per
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
2018-04-21
21
2
1
8
10.22038/ijogi.2018.10700
10700
Original Article
مطالعه سطح سرمی Angiopoietin-like protein 4 در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک با توده بدنی نرمال
Serum levels of angiopoietin-like protein 4 in polycystic ovary syndrome women with normal body mass index
الهام رحمانی
rahmani@bpums.ac.ir
1
صمد اکبرزاده
smdakbarzadeh@yahoo.com
2
عبدالله نظری
dr.abdollah69@gmail.com
3
نیلوفر معتمد
4
ثریا قدرتی
s.ghodrati.88@gmail.com
5
آناهیتا عباسی فرد
6
مرضیه ظهرابی
zohrabimarzieh@yahoo.com
7
دانشیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران.
دانشیار گروه بیوشیمی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران.
دانشجوی پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران.
دانشیار گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران.
کارشناس علوم آزمایشگاهی، مرکز تحقیقات طب گرمسیری خلیج فارس، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران.
دانشجوی کارشناسی ارشد بیوشیمی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران.
کارشناس ارشد فیزیولوژی پزشکی، مرکز تحقیقات طب گرمسیری خلیج فارس، دانشگاه علوم پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران.
مقدمه: سندرم تخمدان پلیکیستیک (PCOS) یک بیماری اندوکرین پیچیده در زنان میباشد و تقریباً 75% از زنان PCOS دچار افزایش وزن هستند. Angiopoietin-like protein 4 (ANGPTL4) مهارکننده قوی آنزیم لیپوپروتئین لیپاز (LPL) میباشد. این پروتئین تعیینکننده غلظت و کلیرانس تریگلیسرید پلاسما میباشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی سطح سرمی ANGPTL4 در زنان PCOS با شاخص توده بدنی نرمال انجام شد.
روشکار: این مطالعه مورد- شاهدی در سال 95-1394 بر روی 47 زن مراجعه کننده به درمانگاه ابوالفضل وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بوشهر انجام شد. در این مطالعه 25 زن PCOSبه روش غیراحتمالی آسان و بر اساس معیارهای تشخیصی روتردام (2003) به عنوان گروه مورد و 22 زن سالم به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. سطح سرمی تمام هورمونها به کمک تکنیک الایزا و پارامترهای بیوشیمیایی نیز به کمک اتوآنالیزر اندازهگیری شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS(نسخه 16) و آزمونهای تی مستقل، من ویتنی و رگرسیون خطی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد.
یافتهها: نتایج این مطالعه افزایش معناداری در میزان LH (003/0=p)، LH/FSH(007/0=p)، FBS (03/0=p)، تستوسترون (02/0=p) و پرولاکتین (005/0=p) در گروه مورد نشان داد. تفاوت معناداری در میزان ANGPTL4، انسولین، HOMA-IR، لیپوپروتئینهای با چگالی پایین (LDL)، HDL، HOMA-B و کراتینین در گروه مورد نسبت به گروه شاهد مشاهده نشد. ارتباط معکوس و معناداری بین سطح سرمی ANGPTL4 با لگاریتم انسولین (002/0=p)، FBS (006/0=p)، لگاریتم HOMA-IR (001/0=p) و شاخص توده بدنی (03/0=p) وجود داشت، اما ارتباطی بین ANGPTL4 و پارامترهای لیپیدی مشاهده نشد.
نتیجهگیری: در مطالعه حاضر تفاوت معناداری در سطح سرمی ANGPTL4 در زنان مبتلا به تخمدان پلیکیستیک با توده بدنی نرمال در مقایسه با گروه شاهد مشاهده نشد.
Introduction: Polycystic ovary syndrome (PCOS) is a complex endocrine disorder in women, and approximately 75% of women affected by PCOS are overweight. Angiopoietin-like protein 4 (ANGPTL4) is a potent inhibitor of lipoprotein lipase (LPL) enzyme. This protein is a determinant of plasma concentration and clearance of triglyceride. In this study, we aimed to evaluate the serum levels of ANGPTL4 in PCOS women with normal body mass index (BMI).
Methods: A case-control study of 47 women visiting Abolfazle Clinic, affiliated to Bushehr University of Medical Sciences, was performed during 2015-2016. In this study, 25 PCOS women were assigned to the case group through simple non-probable sampling based on the Rotterdam 2003 criteria. Further, 22 healthy women were selected for the control group. Serum levels of all hormones were measured by the ELISA technique, and biochemical parameters were evaluated by an autoanalyser. The obtained data were analyzed using independent samples t-test, Mann-Whitney U test, and linear regression test in SPSS, version 16. P-values less than 0.05 were considered statistically significant.
Results: The results of this study showed a significant increase in LH (P=0.003), LH/FSH (P= 0.007), FBS (P= 0.03), testosterone (P= 0.02), and prolactin (P= 0.005) levels in the case group. There was no significant difference in the levels of ANGPTL4, insulin, HOMA-IR, low-density lipoprotein (LDL), HDL, HOMA-B, and creatinine between the groups. There was a significant negative correlation between serum level of ANGPTL4 and insulin logarithm (P=0.002), FBS (P=0.006), HOMA-IR logarithm (P=0.001), and BMI (P=0.03), but no correlation was found between ANGPTL4 and lipid parameters.
Conclusion: We found no significant difference between the PCOS women with normal BMI and the controls regarding serum levels of ANGPTL4.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_10700_3cdbb7bae0a52c745e1e434d30549cdf.pdf
آنزیم لیپوپروتئین لیپاز
سندرم تخمدان پلیکیستیک
شاخص توده بدنی نرمال
Angiopoietin-like protein4
Polycystic ovary syndrome (PCOS)
Angiopoietin-like protein 4 (ANGPTL4)
Lipoprotein lipase (LPL)
Normal BMI
per
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
2018-04-21
21
2
9
15
10.22038/ijogi.2018.10701
10701
Original Article
بررسی فراوانی کم خونی در زنان باردار مراجعه کننده به مراکز جامع سلامت شهر یزد (96-1395)
Frequency of Anemia in the Pregnant Women Referring to the Health Centers in Yazd, Iran (2016-2017)
محمود وکیلی
1
زهرا مردانی
asefeh.m68@gmail.com
2
محسن میرزائی
drmmirzaei@yahoo.com
3
دانشیار گروه پزشکی اجتماعی، مرکز تحقیقات پایش سلامت، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران.
دانشجوی پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران.
پزشک عمومی، مرکز تحقیقات پایش سلامت، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران.
مقدمه: کمخونی در بارداری از شیوع نسبتاً بالایی برخوردار است. هرچند آنمی خفیف منجر به عوارض قابل توجه جنینی نمیگردد، ولی آنمی شدید (هموگلوبین زیر 7)، میتواند منجر به آثار سوء بر مادر و جنین و حتی افزایش مرگومیر آنها شود، مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع کمخونی و عوامل مرتبط با آن در زنان باردار یزدی و برخی عوارض نوزادی آن انجام شد.
روشکار: این مطالعه توصیفی و مقطعی در سال 96-1395 بر روی 550پرونده زن باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر یزد انجام شد. دادههای مربوط به مراقبتهای بارداری با استفاده از فرم طراحی شده از پرونده افراد استخراج شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماریSPSS (نسخه 16) و آزمونهای کای دو و تی تست انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد.
یافتهها: در این مطالعه شیوع آنمی در زنان باردار شهر یزد 2/7% بود. 25 نفر (5/4%) در سه ماهه اول و 22 نفر (4%) در سه ماهه دوم بارداری آنمی داشتند. وجود آنمی با سن، سطح تحصیلات مادر، شغل مادر، جنسیت نوزاد، نوع زایمان، وجود بارداری پرخطر و وزن نوزاد در بدو تولد، ارتباط معناداری نداشت (05/0p>)، ولی شیوع آنمی در مناطق مختلف شهری متفاوت بود و دور سر نوزادان مادران آنمیک به طور معنیداری کمتر از نوزادان مادران بدون آنمی بود (01/0p<).
نتیجهگیری: بهنظر میرسد شیوع آنمی در شهر یزد در مقایسه با اغلب مناطق کشور پایینتر است که یکی از علل آن میتواند گسترش پوشش خدمات نظام سلامت در نقاط شهری و اجرای برنامههای مداخلهای پیشگیرانه باشد.
Introduction: Background & Objective: Anemia during pregnancy has a relatively high prevalence. Mild anemia is not associated with significant embryonic effects, whereas severe anemia (hemoglobin of <7) could adversely affect the mother and fetus and increase maternal and neonatal mortality. The present study aimed to evaluate the influential factors in the prevalence of anemia and the associated neonatal complications in pregnant women.
Methods: This descriptive, cross-sectional study was conducted by reviewing 550 delivery records of the pregnant women referring to the health centers in Yazd, Iran during 2016-2017. Subjects were randomly selected from different parts of Yazd city. Data on pregnancy care were extracted from the medical records using a data collection. Anemia was defined as the hemoglobin levels of <11 and <10.5 in the first and second semester, respectively. Data analysis was performed in SPSS version 16 using Chi-square and t-test at the significance level of P<0.05.
Results: The prevalence of anemia among the pregnant women in Yazd city was 7.2%, including 25 cases (4.5%) in the first trimester, and 22 cases (4%) in the second trimester of pregnancy. No significant correlations were observed between anemia and maternal age, education level, occupation status, neonatal sex, mode of delivery, high-risk pregnancy and birth weight (P>0.05). However, the prevalence of anemia was significantly different in various regions of the city, and the neonates of anemic mothers had significantly lower head circumference compared to the neonates of the mothers without anemia (P<0.01).
Conclusion: According to the results, the prevalence of anemia seems to be relatively lower in Yazd compared to the other regions in Iran, which could be attributed to the expansion of healthcare services and implementation of preventive intervention programs in these areas.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_10701_6dc4a3266f2c136d761e2ac51ae6e6ea.pdf
بارداری
شیوع
کمخونی
Anemia
pregnancy
Prevalence
per
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
2018-04-21
21
2
16
23
10.22038/ijogi.2018.10703
10703
Original Article
مقایسه تأثیر میزوپروستول واژینال و سوند سرویکال به تنهایی و مصرف توأم جهت آمادهسازی سرویکس در زنان نولیپار
Individual and Combined Administration of Intravaginal Misoprostol and Transcervical Foley Catheter in Cervical Ripening in Nulliparous Women
آتوسا دبیری اسکوئی
dabiri@zums.ac.ir
1
فاطمه بیات
f.bayat680@gmail.com
2
زینب مقیمی حاجی
zizi.moghimi@gmail.com
3
گودرز کلی فرهود
gfarhood@gmail.com
4
استادیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان، زنجان، ایران.
مربی گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان، زنجان، ایران.
دکترای تخصصی زنان و زایمان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان، زنجان، ایران.
مربی گروه آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران، تهران، ایران.
مقدمه: استفاده از میزوپرستول و سوند سرویکال، روشهای اثبات شده و مؤثری جهت آمادهسازی سرویکس هستند؛ در مطالعات انجام شده نتایج متناقضی از مقایسه این دو روش و روش ترکیبی بر آمادهسازی سرویکس بهدست آمده است، لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر میزوپروستول واژینال و سوند سرویکال به تنهایی و مصرف توأم در بیمارستان آیت الله موسوی شهر زنجان انجام شد.
روشکار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده در سال 93-1392 بر روی 85 زن باردار ترم مراجعه کننده به بیمارستان آیت الله موسوی شهر زنجان که با اندیکاسیون ختم بارداری بستری شده بودند، انجام شد. بیماران بهطور تصادفی در سه گروه استفاده از میزوپروستول، سوند سرویکال و استفاده همزمان این دو روش قرار گرفتند. در گروه اول 25 میکروگرم میزوپروستول واژینال هر 4 ساعت تا حداکثر 4 دوز (در مجموع 100 میکروگرم)، در گروه دوم از سوند سرویکال شماره 18 با 50 سیسی نرمال سالین در سوراخ داخلی سرویکس و در گروه سوم، از هر دو روش بهطور همزمان استفاده شد. سپس طول مدت شروع روش تا زایمان، طول مدت فاز نهفته و فعال لیبر، نوع زایمان، عوارض جنینی و مادری در سه گروه مقایسه شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمونهای کی دو و آنالیز واریانس یکطرفه انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد.
یافتهها: در بیماران سه گروه، از نظر نوع زایمان، طول مدت فاز فعال لیبر، مکونیال، دیسترس جنینی، کوریوآمنیونیت و میزان تاکی سیستولی رحم تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0p>). طول فاز نهفته لیبر در روش سوند سرویکال و روش توأم در مقایسه با میزوپروستول به تنهایی بهطور معناداری کمتر بود (به ترتیب 002/0=p، 001/0=p). همچنین طول مرحله اول زایمان در روش توأم نسبت به سوند سرویکال بهطور معناداری کمتر بود (009/0=p).
نتیجهگیری: در موارد نیاز به ختم بارداری با سرویکس ناآماده، روش ترکیبی تأثیر بیشتری نسبت به سوند سرویکال در جهت کوتاهتر شدن طول مدت مرحله اول زایمان دارد.
Introduction: The use of misoprostol and transcervical Foley catheter is an effective method in cervical ripening. According to the literature, there is a controversy surrounding the results of the comparison of these two methods and the combined method. This study was conducted to compare the individual and combined administration of misoprostol and transcervical Foley catheter in Ayatollah Mousavi Hospital, Zanjan, Iran, during 2013-14.
Methods: This randomized clinical trial was carried out among 85 nulliparous women with the gestational age of 40 weeks or more and the Bishop score of equal to or less than 4 with less than two contractions every 10 min. The subjects were randomly assigned into three groups of misoprostol (n=30), transcervical catheter (n=30), and combined (n=25). The misoprostol group received the maximum dose of 100 µg of misoprostol in equally divided doses every 4 h. A transcervical Foley catheter 18 F, inflated with 50 cc of normal saline was inserted into the cervices of the participants in the transcervical catheter group. Additionally, the combined group were simultaneously treated with both methods. The time interval between the intervention and the onset of labor, duration of the latent and active phases, and method of delivery (cesarean section or natural vaginal delivery), and the rates of neonatal and maternal complications were compared in these three groups. Data analysis was performed using the Chi-squared test and one-way analysis of variance in the SPSS software, version 22. The P-value less than 0.05 was considered statistically significant.
Results: No significant difference was observed between the groups in terms of the method of delivery, duration of the active phase, meconium, fetal distress, chorioamnionitis, and uterine tachysystole (P>0.05). However, the duration of latent phase was significantly shorter in the combined group compared to the misoprostol group (P=0.002, P=0.001). The duration of the first phase of labor was significantly shorter in the combined group in comparison to the transcervical Foley catheter group (P=0.009).
Conclusion: Given the results, both methods were effective in cervical ripening; nevertheless, the combined method was more effective than using transcervical Foley catheter in shortening the duration of the first phase of labor.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_10703_3b8b141853334889cfff644e2fed5fbd.pdf
آمادهسازی سرویکس
زایمان
سوند سرویکال
میزوپروستول
Cervical Ripening
Foley catheter
Misoprostol
pregnancy
per
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
2018-04-21
21
2
23
29
10.22038/ijogi.2018.10704
10704
Original Article
بررسی تأثیر تماس پوستی بلافاصله و مداوم مادر و نوزاد پس از تولد بر طول مرحله سوم زایمان: کارآزمایی بالینی تصادفی شده
Effects of early mother-neonate skin-to-skin contact on the duration of the third stage of labor: A randomized clinical trial
طلعت خدیوزاده
mscmidwife@yahoo.com
1
فاطمه زهرا کریمی
karimifz@mums.ac.ir
2
فاطمه تارا
taraf@mums.ac.ir
3
استادیار گروه مامایی، مرکز تحقیقات مراقبت مبتنی بر شواهد، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
استادیار گروه مامایی، مرکز تحقیقات مراقبت مبتنی بر شواهد، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
استاد گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات اختلالات تخمکگذاری، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مقدمه: مهمترین مداخله برای پیشگیری از طولانی شدن مرحله سوم زایمان، تجویز داروهای صناعی است که با تمام کارایی، اثرات نامطلوبی را به همراه دارند. بر این اساس نیاز به جایگزینی با روشهای کم خطرتر احساس میشود. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر تماس پوستی بلافاصله و مداوم مادر و نوزاد پس از تولد بر طول مرحله سوم زایمان انجام شد.
روشکار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی در سال 1396 بر روی 92 مادر نخست باردار در زایشگاه بیمارستان امالبنین (س) شهر مشهد انجام شد. در گروه تماس پوستی، نوزاد پس از تولد بدون پوشش، در تماس پوستی با مادرش قرار میگرفت. در گروه مراقبت مرسوم، نوزاد به زیر وارمر منتقل میشد و پس از ترمیم پرینه، در داخل پتو تحویل مادر میشد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه جمعآوری گردید و دو گروه جهت ارزیابی طول مرحله سوم زایمان و میزان نیاز به اکسیتوسین صناعی مورد پیگیری قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 14) و آزمونهای کایدو و تی مستقل انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد.
یافتهها: طول مدت مرحله سوم زایمان در 11 نفر (4/23%) از مادران گروه تماس پوستی و 3 نفر (7/6%) از گروه مراقبت مرسوم، کمتر از 5 دقیقه و در 6 نفر (8/12%) از گروه تماس پوستی و 13 نفر (9/28%) از گروه مراقبت مرسوم، بین 20-10 دقیقه بود که بین دو گروه تفاوت آماری معنیداری وجود داشت (02/0=p). همچنین نیاز به اکسیتوسین صناعی پس از زایمان در گروه تماس پوستی بهطور معنیداری کمتر از گروه کنترل بود (03/0=p).
نتیجهگیری: تماس پوستی مادر و نوزاد، طول مرحله سوم پس از زایمان را کاهش میدهد و از نیاز به دوز بالای اکسیتوسین صناعی و عوارض آن میکاهد. میتوان با برقراری تماس پوستی بهعنوان یک روش مؤثر، ساده، ارزان و بدون عارضه جانبی به تسریع مرحله سوم زایمان کمک نمود و در نهایت از خونریزی پس از زایمان بهعنوان یکی از علل شایع مرگ مادر کاست.
Introduction: The most important intervention to prevent the prolongation of the third stage of labor is the prescription of chemical drugs that have adverse effects despite their efficacy. Therefore, it seems necessary to seek for alternative methods with higher safety. Regarding this, the aim of the present study was to investigate the effects of immediate and continuous mother-neonate skin-to-skin contact (SSC) on the duration of the third stage of labor.
Methods: This randomized clinical trial was conducted on 92 primiparous women who referred to Omolbanin Hospital in Mashhad, Iran. The participants were divided into two groups of SSC and routine care (RC). In the SSC group, at the end of the second stage of labor, the neonate was placed naked against his/her mothers’ skin in a prone position. In the RC group, the newborns were kept under a radiant heater, and after the repairing of the perineum, they were transferred to their mothers in a blanket. The data were analyzed in SPSS (version 14) using the Chi-square test and independent t-test test. The P-value less than 0.05 was considered statistically significant.
Results: The duration of the third stage of labor was less than 5 min in 11 (23.4%) and 3 (6.7%) participants in the SSC and RC groups, respectively. Additionally, this duration was within 10-20 min in 6 (12.8%) and 13 (28.9%) subjects of the SSC and RC groups, respectively. Accordingly, there was a significant difference between the two groups in this regard (P=0.02). Furthermore, the SSC group had a significantly lower need for synthetic oxytocin after delivery as compared to the RC group (P=0.03).
Conclusion: As the findings indicated, early mother-neonate SSC can shorten the length of the third stage of labor and reduce the need for a high dose of synthetic oxytocin and its complications. Therefore, this approach can be used a simple, cost-effective, efficient, and uncomplicated method to accelerate the third stage of labor and decrease the rate of postpartum hemorrhage, which is one of the main causes of maternal mortality and morbidity.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_10704_e1143ae3edd15fae4f99f257e0dbf274.pdf
تماس پوستی مادر و نوزاد
مراقبت مرسوم
مرحله سوم زایمان
Mother-neonate skin-to-skin contact
Routine care
Third stage of labor
per
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
2018-04-21
21
2
30
39
10.22038/ijogi.2018.10705
10705
Original Article
مقایسه تأثیر آموزش مبتنی بر شبیهسازی، تلفیقی و سخنرانی بر مهارت شناختی ماماها در اداره پرهاکلامپسی و اکلامپسی
Comparison of the Effects of Simulation-Based Training, Compilation Training, and Lectures on the Cognitive Skills of Midwives in the Management of Preeclampsia and Eclampsia
مریم طباطبائیان
1
معصومه کردی
m.kordi@mums.ac.ir
2
سلمه دادگر
dadgars@mums.ac.ir
3
حبیبالله اسماعیلی
4
طلعت خدیوزاده
mscmidwife@yahoo.com
5
کارشناس ارشد مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
استادیار گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
استادیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
دانشیار گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
استادیار گروه بهداشت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مقدمه: پرهاکلامپسی به عنوان یک مشکل جهانی سلامت زنان مطرح شده است. آموزش ماماها جهت کسب صلاحیت لازم برای مدیریت بحرانهای مامایی از جمله پرهاکلامپسی و اکلامپسی ضروری میباشد، لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر آموزش مبتنی بر شبیهسازی، تلفیقی و سخنرانی بر مهارت شناختی ماماها در اداره پرهاکلامپسی و اکلامپسی انجام شد.
روشکار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1395 بر روی 90 ماما در بیمارستانهای منتخب شهر مشهد انجام شد. ماماها با استفاده از جدول اعداد تصادفی به سه گروه آموزش شبیهسازی، تلفیقی و سخنرانی تقسیم شدند. گروه شبیهسازی به مدت 6 ساعت در مرکز مهارتهای بالینی، گروه تلفیقی به مدت 4 ساعت سخنرانی و سپس به مدت یک هفته از طریق وب سایت آموزشی و گروه سخنرانی به مدت 6 ساعت به صورت سخنرانی آموزش دیدند. قبل و 2 هفته بعد از مداخله، آزمون مهارت شناختی گرفته شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 23) و آزمونهای تی زوجی، آنالیز واریانس یکطرفه، ویلکاکسون و کروسکال والیس انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد.
یافتهها: میانگین نمره مهارت شناختی ماماها در هر سه گروه قبل از آموزش تفاوت آماری معنیداری نداشت (05/0<p). میانگین نمره مهارت شناختی ماماها 2 هفته بعد از آموزش در هر سه گروه افزایش معنیداری داشت (001/0>p) و بر اساس نتایج مقایسه بینگروهی، میانگین نمره مهارت شناختی در گروه تلفیقی و سخنرانی بهطور معنیداری بیشتر از گروه شبیهسازی بود (001/0>p)، اما اختلاف معنیداری در میانگین نمره مهارت شناختی بین دو گروه تلفیقی و سخنرانی وجود نداشت (869/0=p).
نتیجهگیری: آموزش مبتنی بر شبیهسازی، تلفیقی و سخنرانی، باعث افزایش مهارت شناختی ماماها در اداره پرهاکلامپسی و اکلامپسی گردید که در گروه آموزش تلفیقی و سخنرانی بیشتر از گروه شبیهسازی بود و با توجه به اینکه روش تلفیقی، روشی فعال و فراگیر محور است، بنابراین میتوان از روش تلفیقی برای آموزش اورژانسهای مامایی استفاده کرد.
Introduction: Preeclampsia is a global health concern in women. Midwifery education is essential to acquiring the necessary skills to manage midwifery crises, such as preeclampsia and eclampsia. The present study aimed to compare the effects of simulation-based training, compilation training, and lectures on the cognitive skills of midwives in the management of preeclampsia and eclampsia.
Methods: This clinical trial was conducted on 90 midwives employed in the hospitals in Mashhad, Iran in 2016. Participants were divided into three groups of simulation-based training, compilation training, and lecture using a random number table. The simulation group received training for six hours at the Center for Clinical Skills. Subjects in the compilation group were trained for four hours through lectures and an educational website for a week. Participants in the lecture group received training for six hours through lectures. Before and two weeks after the intervention, a cognitive skills test was performed on the midwives. Data analysis was performed in SPSS version 23 using descriptive statistics (frequency distribution, frequency percentage, standard deviation, mean), paired t-test, one-way ANOVA, Wilcoxon test, and Kruskal-Wallis test at the significance level of P<0.05.
Results: Before the training, mean score of cognitive skills was not significant in the study groups (P<0.05), while it increased significantly in all the groups after two weeks of training (P<0.001). In addition, mean score of cognitive skills was significantly higher in the compilation training and lecture groups compared to the simulation-based training group (P<0.001). However, no significant difference was observed in the mean score of cognitive skills between the compilation training and lecture groups (P=0.869).
Conclusion: According to the results, simulation, compilation, and lectures could effectively enhance the cognitive skills of midwives in the management of preeclampsia and eclampsia, while the improvement was more significant in the compilation training and lecture groups compared to the simulation group. Considering that compilation training is an active, learner-oriented method, it is recommended for the training of midwives in emergencies.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_10705_c7e5a3d4fd143ac7e914310e9bb907b5.pdf
آموزش شبیهسازی
اکلامپسی
پرهاکلامپسی
سخنرانی
مامایی
Simulation-based Training
Lectures
Midwifery
Preeclampsia
Eclampsia
per
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
2018-04-21
21
2
40
47
10.22038/ijogi.2018.10711
10711
Original Article
شناسایی جهشهای اگزون ۶، ۱۳ و ۲۰ ژن BRCA1 در بیماران مبتلا به سرطان پستان در استان خراسان جنوبی
Identification of the BRCA1 Gene Mutations in Exons 6, 13, and 20 in Patients with Breast Cancer, South Khorasan Province, Iran
غزاله خلیلی تنها
gh_khalili24@yahoo.com
1
احمدرضا سبزاری
arsebzari@gmail.com
2
میترا مودی
mitra_m۲۵۶۱@yahoo.com
3
محسن ناصری
gh.khalili24@yahoo.com
4
کارشناس ارشد زیستشناسی سلولی و مولکولی، مرکز تحقیقات سلولی و مولکولی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران.
استادیار گروه رادیولوژی و انکولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران.
دانشیار گروه بهداشت عمومی، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران.
استادیار گروه ایمونولوژی، مرکز تحقیقات سلولی و مولکولی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایران.
مقدمه:سرطان پستان، شایعترین بدخیمی در زنان و بهعنوان اولین علت مرگومیر ناشی از سرطان در زنان شناخته میشود.این بیماری به شدت ناهمگن بوده و تحت تأثیر عوامل ژنتیکی و محیطی بهوجود میآید. جهش در دو ژن بسیار پرنفوذ BRCA1 و BRCA2 که نقش مهمی در ترمیم DNA دارند، علت اصلی 30-20% سرطانهای پستان ارثی شناخته شده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی جهشهای ژن BRCA1 در افراد مبتلا به سرطان پستان در جمعیت خراسان جنوبی انجام شد. روشکار:این مطالعه توصیفی بین سالهای 96-1394 بر روی ۸۸ بیمار مبتلا به سرطان پستان شهر بیرجند انجام شد. از افراد نمونه خون جمعآوری شد. قطعات مورد نظر ژن BRCA1 با استفاده از DNA استخراج شده از بیماران و تکنیک PCR تکثیر گردید. برای مشخص کردن جهشهای اگزون ۶، ۱۳ و ۲۰ از تکنیک PCR-SSCP، رنگآمیزی نیترات نقره و توالییابی مستقیم DNA استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه ۲۲) انجام گرفت. یافتهها: بررسی اگزون ۶ و ۲۰ در بیماران هیچ جهشی را نشان نداد. در بررسی اگزون ۱۳ یک پلیمورفیسم مشاهده شد. این واریانت c.4308T>C در ۲۸ نمونه تشخیص داده شد که 4 نفر (2/14%) آنها مبتلا به سرطان پستان ارثی بودند. فراوانی جهش در افراد مبتلا به سرطان پستان وراثتی 3/36% و در افراد مبتلا به سرطان پستان غیر وراثتی 1/31% در جمعیت مورد مطالعه بود. نتیجهگیری: در این مطالعه میزان بروز جهش در دو اگزون ۶ و ۲۰ از ژن BRCA1 صفر و یک جهش از نوع پلیمورفیسم rs1060915در اگزون ۱۳ از ژن BRCA1 با فراوانی 8/31%مشاهده شد.
Introduction: Breast cancer is the most prevalent malignancy among females and the first leading cause of death from cancer in women. This highly heterogeneous disease is multifactorial. Mutations in BRCA1 and BRCA2 genes, which contribute to DNA repair, are the causes of 20-30% of hereditary breast cancers. Therefore, this study was conducted to determine the BRCA1 mutations in patient with breast cancer in South Khorasan Province, Iran, during 2015 to 2017. Methods: In this descriptive study, we collected 88 peripheral blood samples from patients with breast cancer, 11 of which had a positive family history of the disease. The BRCA1 gene was amplified in the DNA isolated from female patients using polymerase chain reaction (PCR) technique. Then, the BRCA1 mutations in exons 6, 13, and 20 were analyzed by PCR-single-strand conformation polymorphism (SSCP), silver nitrate staining, and DNA sequencing. Data analysis was performed using SPSS software, version 22. Results: In this study, no mutation was observed in the exons 6 and 20. In addition, a polymorphism was found in the exon 13. This variant (c.4308T>C) was detected in 28 patients, four of them (14.2%) had hereditary breast cancer. The frequency of the mutation was 36.3% and 31.1% in patients with hereditary and non-hereditary, respectively. Conclusion: In this study, BRCA1 gene mutations did not occur in exons 6 and 20. Additionally, a polymorphism rs1060915 in exon 13 of the BRCA1 gene was observed with the frequency of 31.8%.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_10711_20e683268c18eecf4e1f373c762d62c4.pdf
پلیمورفیسم
تکنیک SSCP
جهش DNA
ژن BRCA1
سرطان پستان
Breast Cancer
BRCA1 gene
DNA mutation
Single-strand conformation polymorphism technique
Polymorphism
per
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
2018-04-21
21
2
48
59
10.22038/ijogi.2018.10712
10712
Original Article
بررسی تأثیر مشاوره شناختی رفتاری گروهی بر افسردگی حین بارداری: یک کارآزمایی بالینی شاهددار
Effect of cognitive-behavioral group therapy on gestational depression: A clinical trial
عاطفه صفرعلینژاد
1
سونیا اویسی
soveysi@qums.ac.ir
2
محمد ابراهیم ساریچلو
mesarichloo@qums.ac.ir
3
زینت جورابچی
zjourabchi@qums.ac.ir
4
کارشناس ارشد مشاوره در مامایی، گروه مامایی و سلامت مادر و کودک، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران.
دکترای بهداشت مادر و کودک، مرکز تحقیقات بیماریهای متابولیک، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران.
دانشجوی دکترای روانشناسی، گروه روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران.
دکترای بهداشت جامعه، گروه مامایی و سلامت مادر و کودک، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران.
مقدمه: زنان باردار از لحاظ سلامت روان، حساس و آسیبپذیر میباشد. از این رو ممکن است روان درمانی یک مداخله مؤثر جهت بهبود وضعیت روانی مادر باشد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر درمان شناختی رفتاری گروهی بر افسردگی حین بارداری انجام شد.
روشکار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 96-1395 بر روی 60 زن باردار که در سن بارداری 22-12 هفته به مراکز سلامت کننده شهر قزوین مراجعه کرده بودند، انجام گرفت. تمام مادران منتخب بر اساس پرسشنامه بک دارای افسردگی در حد خفیف یا متوسط بودند که بهصورت تصادفی به دو گروه 30 نفری آزمون و شاهد تقسیم شدند. گروه آزمون به مدت 6 هفته تحت درمان شناختی- رفتاری گروهی قرار گرفتند و گروه شاهد هیچ آموزشی دریافت نکردند. بلافاصله بعد از اتمام دوره و 2 ماه بعد، مجدداً آزمون بک بهعنوان پس آزمون در تمام افراد اجرا گردید. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 23) و آزمون ANOVA و کای دو انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد.
یافتهها: بر اساس نتایج آزمون منویتنی، تفاوت معنیداری بین گروه آزمون و شاهد در مراحل پس آزمون (001/0=p) و پیگیری (001/0p≤) وجود داشت. همچنین بر اساس تحلیل ANOVA در گروه آزمون از لحاظ کاهش علائم افسردگی (001/0p≤) در مرحله پس آزمون و پیگیری، تفاوت معنیداری وجود داشت که این تفاوتها در گروه شاهد مشاهده نشد.
نتیجهگیری: درمان شناختی- رفتاری گروهی، میتواند بهعنوان یک رویکرد درمانی در بهبود افسردگی زنان باردار مؤثر باشد.
Introduction: Females are sensitive and vulnerable during pregnancy in terms of mental health. Psychotherapy may be an effective intervention to improve the mental status of the mothers. Regarding this, the present study aimed to investigate the effect of cognitive-behavioral group therapy on depression during pregnancy.
Method: This clinical trial was conducted on 60 pregnant women with the gestational age of 12-12 weeks, who referred to the health centers of Qazvin, Iran, within 2016-2017. All selected mothers had mild to moderate depression based on the Beck’s Depression Inventory. The participants were randomly divided into two groups of intervention (n=30) and control (n=30). The intervention group was subjected to cognitive-behavioral group therapy for six weeks, while the control group received no training. The Beck’s Depression Inventory was administered to all participants both immediately after the intervention and two months later as a post-test. The data were analyzed in SPSS software (version 23) using ANOVA and Chi-square test. P-value less than 0.05 was considered statistically significant.
Results: According to the results of the Mann-Whitney U test, there was a significant difference between the intervention and control groups at the post-test (P=0.001) and follow-up (P≤0.001). In addition, the results of ANOVA revealed a significant difference in the intervention group in terms of the reduction of depression symptoms (P≤0.001) at the post-test and follow-up stages. However, no significant changes were observed in the control group in this regard.
Conclusion: Cognitive-behavioral group therapy was effective in the improvement of depression in pregnant women.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_10712_d586fb2f387c2127bc55a3a2d3e4f0d2.pdf
افسردگی
بارداری
درمان روانی گروهی
درمان شناختی
درمان شناختی- رفتاری
گروه درمانی
مشاوره
Cognitive behavioral therapy
Cognitive Therapy
Group therapy
Group Psychotherapy
Counseling
Depression
pregnancy
per
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
2018-04-21
21
2
60
68
10.22038/ijogi.2018.10713
10713
Original Article
تأثیر تمرینات کگل، ثبات دهنده مرکزی و ترکیبی بر استقامت عضلات مرکزی و کیفیت زندگی زنان نخستزا بعد از اپیزیاتومی
Effects of Kegel, Central, and Combined Stability Exercises on the Central Muscle Endurance and Quality of Life of Primiparous Women after Episiotomy
مرضیه حسینخانی
1
فرزانه تقیان
f_taghian@yahoo.com
2
کارشناس ارشد حرکات اصلاحی و آسیبشناسی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران.
دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران.
مقدمه: فعالیت ورزشی با اولویت تمرینات ترکیبی، ثباتدهنده مرکزی و کگل، به عنوان روشی آسان، کم هزینه، مؤثر و ایمن برای بهبود کیفیت زندگی پس از زایمان زنان نخستزا محسوب میشود. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر تمرینات کگل، ثبات دهنده مرکزی و ترکیبی بر استقامت عضلات مرکزی و کیفیت زندگی زنان نخستزا بعد از اپیزیاتومی انجام شد.
روشکار: اینمطالعه کارآزمایی بالینی در سال ۱۳۹۵ بر روی 36 زن نخستزا در شهرستان نجفآباد انجام شد. آزمودنیها بهطور تصادفی به سه گروه تمرینات کگل، گروه تمرینات ثبات مرکزی و گروه ترکیبی تقسیم شدند. سپس آزمودنیهای هر گروه برنامه تمرین مورد نظر را در مدت 6 هفته و هر هفته 3 جلسه انجام دادند. متغیرهای مورد نظر شامل استقامت عضلات تنه و کیفیت زندگی در دو نوبت قبل و بعد از انجام تمرینات اندازهگیری شد. برای ارزیابی کیفیت زندگی مرتبط با تندرستی نیز از پرسشنامه SF-36 استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه 21) و تست لون، آزمون کولموگروف- اسمیرنوف و تحلیل واریانس انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنیدار در نظر گرفته شد.
یافتهها: تمرینات ترکیبی در تمام شاخصها، بیشترین اثرگذاری را داشت. تأثیر تمرینات ترکیبی بر استقامت عضلات مرکزی، بهطور معناداری بیشتر از تمرینات کگل و ثباتدهنده مرکزی بود (05/0>p)، اما در مورد کیفیت زندگی مرتبط با تندرستی، چنین رابطهای وجود نداشت و بین تأثیر هر سه روش تمرینی، اختلاف معناداری وجود نداشت (05/0<p).
نتیجهگیری: با توجه به نتایج این پژوهش، تمرینات ترکیبی بیشترین تأثیر را بر بهبود استقامت عضلانی دارد و پس از آن تمرینات ثبات دهنده مرکزی تأثیر قابل توجهی بر استقامت عضلات مرکزی بدن دارند، اما در ارتباط با کیفیت زندگی، اختلاف معناداری میان سه روش تمرینی وجود ندارد.
Introduction: Physical activities based on combined exercises, central stability, and Kegel exercises are simple, cost-efficient methods to effectively improve the postpartum quality of life in primiparous women. The present study aimed to investigate the effects of Kegel, central, and combined stability exercises on the central muscle endurance and quality of life of primiparous women after episiotomy.
Methods: This clinical trial was conducted on 36 primiparous women in Najafabad city, Iran in 2016. Subjects were randomly divided into three groups of Kegel exercises, central stability training, and combined exercises. Subjects in each group performed the training program for six weeks (three sessions per week). The studied variables included trunk muscle endurance and quality of life, which were measured before and after the intervention. In addition, the SF-36 questionnaire was used to assess the health-related quality of life in the subjects. Data analysis was performed in SPSS version 21 using Lone test, Kolmogorov-Smirnov test and analysis of variance, and P-value of less than 0.05 was considered statistically significant.
Results: Combined exercises had the most significant effect on all the measured indices. Moreover, the effect of combined exercises on central muscle endurance was significantly higher compared to the Kegel and central stability exercises (P>0.05). However, no significant associations were observed between the training programs and quality of life, and there were no significant differences between the three methods in this regard (P<0.05).
Conclusion: According to the results, combined exercises had the greatest impact on improving muscle endurance, followed by central stability exercises, which had a significant effect on central muscle endurance. However, no significant differences were observed between the three exercise modes in terms of the quality of life.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_10713_f45b3b56ba4b5312d1086bc8afab9b2b.pdf
اپیزیاتومی
استقامت عضلات مرکزی
تمرینات کگل
ثباتدهنده مرکزی
کیفیت زندگی
Episiotomy
Central Muscle Endurance
Quality of life
Central Stability
Kegel Exercises
per
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
2018-04-21
21
2
69
74
10.22038/ijogi.2018.10714
10714
Original Article
ردیابی هرپس سیمپلکس ویروس، کلامیدیا تراکوماتیس و مایکوپلاسما ژنیتالیوم در نمونه منی مردان نابارور در استان کرمان به روش Multiplex-PCR در سال 1395
Identification of Herpes Simplex Virus, Chlamydia Trachomatis, and Mycoplasma Genitalium in Infertile Seminal Fluid Samples Using Multiplex-PCR in Kerman Province, Iran (2016)
آیدا پورمحمدی سیاهکلی
alm3370@yahoo.com
1
کیومرث امینی
dr_kumarss_amini@yahoo.com
2
کارشناس ارشد میکروبیولوژی، دانشکده علوم پایه، واحد ساوه، دانشگاه آزاد اسلامی، ساوه، ایران.
استادیار گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم پایه، واحد ساوه، دانشگاه آزاد اسلامی، ساوه، ایران.
مقدمه: عفونتهای دستگاه تناسلی - ادراری، یکی از عوامل مهم ایجاد ناباروری در مردان میباشد. این عفونتها با اختلال در پارامترها (مانند تعداد، تحرک، قابلیت حیات و مورفولوژی) و عملکرد اسپرم و همچنین ایجاد التهاب اپیدیدیم موجب ناباروری در مردان میشوند. مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی عفونت هرپس ویروس، کلامیدیا تراکوماتیس و مایکوپلاسما ژنیتالیوم در مایع منی افراد نابارور با علت نامشخص انجام شد.
روشکار: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی، مایع منی 60 مرد نابارور مراجعهکننده به مرکز درمان ناباروری کرمان در طی یک بازه زمانی 6 ماهه (از ابتدای خرداد تا انتهای آبان 1395) مورد بررسی قرار گرفت. سپس multiplex-PCR با استفاده از پرایمرهای اختصاصی جهت شناسایی هرپس ویروس، کلامیدیا تراکوماتیس و مایکوپلاسما ژنیتالیوم انجام شد. تمامی نتایج حاصل از مطالعه با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافتهها: در این مطالعه در مجموع 8 نمونه (3/13%) از 60 نمونه مورد آزمایش از نظر وجود ارگانیسمهای مورد مطالعه مثبت بودند. در بین نمونههای مثبت، 3 مورد (5/37%) HSV-1، 3 مورد (5/37%) کلامیدیا تراکوماتیس (CT)، 1 مورد (5/12%) مایکوپلاسما ژنیتالیوم (Mg) و 1 مورد (5/12%) HSV-2 جدا شد.
نتیجهگیری: بررسی فراوانی ارگانیسمهای مورد مطالعه در نمونه مایع منی مردان میتواند راهنمایی برای غربالگریهای بعدی از نظر عفونتهای بدون علامت و درمان مناسب قبل از شروع درمانهای کمک باروری باشد.
Introduction: Genitourinary tract infections are among the most common causes of infertility in men. These infections could also cause disorders in various parameters, such as the number, motility, viability, and morphology of sperms, as well as the function of the semen, epididymitis, and prostatitis. The present study aimed to determine the prevalence of the bacterial and viral infections associated with the herpes virus, Chlamydia trachomatis, and Mycoplasma genitalium in the seminal fluid of infertile men with unknown cause.
Methods: In this descriptive-analytical study, 60 seminal fluid samples were collected from the infertile men referring to an infertility treatment center in Kerman, Iran during May-November 2016. Multiplex-PCR was carried out using specific primers to identify the herpes virus, Chlamydia trachomatis, and Mycoplasma genitalium. Data analysis was performed in SPSS.
Results: Out of 60 tested samples, eight cases (13.3%) were positive for the investigated organisms. Among the positive samples, three cases (37.5%) had HSV-1, three samples (37.5%) had C. trachomatis, one case (12.5%) had M. genitalium, and one sample (12.5%) had HSV-2.
Conclusion: Findings of the present study regarding the presence of bacterial and viral organisms in the seminal fluid could lay the groundwork for the screening of asymptomatic infections and appropriate treatment before initiating assisted reproductive therapy.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_10714_dafcdeba5241bbf5464e940dbe85f666.pdf
عفونتهای میکروبی
مایع منی
ناباروری
Seminal fluid
Microbial Infection
Infertility
per
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
2018-04-21
21
2
84
75
10.22038/ijogi.2018.10715
10715
Review Article
بررسی اثر فرمهای فرموله شده جدید کورکومین بر مهار رشد تومور در سرطان پستان: مقاله مروری
Effects of the Novel Formulated Forms of Curcumin on Tumor Growth Inhibition in Breast Cancer
میلاد هاشمزهی
hashemzm941@mums.ac.ir
1
امیر آوان
avana@mums.ac.ir
2
ملیحه حسنزاده
3
سودابه شهید ثالث
4
زهره یوسفی
yousefiz@mums.ac.ir
5
سیما کدخدایان
kadkhodayan.s@mums.ac.ir
6
مرجانه فرازستانیان
farazestanianm@mums.ac.ir
7
مونا جودی مشهد
8
مجید خزاعی
khazaeimaj@gmail.com
9
سید مهدی حسنیان
10
دانشجوی دکتری فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
استادیار گروه ژنتیک، مرکز تحقیقات سرطان و گروه فناوریهای نوین، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
استاد گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات سلامت زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
دانشیار گروه انکولوژی، مرکز تحقیقات سرطان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
استادیار گروه ژنتیک، مرکز تحقیقات سرطان و گروه فناوریهای نوین، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
استاد گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات سلامت زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
استادیار گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات سلامت زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
استادیار گروه پرتودرمانی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
استاد گروه فیزیولوژی، مرکز تحقیقات التهاب نوروژنیک و گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
استادیار گروه بیوشیمی بالینی، مرکز تحقیقات سندرم متابولیک و گروه بیوشیمی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مقدمه: سرطان پستان، شایعترین بیماری بدخیم در بین زنان و دومین علت مرگومیر ناشی از سرطان، پس از سرطان ریه در زنان میباشد. کورکومین، یک ترکیب گیاهی است که اثرات ضد سرطانی آن در مطالعات پیش بالینی و بالینی نشان داده شده است. اثرات ضد سرطانی کورکومین شامل مهار شکلگیری سلول سرطانی، مهار آنژیوژنز و مهار رشد تومور میباشد. به دلیل جذب پایین کورکومین در روده، حلالیت پایین در آب و متابولیسم سریع و دفع زیاد، فراهمی زیستی کورکومین پایین میباشد، بنابراین استفاده از کورکومین فرموله میتواند باعث افزایش فراهمی کورکومین گردد. مقاله مروری حاضر با هدف بررسی اثرات کورکومین و ترکیبات نانو فرموله آن در پیشگیری و درمان سرطان پستان انجام شد.
روشکار: در این مطالعه مروری مقالات انگلیسی و فارسی مناسب و مرتبط از پایگاههای الکترونیکی Pubmed، Scopus ،Google Scholar و Magiran تا پایان سال ۲۰۱۶ با استفاده از کلید واژههای Curcumin، Cancer، Breast و Nanoform Clinical Study و در مقالات فارسی با کلمات سرطان، پستان، زردچوبه، مطالعات بالینی و اشکال نانو بررسی و در مجموع 45 مقاله گردآوری و بررسی شدند.
یافتهها: نتایج مطالعات مختلف نشان داد که استفاده از کورکومین فرموله شده از یک سو باعث افزایش جذب و فراهمی زیستی آن شده و از سوی دیگر باعث افزایش اثربخشی آن بر سلولهای سرطانی از جمله سرطان پستان میشود که این نتایج میتواند نشان دهنده اثرات مفید ترکیبات نانوفرموله کورکومین در پیشگیری و درمان سرطان پستان باشد.
نتیجهگیری: به دلیل فراهمی زیستی بالاتر ترکیبات فرموله شده کورکومین در مقایسه با فرم آزاد کورکومین و با توجه به سمیت پایین این داروی گیاهی، میتوان از آن در کنار سایر داروهای ضد سرطان در درمان سرطان پستان استفاده کرد.
Introduction: Breast cancer is the most common malignancy and the second leading cause of death due to cancer in women following lung cancer. Ample evidence has shown the antitumor activities of curcumin in breast cancer in preclinical and clinical trials. The anticancer effects of curcumin include the inhibition of cancer cell formation, angiogenesis, and tumor growth. Due to the low absorption of curcumin in the gastrointestinal tract, as well as its low water solubility, rapid metabolism, and high excretion, curcumin has low bioavailability. Therefore, using formulated curcumin could increase its bioavailability. The present study aimed to evaluate the effects of curcumin and its nano-formulated compositions in the prevention and treatment of breast cancer.
Methods: In this review, data were collected via searching in databases such as PubMed, Scopus, Google Scholar, and Magiran to identify the related English and Persian articles published until 2016 using keywords such as nano-forms, clinical study, cancer, breast, and curcumin. In total, 40 studies were identified and reviewed.
Results: Using formulated curcumin could increase its absorption and bioavailability, while it also enhances its effects on cancer cells, including breast cancer cells. Therefore, nano-formulated curcumin was observed to be effective in the prevention and treatment of breast cancer.
Conclusion: Considering the higher bioavailability of the formulated compounds of curcumin compared to its free form and the low toxicity of this herbal medicine, curcumin could be used in combination with other anticancer medications in the treatment of breast cancer.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_10715_32a4c4da5932bc5300aa825f8d86446c.pdf
درمان
سرطان پستان
کورکومین
مطالعات بالینی
Treatment
Breast Cancer
Curcumin
Clinical Studies
per
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
2018-04-21
21
2
85
97
10.22038/ijogi.2018.10716
10716
ارتباط متغیرهای مرتبط با بارداری و خطر ابتلاء به سرطان پستان: مرور سیستماتیک
Relationship between pregnancy-associated variables and breast cancer risk: A systematic review
زهره یگانه
zohreh94yeganeh@gmail.com
1
زهره شیخان
zsheikhan@gmail.com
2
نورالسادات کریمان
n_kariman@yahoo.com
3
پرستو حاجیان
parastoo.hajian@yahoo.com
4
ملیحه نصیری
malihenasiri@gmail.com
5
نرگس میرزاده
nargesmirzadee4285@gmail.com
6
دانشجوی کارشناسی ارشد مامایی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
مربی گروه مامایی، مرکز تحقیقات مامایی و بهداشت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
استادیار گروه مامایی و بهداشت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
متخصص رادیوتراپی انکولوژی، بیمارستان شهدای تجریش، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
استادیار گروه آمار زیستی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
دانشجوی کارشناسی ارشد مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
مقدمه: سرطان پستان شایعترین سرطان شناخته شده در جهان است که سبب مرگومیر گسترده در زنان میگردد. در اکثر موارد عامل خطر شناخته شدهای برای مبتلایان به سرطان پستان شناسایی نشده است. به نظر میرسد تغییرات هورمونی وسیعی که در بارداری رخ میدهند، در بروز سرطان پستان نقش دارند. از آنجایی که شناسایی عوامل خطر این بیماری به پیشگیری اولیه و تشخیص زودرس سرطان پستان کمک میکند، مطالعه حاضر با هدف مروری سیستماتیک بر مطالعات انجام شده در مورد متغیرهای مرتبط با بارداری و خطر سرطان پستان در ایران و جهان انجام شد. روش کار: در این مطالعه مرور سیستماتیک، مطالعات مورد نظر از پایگاههای اطلاعاتی Google Scholar، Scopus، Pubmed، Science Direct، Cochrane و SID با کلیدواژههای سرطان پستان و متغیرهای مرتبط بارداری در بازه زمانی 2000 تا 2017 جستجو شدند. بر اساس معیار نیوکاسل اتاوا، مطالعاتی که امتیاز 6 و یا بیشتر گرفتند، وارد مطالعه شدند. نتایج به صورت کیفی گزارش شد. یافته ها: در این مطالعه 50 مقاله شامل 26 مقاله مورد شاهدی و 24 مقاله همگروهی که دارای معیار ورود به مطالعه بودند، بررسی شدند. بررسیها نشان داد در بین متغیرهای مورد بررسی، سقط و پرهاکلامپسی ارتباط قویتری با سرطان پستان دارند. نتیجه گیری: به نظر میرسد که وجود سابقه سقط باعث افزایش خطر سرطان پستان میگردد. همچنین سابقه پرهاکلامپسی نقشی محافظتکننده در سرطان پستان دارد. در مورد ارتباط دیابت بارداری و چندقلویی با سرطان پستان، نیاز به انجام مطالعات بیشتر است.
Introduction: Globally, breast cancer is the most common malignancy causing extensive mortality in women. In most cases, there is no known risk factor for breast cancer. Extensive hormonal changes that occur during pregnancy appear to be involved in the etiology of breast cancer. Since identifying risk factors helps with primary prevention and early diagnosis of breast cancer, this study was performed to systematically review studies about pregnancy-related variables and the risk of breast cancer in Iran and worldwide. Methods: In this systematic review, we searched PubMed, Google Scholar, Scopus, SID, and Science Direct databases using keywords of “pregnancy-related variables” and “breast cancer” to retrieve articles published during 2000-2017. Then, those articles that obtained a score of ≥ 6 based on the Newcastle–Ottawa Scale were entered to the study. The results were reported qualitatively. Results: Fifty articles consisting of 26 case-controls and 24 cohort articles, which met the inclusion criteria, were investigated. Our evaluations indicated that among the factors examined, abortion and preeclampsia had a stronger relationship with breast cancer. Conclusion: History of abortion seems to increase the risk of breast cancer. Also, history of preeclampsia plays a protective role in breast cancer. Further studies are needed to examine the relationship of gestational diabetes and multiple gestations with breast cancer.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_10716_df8bff13c07672818686e6de72e0db4c.pdf
پرهاکلامپسی
چندقلویی
دیابت بارداری
سرطان پستان
سقط
مرور سیستماتیک
Breast Cancer
Abortion
Preeclampsia
Gestational diabetes
Multiple gestations
Systematic review
per
Mashhad University of Medical Sciences
مجله زنان، مامایی و نازایی ایران
1680-2993
2008-2363
2018-04-21
21
2
98
102
10.22038/ijogi.2018.10717
10717
Case report
گزارش یک مورد متاستاز سرطان اپیتلیال تخمدان به سرویکس
Metastatic Epithelial Ovarian Cancer to the Cervix: A Case Report
زهره یوسفی
yousefiz@mums.ac.ir
1
امیرحسین جعفریان
2
لیلا موسوی سرشت
3
نوشین باباپور
babapourn951@mums.ac.ir
4
لعیا شیرینزاده
5
آزاده شوروی
6
استاد گروه زنان و مامایی، فلوشیپ انکولوژی زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
دانشیار گروه پاتولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
رزیدنت فلوشیپ انکولوژی زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
رزیدنت فلوشیپ انکولوژی زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
رزیدنت فلوشیپ انکولوژی زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
رزیدنت زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مقدمه: سرطان تخمدان، یکی از بدخیمیهای شایع زنان میباشد و اکثر بیماران بهدنبال بروز علائم گوارشی مراجعه میکنند. انتشار این سرطان اغلب در حفره پریتو ئن صورت میگیرد، اما به صورت نادر متاستاز به سرویکس نیز گزارش شده است. در این مطالعه یک موردمتاستاز سرطان اپیتلیال تخمدان به سرویکس گزارش شد.
معرفی بیمار: خانم 58 ساله با سابقه 3 نوبت زایمان طبیعی با شکایت خونریزی بهدنبال تماس جنسی به درمانگاه انکولوژی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1395 مراجعه کرد. بهدلیل نمای غیرطبیعی سرویکس در معاینه و سپس تأیید آن با نمونهبرداری کولپوسکوپی با تشخیص سرطان سرویکس در مراحل اولیه (‖ A) تصمیم به جراحی رادیکال شد، اما در لاپاراتومی بهدلیل وسعت درگیری داخل شکمی مشابه سرطان تخمدان و عدم امکان جراحی، فقط انجام بیوپسی از امنتوم مقدور بود. پاسخ آسیبشناسی نمونه فوق آدنوکارسینوم پاپیلاری سروز تخمدان بود. در بررسی مجدد نمونه آسیبشناسی سرویکس، متاستاز سرطان تخمدان به سرویکس تأیید شد، لذا با تشخیص سرطان تخمدان مرحله پیشرفته، شیمی درمانی (تاکسول-کربوپلاتین) و سپس جراحی مرحلهبندی سرطان تخمدان انجام شد و بیمار تحت پیگیری دورهای سرطان تخمدان قرار گرفت. متأسفانه در مدت کمتر از 6 ماه با عود سرطان تخمدان در شکم و لگن مراجعه کرد و فعلاً تحت شیمی درمانی است.
نتیجهگیری: در سرطان تخمدان وقوع متاستاز به سرویکس در زمان تشخیص و حتی در مرحله پیشرفت بیماری غیر معمول است. خونریزی بعد از تماس جنسی به عنوان اولین علامت سرطان تخمدان، یافته نادری است، لذا در بیماران با سرطان سرویکس احتمال متاستاتیک بودن ضایعه از ساختمانهای مجاور را نیز باید در نظر داشت.
Introduction: Ovarian cancer is a common malignancy in women, the major presentations of which are gastrointestinal symptoms. The intra-abdominal metastasis of ovarian cancer often occurs in the peritoneal cavity, while cervical metastasis has rarely been reported. This study aimed to present the case of a metastatic epithelial ovarian cancer to the cervix.
Case Report: A 58-year-old woman (gravida 3) was admitted with a history of postcoital bleeding in the oncology clinic of a teaching hospital affiliated to Mashhad University of Medical Sciences in 2016. Colposcopic examination was performed due to the abnormal appearance of the cervix, and pathology results confirmed squamous cervical cancer. Considering the early stage (II A) of the disease, the patient underwent a radical surgery. In laparotomy, due to the extent of the intra-abdominal metastasis similar to that of ovarian cancer, only omental biopsy was possible. The pathology report of the specimen showed the metastasis of the serous papillary adenocarcinoma of the ovary to the omentum. Furthermore, repeated review of the pathology of the cervical specimen was indicative of ovarian metastasis to the cervix. Due to the advanced stage of ovarian cancer, chemotherapy (taxol-carboplatin) was recommended, followed by standard optimal surgical cytoreduction. Afterwards, the patient was followed-up for ovarian cancer. After less than six months, she experienced pelvic and abdominal metastasis and is currently receiving palliative chemotherapy.
Conclusion: Cervical metastasis is an unusual occurrence at presentation and during the progression of epithelial ovarian cancer. As an initial symptom of ovarian cancer, postcoital bleeding is rare and should be considered in the patients with cervical cancer who are at the risk of metastatic lesions from the adjacent tissues.
https://ijogi.mums.ac.ir/article_10717_9e87cfece80f755592f6ba34810e222e.pdf
آدنوکارسینوم پیلاری سروز تخمدان
جراحی مرحلهبندی سرطان تخمدان
سرطان سرویکس
شیمی درمانی
متاستاز
Ovarian Papillary Serous Adenocarcinoma
Cervical Cancer
Metastasis
chemotherapy
Surgical Staging Surgery of Ovarian Cancer