@article { author = {Boskabadi, Hassan and Ayati, Sedigheh and Zakeri Hamidi, Maryam and Mohebbi, Tahereh}, title = {Fasting and Pregnancy Outcomes}, journal = {The Iranian Journal of Obstetrics, Gynecology and Infertility}, volume = {16}, number = {57}, pages = {1-6}, year = {2013}, publisher = {Mashhad University of Medical Sciences}, issn = {1680-2993}, eissn = {2008-2363}, doi = {10.22038/ijogi.2013.1416}, abstract = {Introduction: The effect of fasting on the health of pregnant women is an undeniable necessity. Studies in this topic have had conflicting results, so this study was done to compare the pregnancy outcomes in fasting and non-fasting pregnant women. Methods: This cross sectional study was conducted during 2009-2012 on 1000 pregnant women at Maternity ward of Ghaem hospital in Mashhad, Iran. Mothers were divided into two groups based on their history (mothers who have been fasting for at least 10 days during gestation=614 cases) and control group (not-fasting mothers=386). Mothers had no specificdisease during their pregnancy. The mothers’ characteristics and pregnancy outcomes between two groups have been compared. Data were analyzed using SPSS software version 11.5, Pearson correlation coefficient, independent t-test, Mann Whitney and Kruskal-Wallis tests. P value less than 0.05 was considered significant. Results: The two study groups in terms of maternal age (p=0.499), occupation (p=0.384), education (p=0.245), parity (p=0.094), prenatal care (p=0.222) were homogeneous. Cesarean section were performed in 194 mothers (50.8%) in controls and 252 mothers (41.8%) of case group (p=0.008). 46 mothers (15%) in control group and 28 mothers (17.2%) in cases had pregnancy infection during delivery (p=0.212). Mean of neonatal weight was 3000gr in control group and 3170gr in cases (p=0.065). Mean of maternal weight before pregnancy was 60.16 kg in cases and 58.58 kg in controls (p=0.053). Mean of weight in last month of pregnancy was 70.95 kg in cases and 70.77 kg in control group (p=0.443). Conclusions: Fasting has no significant effects on pregnancy outcomes (pregnancy infection and intrapartum infection, pre-pregnancy weight and weight in the last month of pregnancy, prenatal care and premature birth)  }, keywords = {fasting,Infant/Premature,Infection,Pregnancy outcome}, title_fa = {روزه داری و پیامدهای بارداری}, abstract_fa = {مقدمه: بررسی تأثیر روزه داری بر سلامت مادران باردار، ضرورتی انکارناپذیر است. مطالعات انجام شده در این زمینه، نتایج متناقصی را گزارش کرده اند، لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه پیامدهای بارداری مادران روزه دار و غیر روزه دار انجام شد. روش‌کار: این مطالعه توصیفی - تحلیلی طی سال های 1391-1387 بر روی 1000 زن باردار در بخش مامایی بیمارستان قائم (عج) مشهد انجام شد. افراد بر اساس شرح حال به دو گروه مورد (مادرانی که حداقل 10 روز در طول بارداری روزه گرفته بودند = 614 نفر) و شاهد (مادرانی که روزه نگرفته بودند = 386 نفر) تقسیم شدند. مادران دو گروه، بیماری خاصی در دوران بارداری نداشتند. سپس مشخصات افراد و پیامدهای بارداری دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 5/11) و آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، تی مستقل، من ویتنی و کورسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: دو گروه مورد مطالعه از نظر سن مادر (499/0=p)، شغل (384/0=p)، تحصیلات (245/0=p)، پاریتی (094/0=p) و مراقبت قبل از تولد (222/0=p) همگن بودند. سزارین در 194 نفر (8/50%) از گروه شاهد و در 252 نفر (8/41%) از گروه مورد انجام شده بود (008/0=p). 46 نفر (15%) از گروه شاهد و 28 نفر (2/17%) از گروه مورد به عفونت حین زایمان مبتلا بودند (212/0=p). میانگین وزن نوزادان در گروه شاهد 3000 گرم و در گروه مورد 3170 گرم بود (065/0=p). میانگین وزن قبل از بارداری در مادران گروه مورد 16/60 و در گروه شاهد 58/58 کیلوگرم بود (053/0=p). میانگین وزن ماه آخر بارداری در مادران گروه مورد 95/70 و در گروه شاهد 77/70 کیلوگرم بود (443/0=p). نتیجه‌گیری: روزه داری بر روی پیامدهای بارداری (عفونت بارداری و حین زایمان، وزن قبل از بارداری و وزن ماه آخر بارداری، مراقبت های پره ناتال و تولد نوزاد نارس) تأثیر قابل توجهی ندارد.  }, keywords_fa = {بارداری,روزه داری,زایمان,عفونت,نوزاد نارس}, url = {https://ijogi.mums.ac.ir/article_1416.html}, eprint = {https://ijogi.mums.ac.ir/article_1416_a632c410e91ae4dbb55120096972f66d.pdf} } @article { author = {Zafari Zangeneh, Farideh and Naghizadeh, Mohammad Mahdi and Salman Yazd, Rezai and Abedinia, Nasrin and Madani, Tahereh}, title = {Effect of Ramadan Fasting on Activity of Hypothalamus-Pituitary-Adrenal Axis in Polycystic Ovary Syndrome Patients}, journal = {The Iranian Journal of Obstetrics, Gynecology and Infertility}, volume = {16}, number = {57}, pages = {7-16}, year = {2013}, publisher = {Mashhad University of Medical Sciences}, issn = {1680-2993}, eissn = {2008-2363}, doi = {10.22038/ijogi.2013.1417}, abstract = {Introduction: Polycystic ovary syndrome (PCOS) is a complex, multifaceted, heterogeneous disorder affecting 4-18% of reproductive-aged women that is associated with reproductive, metabolic and psychological dysfunction. The hypothalamic pituitary gonadal axis has a critical part in the development and regulation of the reproductive system in men and women. The over activity of this axis has been reported in PCOS.  The purpose of this study was biochemical comparison of stress neurohormones in two groups of fasting and non-fasting women with PCO. Methods: This cross sectional study was conducted on 40 patients with PCO who referred to Royan Institute of Tehran in July 2011 (during the month of Ramadan). Patients were divided into two groups of case (fasting women) and control (non-fasting women). Data were collected using a research made questionnaire. For evaluating the effect of Ramadan fasting, stress neurohormones were evaluated in the next menstrual cycle of PCO women after Ramadan. Data were analyzed using SPSS software version 18, chi-square test, Pearson correlation coefficient, independent t-test and Mann Whitney tests. P value less than 0.05 was considered significant. Results: In PCO patient mean of Cortisol in fasting group (8.2±4.4µg/dl) was lower than patient without fasting (11.2±4.7 µg/dl) (p=0.049). Also the median of noradrenaline in fasting group (1273.5 pg/ml) was lower than non-fasting group (1503.5 pg/ml) (p=0.047). Adrenalin (p=0.151), beta-endorphin (p=0.543) and Insulin (p=0.818) had no significant differences between PCO women in both fasting and non-fasting groups. Conclusion: Ramadan fasting decreases neurohormonal stress (cortisol and noradrenaline) in PCO patients. The lifestyle intervention is effective in improving the health of body.  }, keywords = {fasting,Insulin,Polycystic ovary syndrome}, title_fa = {اثر روزه داری ماه مبارک رمضان بر فعّالیت محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال در بیماران مبتلا به تخمدان پلی کیستیک}, abstract_fa = {مقدمه: سندرم تخمدان پلی کیستیک، یک اختلال پیچیدۀ ناهمگن است که عوامل چندی در آن تأثیر دارد. 4 تا 18 درصد زنان در سن باروری به آن مبتلا می شوند که همراه با اختلال در عملکرد باروری، متابولیکی و روانی می باشد. محور هیپوتالاموس- هیپوفیز- آدرنال دارای یک نقش اساسی در رشد و تنظیم سیستم تولید مثل در مردان و زنان است و فعالیت این محور در بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک بالا گزارش شده است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه بیوشیمیایی نوروهورمون های مغزی در دو گروه از زنان مبتلا به تخمدان پلی کیستیک روزه دار و غیر روزه دار انجام شد. روش‌کار: این مطالعه مقطعی در مرداد ماه سال 1390 (مصادف با ماه مبارک رمضان) بر روی 40 بیمار مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک که به پژوهشکده رویان تهران مراجعه کرده بودند، انجام شد. بیماران در دو گروه 20 نفره مطالعه (روزه دار) و کنترل (بدون روزه) قرار گرفتند. گردآوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته انجام شد. برای بررسی اثر روزه داری، هورمون های استرس زا در اولین سیکل قاعدگی بعد از ماه رمضان مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 18) و آزمون های کای دو، ضریب همبستگی اسپیرمن، تی مستقل و من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: در افراد مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک، میانگین سطح هورمون کورتیزول در گروه روزه دار (4/4±2/8 میکروگرم/ دسی لیتر) کمتر از گروه بدون روزه (7/4±2/11 میکروگرم/ دسی لیتر) بود (049/0=p). همچنین میانه سطح هومون نورآدرنالین در گروه روزه دار (5/1273 پیکوگرم/ میلی لیتر) کمتر از گروه بدون روزه (5/1503 پیکوگرم/ میلی لیتر) بود (047/0=p). سطح هورمون های آدرنالین (151/0=p)، بتا اندورفین (543/0=p) و انسولین (818/0=p) در گروه روزه دار نسبت به گروه بدون روزه تفاوت معناداری نداشت. نتیجه‌گیری: روزه داری در ماه مبارک رمضان باعث کاهش معنی دار نوروهورمون های استرسی کورتیزول و نورآدرنالین در بیماران مبتلا به تخمدان پلی کیستیک می شود. همچنین مداخله در شیوۀ زندگی در بهبود سلامت بدن مؤثر است.  }, keywords_fa = {انسولین,تخمدان پلی کیستیک,روزه داری}, url = {https://ijogi.mums.ac.ir/article_1417.html}, eprint = {https://ijogi.mums.ac.ir/article_1417_8d70d79b4da352c272274acbacde5539.pdf} } @article { author = {Jahani Shoorab, Nahid and Mirzakhani, Kobra and Ebrahimi, Shookat and Mazlom, Seyed Reza and Amiri Jami, Kobra}, title = {Comparison the Effect of Drug and Non-Drug Treatment Methods on Duration of Cervical Edema during Labor}, journal = {The Iranian Journal of Obstetrics, Gynecology and Infertility}, volume = {16}, number = {57}, pages = {17-24}, year = {2013}, publisher = {Mashhad University of Medical Sciences}, issn = {1680-2993}, eissn = {2008-2363}, doi = {10.22038/ijogi.2013.1419}, abstract = {Introduction: One of the problems during delivery is cervical edema in first labor stage, but there is rare preventive and treatment information about it in valid scientific texts. The aim of this study was to compare the effect of drug and non-drug treatment methods on duration of cervical edema during labor. Methods: This descriptive-analytical study was conducted on 80 pregnant women with cervix edema in first stage of labor who were hospitalized in maternity ward of Hasheminejad and Omolbanin hospitals, Mashhad, Iran during July 2011 to July 2012. Sampling was convenient. Women were divided into three groups regarding to their treatment methods; two groups of common therapeutic methods (Pethidine-Atropin) and non-drug group (position and breath techniques). Data were collected using a demographic and obstetrics questionnaire. Data were analyzed using SPSS software version 16, Pearson, Mann Whitney, chi-square and Fisher tests. P value less than 0.05 was considered significant. Results: There are no significant differences between two groups regarding age, gravidity, parity, uterus contraction (frequency and duration) before and after treatment. But duration of cervical edema was significantly lower in non-drug group than other group (p=0.046). Conclusion: Non-drug treatment was a proper method for management of cervical edema because of its faster recovery and safety.  }, keywords = {Edema,Cervix Uteri,Labor Stage/First,Therapeutics}, title_fa = {مقایسه اثر دو روش درمانی دارویی و غیر دارویی بر بهبود ادم دهانه رحم در مراحل زایمان}, abstract_fa = {مقدمه: یکی از مشکلات زایمانی، تورم دهانه رحم در مرحله اول زایمان است. اما در مورد روش درمانی مطلوب آن، در منابع معتبر علمی مامایی اطلاعات چندانی وجود ندارد. لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر دو روش درمانی دارویی و غیر دارویی بر بهبود ادم دهانه رحم انجام شد. روش‌کار: این مطالعه توصیفی- تحلیلی از تیر ماه سال 1390 لغایت تیر ماه سال 1391 بر روی 80 زن مبتلا به ادم دهانه رحم در مرحله اول زایمان در زایشگاه های هاشمی نژاد و ام البنین شهر مشهد انجام شد. افراد به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند و با توجه به روش درمانی، در دو گروه دارویی (آتروپین، پتدین) و غیردارویی (تکنیک تنفسی و تغییر وضعیت) قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای مشتمل بر دو بخش مشخصات فردی و معاینه بود. تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون‌های پیرسون، من ویتنی، کای دو و فیشر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: دو گروه درمانی از نظر سن، تعداد بارداری و زایمان، تعداد و مدت انقباضات در قبل و بعد از درمان تفاوت آماری معناداری نداشتند. اما مدت بهبود ادم در گروه غیر دارویی کوتاه تر از گروه دارویی بود (046/0=p). نتیجه‌گیری: روش های غیر دارویی به دلیل تسریع بهبود ادم دهانه رحم و ایمنی بیشتر، یک روش درمانی مناسب می باشند.  }, keywords_fa = {ادم,مرحله اول لیبر,دهانه رحم,درمان}, url = {https://ijogi.mums.ac.ir/article_1419.html}, eprint = {https://ijogi.mums.ac.ir/article_1419_132ab7314f70c2f593a9e1574198ae50.pdf} }