per
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
2015-08-23
18
162
1
10
10.22038/ijogi.2015.4973
4973
Original Article
مقایسه میزان اثربخشی دو نوع فعالیت بدنی مفرح و معمولی بر سطح تحرک و علاقه مندی به انجام ورزش در زنان سالمند ساکن در خانه های سالمندان شهر مشهد
Comparison of the effect of two fun and regular physical activities on the rate of activity and interest to perform exercise in older women residential in Mashhad nursing homes
سید رضا مظلوم
mazlom@mums.ac.ir
1
زهره نجفی
zohre.najafi68@yahoo.com
2
هادی کوشیار
3
امین اظهری
4
استادیار گروه پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
دانشجوی کارشناس ارشد آموزش پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
استادیار گروه سالمند شناسی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
استادیار گروه طب فیزیکی وتوانبخشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد،مشهد، ایران.
مقدمه: مهم ترین مسئله در ارتقاء سلامت و کیفیت زندگی سالمندان، حفظ استقلال بالای آنان در فعالیت های فیزیکی، شناختی و ادامه زندگی به صورت فعال می باشد. سالمندان به دلایل مختلفی از جمله تنبلی، نبودِ همراه و عدم علاقه و انگیزه به زندگی، فعالیت بدنی کمتری دارند. اجرای فعالیت بدنی مفرح باعث افزایش تعداد دفعات ملاقات سالمندان با افراد دیگر و سرگرم شدن و افزایش علاقه مندی به انجام فعالیت های بدنی می شود که در نهایت ممکن است به بهبود وضعیت تحرک و افزایش علاقه مندی به ورزش در سالمندان کمک کند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه فعالیت بدنی مفرح و معمولی بر میزان تحرک و علاقه مندی به ورزش در زنان سالمندان مقیم خانه های سالمندان انجام شد.
روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی دو گروهه در سال 93-1392 بر روی 63 سالمند (28 نفر در گروه مداخله و 35 نفر در گروه کنترل) ساکن در خانه های سالمندان شهر مشهد انجام شد. گروه مداخله به مدت 2 ماه، هفته ای 3 مرتبه به مدت 20 دقیقه تمرینات فیزیکی مفرح و گروه کنترل تمرینات ورزشی روتین خانه سالمندان را انجام دادند. ابزارهای استاندارد مورد استفاده ابزار تحرک سالمندان و پرسشنامه مقیاس وابستگی به انجام ورزش بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 5/11) و آزمون های تی مستقل و من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
یافته ها: میانگین سن سالمندان 0/7±5/72 سال بود. میانگین اصلاحی تحرک و میانگین علاقه مندی به ورزش سالمندان در دو گروه در مرحله بعد از مداخله، تفاوت معنی داری داشت (001/0>p).
نتیجه گیری: فعالیت های ورزشی مفرح باعث بهبودی وضعیت تحرک از طریق افزایش علاقه مندی زنان سالمند به ورزش می شود. بنابراین با آگاه کردن مسئولین خانه های سالمندان از پروتکل فعالیت های بدنی مفرح و اجرای آن می توان از بروز بسیاری از اختلالات حرکتی پیشگیری کرد.
Introduction: The most important issue to improve the health and quality of life for older adults is maintaining their high independence in physical and cognitive activities, and continue to active life. Various factors such as laziness, lack of fellow, and lack of interest to life in elderly have reduced their physical activity. Performing fun physical activities increases the frequency of elderly meeting with other people and entertaining and increased interest to physical activity which ultimately may improve their mobility status and increase interest to exercise in elderly. This study was performed with aim to compare the effect of two fun and regular physical activities on the rate of activity and interest to perform exercise in elderly women residential in nursing homes.
Methods: This two-group clinical randomized trial was carried out on 63 elderly (28 in intervention group and 35 in control group) residents of Mashhad nursing homes in 2013-2014. The experimental group performed fun physical exercises for two months, 3 times a week for 20 minute, and control group performed routine exercises of nursing homes. The used standard tools were Elderly Mobility Scale (EMS) and Exercise Dependence Scale (EDS). Data was analyzed using SPSS software (version 11.5), and independent-t test and Man-Whitney test. P<0.05 was considered significant.
Results:The mean age in elderly was 72.5±7.0 yrs. There was significant difference between two groups after intervention in mean corrective mobility and mean interest to exercise (P < 0.001).
Discussion: Fun exercise activities improve the mobility status by increasing of their interest to exercise in older women.Therefore, by informing the authorities of nursing homes from fun physical activity protocol and its implementation, we can prevent the onset of many movement disorders.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_4973_32774451de8140e017fb83c6b741d1fc.pdf
تحرک
خانه های سالمندان
سالمند
فعالیت بدنی
کارآزمایی بالینی
علاقه مندی به ورزش
Activity
Clinical trial
Elderly
Interest to exercise
Nursing homes
Physical Activity
per
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
2015-08-23
18
162
11
20
10.22038/ijogi.2015.4975
4975
Original Article
تأثیر یک دوره تمرین هوازی در صبح و عصر بر دیسمنوره اولیه و برخی متغیرهای فیزیولوژیکی دختران بالغ
The effect of an aerobic training cycle in the morning and evening on primary dysmenorrhea and some physiological variables in matured girls
سارا سرحدی
sara.sarhaddi@gmail.com
1
علیرضا رمضانی
alamiz2@mums.ac.ir
2
مینا غلامی
m.gholami@yahoo.com
3
حامد طاهری
taheri_h@yahoo.com
4
کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهیدرجایی، تهران، ایران.
دانشیار گروه فیزیولوژی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهیدرجایی، تهران، ایران.
مربی گروه فیزیولوژی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهیدرجایی، تهران، ایران.
دستیار تخصصی گروه داخلی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
مقدمه: دیسمنوره اولیه یکی از شایع ترین شکایات مراجعان به پزشک زنان می باشد. به نظر میرسد تأثیر ورزش بر دیسمنوره و همچنین توجه به تعامل تمرین هوازی با زمانهای روز، روش مؤثرتری برای کاهش درد دیسمنوره باشد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر یک دوره تمرین هوازی در صبح و عصر بر شدت درد دیسمنوره اولیه و برخی متغیرهای فیزیولوژیکی دختران بالغ انجام شد. روش کار:در این مطالعه که به روش میدانی انجام شد، از میان 1033 دانش آموز دختر شهرستان بهارستان، 38 دختر بالغ با سابقه ابتلاء به دیسمنوره اولیه به عنوان نمونه انتخاب شدند. افراد به طور تصادفی به دو گروه 19 نفره (صبح، عصر) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی (ایروبیک و تمرینات آمادگی جسمانی) شامل 4 هفته، هر هفته 4 جلسه 50 دقیقه ای با شدت 70-65% ضربان قلب ذخیره بود. برای اندازه گیری شدت درد از مقیاس دیداری درد و برای اندازه گیری حداکثر اکسیژن مصرفی از آزمون 1600 متر دویدن استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماریSPSS (نسخه 18) و آزمون های یومن ویتنی و ویلکاکسون انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها:تمرین باعث افزایش حداکثر اکسیژن مصرفی و کاهش معنیدار شدت درد دیسمنوره و ضربان قلب استراحت از پیش آزمون به پس آزمون هر دو گروه شد (05/0p<)، اما بین دو گروه صبح و گروه عصر در متغیرهای ذکر شده تفاوت معنیداری وجود نداشت (05/0<p). بین پیش آزمون و پس آزمون فشارخون و دمای بدن نیز در دو گروه صبح و عصر تفاوت معنیداری وجود نداشت (05/0<p). همچنین دو گروه از لحاظ متغیرهای فشارخون و دمای بدن تفاوت معنی داری نداشتند (05/0<p). نتیجه گیری: تمرین هوازی باعث کاهش درد دیسمنوره، کاهش ضربان قلب و افزایش حداکثر اکسیژن مصرفی می شود و تفاوتی بین تمرین در نوبت صبح و عصر وجود ندارد.
Introduction: Primary dysmenorrhea is one of the most common complaints of who referred to gynecologists. It seems that the effect of exercise on dysmenorrhea and also considering the interaction of aerobic exercise with the times of day is more effective method to reduce dysmenorrhea pain. This study was performed with aim to compare the effect of aerobic training cycle in morning and evening on the severity of primary dysmenorrhea pain and some physiological variables of matured girls. Method: In this study which was performed by field method, among 1033 girl students in Baharestan city, 38 matured girls with a history of primary dysmenorrhea were selected and were randomly divided into two groups of 19 cases (morning and evening). Training protocol (aerobics and fitness training) consisted of four weeks, each week four sessions of 50 minutes with the intensity of 65-70% heart rate Reserve. Visual analog scale was used to measure the severity of pain and 1600m running test was used to measure the maximal consumed oxygen. Data was analyzed with SPSS software (version 18) and Wilcoxon test and Mann Whitney U test. PResults: The exercise caused increase in maximal consumed oxygen and significant reduction in the severity of dysmenorrhea pain and resting heart rate from pre-test to post-test in both groups (P<0.05), but there was no significant difference between the morning and evening groups in the mentioned variables (P>0.05). There was no significant difference between pre-test and post-test in blood pressure and body temperature in two morning and evening groups (P>0.05). Also, there was no significant difference between two groups in terms of blood pressure and body temperature (P>0.05). Conclusion: Aerobic training causes reduction in dysmenorrhea pain and heart rate and increase maximal consumed oxygen, and there is no difference between exercise in the morning and evening.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_4975_10cd200c0d2574665da6346e2a81e0ba.pdf
تمرین هوازی
دختران بالغ
دیسمنوره اولیه
ساعت زیستی
شاخص های فیزیولوژیک
Aerobic training
Biological clock
Matured girls
Physiological variables
Primary dysmenorrhea
per
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
2015-08-23
18
162
21
24
10.22038/ijogi.2015.4977
4977
Case report
کوریوکارسینوم کورنه: معرفی یک مورد
Corneal choriocarcinoma: a case report
سیده حورا واحدالعین
vahedalainh@mums.ac.ir
1
فاطمه تارا
taraf@mums.ac.ir
2
معصومه میر تیموری
mirteimourim@mums.ac.ir
3
محبوبه محمودی نیا
mahmoodinia.mahbubeh@yahoo.com
4
استادیار گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات سلامت زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
دانشیار گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات سلامت زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
دانشیار گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات سلامت زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
دستیار تخصصی گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مقدمه: حاملگی مولار، یک اتفاق نادر است که میزان شیوع آن حدود 1 تا 2 مورد در هر 1000 حاملگی می باشد. حاملگی خارج رحمی در 1% بارداری ها اتفاق می افتد و در اکثر موارد، در لوله های فالوپ می باشد. همزمانی مول و حاملگی اکتوپیک، اتفاق بسیار نادری است. در این گزارش، بیمار 36 ساله با حاملگی مولار لوله ای معرفی می شود. معرفی بیمار: بیمار خانم 36 ساله، با بارداری چهارم و سابقه دو بار سقط و تولد یک نوزاد زنده، با شکایتآمنوره 2 ماهه، درد مختصر هیپوگاستر و5000BhCG<مهر ماه 1393 به بیمارستان ام البنین(س) مشهد مراجعه کرد. در سونوگرافی واژینال انجام شده در طی بستری رحم سایز نرمال داشت اما توده سالید 5/4×4 سانتی متر در آدنکس راست در مجاورت تخمدان راست مشاهده شد. بیمار با تشخیص حاملگی خارج رحمی تحت لاپاروتومی قرار گرفت. در نهایت با بررسی آسیب شناسی توده و عدم وجود متاستاز، بیمار با تشخیص حاملگی خارج رحمی کورنئال و کوریو کارسینومای کورنه تحت درمان با متوترکسات قرار گرفت و بهبود یافت. نتیجه گیری:حاملگی مولار، در حاملگی اکتوپیک نیز اتفاق می افتد و می تواند منجر به تشخیص اشتباه و ایجاد عوارض با مرگ و میر بالا در بیماران شود، لذا تشخیص و درمان سریع این موارد اهمیت ویژه ای دارد.
Introduction: Molar pregnancy is a rare condition and its incidence is 1 or 2 cases in 1000 pregnancies. Ectopic pregnancy occur in 1% of pregnancies which is often in fallopian tubes. Simultaneity of molar and ectopic pregnancies is a rare condition. In this report, a 36 years old patient with tubal molar pregnancy is introduced. Case report: A 36-year-old woman, with 4th pregnancy and history of 2 abortion and birth of 1 live baby, with complaint of 2 months amenorrhea, hypogastric brief pain and BhCG Conclusion: Molar pregnancy also occur in ectopic pregnancy and can lead to misdiagnosis and complications with high mortality in patients, so early diagnosis and treatment of these cases is very important.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_4977_0d2e5598b182645cfd3eb9058fd4f63f.pdf
حاملگی اکتوپیک کورنئال
حاملگی مولار
خونریزی واژینال غیر طبیعی
Abnormal vaginal bleeding
Cornual ectopic pregnancy
Molar Pregnancy