وضعیت جنین، سزارین اورژانسی انجام گردید و در نهایت مادر و جنین با سلامت کامل مرخص شدند. نتیجهگیری:در بسیاری از موارد مرگ ناشی از تروما در حاملگی قابل پیشگیری میباشد. هنگامیکه تروما رخ میدهد، ابتدا باید مادر را پایدار کرد، سپس مانیتورینگ جنین و انقباضات رحمی جزء مهمی از نحوه برخورد با تروما و احتمال افزایش سلامت مادر و جنین بعد از سه ماهه دوم بارداری میباشد.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_12143_e3a0a018003d17f8b1025063d2816e29.pdf
2018-11-22
118
123
10.22038/ijogi.2018.12143
بیهوشی
تروما
تیرخوردگی
حاملگی پرخطر
سزارین
اطهره
نذری پنجکی
athare.nazri@gmail.com
1
کارشناس بیهوشی، بیمارستان خاتمالانبیاء (ص)، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
LEAD_AUTHOR
مریم
حقیقی
maryam.haghighi87@gmail.com
2
مربی گروه هوشبری، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
AUTHOR
میثم
زینلی بوجانی
meysam.zeynali96@gmail.com
3
دانشجوی پزشکی عمومی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
AUTHOR
دکتر مهدی
حیدری
4
استادیار گروه بیهوشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
AUTHOR
Nankali A, Hemati M. Study of the factors associated with stillbirth in pregnant women admitted in Imam Reza Teaching Hospital in Kermanshah (2011-2014). Iran J Obstet Gynecol Infertil 2017; 20(1):1-9. (Persian).
1
Patterson RM. Trauma in pregnancy. Clin Obestet Gynecol 2005; 2(1)7:32-8.
2
Ali J, Yeo A, Gana TJ, Mclellan BA. Predictors of fetal mortality in pregnant trauma patients. J Trauma 2007; 42(5):782-5.
3
Kissinger DP, Rozycki GS, Morris JA, Knudson MM, Copes WS, Bass SM, et al. Trauma in pregnancy. Predicting pregnancy outcome. Arch Surg 1991; 126(9):1079-86.
4
Adedinsewo DA, Thurman DJ, Luo YH, Williamson RS, Odewole OA, Oakley GP, Jr. Valproate prescriptions for nonepilepsy disorders in reproductive-age women. Birth Defects Res A Clin Mol Teratol 2013; 97(6):403-8.
5
Knudson MM, Rozycki GS, Paquin MM. Reproductive system trauma. In: Moore E, Feliciano D, Mattox K, editors. Trauma. 5th ed. New York: McGraw Hill; 2004. P. 851-68.
6
ACOG educational bulletin. Obstetric aspects of trauma management. Number 251, September 1998 (replaces Number 151, January 1991, and Number 161, November 1991). American College of Obstetricians and Gynecologists. Int J Gynaecol Obstet 1999; 64(1):87-94.
7
de l'Isère C, Meigs CD. Diseases and special hygiene of females. Philadelphia: Lea and Blanchard; 1845.
8
Staples F. Foetus shot in utero; normal delivery and recovery of the mother. Med Rec 1876; 11:595.
9
Applewhite JM, Pernot HS. A unique case: bullet wound through the uterus of a pregnant woman; recovery of mother; death of child. Med World 1892; 10:388.
10
Corbett TH, Canell RG, Enders JL, Lieding K. Birth defects among children of nurse anesthetists. Anesthesiology 1974, 41(4):341-4.
11
Occupational disease among operating room personnel: a national study. Report of an Ad Hoc Committee on the Effect of Trace Anesthetics on the Health of Operating Room Personnel, American Society of Anesthesiologists. Anesthesiology 1974; 41(4):321-40.
12
Amini A, Bahrami N. Trauma during pregnancy. Sci J Forensic Med 2006; 12(3):164-70. (Persian).
13
Newton ER. Trauma and pregnancy. Medicine 2003; 21:2-10.
14
Grossman NB. Blunt trauma in pregnancy. Am Fam Phys 2004; 70(7):1303-10.
15
Queenan I, Spong CY, Lockwood CJ. Management of high risk pregnancy. 4th ed. Malden: Blackwell; 1999. P. 385-7.
16
Sure M. Trauma during pregnancy. Obstet Gynecol 2004; 14:24-8.
17
Berkowitz GS, Papiernik E. Epidemiology of preterm birth. Epidemiol Rev 1993; 15(2):414-43
18
Dole N, Savitz DA, Hertz-Picciotto I, Siega-Riz AM, Mcmahon MJ, Buekens P. Maternal stress and preterm birth, Am J Epidemiol 2003; 157(1):14-24.
19
Steer P, Flint C. ABC of labour care: preterm labor and premature rupture of membranes. BMJ 1999; 318(7190):1059-62.
20
Aboutanos MB, Aboutanos SZ, Dompkowski D, Dutane TM, Malhorta AK, Ivatury RR. Significance of motor vehicle crashes and pelvic injury on fetal mortality: a five-year institutional review. J Trauma 2008; 65(3):616-20.
21