per
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
2014-02-20
16
88
1
13
10.22038/ijogi.2014.2509
2509
Original Article
چالش های انتخاب اهداء کننده: تجربیات زوجین نابارور ایرانی استفاده کننده از روش های اهدایی کمک باروری
Challenges of Donor Selection: The Experiences of Iranian Infertile Couples Undergoing Assisted Reproductive Donation Procedures
رباب لطیف نژاد رودسری
latifnrjadr@mums.ac.ir
1
فاطمه هادی زاده طلاساز
shahnazhadizadeh@yahoo.com
2
معصومه سیمبر
msimbar@yahoo.com
3
نیره خادم غائبی
khademgn@mums.ac.ir
4
دانشیار گروه بهداشت باروری، مرکز تحقیقات ایمنی بیمار، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
دانشجوی دکترای بهداشت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
دانشیار گروه بهداشت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
استاد گروه زنان و مامایی، مرکزتحقیقات اختلالات تخمک گذاری، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مقدمه: زوجین متقاضی استفاده از روش های اهدایی کمک باروری، در طی درمان با چالش های پیچیده ای مواجه هستند که می تواند اثرات روانی مهمی بر زندگی آنان داشته باشد که یکی از آن چالش ها، تصمیم برای انتخاب یک اهداء کننده مناسب است. مطالعه حاضر با هدف فراهم نمودن توصیف عمیقی از تجربیات زوجین نابارور استفاده کننده از روش های اهدایی در ارتباط با انتخاب اهداء کننده انجام شد. روشکار: این مطالعه کیفی از نوع تحلیل محتوا با نمونه گیری هدفمند از تیر ماه 1390 تا مرداد ماه 1391 بر روی 32 زوج نابارور و داوطلب استفاده از روش های اهدایی کمک باروری مراجعه کننده به مرکز ناباروری شهر مشهد انجام شد. افراد مورد مصاحبه عمیق و نیمه ساختار یافته قرار گرفتند. تحلیل داده ها به روش تحلیل محتوای قراردادی انجام گرفت. برای تأیید دقت و صحت داده ها از شیوه های بازنگری مشارکت کنندگان و استفاده از نظرات اساتید و همکاران استفاده شد. یافتهها: تجربیات زوجین نابارور در ارتباط با انتخاب اهداء کننده در سه طبقه: چالش انتخاب نوع اهداء کننده، معیارگزینی در انتخاب و کنکاش تناسب اهداء کننده طبقه بندی شد. اکثر زوجین با اهداء کننده غریبه موافق بوده و مهم ترین معیار آن ها جهت انتخاب، ویژگی های اخلاقی وی بود. با این حال به دلیل محدودیت تعداد اهداء کنندگان، اکثر زوجین بدون توجه به آن و بدون هیچ تحقیقی از اهداء کننده، به انتخاب وی پرداخته بودند. نتیجهگیری: محدودیت اهداء کننده، از مهم ترین عواملی است که عملاً در تصمیم گیری اکثر زوجین جهت انتخاب اهداء کننده تأثیر اساسی داشته و باعث صرف نظرکردن زوجین از نوع اهداء کننده و معیارهای انتخاب می گردد.
Introduction: Couples seeking assisted reproductive donation procedures are faced with complex challenges throughout their treatment which can have important psychological impacts on their life. Selecting a suitable donor is one of the hardest decisions they will ever make. This study was done aimed to provide an in-depth description of the experiences of couples in relation to donor selection. Methods: In this descriptive exploratory qualitative study 32 infertile couples who were candidate to use assisted reproductive donation procedures were purposefully selected from Montaserieh infertility center, Mashhad, Iran in 2012. Data were collected through conducting semi-structured interviews and analyzed using conventional content analysis. Member check and expert debriefing were used to enhance study rigor. Results: The experiences of infertile couples in relation to donor selection were classified in three categories: challenging selection of type of donor, adopting selection criteria and searching for donor suitability. Most of the couples agreed with unknown donors. The most important criterion for donor selection from couples' point of view was moral issues. Nevertheless, due to limited number of donors, in most cases couples did not search about donor before selection. Conclusion: Limited number of donors is the most important issue in most of couples to make decision regarding donor selection, which caused they relinquish from thinking on the type of donor and selection criteria.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_2509_37d85937f61c9bc36b379cd1ce1aa85e.pdf
انتخاب اهداء کننده
روش های کمک باروری
مطالعه کیفی
ناباروری
Donor Selection
Infertility
Oocyte Donation
Qualitative research
Reproductive Techniques/Assisted
per
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
2014-02-20
16
88
14
20
10.22038/ijogi.2014.2512
2512
Original Article
تأثیر دوز بالای ویتامین D خوراکی در کاهش درد لگنی در قاعدگی دردناک اولیه
Evaluation of the Effects of Oral Vitamin-D for Pelvic Pain Reduction in Primary Dysmenorrhea
مریم زنگنه
mzangene.59710@yahoo.com
1
فیروزه ویسی
fveiesi@yahoo.com
2
انیسالدوله نانکلی
3
منصور رضایی
rezaei39@yahoo.com
4
مینا عطائی
5
استادیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران.
استادیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران.
استادیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران.
استادیار گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، مرکز تحقیقات توسعه اجتماعی و ارتقاء سلامت، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران.
دستیار تخصصی زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران.
مقدمه: دیسمنوره اولیه، یکی از اختلالات بسیار شایع در سلامت زنان است که ناشی از انقباض های دردناک رحمی قبل یا در طول خونریزی در غیاب هرگونه عوامل پاتولوژیک لگنی می باشد. یافتن یک روش درمانی بدون عارضه که بتواند آن را کنترل کند، همیشه مدنظر بوده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر تک دوز خوراکی بالای ویتامین Dدر درمان دیسمنوره اولیه انجام شد. روشکار: این مطالعه کارآزمایی دوسوکور در بین سال های 1392-1391بر روی 54 فرد مبتلا به دیسمنوره اولیه انجام شد. برای گروه مورد، 300،000 واحد ویتامین D تک دوز، 5 روز قبل از شروع خونریزی قاعدگی و در سه سیکل متوالی و برای افراد گروه شاهد، دارونما تجویز شد. به هر دو گروه NSAID(داروی ضد التهابی غیر استروییدی) به منظور استفاده در صورت درد داده شد. شدت درد بیماران یک ماه قبل از شروع مطالعه و 3 ماه پس از مطالعه با استفاده از خط کش درد VAS(مقیاس امتیاز دهی دیداری) سنجیده شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS (نسخه 16) و آزمونهای کای دو، یو- من ویتنی، تی مستقل، آزمون اسپیرمن، فریدمن و کولموگروف- اسمیرنوف انجام شد. میزان معناداری p کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. یافتهها: دو گروه از نظر سن (704/0=p)، سطح ویتامینDا(p=0/271)، سابقه خانوادگی دیسمنوره (54/0=p)، مصرف NSAIDا (72/0)، سطح تحصیلات (28/0) و شاخص توده بدنی (097/0=p) تفاوت آماری معنیداری نداشتند. میانگین شدت درد قبلاز درمان در گروه شاهد (70/1±25/7) و مطالعه (70/1±25/7) تفاوتآماری معنی داری نداشت (584/0=p). سطح درد در هر دو گروه، ابتدا بالا بود، سپس در ماه اول کاهش یافته بود. سطح درد در گروه دارونما در ماه دوم و سوم، نه تنها کاهش نیافت، بلکه افزایش یافت. ولی در گروه ویتامین D در ماه دوم و سوم کاهش یافت. بین ویتامین Dوشدت درد بر اساس VAS در چهار مرحله (قبل و سه مرحله بعد)، ارتباط آماری معناداری وجود نداشت(526/0=p، ا 248/0=p ا 513/0=p، ا 059/0=p ). نتیجهگیری: استفاده از تک دوز بالای ویتامین D در درمان دیسمنوره، ایمن و مؤثر بوده و میتواند در کنار NSAID استفاده شود.
Introduction:Primary dysmenorrhea is a common disorder characterized by painful uterine cramping before or during menstruation in the absence of any pelvic pathologic conditions. Finding a treatment without any side-effect for dysmenorrhea has always been a concern. The purpose of this study was to evaluate the effect of vitamin D on reduction of pelvic pain in primary dysmenorrhea. Methods: This double blind randomized clinical trial was conducted during 2012 and 2013 on 54 women suffering from primary dysmenorrhea. For case group (n=27), a single dose of 300,000 IU of vitamin D was prescribed 5 days before the beginning of menstruation, for three consecutive cycles. For control group (n=27), placebo was prescribed. NSAIDs (non-steroidal anti-inflammatory drugs) were given to both groups if they had pain. Pain severity was evaluated using Visual Analogue Scale for one month before the study and during 3 months of the study. Data were analyzed by SPSS software version 16 and chi-square, Mann-Whitney U, t-test, Fried Man and kolmogorov-smirnov tests. P value less than 0.05 was considered significant. Results: There were no statistically significant differences between two groups in terms of age (p=0.704), level of vitamin D (p=0.271), family history of dysmenorrhea (p=0.54), using NSAIDs (p=0.72), educational status (p=0.28), and body mass index (p=0.097). The mean of pain severity before treatment was not significantly different between two groups (7.25 ± 1.70 in case group and 7.25 ± 1.70 in control group, p= 0.584). At first, pain severity was high in both groups, and then it decreased in the first months. In placebo group, pain severity did not decrease in the second and third months, but it increased. Though pain severity decreased in the second and third months in the group of Vitamin D. There was no significant correlation between vitamin D and pain severity in four stages (before and three stages after) (p=0.526, p=0.248, p=0.513, p=0.059). Conclusion: A single dose of vitamin D reduced dysmenorrhea, and can be used beside NSAIDs.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_2512_90e18fe7f5cc3e033ac542faade900c1.pdf
درد
درد لگنی
دیسمنوره
کوله کلسیفرول
ویتامین D
Cholecalciferol
Dysmenorrhea
Pain
Pelvic Pain
Vitamin D
per
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
2014-02-20
16
88
21
28
10.22038/ijogi.2014.2511
2511
Original Article
تأثیر محلول جنتامایسین موضعی بر میزان ترمیم اپیزیوتومی: یک کارآزمایی بالینی تصادفی شاهد دار
The Effect of Local Gentamicin Solution on Episiotomy Healing: A Randomized Controlled Clinical Trial
سمیه مکوندی
makvandis911@mums.ac.ir
1
محمدرضا عباسپور
abbaspourmr@ajums.ac.ir
2
سکینه امین فر
3
دانشجوی دکترای تخصصی بهداشت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز، اهواز، ایران.
متخصص فارماکوسیوتیکس، مرکز تحقیقات نانوتکنولوژی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
کارشناس مامایی، بیمارستان سینا، اهواز، ایران.
مقدمه: اپیزیوتومی، شایع ترین عمل جراحی در مامایی است که مانند هر زخم دیگری می تواند دچار عفونت یا تأخیر در ترمیم شود. تأخیر در ترمیم زخم اپیزیوتومی باعث افزایش خطر عفونت و نتایج بد آناتومیک شده و این عفونت میتواند منجر به بروز عوارض خطرناک و حتی مرگ مادر شود. هدف از مطالعه حاضر تعیین تأثیر محلول جنتامایسین موضعی بر میزان ترمیم زخم اپیزیوتومی بود. روشکار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی در سال 1392 بر روی 80 زن نخست زا در بیمارستان سینا شهر اهواز انجام شد. محل اپیزیوتومی قبل از ترمیم شدن، در گروه مورد (40 نفر) با محلول جنتامایسین رقیق شده و در گروه شاهد (40 نفر) با نرمال سالین شستشو داده شد. میزان التیام برش اپیزیوتومی در ساعت 12، روزهای 3 و 10 بعد از ترمیم با استفاده از مقیاس REEDA ارزیابی شد. در این مقیاس نمرات کمتر نشان دهنده ترمیم بهتر زخم می باشند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 5/11) و آزمون تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند. میزانp کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافتهها: میانگین امتیاز ترمیم اپیزیوتومی در ساعت 12 (002/0=p) و روزهای 3 (019/0=p) و 10 (034/0=p) بعد از ترمیم اپیزیوتومی، در گروه مورد به طور معناداری کمتر از گروه شاهد بود که نشان دهنده ترمیم بهتر زخم در گروه مورد می باشد. نتیجهگیری: محلول جنتامایسین موضعی در بهبود بهتر و سریع تر زخم اپیزیوتومی مؤثر است؛ بنابراین می توان از آن به عنوان تسریع کننده بهبود زخم اپیزیوتومی استفاده کرد.
Introduction: Episiotomy is the most common obstetrical surgery that like any other wound can be infected or cause delayed healing. Delay in episiotomy wound healing increases the risk of infection and poor anatomic results and this infection can lead to serious complications and even maternal death. The aim of this study was to determine the effect of local gentamicin solution on episiotomy healing. Methods: This randomized clinical trial was carried out on 80 primiparous mothers in Ahvaz Sina hospital, Iran in 2013. Before repair, episiotomy site was irrigated with diluted gentamicin solution in case group (n=40) and normal saline in control group (n=40). Episiotomy incision healing was assessed using REEDA scale at 12 hour, 3 and 10 days after the repair. In this scale, lower scores indicate better wounds healing. Data were analyzed using SPSS software version 11.5 and independent t-test. P value less than 0.05 was considered significant. Results: The average score of wound healing in case group was significantly lower than control group at 12 hour (p=0.002), 3 and 10 days (p=0.019, P=0.03, respectively) after delivery that showed better wound healing in case group. Conclusion: Gentamicin solution has a significant effect on better and faster healing of episiotomy wound; Hence, it can be used to accelerate episiotomy wound healing.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_2511_a51de6b101bf0b81e9ceb3c046f79b25.pdf
اپیزیوتومی
ترمیم زخم
جنتامایسین
Episiotomy
Gentamicins
Wound healing