per
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
2013-11-22
16
76
1
10
10.22038/ijogi.2013.2047
2047
Original Article
آیا برنامه آموزشی دوره کارشناسی مامایی ارتقاء دهنده مهارت های تفکر انتقادی در دانشجویان می باشد؟
Is Undergraduate Midwifery Curriculum Promoting Critical Thinking Skills In Students?
حسین کریمی مونقی
karimih@mums.ac.ir
1
حمیده جعفری
jafari.hamideh@yahoo.com
2
استادیار گروه آموزش پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
کارشناس ارشد مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مقدمه: بهبود عملکرد بالینی و ارائه کیفیت بالای مراقبت های مامایی، در گرو کسب دانش تخصصی به همراه ارتقاء مهارت های تفکر انتقادی به عنوان یکی از استانداردهای آموزش مامایی می باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین و مقایسه مهارت های تفکر انتقادی دانشجویان سال اول و سال آخر مقطع کارشناسی پیوسته مامایی دانشکده پرستاری و مامایی مشهد انجام شد. روشکار: این مطالعه توصیفی- مقایسه ای به صورت مقطعی در سال تحصیلی 90-1389 بر روی 44 دانشجوی سال اول (22 نفر) و آخر (22 نفر) کارشناسی پیوسته مامایی دانشکده پرستاری و مامایی مشهد انجام شد. داده ها با استفاده از فرم مربوط به مشخصات فردی و پرسشنامه مهارت های تفکر انتقادی کالیفرنیا جمع آوری و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 14) و آزمون های تی مستقل، من ویتنی، آنالیز واریانس یک طرفه، فریدمان و ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافتهها: میانگین نمره کل مهارت تفکر انتقادی در دانشجویان سال اول (5/2±8/10) و آخر (4/3±8/10) در محدوده هنجار بود. بر اساس آزمون تی مستقل، بین دو گروه از نظر مهارت های تفکر انتقادی و حیطه های مختلف آن اختلاف معنی داری وجود نداشت (05/0<p). نتیجهگیری: بین مهارت های تفکر انتقادی دانشجویان سال اول با دانشجویان سال آخر مامایی اختلاف معنی داری وجود ندارد.
Introduction: Knowledge and critical thinking skills are necessary for improving clinical performance and delivering an acceptable midwifery care and critical thinking skills is an educational standard in midwifery education. The aim of this study was comparing the critical thinking skills between first-year and final-year undergraduate midwifery students in Mashhad Nursing and Midwifery School. Methods: This descriptive-comparative and cross sectional study was conducted on 44 first-year and 22 final-year undergraduate midwifery students in Mashhad Nursing and Midwifery School in 2010-2011. Data were collected using a demographic form and California Critical Thinking Skills questionnaire and analyzed using SPSS software version 14, t-test, Mann-Whitney, ANOVA, Friedman, Pearson and Spearman correlation coefficient tests. P value less than 0.05 was considered significant. Results: The mean score of critical thinking skills for first-year and final-year undergraduate midwifery students were 10.8±2.5 and 10.8 ±3.4, respectively and in the normal range. There was no significant difference between two groups regarding critical thinking skills and its different dimension (p>0.05). Conclusions: There is no significant difference between critical thinking skills in first-year and final-year undergraduate midwifery students.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_2047_73bb816f4970e6669b9a2a68ccd7e3c8.pdf
آموزش
تفکر انتقادی
مامایی
مهارت
Critical Thinking
Education
Midwifery
Skills
per
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
2013-11-22
16
76
11
18
10.22038/ijogi.2013.2048
2048
Original Article
بررسی ارتباط استرس با ابتلاء به سندرم پیش از قاعدگی
Evaluation the Relationship between Stress and the Risk of Premenstrual Syndrome
فرزانه جعفرنژاد
jaafarnezhadf@mums.ac.ir
1
زهرا شاکری
shakeriz901@mums.ac.ir
2
مونا نجف نجفی
najafnm@mums.ac.ir
3
جواد صالحی فدردی
j.s.fadardi@um.ac.ir
4
مربی گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
دانشجوی کارشناسی ارشد مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
دستیار تخصصی پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
استادیار گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.
مقدمه: بررسی عوامل مرتبط با سندرم قبل از قاعدگی، باعث به وجود آمدن یک رویکرد کلی به استرس و همچنین راهکارهای مرتبط با کنترل آن می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط استرس با ابتلاء به سندرم قبل از قاعدگی در دانشجویان انجام شد. روشکار: این مطالعه مقطعی در سال 1392 بر روی 115 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. نمونه گیری به روش احتمالی و ابزار مطالعه شامل پرسشنامه سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت در بُعد استرس، پرسشنامه تشخیص موقت سندرم پیش از قاعدگی و ابزار ثبت روزانه علائم سندرم قبل از قاعدگی بود. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های آماری ضریب همبستگی اسپیرمن، تی تست و آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافتهها: از 65 فرد مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی، 24 نفر (9/36%) افراد شدت علائم را خفیف، 24 نفر (9/36%) متوسط، 10 نفر (4/15%) شدید و 7 نفر (8/10%) بسیار شدید گزارش کردند. همچنین میانگین نمره استرس در دانشجویان غیر مبتلا به طور معنی داری کمتر از دانشجویان مبتلا به سندرم بود (001/0>p) و در دانشجویان مبتلا، شدت علائم سندرم ارتباط آماری معنی دار و مستقیمی با افزایش نمره استرس داشت (001/0>p). نتیجهگیری: افراد با استرس کمتر، شدت علائم سندرم قبل از قاعدگی را کمتر تجربه می کنند.
Introduction: Evaluation the factors associated with premenstrual syndrome creates a general approach to management of stress. The aim of this study was determining the relationship between stress and symptoms of premenstrual syndrome in students of Mashhad University of Medical Sciences. Methods: This cross sectional study was conducted on 115 student of Mashhad University of Medical Sciences in 2013. Sampling was randomly. Data were collected by Health-Promoting Lifestyle Profile II (HPLP2) questionnaire, a questionnaire of provisional diagnosis of premenstrual syndrome, and daily record form of symptoms of premenstrual syndrome. Data were analyzed using SPSS software version 16 and Spearman correlation coefficient, Mann-Whitney, t-test and Kruskal-Wallis tests. P value less than 0.05 was considered significant. Results: 65 students were suffering from premenstrual syndrome and severity of symptoms was mild in 24 cases (36.9%), moderate in 24 cases (36.9%), severe in 10 cases (15.4%) and very sever in 7 students (10.8%). The mean score of stress was significantly lower in student with non-premenstrual syndrome symptoms (p<0.001). There was a direct significant correlation between stress scores and intensity of premenstrual syndrome symptoms in student with premenstrual syndrome symptoms (p<0/001). Conclusions: Students with less stress have lower premenstrual syndrome symptoms.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_2048_7dd732df06c85a81fa0e5037220006d6.pdf
استرس
سندرم قبل از قاعدگی
قاعدگی
Menstruation
Premenstrual Syndrome
Stress/Psychological
per
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
2013-11-22
16
76
19
24
10.22038/ijogi.2013.2049
2049
Original Article
بررسی ارتباط چند شکلی G103T ژن فاکتور XIII با سقط مکرر جنین در بیماران ایرانی
Investigation the Association between Factor XIII Gene Polymorphism G103T with Recurrent Miscarriage in Iranian Patients
فاطمه اسکندری
fatima.eskandari@gmail.com
1
محمد تقی اکبری
2
شهره زارع کاریزی
3
دانشجوی کارشناسی ارشد زیست شناسی- ژنتیک، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران، ایران.
استادیار گروه ژنتیک پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
استادیار گروه زیست شناسی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد پیشوا، ورامین، ایران.
مقدمه: سقط خود به خودی مکرر جنین، یکی از معضلاتی است که تقریباً 5% زوجین با آن رو به رو هستند. با توجه به این موضوع و با توجه به ارتباط سقط ها با ترومبوفیلیاها، مطالعه حاضر با هدف بررسی چند شکلی G103T فاکتور XIII به عنوان یک عامل مؤثر در روند انعقاد و ارتباط آن با سقط مکرر جنین انجام شد. روشکار: این مطالعه مورد- شاهدی طی سال های 91-1389 انجام شد. 105 زن که حداقل 2 یا بیشتر از 2 سقط قبل از هفته بیستم بارداری داشتند، به عنوان گروه مورد و 98 زن که حداقل 2 تولد موفق بدون هیچ سابقه ای از سقط داشتند، به عنوان گروه شاهد وارد مطالعه شدند. استخراج DNA از لوکوسیت ها و با روش نمک اشباع، انجام شد. واریانت G103T با استفاده از روش PCR-RFLP بررسی شد. پس از تکثیر، ناحیه ژنومی مربوطه با استفاده از آنزیم محدود کننده Dde1، تیمار گردید. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 18) و آزمون کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافتهها: از مجموع 105 بیمار مورد مطالعه، 84 نفر (80%) واجد ژنوتیپ های 103GT/103TT بودند در حالی که این میزان در گروه شاهد، 31 نفر (32%) بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (001/0>p). دو گروه مورد و شاهد از نظر فرکانس اللی برای واریانت G103T نیز تفاوت معناداری داشتند (001/0>p). نتیجهگیری: چند شکلی G103T از طریق اختلال در سیستم انعقادی می تواند باعث سقط جنین در افراد شود.
Introduction: Recurrent miscarriage is a reproduction problem, experienced by 5% of couples. Considering the relationship between thrombophilia and abortion, the aim of this study was evaluating the relationship between factor XIII gene polymorphism G103T as a factor in the coagulation pathway and recurrent miscarriage. Methods: This case control study was done during 2010-2011. Patients were divided into two groups; 105 women with 2 or more miscarriage as case group and 98 healthy women with two or more children and no history of abortion, as controls. DNA was extracted from their leukocytes using salting out method. The status of the G103T variant was determined by PCR-RFLP. Amplifying the corresponding region of genomic DNA followed by treatment with restriction enzyme Dde1. Data were analyzed using SPSS software version 18 and chi-square test. P value less than 0.05 was considered significant. Results: 84 women (80%) in case group and 31 women (32%) in control group have 103GT/103TT genotypes and the difference was statistically significant (p<0.001). The allelic frequency for G103T variant also showed significant difference between two groups (p<0.001). Conclusion: G103T polymorphism can cause miscarriage via coagulation system dysfunction.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_2049_fa51971973a0e0d6a8fa56b8d7fda339.pdf
ترومبوفیلیا
سقط مکرر جنین
فاکتور انعقادی XIII
Abortion/Habitual
Thrombophilia
Factor XIII